Zo gaat dat.
De uil fladderde wat en streek neer bij de pas gebouwde rozenboog. Zo heeft hij goed overzicht over een groot deel van de tuin en geeft tegelijkertijd de afslag aan.
En aan de andere kant groeien de rozen hem tegemoet.
De wind had het niet goed begrepen en waaide flink door, maar gelukkig ook weer niet zo hard dat al het nog jonge groen van de bomen waait. We hebben lekker gewandeld.
Morgen moederdag. Een roosje in de knop voor die van mij, want natuurlijk is ze nooit uit mijn gedachten.
Een mooie plaats voor de uil. En iets voor je moeder, mooi Ria. Natuurlijk is zij nooit uit je gedachten, de mijne bij mij ook niet, hoor.