Kou en andere zaken
Na een nacht waarbij ik werkelijk van elf tot half zes elk half uur de klok heb horen slaan en daarna nog even weggesukkeld ben, was ik toe aan een frisse opkikker. Ik weet niet waar het aan lag, misschien de schouder oefeningen die ik vond en voor het slapen gaan nog even probeerde, zoiets zal het geweest zijn, dat is natuurlijk ook niet verstandig.
De koude wandeling hielp wel want de rest van de dag had ik eigenlijk geen last van vermoeidheid o.i.d. en heb lekker zitten kleuren.
Op de tweede foto de Kreek waar we vroeger schaatsten, tussen het riet ligt nog een grote plas, die was toen veel groter... of zou dat maar lijken omdat vroeger alles veel groter leek...
Ook maakte ik een afspraak met de oogarts, gewoon online met het contactformulier, niks minutenlang aan de lijn hangen tot je aan de beurt bent, alleen even typen en uitleggen wat er aan de hand is. Vrijdag kan ik al.
We hadden al Corona, maar nu is er ook weer de 'lfstdntcht', te gek voor woorden natuurlijk, nee die moet echt doorgaan hoor, terwijl er al allerlei fratsen uitgehaald moeten worden om het overal berijdbaar te maken.
Virussen zijn koudebestendig, zo worden ze juist bewaard en dan gaat er een hele meute grote wolken uit staan blazen in de kou.
Er moet nu eindelijk maar eens worden ingezien dat die tocht gereden is, klaar!
Vroeger was het leuk, nu niet meer.
Ja zonder publiek vinden ze het geen echte xi-stdntcht, maar ‘vroeger’ stonden er toch ook geen miljoen toeschouwers langs de route? Het is een soort gekte, zullen we maar zeggen. Volgende week is het vlntn, ook leuk (ik plaag maar hoor)