Lekker en goed!
In de supermarkt bij ons in het dorp hebben ze de allerlekkerste peperbollen van heel Nederland en daarmee zeg ik geen woord teveel. Al weken staan ze als je binnenkomt op een tafeltje, met daarbij een mandje om te proeven. Natuurlijk kan ik niet langs dat mandje lopen zonder er een paar te nemen, soms is het leeg en dan baal ik behoorlijk. Ik koop ze zelden, want als je er veel van eet (en dat doe ik dan) gaat je buik rommelen en word je nogal winderig. Toch aardig hè, dat ze dan zo'n mandje neerzetten, zodat ik er toch elke dag een paar kan eten.
Gisteren na het gevecht met de waterlelie was Joop behoorlijk buiten adem, ik had het al meer gemerkt, zijn conditie is nogal verslechterd sinds hij niets meer doet dan af en toe eens naar de brievenbus lopen, dus heb ik nog maar eens aangekaart dat het toch wel goed is om tenminste iets te doen, fietsen, wandelen, hardlopen, dat maakt niet uit. Toen ik vanmiddag terugkwam van mijn wandelingetje kwam hij gelijk naar me toe om te vertellen dat hij ook een rondje (hard) had gelopen. Wow! En het ging zelfs goed, zei hij. Het was wel een klein rondje, maar hij kon het in één keer. Toch nog maar een keer naar Nepal? Hij heeft een doel nodig zegt hij altijd, alleen voor zijn gezondheid is niet genoeg, er moet iets in het vooruitzicht liggen, een marathon (dat zal niet meer gaan) of een tocht ergens ver weg. We zien het wel, het begin is er in ieder geval, nu nog volhouden. (Pssssst, ik kon mijn ogen niet geloven toen ik zag dat er een flesje water op zijn bureau stond, hij dronk er zelfs uit, niet verder vertellen hoor)
Goed! Daar moest je dan nog maar een paar peperbollen op nemen