Vanmorgen volop regen, gelukkig trok het later wel open, maar omdat het zo hard waaide niet aan schilderen begonnen vandaag. Ik ben er maar op uit getrokken om de voorraad aan te vullen, er klonken overal echo's, zelfs in de diepvries.
Ik zit een beetje in een logdip geloof ik, of 't komt er niet uit, of er gebeurt niks, of ik heb gewoon geen zin en tot het lezen van andere blogs moet ik me ook aanzetten. Het is allemaal wat.
Nog maar een fotootje van de haven van vanmiddag.
Levi groeit ook groter en hij was helenmaal klaar met dat lange haar, zijn oren moesten bloot en om het nu ineens niet al te kort te maken even een tussenfase, want hij wilde best heel kort, maar dan moet er ook gel in en dat is weer extra werk 's morgens.
Het is al een heel ander gezicht vind ik, een stuk frisser ook, hij kan zo op een voetbalplaatje.
We waren even in Zierikzee, waar we elkaar zelfs nog kwijt raakten, dat kan nog hoor als je geen telefoon bij je hebt en daarna aten we mossels bij jarige tante Mirrepir.
't Spul ging weer naar huis en ik deed nog een rondje met mijn lieve hondje.
Bij de Pupekop heb ik even meegedeeld dat ik gestopt ben, anders vragen ze zich misschien af waar ik blijf of ze denken dat ik aan de shag bezweken ben. "Daar gaat mijn zwembad", was het commentaar... het was vast niet de eerste keer dat ze dat zei.
Vandaag precies twee jaar geleden gingen we haar halen.
Een beetje groter gegroeid inmiddels, maar een schat van een beest.
Morgen is Miriam jarig, zij wordt alweer 43 en vanavond is haar zus met de kinderen even over, die hadden toevallig vrij morgen.
Dus wij gaan even proosten.
We hadden weer een eerste maandag van de maand en de sirenes loeiden om twaalf uur toen ik ergens in de polder liep. Didi hoort het altijd, staat stil en luistert. Ik vind het een indringend geluid, eigenlijk wel een geluid om even stil te staan bij iets, mijn eerste rookvrije bijvoorbeeld.
Na de wandeling van vanmorgen dribbelde ik nog wat rond het huis met een doekje en een kwastje en sopte de carport, woeiiiii......dat is te zien! En ik bakte een appeltaart, mèt reepjes bovenop, ik leer het nog weleens.
'Ik ga stoppen" zei ik zegen Joop
"Waarom?" vroeg hij
"Omdat het maar eens afgelopen moet zijn".
We hebben het er nadien niet meer over gehad.
Gisteren had ik al een rustdag gehad wat het schilderwerk betreft, zodoende kon ik het niet laten vanmorgen maar weer verder te gaan. Joop moest taxirijden, dus van iets anders ondernemen kwam het toch niet. Ik heb de noordkant van de garage gedaan, dat lijkt niet veel, maar hij was erg vuil en ik moest ook eerst snoeien anders kon mijn trapje niet staan. Het schilderen alleen zou wel gaan maar voordat je zover bent.
De libelle had het bamboestokje dat bij de vijg staat als rustpunt en picknickplek gekozen.
Hier had ik het er voor het eerst op mijn weblog over, maar natuurlijk was ik er zelf al veel langer mee bezig. Hier rookte ik mijn laatste en zelf hou ik 1 september aan als zijnde definitief gestopt, want eigenlijk was dat ook zo, ik was er klaar mee.
En nog steeds. Ik voel me lekker en heb absoluut geen zin om er eentje op te steken. Verder merk ik er weinig van, heb geen extra trek in andere dingen en kom zodoende ook niet aan, ik hoop dat dat zo blijft, want dat hou ik wel in de gaten, ik moet er niet aan denken tien kilo aan te komen.
Eén maand zonder roken en hopelijk ook de rest van mijn leven, wie had dat ooit van mij gedacht. Ik niet in elk geval.
Na weer een ochtendje schilderen deed ik een poging om te gaan wandelen, maar Didi liep te klieren en eigenlijk had ik ook geen zin, dus zijn we tien meter na het hek omgedraaid en in de auto gestapt en deden wat rare boodschappen, zoals appeltaartmix bij de molen, wol bij de boerderij, en........ een stoel bij de bakker.
Het was een erg grote doos zodat Didi even voorin moest, dat vond ze best interessant. Joop heeft hem netjes voor me in elkaar gezet. Nu zit ik dus tamelijk riant in mijn grote stoel, erg groot eigenlijk wel, ik voel met net zo'n kabouter, maar als ik eenmaal zit, zit het wel goed, mèt (mijn eigen) voetensteuntje dat ik bij de andere stoel ook al had. En hij wiebelt lekker achterover dat is ook wel fijn bij het tv kijken. Het is weer even wennen, maar ik denk dat dat wel zal lukken.
Voor foto's maken is er eigenlijk weinig tijd dus vanavond gauw dit schattige stel in de tuin even opgezocht, ze staan er nu zo mooi kleurig bij met het bloeiende vetplantje.
Vanmorgen eerst eens naar de dokter voor die nare duizeligheid elke keer, ik voel het nu vooral goed bij het bij het schilderen. Na wat vragen en een testje van de dokter bleek het gewoon een naam te hebben. Niks versleten nekwervels maar gewoon wat verdwaald gruis en met wat oefeningen kan ik het waarschijnlijk zelf verhelpen, dat hoop ik dan maar. Mijn voet is een ander verhaal, daar is geen pilletje of oefeningetje voor. Als het blijft misschien een steunzool, maar misschien gaat het ook nog vanzelf over nu met mijn nieuwe schoenen, die toch weer wat meer steun geven.
Natuurlijk deden we nog wel even een rondje vanmiddag, niet te ver en onderweg een frisse duik.
