Levens, hoe het soms gaat
Vier jaar geleden zou ze zeventig geworden zijn, Joop zijn jongste zusje, dat heeft niet zo mogen zijn, maar natuurlijk herdenken we vandaag wel haar geboortedag, sterfdata kan ik nooit onthouden.
Een foto van haar en haar eerste man Leo met de zoon die ze samen kregen, Michael.
Leo was vele jaren ouder dan haar en had al twee puberende dochters toen ze elkaar leerden kennen. Ze trouwden en bleven best heel lang samen, Michael was al de deur uit toen ze uit elkaar gingen. Niet lang na hun scheiding kreeg Leo een beroerte en werd invalide.
Ina had haar kapperszaak verkocht en begon een administratieve opleiding bij de douane, een heel ander leven natuurlijk, ander werk, nieuwe collega's, veel mannen en ze werd verliefd.
Hij was veel jonger en nog getrouwd, had twee puberende dochters en heel veel problemen, maar toch scheidde hij van zijn vrouw en ging met Ina verder in 2003, ze zouden samen blijven tot 2017, Ina was toen al een tijdje ziek en zou nog leven tot 2021. Martin werd ook ziek en zou in dezelfde nacht, een uur eerder overlijden dan Ina.
Ja ik weet ook niet waarom, maar Leo was hier op mijn blog eigenlijk nooit aanwezig en eigenlijk wil ik dat wel, want hij hoort ook bij dit hele verhaal en zeker bij Ina...
twee reacties
Je schrijft steeds ‘zou’ en dan denk ik dat dat een uitgestippelde tijd was. Dus dan lees ik dat ze hadden afgesproken tot 2017 samen te blijven. En dan denk ik waarom zou je zoiets nou afspreken? Wat is daarvan de reden. Achteraf is het me wel duidelijk. Het voelt toch verdrietig zo’n verhaal en dan vrij kort op elkaar sterven. Waarbij ik graag zou willen weten welke ziekte ze dan hadden.
Ja, uiteindelijk gaan levens ook weer voorbij en veel wordt vergeten. Wat eens heel belangrijk was stelt nu niks meer voor. En toen eigenlijk ook al niet.