Duizendschone gedachten
Duizendschoon. Mijn oma had ze elk jaar in de tuin, ik vond ze vreemd omdat ze allemaal verschillend waren. Nu vind ik ze erg mooi, vooral ook omdat ze me weer aan mijn oma doen denken en de vakanties die we daar elke zomer vierden.
De wip die mijn opa maakte van een plank en een schraag, het spelen met de krullen in de werkplaats, zelf iets leuks timmeren van het afvalhout, ik vond het er altijd heerlijk.
Ik heb geen duizendschoon in de tuin, wel een heleboel andere dingen, zoals de vijver, de bramen die ze niet allemaal mogen plukken omdat ze nog niet rijp zijn, de pruimen die ook nog niet rijp zijn, best jammer natuurlijk en ook wel aanlokkelijk om toch een paar pruimpjes te plukken, zo hingen er in de boom die weinig pruimen draagt twee op pluk- ooghoogte, die zijn nu verdwenen….
Dan hebben we een buitendouche, ook iets niet alledaags, ‘t mag ook niet te lang duren als je met z’n allen achter elkaar wilt want dan is de boiler leeg en wordt het een koude bedoening voor de laatste
Vanavond heeft Martin (de nieuwe, die van Silvia) pannekoeken gebakken, ook weleens leuk hoor een schoonzoon die je keuken in beslag neemt, zo eentje heb ik er nog niet eerder gehad.
elf reacties
Dat zijn er behoorlijk veel. Zoveel ruimte heb ik niet op mijn landgoed, maar het zou er niet slecht bij staan. Ik ga er gelijk een aantal halen… ik bedoel plukken… niet verder vertellen he?
Leuk hoor, nu krijg ik na dit logje het woord duizenschoonzoon niet meer uit mijn hoofd. Tige tank, Ria 
Jeee, precies een jaar geleden ook pannenkoeken. Die bloemen zijn er nu niet daar geloof ik, ex schoonzoon ook, dus wel zelf bakken… 
Hallo Ria, wij willen graag met jou in contact komen om de foto van het duizendschoon te plaatsen op de website van Zeeuwse Ankers. Zie de foto van de url, die is niet zo duidelijk.
Ah een bof met zo’n schoonzoon!!!!
Ik ben ook dol op Duizendschonen; net als jij vond ik ze vroeger niet zo mooi; maar later dacht ik: ze zijn werkelijk duizend-schoon met al die kleuren
Wij hadden er vroeger een schilderijtje van; helaas verdwenen. Het zijn ook minder-gewaardeerde bloemen geworden; dat vind ik dan weer zielig.