Beter te laat
Het is een beetje raar en eigenlijk weet ik ook niet goed of ik het er wel over moet hebben, maar ik doe het toch. Dat ik twijfel ligt alleen maar aan wat ik verwacht dat er gezegd (of gedacht) gaat worden.
Het gaat erom dat ik eigenlijk sinds een week of twee pas weet dat ik in een hokje pas, bij een groepje hoor, het is maar hoe je het ziet. Natuurlijk weet ik allang dat ik al die eigenschappen heb en dat ik ben wie ik ben, maar ik vind mezelf wel vaak heel kinderachtig en een zeur en vooral dat dat eigenlijk niet kan en dat ik het ook niet mag laten blijken.
"Ria, die loopt altijd te brullen" zei mijn moeder eens tegen mijn zus toen ze naar mij vroeg. Niet alleen als ik verdriet heb hoor, ook uit kwaadheid, of bij iets moois en dat kan dan gewoon een bloemetje zijn, of als ik aan iets of iemand denk en dat is soms best vervelend ook.
Ik vind het een opluchting voor mezelf dat er nu een verklaring is dat ik daarom zo ben, maar verder kan ik er ook niets mee. Wel had ik het liever wat eerder geweten, het is ook erfelijk.
Het is net als ADHD denk ik, dat bestond vroeger ook niet, je had drukke en rustige kinderen en nog wat er tussenin. Ik denk dat ik een gevoelig emotioneel kind was, er zijn me ook dingen overkomen waarvan ik nu denk dat ze veel meer met me deden dan ik toen besefte en dat ik daardoor nu ook kan verklaren waarom ik geen zin meer heb energie te steken in sommige zaken en dat ik zeker geen dingen meer doe waar ik tegenop zie.
Heerlijk gewandeld vandaag, het was een fijne dag!
elf reacties
Grappig dit. Ik weet ook sinds kort pas dat ik al mijn hele leven ADD heb. Daar komt PTSS bij en tadaa, daar heb je John. Eigenlijk ben jij dus een lotgenott van me. Ik ga er binnenkort, als ik er aan toe ben over schrijven.
Enig zelfinzicht kan nooit kwaad, lijkt me. Zoals je zelf al zegt: beter laat dan niet. Hoe een kind in elkaar zit, daar was vroeger toch veel minder aandacht voor dan tegenwoordig!? Er wordt nu wel eens wat teveel en te snel met etiketjes gestrooid, volgens mij. En zo is er altijd wel wat …
Zo lang je maar fijn kunt blijven wandelen … 
Je richt toch wel je leven in naar je ‘handicaps’ maar het is niet altijd gemakkelijk om hooggevoelig te zijn. Ze zeggen dat het z’n voordelen heeft maar doorgaans is dat niet ten gerieve van jezelf.
Gelezen..
HSP is juist een mooie eigenschap.
Soms te overweldigend , maar het Weten betekend dat je anders met zaken om kan gaan en verwerken.
1 op de 5 mensen is hoogsensitief..en gelukkig maar.
Hadden de heren Trump of Poetin deze eigenschappen maar, dan zou de wereld er heel anders uit kunnen zien
Ik begrijp nu beter mijn behoefte om alleen dingen te doen, het graag alleen zijn, geen clubjesmens, geen wandeltochten met honderden mensen.
Ook waarom ik altijd buikpijn heb als we ergens heen moeten/gaan, ik krijg het op de heenweg al en het gaat ook pas weer over als we weer thuis zijn. Zelfs van een avondje weg kan ik dat al krijgen, het ligt eraan waarheen.
Mijn eeuwige gejank dat vind ik echt heel erg, want eigenlijk ben ik best een vrolijk type met veel humor.
Gelukkig heb ik Joop die niets raar vindt en ook graag alleen dingen doet
Toch wel goed dat het dubbeltje nu valt. Zelfinzicht kan soms heel helend werken waardoor je toch beter in je vel blijkt te passen dan je dacht.
Ik weet niet hoe ik dit stukje heb kunnen missen destijds. Ik weet het van mezelf sinds een jaar of 10. Al vaker gehoord van HSP en uiteindelijk maar eens een test gedaan. En alles gelezen, het was alsof ze het over mij hadden. En dan ga je terugdenken naar de gebeurtenissen in je leven. Het is heel verhelderend. Mijn grootste verdriet zit ‘m erin dat niemand het snapt en ook niet wil snappen. ‘Sluit je ervoor af’ heb ik al duizenden keer gehoord, ook van mensen die ik al tig keer heb uitgelegd dat ik dat niet kan, dat alles rauw binnen komt. Dat je geen schildje hebt die je beschermt tegen al die geluiden, en alles wat er om je heen gebeurt.
Het is niet zo dat je er ‘overheen groeit’ in de loop der jaren. Ik lijk juist gevoeliger te worden. Maar het is wie we zijn Ria, en we doen er niemand kwaad mee.
Fijne verjaardag vandaag!
‘Te’ laat is het vast niet. Het scheelt echt als je weet hoe je in elkaar zit en je hoeft je er dan niet meer ongemakkelijk bij te voelen. Van karakter veranderen lukt toch niemand, alleen je gedrag wat bijstellen en er rekening mee houden is al heel wat.