Beter worden
Het was een beetje rare dag vandaag. Er onderging iemand uit onze nabijheid een zware operatie en daar ben je dan toch met je gedachten bij. Je kunt alleen maar wachten op een berichtje dat de operatie in elk geval geslaagd is en dat was hij, verder maar afwachten.
Didi had geen zin om te lopen dus ik paste me aan, maakte nog eens wat fotootjes en sloeg het boekje er nog eens op na, zoveel valt er niet te leren, maar je weet nooit wat je er nog van opsteekt.
Wifi werkt in elk geval, dat kreeg ik bij de vorige nooit voor elkaar, nu kan ik dus foto's van mijn fototoestel naar mijn telefoon zetten, ik ben nog niet achter het nut daarvan en dat kan ook alleen maar als ik wifi heb. De tijd zal het leren.
Als het niet werkt wil je het hebben en als het dan eenmaal werkt weet je weer niet wat je ermee moet....
zes reacties
Daar heb ik allemaal geen verstand van Ria. Wordt Didi niet een beetje luit? Het is maar een vraagje, hoor.
Je gaat de dingen toch zo gebruiken zoals je dat het beste bevalt en dat is voor iedereen anders, En sommige mogelijkheden kunnen ineens niet meer. En hoe dichterbij iets is hoe spannender het wordt.
Kun je met wifi niet alles gewoon uploaden naar de cloud? Dan heb je echt een goeie back up van je foto’s.
Hopelijk hersteld de persoon volledig.
Dat wifi tussen telefoon en camera werkt altijd, het heeft niks te maken met je wifi thuis. Ik zet m’n foto’s wel eens op een terrasje alvast over. Ik heb m’n fotos allemaal in de cloud. Wat echt speciaal is zet ik ook op de (externe) harde schijf.