Mijn oogappels. Miriam werd vorig jaar al veertig en morgen/vandaag de 28ste is Silvia aan de beurt. Ik vond het alleen maar leuker worden na mijn veertigste, maar dat komt ook omdat die bovenstaande veertigers toen al bijna twintig waren en er voor mij weer een soort tweede jeugd aanbrak. Het heeft nogal eens gestrubbeld tussen Sil en mij, onze verhouding verloopt niet altijd even vlotjes, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat we onvoorwaardelijk van elkaar houden. Moeders bewaren ook altijd geheimen en weten alles als eerste, tenminste zo gaat dat bij ons, al wordt dat wel wat minder… geloof ik. Het feest is in januari, we gaan ook niet even heen en weer naar Nijkerk crossen morgen. Hoe heb ik het ook zo kunnen verzinnen tussen kerst en oud en nieuw een kind te krijgen. Gefeliciteerd lieve Sillebil!
Ditzit er allemaal in mijn ronde buik, ik koos voor de vis. Het was heerlijk, de nieuwe kok mag voorlopig blijven van ons. Het was ook erg gezellig samen met Ina en Martin. Nu even uitbuiken. Morgen erwtensoep. Fazant stond er niet op het menu, die mogen nog even vechten. Pfff….
Voor mij en de hondjes tenminste, we speelden wat en wandelden een rondje.
Joop reed een ritje en vanavond aten we pasta.
Bijna een gewone vrijdag, heerlijk!
Nieuwe schoolfoto’s bij de post. Hier staan de vorige van Yara, dat was al in 2005, die van Levi staat er niet meer, maar die was ook van 2005, er zijn er zeker de laatste jaren niet gemaakt. Ze worden groot, Yara wordt komend jaar al 10. De kerstdagen zijn ze bij hun papa.
We begonnen in 1990, eerst plannen en tekeningen maken en eind van de zomer begonnen we met de bouw. Het was het jaar waarin mijn moeder ziek werd en overleed in november. Ik ben nog steeds blij dat ze toch nog een keer heeft kunnen zien hoe het werd, met een donkere lucht zichtbaar door het raam, waar toen nog geen glas in zat.
Ach ja, zo zijn er veel herinneringen en er ging ook best veel fout, maar wat wonen we al bijna twintig jaar in een heerlijk huis op een fijne plek en dat hopen we voorlopig nog een tijdje vol te houden.
Ik was het al een tijdje van plan en ik had het er ook al eens over, maar nu is het eindelijk gelukt om de foto’s van de bouw van het huis digitaal te krijgen.
Slechte foto’s krijg je niet mooi en ik mag van Renesmurf niet zeuren, dat doe ik ook niet maar een beetje frustrerend is het wel natuurlijk. Nu nog wat titeltjes erbij en dan zal ik een linkje plaatsen.
De banden liggen bij de vleesboerderij waar ik vanmiddag even was om de voorraad aan te vullen, de komende weken kunnen we weer vooruit, wij komen de kerstdagen wel door. Het was nog mooi in de polder een beetje grijs, maar juist met de sneeuw is dat wel mooi.
Ze zwommen maar een paar meter bij ons vandaan vandaag, blij om iemand te zien denk ik want voor de gezelligheid trokken ze een eindje met ons op en hoewel mijn honden er anders eigenlijk geen oog voor hebben zagen ze nu toch ook dat dit geen vogels waren.
De kwaliteit is niet best, jammer, maar na het maken van de filmpjes en de foto’s was mijn hand zowat bevroren.
Nog steeds erg verkouden, veel hoesten en snotteren. De puppy-cursus gaat vanavond niet door en hoewel ik toch al niet kon, Joop is met de auto weg, ben ik daar toch wel blij om, we hebben ook bijna niet geoefend afgelopen week. Ze is al zo braaf. Eerst dacht ik er nog tien lessen achteraan te doen maar ik denk dat ik daar maar vanaf zie, het hoeft geen model hond te zijn, als ze maar luistert en dat doet ze voorbeeldig.
Wieneke vroeg laatst toen ik zei dat ze ook weleens ondeugend was wat ze dan doet, nou dat gaat dan over tot vervelens toe de handveger uit het teiltje dat bij de kachel staat pakken. Elke keer zeg ik dan dat het niet mag en foei en zo, maar in een onbewaakt moment ligt ze dan toch weer op de deurmat heel schuldbewust met die veger tussen haar poten, met ogen die zeggen “ik kan het echt niet helpen hoor”. Of de volgesnoten zakdoekjes uit mijn prullenbak vissen en die dan helemaal verpulveren en dan niet zomaar 1 keertje natuurlijk. Ik verzamel ze nu op mijn bureau, want je kunt het ook voorkomen natuurlijk, al laat ik de veger wel waar hij is.
Je ziet het kan erger.
