Had het maar gezegd
Stiekum was ik best een beetje verliefd. Ik was pas twaalf, zat net op de middelbare school, en om tussen de middag niet al te alleen te zijn at ik in het begin mijn boterhammetjes op aan de Julianastraat bij de ouders van Freek die toen al verkering met Janny (mijn zus) had. Piet de broer van Freek was daar dan ook vaak en hij plaagde me vooral, tot ik natuurlijk zo rood als een kroot werd. Hij was zeker al een jaar of achttien dus een stuk ouder.
Later at ik mijn boterhammen gewoon op straat op of we haalden patat en gaven het brood aan de vogels. Ik zag hem bijna nooit meer. Tot op de bruiloft van Janny en Freek. Er was een wisseldans, we dansten een stukje en moesten zelfs zoenen (op de wang natuurlijk). Ik kon er niet van slapen en droomde dat er van een bruiloft nog een bruiloft kwam.
Daarna zag ik hem nooit meer. Tot twee jaar geleden op de verjaardag van Freek en vorig jaar weer. Bij het afscheid nemen vertelde Janny het aan hem, ik had het haar wel eens verteld. "Had het maar gezegd." zei hij met een brede grijns en we zeiden gedag met een zoen (op de wang natuurlijk).
Dat was de laatste keer dat ik hem zag. Afgelopen weekend overleed hij.
Het is raar, je denkt of hoopt met z'n allen heel oud te worden, maar dat is niet vanzelfsprekend, het kan zomaar in het geval van Piet in een paar weken gebeurd zijn.
Veel sterkte voor alle nabestaanden.
zeven reacties
Iedereen gaat, vroeg of laat. Altijd zonde als het je treft, en altijd naar. Het leven is zo leuk nog niet. Maar we maken er altijd maar weer wat van. Op een dag is het ook onze laatste, en hopelijk duurt dat nog lang. Maar ondertussen vallen mensen maar door, helaas.
Jeetje, Ria, dan was je leven wel heel anders gelopen en was je nu weduwe geweest. Het geeft wel stof tot nadenken. Maar het gaat zoals het gaat, he? 
Ja, zo gaat dat … naar mate je ouder wordt vallen er steeds meer mensen weg die je kent of hebt gekend.
We komen op een leeftijd dat links en rechts personen de geest geven… Altijd een gemis en het roept herinneringen op. Totdat jezelf het loodje legt. Ofwel geniet van het leven en over de doden niets dan goed.