Operatie I en C
Ina kwam een nachtje logeren, dat kon nog net voordat ze weer wordt opgenomen volgende week. Te laat kwam ik erachter dat we op dezelfde avond een burendagbbq hadden, maar gelukkig mocht ze mee van de buren.
Ondanks de regen een erg gezellig feestje waarbij ik een paar buren weer wat beter heb leren kennen.
Ina krijgt volgende week voor de tweede keer een hypec operatie, een zware operatie waar ze erg tegenop ziet, maar 'wat moet moet' zoals ze zelf zegt en 'het kan maar gebeurd zijn', zodat ze daarna weer kan opknappen en hopelijk de narigheid uit haar lijf is. Diep respect voor haar optimisme, ik hoop zo dat het een beetje meevalt allemaal en wens haar veel kracht en sterkte. Ze vond het goed dat ik het zou vertellen een beetje medeleven is altijd fijn.
Nadat ze was vertrokken reden wij met een geleende kar van iemand uit het dorp richting Ikea. Stromende regen heel de weg lang en omdat we voor het vertrekken niet onze route hadden gecheckt kwamen we er onderweg pas achter dat er een behoorlijke omleiiding was van wel 44 km. Bah!
We hadden de nummers genoteerd want we wisten wat we gingen halen, zodat Joop rechtstreeks naar het magazijn kon om de boel te pakken. Didi en ik pasten ondertussen op de kar want we hadden geen slot en zo'n ding is zo afgekoppeld.
Een tijdje later ging de telefoon, Joop kon ons niet vinden, welk vak stonden we ook weer C toch? Ja hoor C was het. Ik toeterde eens maar dat hoorde hij niet, hij zocht nog even verder. Even later weer telefoon, weet je zeker dat het C is, ja hoor allemaal C-en. Zie je de ingang daar sta ik nu, nee ik zag geen ingang, eens aan voorbijgangers gevraagd of er mee C-en waren, maar nee slechts 1 C. Ik ging eens staan roepen en nog eens toeteren, weer belde hij , ik sta bij een witte C in een groen vlak.... aha en ik stond bij een witte C in een blauw vlak! Er kwam een meisje aangelopen, 'mijn man kan mij niet meer vinden' zei ik, hij staat bij de groene C 'Ik ga wel even kijken' zei de lieverd en ja hoor daar kwamen ze even later samen aangelopen. Het is toch wat, we moesten wel lachen, wat een armoe. Maar eind goed al goed, heel thuis zonder omleiding.
En wat hebben we gekocht... tatatadaaa
eindelijk van dat smerige oude bureau verlost dat hij ooit eens tweedehands in Antwerpen had gekocht toen we daar een kantoortje hadden. En ja we hebben nu eenmaal een door de jaren heen vergaard rommeltje bij elkaar, dingen die je nooit weg doet, maar dat vind ik juist wel leuk. Nu nog een lampje...
tien reacties
Heb het even gelezen. Wat een ingreep en dat voor de tweede keer. Daar is wel moed voor nodig.
Ik zag het voor me, daar op het parkeerterrein. En je bent echt niet de enige hoor, die vergeet te kijken in welk vak je staat. Zoiets gebeurt je één keer.
De auto niet meer kunnen vinden is me gelukkig nog nooit gebeurd. Ik wens Ina veel sterkte bij de komende ingreep. Lijkt me heel moeilijk om daar mee om te gaan.
Wat een gedoe, met die gekleurde c, maar leuk gedoe. Heel wat leuker dan een operatie. Sterkte die kant op. En succes met de zoektocht naar een leuk lampje.
Nog een geluk dat er op zo’n moment mobieltjes zijn, anders hadden julle daar nu misschien nog wel rondgedoold … 
Dat lijkt me een hele nare operatie, geen wonder dat ze daar tegenop ziet. Veel sterkte en beterschap gewenst.
Goh, ik schrik ervan dat Ina zo ziek blijkt te zijn.Wat een mooi positief en krachtig mens.Heel veel sterkte Ina..die bucketlijst ga je op je gemakje afwerken hoor, beloofd?