Haaks
Op dezelfde wandeling het speenkruid en klein hoefblad voor het eerst tegenkomen dat is toch wel bijzonder. In tuinen had ik het speenkruid al wel gezien.
Het was een fijne wandeling tot het klein hoefblad, want dat moest op de foto natuurlijk, door de knieen en knippen maar, eens een ander bloemetje, een paar bloemetjes, steeds overeind en weer door de knieen en ja hoor, daarna bleef ik haaks. Ervoor was ik nog zo goed als recht, rugpijn was nog niet over, maar het rechtop lopen ging prima! Ik ben wel thuisgekomen maar vraag me niet hoe, dus ja, nu maar weer wachten tot het minder wordt.
Even iets anders.
Didi sukkelt al een tijdje, wat zeg ik, ik denk al sinds nov.2018 met haar vacht en ik stak dat steeds op de grote wasbeurt die ze toen kreeg. Gisteren schoot me ineens te binnen dat ik een half jaar daarvoor en wel op 20 april 2018 met seniorbrokjes was begonnen (zo handig dat weblog). Nu vraag ik me af of het misschien daardoor komt en ik al die tijd voor niets de wasbeurt de schuld gaf.
Voor zo'n oude hond wandelen we best veel natuurlijk, dus wie weet heeft ze een tekort aan iets, ik ga gewoon weer een beetje grotehondenvoer bijvoeren, kijken wat er gebeurt.
vijf reacties
Hier doen we nooit aan seniorenvoer. En al mijn katten werden oud. En Bentley krijgt slachtvlees van Trent diervoer. Werkt goed voer hem.
De foto van het klein hoefblad is mooi, die heb je toch maar binnen.
Ik zeg altijd maar ‘Door de knieën gaan is één ding, weer overeind komen is een tweede.’
rustig aan doen zei ik nog…