Vanmiddag lekker even naar het tuincentrum in Renesse geweest, daar knapt een mens van op bij dat sombere weer. Ik wilde een paar struikjes voor wat kale plekken en gewoon wat ander vrolijk spul en daar ben ik goed in geslaagd. De rooie stokkenstruiken krijgen nog gezelschap van gele als het goed is. Als ik dat ergens anders zie staan vind ik het altijd mooi, vooral 's winters.
Inmiddels zijn ook te kamerplanten verpot, dat was nodig. Nu maar hopen dat ze weer wat opknappen, want veel bladverlies gehad afgelopen winter.
Afgelopen week heb ik de trapjes weggehaald. Ik wil graag dat dat stukje van de schutting komende zomer ook eens begroeid. Op de kale plek heb ik al een roos (met doorns) geplant en wat prrrikkkeldrraad rond de planken gedaan. We hebben tenslotte gewoon een hek, misschien tien meter verder lopen, maar je hoeft niet meer levensgevaarlijk te klimmen. Nou dat wordt nog wat hoor, ik ben benieuwd...
En toen zat ik gisteravond rond middernacht ineens in het ziekenhuis met een blaffende dochter. Daar word je niet blij van en Mir natuurijk nog veel minder. Toch in het vervolg maar wat eerder naar de dokter. Ik herken het natuurlijk wel, want zelf stel ik het ook altijd zo lang mogelijk uit. Daarna nog even langs de apotheek en zo kwam ik rond een uur of één weer klaarwakker thuis. Bij mij duurde het dus ook even voor ik eindelijk sliep.
Niet veel gedaan vandaag, even de spieren wat rust, vooral mijn handen zijn stijf en dik. Ik ben zo blij dat ik geen ringen meer draag. Oorbellen ook niet eigenlijk, alleen een armband en die irriteert me af en toe ook, want als ik type rammelt hij op mijn bureau.
Dat ik dingen niet meer draag wil natuurlijk niet zeggen dat ze me niet lief zijn. Ze zijn van mij, horen bij mij... en wie weet ga ik ze ooit weer eens dragen.
De bomen van foto hebben geen keus, ik dacht eerst dat ze al zo vroeg bloeiden, maar het zijn kaarsjes...
Na nog wat gerommel in de tuin vanmorgen, o.a. het schoonmaken van de bank en stoelen, zijn we vanmiddag eindelijk eens op de bus gestapt.
Dat was toch wel weer een aparte ervaring. Bussen is net autorijden, alleen schommelt het wat meer en je kunt niet naar buiten kijken als hond zijnde. Als mens zie je ook weinig, de ramen zitten veel hoger dan vroeger.
We zijn meegereden tot het Transferium in Renesse, verder gaat hij ook niet, dus als ik eens naar Burgh wil, moet ik daar eerst weer twintig minuten wachten.
Didi mocht voor niets, eigenlijk mag dat niet maar hoe het dan echt moet wist de chauffeur ook niet te vertellen, een ov kaart met een hondenkop is ook een beetje raar, al zou het dan wel zo moeten.
We liepen door Renesse en de polder terug. Het was heerlijk.
Druk met van alles, wandelingetjes tussendoor, het huishouden, voozover we dat dan nog hebben. Het lijkt een soort fliow waar je in zit. En dat is best lekker! Maar ik merk toch dat ik op moet passen. Vandaar dat ik vandaag alleen maar de ramen zeemde binnen en buiten en dat ik daarna een rondje Klokje deed en vanavond gingen we voor de daghap bij Salud, dus ik hoefde niet te koken.
Verder hoorde ik van iemand dat ik eigenlijk die lange pielen ook allemaal om moet zagen, veel beter. Dat moet dus nog voor maandag. Het zijn er niet zoveel, maar het zijn wel gewoon bomen.
Er staat er nu één voor boom te spelen terwijl hij dat helemaal niet meer is, alleen is hij daar zelf nog niet achter. Doorgezaagd tot op een paar draadjes, maar hij wil niet vallen. Duwen helpt ook niet, tenminste niet met mijn duw. Eens kijken of ik Joop de komende dagen even bij zijn lurven kan griijpen voor een paar uurtjes, of tenminste toch één, voor die duw en om de zaagsnede af te maken die ik in de kersenboom maakte.
Ik durfde eigenlijk niet, het was net te hoog, dus honderd keer het trapje verzet, trapje op, even meten en kijken en er weer af, totdat ik toch even de zaag aan kon zetten, maar kersenhout is hard en dat duurt dan lang en ik vond het al eng.... Dus toen er weer af en toch maar gestopt.
Ja ja, ik ben erg voorzichtig hoor. Ik heb geen zin de rest van de zomer in het ziekenhuis te liggen. Net als met het snoeien afgelopen dagen mijn grootste angst was dat ik in mijn voet zou zagen. Het is me gelukt een schamp langs mijn laars te geven, daar is het gelukkig bij gebleven ;)
In die paar dagen van snoeien heb ik toch een aardig klampje hout bij elkaar gesprokkeld. Dunne stammetjes natuurlijk, maar daarom juist wel fijn voor bij de buitenkachel, daarom heb ik het ook gelijk maar daar gelegd, er zat genoeg dood hout tussen en de rest kan na een zomertje zon ook wel gestookt worden.
En zo is het nu. Met aan de voorkant en op nog een paar plaatsen nog een grote takkenbos om te versnipperen. Over een paar lange pielen twijfel ik nog, maar ik heb de tijd tot maandag, dan komt pas de grote versnipperaar.
De loods bij de buren wordt ook weer gebruikt door de eigenaars zelf, dat blijft ook voorlopig wel zo. Lekker rustig. We zien het verder wel.
De narcissen bloeien. Het was een donkere dag maar dat vond ik helemaal niet erg, de temperatuur was goed voor hetgeen ik mee bezig was.
Na het snoeien deden we nog een rondje Kapelleweg en in het dorp een paar boodschappen, gelukkig ging Joop ook net naar huis zodat ik kon meerijden.
Dit stuk van de bomen ben ik behoorlijk aan het uitdunnen, het is erg nodig wat er groeit niets dan mos, veel te donker altijd. Maar ja, ik doe het wel op mijn gemak hoor, paar stammetjes zagen, dan de onderkanten in mootjes voor in de kachel en de rest op een hoop om te (laten) versnipperen. Kachelhoutjes in de kruiwagen, wegbrengen en opstapelen en weer een paar stammetjes...
Ik stond net te kijken in de keuken, maar als je ziet wat er al uit is en denkt dat dat dan een enorm effect heeft, nee. Vanmorgen ook eerst mijn huis eens een beetje opgeruimd, want na een paar weken rugpijn en een weekend straô was dat ook best nodig.
Ik ben dus weer lekker bezig in mien tuuntje en zo. Rugpijn is weer zo goed als over en dat wil ik graag zo houden.
Het was koud vannmorgen. We hadden al een tijdje staan wachten en Sil had het al opgegeven, maar ja, ik wilde nog wel een filmpje maken natuurlijk, dus ik wachtte mijn beurt af en daarna was het tijd voor soep!
En toen de soep op was, kwam ineens de muziek voorbij. Jaren hebben we er maar een beetje bij gehangen, want het is toch wel ver uit de buurt van het dorp. Maar sinds molen de Lelie weer volop draait en aan de weg timmert liggen we weer wat meer in de route.
Ik ben toen gezellig meegelopen naar het dorp. Memories hè, Nut en uitspanning is voor mij ook een stuk jeugdsentiment. De muziekkapel van Zonnemaire en mijn vader liep voorop en ik vond het heerlijk en huppelde achteraan.
In her dorp dronken we wat bij de Surf Inn, waar Kees speelde, heerlijke Gouwe Ouwe en we namen er nog eentje, daarna nog naar de buurman, dat was niets en toen nog even naar Salud. Ook Life muziek, maar ik voelde dat mijn benen niet meer zo goed wilden en eigenlijk vond ik het ook tijd.
Te weinig eten en teveel drank. Ik heb net een ommeletje gebakken en als het niet zakt lig ik over een uurtje in bed. Morgen weer een dag. en dan zal ik ook de foto's eens wat beter bekijken en een plekje geven.
Jammer dat het feest een vervelend staartje had. Tijdens het ringsteken is een meisje toen haar paard steigerde er vanaf gevallen. Ik weet verder geen details. Ze is opgehaald met de ambulance, even de berichten afwachten maar.
