Joop heeft de smaak te pakken en wandelt bijna dagelijks mee, er zijn zelfs plannen om weer hard te gaan lopen. Niet al te hard natuurlijk, maar zo nu een dan een stukje om de conditie wat te verbeteren. Daar is niets mis mee.
Het doorgeefboekje is vandaag op weg gegaan naar het hoge noorden, dat heb je zo met doorgeefboekjes, daarbij speelt afstand geen rol. Ik hoop dat Hanscke het met plezier zal lezen.
Verder valt er weinig te melden.... behalve dan dat de pruimen beginnen te rijpen, er hangen er genoeg aan, dus dat wordt weer smullen de komende weken!
Vandaag werd Yara twaalf. Ik had haar net even aan de telefoon, juist terug uit Frankrijk met haar papa. Niet echt een verjaardag om over naar huis te schrijven natuurlijk de hele dag in de auto, maar komend weekend feest en nog eens een keertje lichtjes over bij mama.
Het was vooral heet vandaag. Er was wel wat wind en dat maakte een wandeling nog wel mogelijk, zodat Didi ook nog lekker even kon zwemmen. Maar om daarna in of om het huis nog wat te ondernemen, daarvoor was het te warm. We hingen vooral stoel.
Sil en Martin kwamen weer terug, de auto is weer heel dus er kan weer getaxied worden en de rest van het werk dat nog gedaan moest worden is ook klaar. Nu alleen nog maar genieten van het mooie weer en daarna weer serieuze dagelijkse regelmaat. Ik vond het altijd heerlijk als die lange schoolvakanties weer achter de rug waren. En ook nu kijk ik alweer uit naar de herfstige kleuren, wel met zon natuurlijk, maar ook weer rust in het dorp en de polder.
Ik had nog nooit van hem gehoord, laat staan iets gelezen, maar daar komt nu dus verandering in en na mij bij nog vele anderen is de bedoeling.
Leuk idee, vandaar dat ik meedee en wil je het ook dan moet je dat mij even laten weten en ik stuur het je toe. Een paar verhaaltjes columns las ik al. Morgen de rest, want dik is het niet.
Didi werd vandaag alweer drie en die geven we aan niemand door ;)
Het huis waar mijn zus en ik geboren zijn. Afgelopen zaterdag reed ik er weer voorbij, ik dacht dat het Vlasmarkt was en omdat ik toch een rondje toerde voor wat foto's ging ik richting Dreischor. Ik vond het al zo vreemd dat ik zover door kon rijden, meestal is dan alles afgezet.
Ik parkeerde aan het begin van de Welleweg. Er kwam een mevrouw op de fiets aangereden en ik vroeg of het geen Vlasdag was. "Nee, dat is volgende week pas, vandeage môje nea Burgh" (Burghsedag)
We maakten een praatje, ze kwam me bekend voor en ik haar ook blijkbaar, want .. "jie bin toch van van Felius, van de pliesie?" Nou en toen wisten we het weer. Het was Riet Klippel en ik moest maar even wachten dan kon ik een parkeerkaart krijgen voor volgende week. Ze heeft een minicamping en dus veel teveel van die kaarten. Haar man, Piet? Kees? Wim? Remeeus herkende me niet, maar hij is ook een stuk ouder dan mij ;)
Daarna reed ik door naar de Bogerdweg. De buurvrouw was druk in de tuin en ik vroeg of ze dacht dat de buurman thuis was, ik had mijn stoute schoenen aan. 'Ja hoor, ik denk het wel, want zijn auto staat er'. Ik vertelde mijn plannen en ze dacht dat hij het wel leuk zou vinden.
Nou en toen drukte ik dus op de bel en er deed een meisje open, zijn dochter. Pa kwam er al snel bij en ik mocht binnenkomen... en toen stapte ik in het kleine vierkante halletje, met nog precies dezelfde granieten vloer, met rondom de donkere rand. Dat herkende ik gelijk. Er is wat indeling betreft niets veranderd.
Na het halletje stap je in de kamer waarin in de hoek nog steeds een houtkachel staat, in die kamer, vroeger woonkeuken denk ik is een 'dikke deur' naar een andere kamer. Die wand is dik omdat daar kasten in zitten, daar staat ook nog steeds een houtkachel. Volgens mij zat mijn moeder daar vaak te naaien, ik weet het niet meer, maar vertrouwd en herkenbaar was het zeker! De keuken is natuurlijk wel vernieuwd en staat op een andere plaats, maar ook die ruimte kwam me nog heel bekend voor.
Ik had van tevoren gezegd dat ik niet boven hoefde te kijken, omdat ik daar toch waarschijnlijk niets meer van wist. Daar heb ik spijt van, want juist op die zolder en bovenverdieping beleefde ik mijn laatste uren in dat huis, terwijl het water maar hoger en hoger kwam...
De huidige bewoner heeft het erg mooi opgeknapt. Het is opnieuw gevoegd en de tuin is netjes. Daarom plaats ik niet de foto die ik een paar jaar geleden nam, maar ga ik nog eens terug, misschien wel samen met Janny, om ook nog even boven te kijken.
Het batterijtje van mijn horloge was leeg, dus ik besloot vanmorgen 'even' naar Renesse te lopen voor een nieuwe. Dat erheen lopen ging nog wel, maar toen ik aankwam bleek de winkel pas om 1 uur open te gaan en het was nog maar kwart voor twaalf. Dus we liepen wat heen en weer, aten eens wat en er viel genoeg te zien zo op de zondagmorgen.
Het was warm en ik bedacht dat we 's middags best eens een rondje met de Spit konden doen, dus belde ik Joop, die vond het ook een goed idee en zou vragen of Ina en Martin ook zin hadden mee te rijden met de Alfa. Nou en toen hoefde ik ineens niet meer terug te lopen want ze zouden me over een uurtje oppikken in Renesse, met lopend horloge.
Dat lukte allemaal en we reden richting Kamperland en liepen een rondje met de hondjes. We kwamen langs een paar bakken met visjes en Ina leek het wel wat, zo aan je voeten laten peuzelen, dus ik deed mee, voor de gezelligheid...
Dat doe ik dus echt nooit meer, ik vond het niet lekker en een vreselijk gevoel, al heb ik wel de volle tien minuten uitgezeten. Je hebt daarna wel erg gladde voetjes hoor, helemaal schoongepeuzeld. Ze wilden ook veel liever bij haar zijn dan bij mij.
Daarna richting Veere, voor alweer een wandelingetje en natuurlijk een biertje ergens. Ik probeerde Didi ook nog even nat te laten worden (bovenste foto) maar de stenen waren glad en het was er druk, ik durfde haar niet los te laten..
En nu weer thuis. Het land hierachter is vandaag gemaaid, morgen de stro balen. Het ruikt ook zo lekker overal, dat is het voordeel ook van een open auto, geuren, geluiden, je beleeft alles veel intenser.
De achterbuurmanboer is al begonnen, dus maakte ik nog maar een laatste foto van het zomerse uitzicht. Ik ben er ook wel weer een beetje klaar mee. Natuurlijk hoop ik op een mooie lange nazomer, met bijbehorende kleuren en landschappen.
Ik wandelde al een beetje vroeg, zodat ik de rest van de dag geen kind meer had aan de hondjes. Vanmiddag lagen we in de zon of schaduw, net waar we behoefte aan hadden.
Joop ging naar Middelburg, de auto kreeg vier nieuwe bandjes, dat was erg nodig vanwege gebrek aan profiel.
Het valt me al een paar weken op dat de kikkers zo stil zijn, meestal kwaken ze rond deze tijd hele nachten. Er valt er ook niet eentje te bespeuren, op heel af en toe een enkeling na. In de sloot bij het land zie ik er wel af en toe eentje wegspringen.
Vanmiddag kwam ik een bekende uit de polder tegen, zij heeft ook altijd een heleboel kikkers en haar was ook al hetzelfde opgevallen. Geen gekwaak en weinig kikkers.
Op de foto staat een vlinder hè, die bedoel ik niet.
