Ook al zijn de dagen dan niet meer zo lang, ze zijn wel mooi.
't Archief is compleet, wat een werk.
Nu ga ik de foto's die het niet meer doen ook nog verwijderen, kwestie van doorbladeren en even klikken, dat is te doen. Ik ga daar natuurlijk geen nieuwe meer bijzoeken, weg is weg.
Eens kijken of ik de tien jaar vol kan maken, dat zou leuk zijn.
Misschien een mooi punt om te stoppen, als ik het haal, whaaaahahaha!
Didi heeft alles altijd meteen in de gaten.
Als ik eerst ga douchen i.p.v. koffie drinken, weet ze dat er iets aan de hand is en eet gewoon haar brokken niet op, ook al doe ik die gewoon eerst in haar bak en ook al drink ik na het douchen gewoon koffie. De volgorde is anders hè.
Ik was even bij de dokter voor mijn voet die doorzakt en nu een zenuwknoopje irriteert. Volgende week een bezoekje aan de Podoloog voor een steunzool en dan maar hopen dat dat helpt. Onder het lopen heb ik er weinig last van, dat komt pas als ik mijn schoenen weer uit trek, want om nu de rest van mijn leven een zere voet te hebben heb ik ook weinig zin in.
Joop gaat binnenkort naar een praatdame, vandaar de tekst van gisteren, hij zei dat een paar dagen geleden voor het slapen gaan tegen me. Hij zegt vaak andere woorden dan hij bedoelt, of kan er niet opkomen en had het gevoel dat dat erger werd een tijdje geleden. Het blijft moeilijk en ook al heeft hij er weinig vertrouwen in, toch maar eens proberen. De meneer-oloog heeft hij al ontmoet, er was iets mis gegaan bij de afspraak, maar als de mevrouw-oloog ook zo is heeft hij het al helemaal gezien. Ik denk zelf eigenlijk dat het niets wordt en dat hij zich er maar eens bij neer moet leggen, we verstaan elkaar nog prima.
De weerman had het over bloeiend fluitekruid vanavond, dat bloeit hier ook in de polder en overal zijn knopjes. Ik vind het prima! Lekker temperatuurtje zo.
Gisteren alweer gras gemaaid, er moet dan alleen eerst wel een dikke blarendeken weggeblazen worden, maar zo blijf je een beetje bezig.
Zaterdag ga ik weer eens op het strand kijken, er worden een paar zeehondjes terug gezet, altijd leuk om te zien natuurlijk. Volgende week is dan misschien echt de rust weergekeerd, want nu wemelt het nog van de Duitsers en de Belgen hoor. Het is wel een superlang seizoen zodoende.
"Morgen ga ik naar een hokuspokus mevrouw, die gaat me leren praten...."
Af en toe kom ik Elly of Cor nog weleens tegen en bijna altijd maken we dan wel een praatje. Cor zie ik meestel ergens in de polder, zoals ook vanmiddag.
Hij vertelde dat Belle in september was overleden. Hun hondje dat ik nu ik met mijn archief bezig ben ook regelmatig tegenkom. We maakten samen met Simba af en toe lange wandelingen, trouwe lezers weten daar vast nog wel van.
Vanmiddag voordat ik ging wandelen en Cor tegenkwam was ik met mijn archief gekomen tot 02-11-2005.
Wat een toeval toch weer.
Belle was al een tijd ziek, ze is maar zeven jaar geworden.
Januari 2001 heb ik het al in elkaar zitten fröbelen, bijna twaalf jaar geleden.
Yara was toen een half jaar oud en ik hoopte dat ze nooit zou gaan roken.
Nu is ze het zelf die mij bewogen heeft te stoppen.
Indirect, want ze vroeg het haar moeder, ze vond het stinken.
En toen Sil eenmaal gestopt was vond ik dat ik het ook maar eens moest proberen, ik was er klaar mee en nog steeds. Dat wil niet zeggen dat ik nooit trek meer heb hoor, vooral de laatste dagen best weer wel, maar ik prakiseer er niet over weer te beginnen.
Ik ruik er dan even aan, want het pakje ligt hier nog steeds en dan ben ik gelijk weer genezen, want het stinkt echt!
Twee maanden rookvrij vandaag.
Ik hoef helemaal niet naar een bos om paddestoelen te zien.
Er groeien er zat in de tuin.
Mooie fragiele witte hoedjes
Chocoladebruine mutsjes
Allemaal lekker in de ochtendzon
En deze waren er ook nog.
Didi genoot er ook van en vanmiddag heb ik gewoon in mijn trui gewandeld.
Morgen 1 november!
Ik was weer eens door de foto's aan het struinen vanmiddag. Ze zijn ineens zomaar een boerderij aan het verbouwen en ik weet zeker dat ik een foto moet hebben hoe hij was. Die kan ik niet vinden, maar ik kwam wel het kerkje van Serooskerke tegen waar we afgelopen week waren. De foto maakte ik afgelopen zomer.
Naast de kerk in de ring staat het huis van tante Jo, dat is het huis met de koekoek en op de hoek waar de man staat te schilderen woonden mijn opa en oma, achter het huis was de werkplaats, opa was wagenmaker.
Oom Jan was vroeger bakker, er was een bakkerij en later ook een winkel.
Serooskerke is het kleinste dorp van Schouwen, er zijn nog wel kleinere gehuchten natuurlijk, maar die hebben geen kerk.
Wat een lange dag weer, ik heb geen steek gebreid, maar wel een appeltaart gebakken, mèt reepjes, ze worden steeds beter.
Ik heb weer veel van het eiland gezien vandaag, niet dat het nog een eiland is maar wij praten nog steeds over 'Ons Eiland' of er geen dammen en bruggen te bekennen zijn.
Niet dat ik niets anders te doen had, maar daar had ik geen zin in en het was tenslotte heerlijk rustig najaarsweer.
We hebben nieuwe kopjes, van de Hema, van alle kleuren drie, dat je niet denkt dat er van die grijze maar eentje is. De blauwe zijn voor het wat grovere roerwerk. Het bij elkaar geraapte zootje dat ik had kan nu weer naar de blokhut, daar kan zo langzxamerhand ook een heel weeshuis op de koffie komen.
Op de terugweg doolde ik weer wat door de polder en kocht een visje bij van Beveren, daar wordt elke hating gekaakt terwijl je wacht.
Je kunt niet zeggen dat het een kleurloze boel is buiten en met dit rustige weer blijft alles lekker lang hangen.
