Ik hoef helemaal niet naar een bos om paddestoelen te zien.
Er groeien er zat in de tuin.
Mooie fragiele witte hoedjes
Chocoladebruine mutsjes
Allemaal lekker in de ochtendzon
En deze waren er ook nog.
Didi genoot er ook van en vanmiddag heb ik gewoon in mijn trui gewandeld.
Morgen 1 november!
Ik was weer eens door de foto's aan het struinen vanmiddag. Ze zijn ineens zomaar een boerderij aan het verbouwen en ik weet zeker dat ik een foto moet hebben hoe hij was. Die kan ik niet vinden, maar ik kwam wel het kerkje van Serooskerke tegen waar we afgelopen week waren. De foto maakte ik afgelopen zomer.
Naast de kerk in de ring staat het huis van tante Jo, dat is het huis met de koekoek en op de hoek waar de man staat te schilderen woonden mijn opa en oma, achter het huis was de werkplaats, opa was wagenmaker.
Oom Jan was vroeger bakker, er was een bakkerij en later ook een winkel.
Serooskerke is het kleinste dorp van Schouwen, er zijn nog wel kleinere gehuchten natuurlijk, maar die hebben geen kerk.
Wat een lange dag weer, ik heb geen steek gebreid, maar wel een appeltaart gebakken, mèt reepjes, ze worden steeds beter.
Ik heb weer veel van het eiland gezien vandaag, niet dat het nog een eiland is maar wij praten nog steeds over 'Ons Eiland' of er geen dammen en bruggen te bekennen zijn.
Niet dat ik niets anders te doen had, maar daar had ik geen zin in en het was tenslotte heerlijk rustig najaarsweer.
We hebben nieuwe kopjes, van de Hema, van alle kleuren drie, dat je niet denkt dat er van die grijze maar eentje is. De blauwe zijn voor het wat grovere roerwerk. Het bij elkaar geraapte zootje dat ik had kan nu weer naar de blokhut, daar kan zo langzxamerhand ook een heel weeshuis op de koffie komen.
Op de terugweg doolde ik weer wat door de polder en kocht een visje bij van Beveren, daar wordt elke hating gekaakt terwijl je wacht.
Je kunt niet zeggen dat het een kleurloze boel is buiten en met dit rustige weer blijft alles lekker lang hangen.
Na de koffie en broodjes met Ruud en Ulrike voornamelijk door de polder gelopen vandaag. Slecht geslapen afgelopen nacht omdat ik maar lag te malen. Gistermiddag op de begrafenis van tante Jo, van twee leeftijdgenootjes te horen gekregen dat ze borstkanker hadden (gehad..? wanneer is zoiets achter de rug...).
Borsten en klieren weg, ook al waren ze er zogenaamd vroeg bij en chemo hoort er ook standaard bij. Twee vrouwen met een hoop klachten die daar allemaal het gevolg van zijn, maar ook twee vrouwen die nog erg positief in het leven staan.
"Je moet wel", zeiden ze...
En daar moet ik dan steeds aan denken.
Het weer was grijs en triestig, eigenlijk was het ook helemaal geen weer, geen zon, geen wind, geen regen, niks. Ik vond het een rotdag en dat duurt dan nog wel een dag of wat eer ik dat allemaal weer een beetje kwijt ben.
Ondanks dat ik zelfs wel twee klavertjes vier vond onderweg.
't Was een mooi en vooral heel gezellig afscheid van tante Jo.
Alle neven en nichten waren er op eentje na en vanavond aten we met Ina, Ruud en Ulrike een hapje bij Salud.
Zo worden begrafenissen complete reunies.
Het staat wel mooi vind ik, ook al zal het nog wel verkleuren natuurlijk, want zink blijft nu eenmaal niet blinken. Het frame is nog steeds van hout, maar dat zullen ze nu wel met rust laten denk ik...
Lekker zonnig vandaag en dank zij Martin zit ik er nu op mijn kamertje ook zonnig bij. Mijn lamp was stuk en niet verkrijgbaar hier op het dorp, dure lampen volgens hem en ik heb nu maar gewoon een nieuw armatuurtje gekocht met drie leuke bolletjes, meer voor minder zullen we maar denken, erg fijn met het oog op de komende donkere dagen.
We hadden een productief dagje vandaag. Joop witte de duivenkinderkamers, want binnenkort weer gezinsuitbreiding natuurlijk en ik gaf de vloer eens een grote beurt.
Zullen we gelijk het kacheltje maar binnen zetten, het is nu lekker droog, zei ik tegen Joop.
Hij vond het een goed plan en haalde alvast de kar. Ik schepte zand en as eruit zodat het wat lichter en makkelijker te tillen was en om er wat beweging in te krijgen trok ik er een beetje aan en hoppa... de bovenkant lag totaal los. Ons prachtige trouwe warme kacheltje ligt in tweeën.
Natuurlijk gooien we het niet weg, het kan volgens Joop nog prima gerepareerd worden en volgend jaar drinken we op de eerste de beste mooie voorjaarsavond gewoon weer een wijntje bij ons kacheltje.
Het grote blik grijze verf is leeg.
Vanmorgen nog de laatste stukjes die nodig waren bijgewerkt en het blik leeggesmeerd bij de buitendouche. De kwasten zijn uitgespoeld en de resten wit en blauw goed afgesloten. Ik ben er klaar mee voor dit jaar.
Daarna nog wat opgeruimd, zolang het mooi weer is blijf je toch bezig natuurlijk.
Vanmiddag kwam Martin nog even langs om een voorraadje hout te kloven, zijn houtjes voor de open haard moeten wat kleiner zijn en ik vind wat klein spul af en toe ook wel handig.
We dronken nog een biertje en ik bakte wat pannenkoeken.
Donderdag zien we elkaar weer op de begrafenis van tante Jo, zij is gisteren overleden.
Tantje Jo werd achtentachtig jaar.
Nu is alleen tante Koos nog over van de broers en zussen van de vader van Joop, ze waren met zijn negenen.
