Genoeglijk
Mijn dagen zijn sinds de komst van Didi toch zomaar ineens een paar uur langer en ook zeker intensiever. Datzelfde geldt voor Joop met zijn duiven.
Meestal gaat dan zo tegen de avond de kachel aan, of het moet overdag erg koud en donker zijn, dan maak ik hem ‘s morgens gelijk al aan en dan wordt hij een ontmoetinspunt, even handen warmen en er boven hangen. Vanmiddag toen ik thuiskwam had Joop hem al aangemaakt. Ik had wat boodschappen in Zierikzee gedaan. Samen met Didi door de Hema lopen is leuk, daar lopen altijd wel kinderen en het liefst zou ze die allemaal even een lik willen geven. Bij de DA vindt ze het heerlijk, daar ligt vloerbedekking en zo gauw ik even stil stond lag ze languit, we hadden al gewandeld dus ze was misschien best moe. En morgen moeten we weer want shirts die ik voor Joop gekocht heb zijn niet goed. Het moet een beetje gewoon worden tussen al die mensen, het liefst zou ze door iedereen even aangehaald willen worden en dat kan natuurlijk niet altijd.
Van foto’s maken komt weinig terecht en als het er van komt zijn het de hondjes die model staan.
Vanmorgen heb ik eerst eens een paar mensen gebeld en mijn geweten wat gesust, jammer genoeg was niet iedereen thuis.
De pillen van Simba zijn op, morgen weer naar de dierenarts. Ze is een stuk opgeknapt, haar ogen glanzen weer.
zes reacties
Dat geeft je inderdaad weer een hoop meer uren in een dag zo’n jong beestje. Daar blijf je jong door…
Shirts kopen die niet goed zijn, en dan ruilen maar weer, dat zijn toch de minpunten des levens, maar ja, er gebeuren wel vervelender dingen.
Eerlijk gezegd zijn die van de honden de leukste. De andere zijn wel kunstzinniger, maar ik zie het liefst zo’n hondensnuitje.
Goed dat haar ogen weer glazen Ria. Dat moet een goed gevoel geven.