Dorpelingen

 

Het blijft me boeien, de dorpelingen, wie er meelezen en dat zijn er inmiddels best veel en wat ze wel niet van me denken. Niet dat het er toe doet, want ik ga toch wel door met loggen, ik vind het veel te leuk, maar soms krijg ik reakties van mensen die het raar vinden. Eind van de middag zat ik even op het terras bij "de Zondebok" een wijntje te drinken met twee bekenden. Eén daarvan keek wel af en toe gaf hij toe, maar gaf verder geen oordeel, de ander keek nooit maar oordeelde wel gelijk, ze vond het maar niets, "een bijenbeet!.....en zet je dat dan op je weblog?......." ze vond het maar onzin. Dat is haar goed recht, maar ik denk dan bij mezelf, ga dan ook eerst eens een tijdje lezen en kijken waar je het over hebt. En dat is dan ook weer tekenend voor mij, ik zèg dat niet, maar denk het. Er zijn er nu vier die regelmatig reageren, superleuk vind ik dat. Twee ken ik wel de andere twee niet en misschien wil ik dat ook wel niet eens. Ik geef misschien teveel bloot van mezelf en niet iedereen kan dat waarderen natuurlijk, maar het gevolg is wel dat die dorpelingen die "stiekum" kijken, mij wel beter leren kennen, zien wat er schuil gaat in dat rare mens dat altijd maar rondjes loopt, wat ik zoal doe en wat me bezig houdt en misschien komt het reageren dan op den duur vanzelf.
Gisteravond toen we een pizzaatje zaten te eten, kwamen daar ook mensen binnen die langs mijn rondje wonen, ik ben al een paar keer een stukje met haar opgelopen, ze heeft ook een hond, en ze vroeg of ik eens aan wilde wippen, voor een kopje thee, leuk!! Dat doe ik zeker een keer, het lijkt me een aardig mens, ze heeft denk ik geen weblog, dus theedrinken en samen een stukje oplopen is de enige manier haar een beetje beter te leren kennen