Gisteren liep ik lekker een beetje in mijn hemdje door de polder, ik was zelfs wat rood geworden, vandaar dat ik vandaag iets bedekters aandeed en dat was maar goed ook. De koude noordenwind was weer terug van weggeweest, best fris af en toe.
Vanmorgen kluste ik nog wat in de tuin, het is nu zo dat er elke dag genoeg te doen is, maar zo tegen een uur of twaalf houd ik het wel voor gezien.
Verder vond ik vorige week deze, iemand enig idee?
En nu ik toch bezig ben, deze zaten tussen de zaadjes van de oostindische kers, ik heb ze in een andere pot gezet en ben nu vol spanning wat eruit komt, kan het Phaselia zijn? Ik weet dat ik daar ook een keer zaad van heb meegenomen. En anders maar even geduld hebben.
't Gebeurt nu bijna wekelijks dat ik oude bekenden van school tegenkom, heel apart.
Zou het komen omdat iedereen zo'n beetje met pensioen is of gaat en meer tijd heeft om overdag boodschappen te doen, of is het gewoon toeval.
Dit is Willie Kooman. Echt niets veranderd! Ja beetje ouder natuurlijk, maar sommige mensen lijken in de loop der jaren niets te veranderen. Gelukkig herkende zij mij ook
Zoals we liepen te kletsen leek de tijd te zijn stilgestaan.
De tweede keer al deze week dat ik een hoop troep tegenkom. Twee grote zakken vol met rommel en vooral blikjes. Ik kan er niet tegen hoor en ga het bij deze maar eens op het web gooien, misschien helpt het, al heb ik daar zwaar hoofd in.
Lieden die zoiets flikken hebben vaak een dik bord voor hun kop, eigenlijk hebben ze zelfs niet eens een kop, als ze hun rotzooi maar kwijt zijn, terwijl er echt op elke straathoek bijna, bakken staan. Ik denk ook dat ze nooit zijn opgevoed en ook maar enige liefde voor iets kennen, behalve bier.
Ik ken een vrouwtje dat elke keer als ze gaat wandelen een plastic zak meeneemt en elke keer alle rommel opraapt. Geweldig natuurlijk, zeker haar weg is schoon, maar achter haar rug wordt het eerste blikje alweer neergegooid.
Ik ga er niet aan beginnen, laat elk mens zijn eigen verantwoordelijkhed kennen tegenover zijn medemens.
Het ruikt overal heerlijk met al dat bloeiende spul en het ziet er ook nog eens prachtig uit!
Ik wandelde vooral en deed nog wat aan het in de hand houden van al wat groeit en bloeit in mien tuun. Waaronder bandnetels, met mien slippertjes aan. Ik weet niet zeker of het daardoor kwam hoor, maar mijn voeten gingen jeuken onderweg, branderig gevoel. Ik heb zelfs nog even sokken en schoenen uitgedaan, maar ja toen was ik al bijna thuis. Een koude noorden wind nog steeds, wij kunnen hier nog steeds niet zonder jas.
We gingen samen nog even naar Zierikzee en ik kocht zelfs nog een broek. omdat de blauwe niet meer geleverd werd nam ik maar een beige... erg, heel erg saai ik weet het, bijna dezelfde kleur als mijn haar. Daar moet dan iets kleurigs tussen zei het meisje, een goede verkoopster, want opeens zag ik het ook en heb hem toch maar genomen, want driekwart en lekker zittend.
Silvia en Martin zijn weer naar huis met een kofferbak vol stekjes, dus Sil was denk ik ook weer zoet vandaag. Wat lopen betreft heb ik de schade van gisteren ruimschoots ingehaald hoor en daarna nog het gras gemaaid. Want je kunt het wel iets langer laten, maar dan moet het wel weer sneller gemaaid worden natuurlijk en het groeit als een tierelier met die buitjes af en toe. Gisteren hebben we trouwens nog heerlijk in de zon kunnen liggen, dat was vandaag weer minder.
De Margrieten bloeien volop in de polder, morgen eens een mesje meenemen en een schepje ook, want die doen het vast ook bij mij in de slootkant.
De Pauwlonia Tomentosa bloeit ook weer. Ik dacht eerst dat hij dood was, maar dat blijkt toch niet het geval en andere jaren bloeide hij ook pas in mei zag ik. Ik vind de bloemen niet zo bijzonder hoor en dit jaar gaat de helft van de knoppen ook niet open. De blaren zijn wel heel mooi groot, alleen dat duurt dus erg lang eer ze er aan zitten.
De notenboom slaat gelukkig ook aan, tenminste als het een notenboom is, dat is nog steeds niet helemaal zeker. Dat stammetje staat erbij om het geheel een beetje volume en zichtbaarheid te geven, Didi loopt daar nogal eens heen en weer te rennen.
Het is allemaal prachtig en ik ben er weer druk mee, nu bezig om de randen van het gras een beetje recht te trekken, ik steek dat natuurlijk niet allemaal netjes recht af, dat is me teveel werk, maar de grootste hobbels probeer ik er nu uit te halen.
Plus dat er zo hier en daar alweer wat geknipt moet worden.
Lekker hoor, ik vind het heerlijk om er mee bezig te zijn en het geeft een voldaan gevoel als het er een beetje netjes bij ligt.
