Autorijden gaat, al moet ik de kuilen en hobbels proberen te vermijden. Ik deed een paar boodschappen, keek weer eens op het strand en haalde vis in Renesse. Alles op het gemakje en zonder verkeerde bewegingen. ‘t Gaat dus steeds beter.
Joop was een dagje de hort op met zijn duivengoeroe, die had een tweede prijsgewonnen en zodoende hadden ze een uitje. Onderweg bespreken ze dan het wel en wee van hun duiven denk ik zo. Eten deden ze daar uitgebreid en ik had een visje.
Oh ja, gisteren rolde er ook nog een pracht van een niersteen het toilet in, dit even voor de eigen administratie, daar zijn weblogs toch zo handig voor. De vorigeis nog niet eens zo lang geleden zie ik nu, hij krijgt er ook wat pijn betreft steeds minder last van, maar voelt ze wel aankomen.
Over duivenogenbestaan ook hele theorieën. Ik wist dat niet, maar Joop is zich daar nu een beetje in aan het verdiepen, vandaar dat ik een paar foto’s moest maken. Prachtig zijn ze zeker en ook allemaal heel verschillend.
Ik heb vandaag niets gedaan en me zo min mogelijk bewogen, dat is toch de enige goede manier om zo vlug mogelijk weer in mijn oude doen te zijn. De pijnlijke steken in mijn heup blijven maar lijken iets minder pijnlijk te worden, au!
Nu ik er weer zo mee bezig ben vraag ik me toch weer af waarom ik het niet vaker doe, het is zo ontspannend.
Al met al toch een erg vermoeiende dag. Ik wil teveel en ik kan het ook wel, maar het kost me wel veel meer moeite. Bukken is niet gewoon buigen, maar door de knieën gaan met een bewegingsloos bovenlijf en zo ook weer naar boven, goeie gymnastiek hoor. Eigenlijk gymnastiek ik de hele dag door en dan niet de gewone huishoudgym, maar net even iets anders.
Vanmiddag heb ik ook nog een stukje gewandeld met Didi, maar dat viel me toch een beetje tegen ook al was het niet ver.
Didi verveelt zich geen moment hoor, voor degenen die dat mochten denken heb ik een filmpje gemaakt.
Ik ben benieuwd of de tijm nog gaat bloeien komende zomer, het is echt haar lievelingsplekje.
Als het eenmaal bloeit zal ze er niet zo snel meer in gaan liggen, het zit altijd vol met bijen.
Ik zag al madeliefjes, een heel klein longkruidbloemetje en een knopje van een anemoontje. Er komt weer wat kleur in de tuin. Ik ben lekker buiten gaan zitten vanmorgen, met mijn kleurtjes en een schetsboek, een beetje kleuren. Wat bewegen betreft word ik wel steeds handiger, dus er lukt al veel meer, alleen het opstaan en gaan liggen is vreselijk. Pijnstillers heb ik ook bijna niet meer nodig, die helpen toch niet bij die onverwachte steken. Mijn darmen zijn blijkbaar nog in shock want het roodbaarsfileetjevan zondagavond zwemt nog steeds niet.
Het gaat wel. Ik kan gewoon lopen als ik het niet te snel doe. Gaan zitten lukt ook nog aardig, als ik het heel heel voorzichtig doe. Bukken gaat niet en gaan liggen al helemaal niet, net als overeind komen. Ik krijg daarbij een striemende steek (of meerdere al naar gelang het lukken wil), of ze me met een mes doorboren in mijn onderrug, dus niet op de plek waar mijn ribben zitten, daar doet het ook wel pijn, maar lang zo erg niet. Volgens mij is er daar ook wat kapot, ik kijk het nog even aan en anders moet er nog maar eens beter naar gekeken worden.
Ik kan dus best veel zonder pijn, vanmorgen zelfs gestofzuigd, ik heb een Kirby dat scheelt en wat met de dweil gezwaaid. Koken gaat ook gewoon, al hou ik het wel makkelijk natuurlijk. Joop heeft vanmorgen wat boodschappen gedaan en heeft bij de vleesboerderij een bot voor Didi meegenomen. Wandelen gaat niet, dat hoeft ook niet per se, ze kan gewoon in de tuin poepen en plassen, maar ze moet dan wel wat te doen hebben natuurlijk, anders gaat ze alleen maar met takken lopen slepen, ook leuk, maar dat wordt zo’n bende.
Gisteren was het boekje bij de post, waarin mijn foto is opgenomen. Vier exemplaren, twee in het Nederlands en twee in het Engels.
Karin van Pinxterenschrijft: Zeer bedankt voor je bijdrage. Alex de Vries vond het ook super. Het past er goed in, dat je de wereld in eigen hand hebt. Een wolkenplukker.
In het boekje staat ook dat de hele tekst van Hoop, geloof en liefde op haar site te vinden is, maar dat kan ik nog niet vinden. Ik heb een mailtje gestuurd, misschien staat het ergens anders, ik laat het dan weten.
Update: Het staat nog niet online, ik krijg een mailtje als het zover is.
Gelukkig kan ik het nog navertellen, al kost me dat wel veel moeite.
We kwamen thuis gisteravond nadat we lekker met Ina en Martin bij Salud hadden gegeten, zij zouden nog even langs komen voor een afzakkertje.
Joop dook de kelder in voor een wijntje en ik ruimde even wat op, zag dat de handdoek in de keuken wat smoezelig was en wilde even een schone pakken, die liggen rechtsboven in de kelderkast, daar keek ik dus ook, en stapte de kelder in….. die open stond…. de grond verdween letterlijk onder mijn voeten.
Ik klapte met mijn rug op de trap, kon er nog wel zelf uit klauteren en daar lag ik dan in de bijkeuken.
We zijn met ijs aan de gang gegaan, Ina en Martin waren er inmiddels ook, maar ja ik kon bijna niet lopen en het deed toch wel heel erg zeer. Toen hebben we toch de dokter nog maar gebeld en die constateerde dat mijn zwevende ribbetje links achter gebroken is.
Lekker is anders.
