Hoe het ging
En dan word je natuurlijk erg vroeg wakker op zo’n akelige dag, zodat het wel erg lang duurt allemaal.
Je blijft maar knuffelen en aaien en vooral huilen.
Gelukkig scheen de zon en konden de deuren open en een kussen naar buiten zodat we lekker buiten konden wonen, dat maakte het allemaal toch wat aangenamer.
Eten deed ze niet meer, op een plakje worst na, water kwam er ook gelijk uit, het was tijd.
Het gekke was, dat toen de dierenarts eindelijk kwam om half twee, Simba en Didi allebei blaffend de oprit opliepen, het moet toch een gek gezicht zijn geweest voor die man.
Daarna hebben we Didi even apart gedaan.
Twee spuitjes later was het gebeurd.
Eerst onder narcose en daarna een dodeljike in het hart, die hoefde ik niet te zien.
Ze is lekker gaan slapen, geen pijn meer, geen drang om te eten of te drinken……rust….
Daarna mocht Didi ook weer bij haar, ze keek nauwelijks naar Simba om en vond de dierenarts veel leuker, net als de meneer van het crematorium die even later kwam. Hij heeft samen met Joop Simba op een brancard gelegd en in de auto gedragen, dat heeft ze wel goed gezien.
Morgen word ze gecremeerd.
Ik moet nog een mooie urn uitzoeken en eigenlijk wil ik ook wel een hangertje met wat as, al draag ik eigenlijk nooit hangertjes, ik ben er nog niet uit.
Vrijdag kunnen we haar dan ophalen.
Ik denk dat we de as later ergens uitstrooien, we zien het wel.
Het ergste hebben we gehad.
Zo voelt het voor mij tenminste, het is ook wel een opluchting.
Morgen wandelen met Didi.
achttien reacties
Toen wij dit na 15 jaar meemaakten was ik daar een paar maanden van slag van. Ik wens jullie heel veel sterkte.
Ja, Didi weet het nu ook. Ze had misschien niet zoveel belangstelling, maar ze gaat nu ook niet meer lopen zoeken naar Simba. Het klinkt misschien raar, maar het is echt heel verstandig als de hond(en) waarvan de baas of bazin dood is, ook even afscheid kunnen nemen. Ze begrijpen het anders niet en gaan liggen wachten. Ze ruiken gewoon even en wenden dan hun kop af. Ze begrijpen het.
Het blijft moeilijk, maar een beest laten lijden terwijl je weet dat het afloopt, is nog veel erger. Sterkte in deze moeilijke dagen.
Simba heeft het heel goed bij jullie gehad! Ik hoop dat je met dat idee dit verlies kan verwerken. Het is goed zo.
Elke hond die het goed heeft gehad lijkt hetzelfde trieste einde te wachten. Maar eens komt er een eind aan, dat weten we allemaal.
Sterkte.
ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van simba.Simba heeft een heel goed en gelukkig leven bij jullie gehad . Ze blijft altijd in jullie hart.
sonja eickhoff( Bazin Mirko)
Ach Ria, ik snap dat het vreselijk moeilijk is geweest voor je maar Simba was echt op.
Ik heb 1x een hond gehad en wij moesten op een gegeven moment ook beslissen om haar in te laten slapen, wat is dat vreselijk moeilijk.
Vergeet niet dat Simba een heerlijk leventje bij jou heeft gehad, mag dat een troost voor je zijn.
Dank jullie allemaal voor de fijne reacties dat doet een mens goed hoor. Natuurlijk zat het er al maanden aan te komen, ik twijfelde zelfs vorig jaar of ze de 13 wel zou halen, dat is ruimschoots gelukt, maar nu waren we er allemaal aan toe en dat is goed om te weten.
Ik heb er vrede mee en Simba denk ik ook…
Het ergste heb je gehad, inderdaad.
Dat gedoe na het overlijden deden we niet, en het gedoe er voor is altijd een hel.
Maar ja, helaas, dat moet nu eenmaal.
Nou, je maakt wel wat bij me los met deze posting. Bij mijn lieve Reno is nog niet zo heel erg lang geleden hetzelfde gebeurd. Wat een moeilijke beslissing is het toch. Maar erg fijn dat Simba nu rust heeft gekregen.
liefs,
Karin
Het blijft het moeilijkste moment voor huisdierenbezitters. Wel goed dat je er een beetje naar toe kon leven. Sterkte met de stilte die de komende tijd heel sterk aanwezig zal zijn. Maar daarna komen de mooie herinneringen – en die zijn blijvend!