Heel erg
Het begin is er weer wat de bloemen betreft, al is het nog wel speurwerk.
'Ik herkende je haast niet' zei iemand van de week tegen me, dat was net op het hoogtepunt van mijn verkoudheid, dus ik zei 'nee ik zie er ook niet uit... verkouden', 'nee dat is het niet' zei zij weer, je bent erg grijs geworden!".... met andere woorden, 'wat ben je òud geworden!'
Ten eerste ben ik helemaal niet grijs maar blond, met heel heel af en toe wat grijs bij de slapen en verder was ik heel heel heeel erg verkouden, ik zag er ècht niet uit, dikke neus, dikke kop, opgezwollen ogen, echt dat je dènkt, 'tsjonge wat ziet dat mens eruit, die is vast heeel heeel heeeel erg verkouden!' Pfff..
tien reacties
Het is bizar hoe snel alles in de natuur tot ontwikkeling komt.
Het verhaal over jouw gedaanteverandering en je reactie daarop vind ik daarentegen tamelijk hilarisch. Je zult maar met zo’n boodschap het weekend in moeten … 
Lieve Ria, gecondoleerd met het verlies van Didi. Wat een gemis en lopen zonder hond is niks aan. Maar goed dat je het toch doet hoor. Ik deed precies hetzelfde als jij toen Skye van ons was overleden. Ik bleef lopen en riep hem af en toe alsof hij er nog was. Maar ook dat slijt. De mooie herinneringen blijven. Ik wens Joop en jou heel veel sterkte en wens jullie verder alle gezondheid toe. En als je een keer een leenhond wil dan kom je onze Duke maar halen, hij kan heel goed los lopen en kilometrs maken;)
Ja, als je verkouden bent kun je er echt verlopen uitzien. Misschien is die persoon kleurenblind?
Ja, nog even en alles staat weer in bloei.
Haha, het is maar van welke kant je bekijkt…