Tsja...
Zo’n feestje gaat je toch niet in de kouwe kleren zitten, ik kan merken dat de twintig inmiddels ver achter me ligt en zo heel erg laat heb ik het niet eens gemaakt. Want wat is nu half twee, vroeger zagen we het soms licht worden en begonnen de vogeltjes alweer te fluiten eer we naar bed gingen.
Gelukkig liep ik nog recht al is het dan wel een heel eind naar huis hoor.
Gisteren heel de dag nodig gehad om weer een beetje mens te worden, wel een flink eind gewandeld en vandaag weer. We waren zelfs op het strand vandaag, het was niet zulk mooi weer, dus dat ging. Didi heeft heerlijk in zee gezwommen met een paar Labradors.
Vanmorgen eerst voor het laatst een bezoekje aan de tandarts, het zit perfect nu en hoef niet meer terug. Ik had me verslapen, moest er om tien uur al zijn en om vijf voor negen stond ik op, dat was geen prettig begin, heb graag eerst een paar kopjes koffie, maar om tien uur precies reed ik de parkeerplaats op in Vlissingen, gedoucht en wel.
In één van de rouwadvertenties van Ronald stond: “Tan, we zijn er voor je” en laten nu juist de mensen die dit schreven degenen zijn die mij volledig in de steek laten, een enkeling uitgezonderd….
Een stukje van een post dat ik altijd zag als er een update was van Tanya, ze heeft het nooit gepost en zal dat ook niet meer doen, zaterdag is ze overleden…
Mij hoef je niet te condoleren, ik kende haar alleen van haar weblog en zoals ik al zei hebben we elkaar een paar keer vluchtig ontmoet, als je daar behoefte aan hebt en je las ook weleens haar weblog , doe het dan bij haar, voor haar familie en vrienden.
negen reacties
ach ja,wat kan jou het schelen als je maar schik hebt gehad,zo)n dag is altijd gezellig.
En je bent niet de enigste die daarna twee dagen nodig heeft om bij tekomen,zo)n dag nemen ze niet meer van je af
@Tineke: vind ik ook, een paar keer per jaar moet kunnen, maar meer ook niet hoor, zonde van de dag erna, heb het er niet meer voor over 
Wat jou betreft alleen maar goed nieuws; volgende keer ga je heus wel weer een een feestje.
Van Tanya is het erg; het is zo’n nare ziekte emt zo veel ellende erbij.
Geniet dus maar van het leven, Ria!!
Als je maar genoten hebt! Vandaag is het zo en morgen kan het opeens heel anders zijn.
Aangrijpend weblog van Tanya, moedig…
Ja, je zou alleen voor de uitspattingen altijd twintig willen blijven.