't Begint bijna op een zware bevalling te lijken en dat is het ook wel een beetje, maar het einde lijkt nu echt in zicht. Gisteren maakte ik een filmpje, maar dat was vandaag alweer verouderd, vandaar vandaag even snel overnieuw en dan hoop ik dat morgen die wybertjes echt op hun plaats komen, dan kan hij als het goed is binnenkort door Sil en aanhang in gebruik worden genomen. Ik hoop dan wel op wat zonniger weer eigenlijk...
UPDATE:
Vanmorgen klusten we nog wat aan de hut. Ik zette nog eens wat in de grondverf, Joop timmerde nog een beetje en zodoende is het nog steeds geen tijd voor de wybertjes. Nog even geduld dus. De nieuwschierigen onder jullie kunnen ze hier alvast bekijken.
Nou en toen gingen we daarna een rondje doen, ik had op buienradar gekeken en het zag er best aardig uit, er was zelfs af en toe een stukje blauw. Eenmaal onderweg werd het donkerder en donkerder en wij gingen alsmaar harder lopen om de bui voor te blijven, wat natuurlijk niet lukte en we binnen de kortste keren zeiknat waren en hoewel we misschien nog maar een kilometer van huis waren heb ik toch Joop maar even gebeld, want een kilometer is dan best nog ver.
Hopelijk is 't snel weer wat zomerser.
De dag begon met broodjes van de camping, gelukkig hoef je daarvoor niet in een tentje te zitten zoals zovelen.
Ik wandelde een flink stuk door de polder en bleef toch grotendeels droog, het was nog vroeg, de meeste regen kwam later pas. Joop was druk met zijn duiven, volgende week alweer de laatste vlucht geloof ik. Hij heeft in elk geval al een derde prijs te pakken en ik vandaag weer een bloemetje, al was het maar een kleintje. En het was echt pannenkoekenweer.
"Zitten er nog gesuikerde mieren in de stroop?"
"Ik zou het niet weten!"
Als je van je spullen af wilt hoef je ze maar aan de straat te zetten ben ik sinds vandaag achter. Een papiertje erop met 'gratis' en het is weg voor je er erg in hebt.
Het is een bende na de bouw, overal staat wat. Spullen die misschien te gebruiken waren, van ver meegebracht en achteraf niet gebruikt worden, wat moet een mens ermee. Ik had al wat dingetjes op het prikboord gezet, maar daar kwam weinig tot geen reactie op. Vandaag met het mooie weer dacht ik, ik zet eens het e.e.a. aan de straat. Een matras en een tv om te beginnen. Ik ging een rondje doen en was benieuwd of er toen ik weer thuiskwam nog iets stond. Alles weg! Dat is mooi dacht ik en sleepte samen met Mark het bankje van Sil naar voren dat veel te groot was voor in de hut. Er stopte al iemand toen ik er nog bij stond. Dat was zodoende ook binnen de kortste keren verdwenen. Er lag nog een heel grote Grand Foulard en een heleboel kussentjes, daar wilde ik nog wel iets voor hebben, je hoeft tenslotte niet alles zomaar weg te geven. Maar ja, dan lukt het niet zo 1, 2, 3. Gelukkig kon ik die, toen ik ze binnen ging halen bij de buuv kwijt, die krijgt ze dan weer wel voor niets natuurlijk, dan blijft het tenslotte in de familie.
We wandelden ver, daar waren we aan toe na de bui van gisteren en nu maar weer wachten op de volgende bui.
Afschuwelijk weer vandaag, het is volgens mij geen minuut droog geweest.
Joop en ik hebben vanmorgen de kast in de hut in elkaar gezet, daarna waren de onderdeeltjes voor de geiser er, dus die doet het nu ook. Joop heeft hem al uitgeprobeerd vanmiddag.
Ik was al lekker aan mijn breiwerkje begonnen afgelopen week en vandaag weer een stukje opgeschoten.
Vanmiddag kwamen Joke en Wim gezellig even langs, van hun kreeg ik deze kleurige vrolijke bol, in allemaal mijn kleurtjes. Hij is prachtig om zomaar neer te leggen, voorlopig blijft hij heel.
Leuke kaart van mijn zus en schoonzus, een paar telefoontjes en dat was het dan weer.
Allemaal hartelijk bedankt voor de reacties en felicitaties, zo voelde ik me toch een beetje feestelijk!
't Gaat sneller en sneller lijkt het wel.
Morgen of vandaag, in elk geval de 14de, alweer een jaartje ouder, ik hou het op 46 deze keer, 't is leuk omdraaien.
Foto kwam vanavond binnen met de mail, hij is een paar maanden geleden al gemaakt door Conny van de zwartkopschapen, dus dat kwam goed uit.
Het einde is in zicht. Vanmiddag hadden ze ineens de klapstoeltjes weer bij de Lidl, dus dat was boffen. We houden het even bij het oude tafeltje, dat is lekker stevig en met een vrolijk tafelzeiltje ziet het er al heel anders uit. Ik wilde het eerst schilderen maar dat lijkt me niet handig. Beter af en toe een nieuw zeiltje. Vanmiddag kwam ik nog een kast tegen op het prikbord, die gaan we morgen halen en dan is het er wel, wat de spullen betreft. Nog een deur hier en een afwerklatje daar, buitenlampje ophangen en oja, een platte tv voor aan de wand, deze is veel te dik. Dus als iemand nog iets te staan heeft ter overname dan houden we ons aanbevolen.
En dan is het een riant onderkomen. Als de stoeltjes ingeklapt zijn kan het blauwe bankje een kwartslag draaien voor vier slaapplaatsen en als er maar twee nodig zijn gewoon één van de bankjes uitklappen, een tafel ga ik daar niet neerzetten.
"De wybertjes zijn geschilderd hoor, die kunnen er ook aan".
"Nee, die doe ik nog niet, die bewaar ik voor het laatst".
Ik zit hier nu al een uur en het wil maar niet vlotten.
Hopelijk komt er morgen meer uit mijn vingers.
Toedeloe!
