Even wachten...
Lekker vroeg wakker vanmorgen. Het beloofde een mooie dag te worden, dus ik besloot om maar eens naar Vlissingen te rijden voor de reparatie/vervanging van mijn tand. Eerst gebeld dat ik eraan kwam, daar hebben ze wel niets aan, maar dan zijn ze vast voorbereid dat ik wil wachten. Twee uur op zijn minst duurt het, dus ik nam Didi plus riem mee.
Na het afleveren van mijn tanden liepen we een eind richting Vlissingen langs de Nieuwe Vlissingseweg, Ik dacht eigenlijk dat het de Oude was, maar dat is niet zo.
Dit is de weg die Joop altijd fietste vroeger als hij in Vlissingen naar school ging. Hoeveel koekoeken kan je tellen. Allemaal oude opgeknapte huizen. Of juist niet.
Of vreselijk verminkt.
Daar krijg je toch tranen van in je ogen...
Ik heb me er wel een poosje mee vermaakt in elk geval, vooral ook de aangeklede vensterbanken.
Ruim voor twaalf uur was ik alweer terug bij Dental4u en mijn tandjes waren bijna klaar, ik had er zelfs nog een nieuwe kies bij gekregen waar ook alweer een barst in zat. Ik ben een (door)bijter, vandaar dat ik ook een gewapend gebit heb, omdat de boel anders helemaal snel stuk is.
Daarna weer richting huis, niet via de vertrouwde route want er was een omleiding die me op de heenweg al de nodige bibbers bezorgde, het zweet brak me uit, maar de volgende rotonde bracht me gelukkig weer op het rechte pad.
zes reacties
Je wilt niet weten hoe vaak ik daar gefietst heb. Mss wel net zo vaak als Joop. Maar ook veel aan de andere kant van dat dijkje. Langs het kanaal.
Leuk dat je me er weer aan doet denken :D
He, hier kom ik het woord koekoek weer eens tegen voor de dakkapel. Mijn wederhelft heeft het altijd over een kajuit. Drie verschillende woorden die het zelfde aanduiden.
He gelukkig weer op het rechte pad, Ria. Didi had wel geduld, de lieverd. Fijn dat alles weer in orde is.