01.10.06
Pffff (vervolg)

Paps en mams hebben een heel leuk weekend in Antwerpen gehad en daar doe je het dan tenslotte allemaal voor hè. Halfverwege de middag kwamen ze aan en Levi had hoogstpersoonlijk een hekkedingetje om ze binnen te laten. De afgelopen nacht is rustig verlopen, ik had het donker gemaakt, maar ze hadden gewoon zelf het licht weer aan gedaan toen ik sliep, handig ook bij het wakker worden, ze hoefden niet te roepen of ze al uit bed mochten, het licht was al aan en speelgoed genoeg bij de hand. Half acht werd het te luidruchtig naar mijn zin en ben ik er ook maar uitgestapt, Joop was pas rond vier uur thuis, dus die kon nog wel wat nachtrust gebruiken. Ik weet inmiddels hoe de DVD werkt om filmpjes af te draaien, maar daar wacht ik zo lang mogelijk mee, zondagochtendtelevisie is geweldig! Als ontbijt hadden we weer eierkoeken met stukjes chocola van AH (jullie moeten die ook eens proeven, heerlijk) en hompen ontbijtkoek (zonder korstjes voor Levi). Vanmiddag hebben we dan weer wel gewoon brood gegeten, met chocoladepasta natuurlijk en plakken kaas ernaast en vanavond heb ik getrakteerd, nog voor Cor zijn verjaardag, op spare ribs. En nu zijn ze weer onderweg en alweer bijna thuis denk ik, zo heerlijk rustig.....trallalietrallala, zo heerlijk rustig, ja ja!

02.10.06
Pffff slot

Ik had het beloofd gisteren, dus vandaag mochten ze ieder een paar foto's maken. Met angst en beven gaf ik mijn fototoestel over aan die kleine handjes, "MET TWEE HANDEN HOOR" en "GOED VASTHOUDEN". Bovenstaande is genomen door Levi en deze ook, hij moest er wel erg lang over nadenken wat het onderwerp zou zijn, het ding vasthouden was veel interessanter., knopjesgek als hij is.
De buttons op het jasje van Yara had ze net van mij gekregen, ik had ze er netjes opgspeld, maar mams was er niet zo blij mee geloof ik, prikgaatjes in het nieuwe jasje, oei! Pffff.............

Mijn ouders

Jij ziet er toch heel anders uit dan mijn eigen pakweg 47 jaar geleden overleden oma op ongeveer dezelfde leeftijd. (Alhoewel....dat zwarte truitje )

Zei Wieneke gisteren. En zodoende heb ik weer eens even in mijn foto album zitten bladeren. Mijn moeder (26-02-1916 08-11-1990) was een echte oma met een permanentje en nylon kousen.
De foto is genomen op de dag dat mijn vader (22-01-1914 15-09-2000) zijn 25 jarig politie jubileum vierde nl. 01-09-1970, mijn moeder was daar dus 54 vijf jaar jonger dan ik nu. Op haar schoot zit Silvia, nu de moeder van onze kleinkinderen, zij is daar een maand of negen.
Foto's van mijn oma zijn er niet zoveel, dan moet ik doosjes gaan rommelen, misschien morgen, als het nog zulk rotweer is.

03.10.06
Opa's en omoe's

De ouders van mijn moeder met ons gezin en Oom Han de broer van mijn moeder links. Ik dacht eigenlijk dat ik hem al eens eerder geplaatst had, maar hij is nergens te vinden, dus het zal wel niet. Deze gelegenheidsfoto is genomen ter gelegenheid van hun veertig jarig huwelijk. Vorig jaar heb ik alle graven van familieleden eens opgezocht en foto's daarvan gemaakt, meer voor mijn eigen gemak omdat ik nooit weet wanneer ze geboren zijn en hoe lang ze geleefd hebben, zodoende heb ik ook hun grafsteen bij de hand. Omoe was een schat van een mens, maar had het soms zwaar te verduren met opa. Rekeningen schrijven had hij een hekel aan, dus als het geld op was moest zij hem weer even op zijn nummer zetten, hij was wagenmaker en had een eigen bedrijf, later overgenomen door Oom Han, die het voortzette als aannemer. Mijn opa was ook als één van de eersten in het bezit van een "stoomfiets" zoals hij het zelf noemde, een brommer of een lichte motor, ik weet het niet, maar soms kwam hij dan 's zondagsmiddags even aanwaaien als hij een rondje deed. Het zijn dus alleen maar goede herinneringen die ik aan deze opa en oma heb.
Van de ouders (jammer, geen geboortedatum) van mijn vader zijn helemaal weinig foto's, die oma heb ik niet gekend, zij overleed toen ik één jaar was, ik ben wel naar haar vernoemd. Opa heb ik wel gekend, maar daar zat weinig reuk of smaak aan, een stugge man net als mijn vader. Wel waren zijn kerstbezoekjes altijd welkom, dan kregen wij een envelopje en de inhoud daarvan moest ook weer gelijk op ons spaarbankboekje. Ik had zodoende een flink spaarpotje toen we gingen trouwen en even later een huisje kregen, we hebben het in één avond opgemaakt bij fa.Joh.den Boer in Zierikzee, die hadden een topavond. Bankstel, bed, vloerbeddeking, gordijnen, noem het allemaal maar op, we konden het zo betalen.

Zo, nu weer genoeg teruggeblikt, morgen weer over tot de orde van de dag.

Update:



Deze vond ik nog. Links de familie van Felius met mijn vader als kind en zijn pasgeboren tweelingzusjes Kee en Marie. Oma toen nog in klederdracht. Rechts de familie Prince, een foto waar we altijd erg om moesten lachen omdat ze allemaal zo boos kijken, mijn moeder vond het een vreselijke foto.
Verder nog deze van de wagenmakerij.

04.10.06
Vorderingen

Ik denk dat ik deze maar eens in de plaats ga hangen voor deze in de keuken, want die hangt er inmiddels ook alweer een jaar of twee. Kleurplaten vind ik niks en deze was zo gemaakt en vrolijk bovendien. Volgens mij was hij eigenlijk bestemd voor haar moeder, als wekomstgeschenk, maar die vindt het vast niet erg als ik hem in een lijstje doe.

05.10.06
Miriam jarig

Vandaag is Miriam jarig, onze oudste wordt alweer 38.
Ik verzon een tijdje geleden om haar een website cadeau te doen voor haar pas geopende zaak, Emmy zou me daarbij helpen. Dat geheim bleef niet lang bewaard, ik had gegevens nodig en wilde toch ook eigenlijk wel weten wat ze leuk vond. Niet getreurd, Emmy kwam zelf met het idee er ook kaartjes bij te doen, dat moest geheim blijven, ik zou het niet vertellen. Ook dat heb ik niet volgehouden en dat ligt niet helemaal aan mij hoor. Ik weet dat het een pietje precies is, dat ze zo haar eigen gedachten overal over heeft, precies weet hoe het worden moet en wat heb je er dan aan om zelf iets te verzinnen dat misschien niet naar haar zin is, dus hebben we ook dat in overleg gedaan.



Nu moest er toch nog wel iets bij vond ik, een aardigheidje, maar ik wist niet wat. Tot afgelopen vrijdag, toen ik pannekoeken wilde bakken voor de kinderen en ik mijn speciale pannekoekenpan uit de kelderkast wilde pakken...........weg! Geen pannekoekenpan te bekennen. Nu heb ik een ingebouwd stemmetje dat altijd begint te roepen als ik iets kwijt ben: "die meiden, die meiden hebben het hoor, die meiden, vraag het maar". Dus klonk het al snel over de schutting: "Miiiiiiiir, heb jij mijn pannekoekepan?" en het antwoord was: "Jaaaaaa, ik ben pannekoeken aan het bakken, ik ben zo klaar!" Dus moest ik even wachten tot mijn pannetje beschikbaar was en toen ik het aanpakte bij de schutting zei ik:
"Jij weet zeker wel wat je voor je verjaardag krijgt..........."

Verder wil ik natuurlijk Emmy hartelijk bedanken voor de tijd, het geduld en het mooie resultaat.
De site is geparkeerd bij Webreus.

10.10.06
Verhuisd