Vrolijk Pasen!

Weinig nieuws onder de zon.
‘t Is frisjes en erg druk overal.
Wij hebben geen bijzondere plannen, hopelijk komt wel die gele bol de boel een beetje verwarmen en kan de Spit ook weer eens uit de kast.

Nat en droog

Het gras is ook weer een beetje glad gelukkig. Eerst alle poep en takken en andere zooi opgeruimd en daarna kon Joop er met de grasmaaier overheen. Didi vond dat natuurlijk best eng maar echt bang was ze er toch ook weer niet van. We hebben lekker gewandeld en zowaar gezwommen, Didi tenminste. Er was een Labrador waar ze graag mee wilde spelen op het strand en die ging steeds het water in, dan ga je vanzelf mee natuurlijk. Echt gezwommen heeft ze nog niet, maar ze is al verder geweest dan Simba ooit vrijwillig geweest is. Ik heb haar ooit weleens meegetrokken toen ik zelf ook in de zee aan het zwemmen was, ze zwom toen wel, maar echt leuk heeft ze het nooit gevonden, Simba vond pootje baden ver genoeg.

Het is vandaag alweer een maand geleden dat we afscheid van haar namen.
Als mensen er naar vragen kan ik met droge ogen vertellen dat ze er niet meer is, niet omdat ik haar niet mis, maar omdat ik haar haar rust gun.
Lieve Simba, voor altijd in mijn hart.

Zoeken en vinden

Vanmorgen vroeg eerst naar de dokter. Er blijkt helemaal geen rib gebroken te zijn maar mijn nier heeft waarschijnlijk een flinke duw gehad, nu ja, dat doet ook zeer. Er zat nog wat bloed in de urnine en nu wordt er voor de zekerheid, of ter controle nog een echo gemaakt, over twee weken kan ik al…
Mijn tanden waren vanmorgen wèl door de helft, daar was ik al op voorbereid en de Bison lag al klaar, die stukken zitten weer aan elkaar en ik kan gelukkig voorlopig weer bijten.
Didi en ik waren vanmiddag even bij de dierenarts voor de druppeltjes en een teken tangetje, ik draai ze er altijd met de hand uit maar zo’n tangetje lijkt me ook weleens handig. Eens kijken of dat bevalt. We hebben ook even gewogen, ze weegt inmiddels ongeveer 25kg.

De foto maakte ik vanmiddag toen we een rondje deden.
Molly Malone maakte me nieuwschierig en ik zocht het even op.
Leuk! Ik had er nog nooit van gehoord.
En dat bracht me dan natuurlijk ook gelijk bij The Dubliners, mij wel bekend en erg leuke muziek, dus gelijk ook maar het liedje:

In Dublin’s fair city,
where the girls are so pretty,
I first set my eyes on sweet Molly Malone,
As she wheeled her wheel-barrow,
Through streets broad and narrow,
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”

“Alive, alive, oh,
Alive, alive, oh”,
Crying “Cockles and mussels, alive, alive, oh”.

She was a fishmonger,
But sure ‘twas no wonder,
For so were her father and mother before,
And they each wheeled their barrow,
Through streets broad and narrow,
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”

(chorus)
She died of a fever[N 1],
And no one could save her,
And that was the end of sweet Molly Malone.
Now her ghost wheels her barrow,
Through streets broad and narrow,
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”

Even snuffelen

De ezeltjes op de camping stonden lekker dicht bij het hek, dus we hebben even nader kennis gemaakt. Didi vindt alle beesten leuk en kan ze aandachtig zitten te bekijken, aan de ezel wilde ze dus ook wel even ruiken, alleen als het beest begon te blazen schrok ze zich elke keer rot en sprong ze een paar meter naar achteren.
We zijn lekker uitgewaaid, wat een wind vandaag, maar gelukkig bleef het grotendeels droog.

Gisteren kwam ik deze site ergens tegen, erg leuk vind ik als groot liefhebster van thuis winkelen en ook van schoenen.
Niet dat ik al iets besteld heb hoor, maar het is ook leuk om gewoon eens te kijken wat er zoal te koop is, want ik heb binnenkort nog wel een paar nodig.

De teken zijn er ook weer, Didi had vandaag haar eerste. Ik zal dus maatregels moeten nemen.

Niks an

De dotters bloeien weer, dat is wel het vermelden waard natuurlijk, dat doe ik ieder jaar, zeker sinds 2007. De foto laat ik maar even achterwege.

Niet gewandeld want toch wel een beetje last vandaag, gisteren mezelf wat teveel uitgesloofd. Wel boodschappen gedaan, zonder Joop en mezelf een mooie lippenstift cadeau gedaan. Ik zag thuis pas dat er in de huls een spiegeltje zit, luxe!
Eenmaal thuis de kachel maar weer lekker aangemaakt, de kruiwagen met hout staat nog steeds klaar en het is toch wel behaaglijk als hij aan is.

Ik hoorde net het bericht, die is heel wat slechter terecht gekomen dan mij (of is het als ik, of dan ik ). Hopelijk is ze snel weer bij kennis en op de been.

Drukte

De Pasen komt er weer aan, één van de drukste weekenden van het jaar en dat is nu al goed te merken. Het eiland stroomt weer vol en hoewel de zwart witte nummerborden nog steeds overheersen, worden het toch ook steeds meer rood witte. De campings gaan weer open en de jaarplaatsen worden zomerklaar gemaakt.
Didi en ik hebben twee uur lekker doorgestapt, misschien een beetje ver, ik was tenminste blij dat ik thuis was.
Toen ik de dokter belde voor toch maar een afspraak, bleek dat ik pas donderdag terecht kan, daar was het ook al topdrukte vertelde de assistente, geen pretje lijkt me als er een beetje haast bij is.
‘t Is alweer acht uur, ik heb er weer moeite mee hoor, met dat uur dat kwijt is.

Ingekort

Ondanks dat het maar een kort nachtje was, heeft Didi toch kans gezien mijn slipper op te eten, de rechter. Ik had ze eergisteren tevoorschijn gehaald, het wordt er weer weer voor. Het waren wel hele oude, maar ja, het is toch niet de bedoeling dat het een gewoonte wordt. De stand staat nu op vijf. Het begon met de Memphisto van Joop, daarna de lievelingsschoen van Levi, toen de pas nieuwe schoen van Kees waar ze een hoekje uit at, vannacht mijn slipper en daarnet was de werkschoen van Joop aan de beurt die nu een gerafelde hiel heeft. Tja….. wat moet je ermee. Onze gewone schoenen staan ‘s nachts op de plank boven haar slaapplaats, daar kijkt ze niet naar om en ze weet donders goed dat het niet mag, maar ja, die drang….
Oh ja, ik vergeet mijn pantoffels, daar had ik op een gegeven moment open teentjes in, het wordt wel mode komende zomer zag ik, maar ja dan draag je weer geen pantoffels.

Netelig

Heerlijk zonnig vandaag, maar wel een frisse wind.
Didi en ik liepen al vroeg te wandelen omdat Joop gereden had en dus uit moest slapen, we deden een rondje Ellemeet.
Daarna lekker in de tuin gezeten met wat blaadjes, uit de wind was het goed te doen. Ik voel me nog steeds erg moe, geen idee hoe dat komt want zoveel doe ik nu ook weer niet.
Af en toe moet ik eens even diep ademhalen voorzover mijn ribbenkast dat toelaat, want wat ik nog niet verteld heb is dat ik de avond voor dat ik in de kelder stortte, met de Straô van een trapje ben gegleden, dat was glad van het bier en daarbij heeft mijn rechterkant een opduvel gehad.
Ik zit dus rondom een beetje in de kreukels.
Twee weken al in joggingbroek gewoon omdat dat het lekkerst zit, mijn favoriete kledingstuk ook, maar na twee weken wil je toch weer weleens iets anders. Mijn heup jeukt en als het jeukt geneest het zeggen ze.