Het ligt al maanden op tafel en nu eindelijk ben ik aan de boordjes bezig, ik kan niet wachten, want het wordt toch best wel leuk denk ik, maar binnen zitten breien komt er gewoon niet van en 's avonds heb ik geen zin meer. Nu met die wind is het niet te warm en plakt het niet te gauw, morgen nog even doorbijten want veel boordjes en naaien en zo, pfff....
We deden ook een klein rondje natuurlijk. Didi heeft een prachtige staart en met windje mee waait hij helemaal 'open'. Toch niet te geloven dat ze die staarten jarenlang hebben afgeknipt, mèt is echt veel leuker!
Ik hou niet zo van die rare dagen, ze pakken altijd anders uit dan je verwacht. Nu was dat vandaag niet zo het geval omdat we toch niets van plan waren, misschien met de puzzelrit meedoen met de Spit, maar daar kwam ook niets van. De duiven moesten van ver komen en ze werden laat gelost en dan moet er daarna weer geklokt worden bij het verenigingsgebouw. Bovendien is het veel te koud en te winderig voor de Spit, ik ben al lang blij dat mijn opkomende pestje niet doorzet.
Mark vlagde ook voor ons, dat ging in één moeite. Joop had geen zin onze Zeeuwse te verwisselen voor de nationale driekleur.
Nog even op het dorp gekeken vanmiddag en daarna lekker uit de wind en in de zon gezeten
Vandaag maar eens een rondje door de tuin. Vanmorgen gemaaid en een beetje opgeruimd hier en daar, dus het ziet er voor mijn doen netjes uit. Het filmpje begint als ik thuiskom na een wandelingetje.
Het is veel grond, dat we kochten als landbouwgrond rond 1986 en waar we als eerste de loods op plaatsten toen Joop voor zichzelf begon. In die loods heeft Miriam nu haar kapsalon, voor degenen die dat nog niet wisten. Af en toe moet je eens even wat herhalen voor nieuwe lezers.
In 1990 hebben we er ons huis bijgebouwd, sinds die tijd wonen we daar tot groot genoegen. Eerst hadden we bijen en toen dat niet meer kon vanwege mijn allergie is Joop overgestapt op de duiven.
Ons bedrijf hebben we na tien jaar moeten beeïndigen en verkocht, het ging niet goed en zelfs ons huis is toen ook verkocht geweest aan degene die ons bedrijf overnam. Gelukkig hebben we dat na een jaar huren weer terug kunnen kopen, we hadden inmiddels allebei een baan in Rotterdam. De grond is toen opgesplitst, we hebben een bruggetje gemaakt en hebben nu onze eigen ingang. Nog weer later is de loods verkocht aan Mark, die nu alweer een jaar of tien de partner van Miriam is.
Onze baas in Rotterdam ging failliet, Joop vond nog wel ander werk, maar kreeg in 2002 een infarct, daarna WAO en nu pensioen, met af en toe een taxiritje.
Dat was het zo in het kort, want ondertussen gebeurde er ook nog vanalles natuurlijk, de bergen kwamen in zicht, honden, foto's, webloggen, Nepal. Ze kunnen misschien veel van ons zeggen, maar niet dat we saai zijn. Ik wel een beetje natuurlijk, maar Joop allerminst, er moet tenslotte een beetje evenwicht zijn.
Ook wel eens leuk om een keertje mee te wandelen ik liep dit rondje van ongeveer 10 km.
Het was best fris toen ik van huis ging, dus ik had een trui aan en een bodywarmer, onderweg werd het alsmaar warmer tot het weer af ging koelen en het begon te regenen, zodat ik toch nog nat thuis kwam.
Zoals de meesten wel weten hebben wij een heerlijke buitendouche waar we 's zomers veel gebruik van meken.
Als je eronder staat ziet het er ongevver zo uit. U ziet er staat iets in de weg en daar gaat het nou net om. Na het gehannes bij de buren de laatste tijd hadden wij zoiets van 'er moet iets gebeuren'. Joop had het al over een schot gehad, maar ik vind die houten dingen erg lelijk, zeker als het niet per se nodig is.
Na het vinden van de kamperfoelie van een paar dagen geleden kreeg ik een idee. Die ik vond staat ook bij de douche maar toen ik nog eens verder ging kijken stond er achter de garage nog eentje. Ik ben gelijk begonnen, stenen los, gat graven, struikje uitgraven en weer planten, hoppa! En zo zag Joop het voor het eerst en keek net zo verbaasd als Didi op de eerste foto.
Inmiddels heeft hij zich erbij neergelegd, we proberen het eerst zo en nu hoop ik maar dat hij aanslaat natuurlijk. Veel emmers water gieten en inmiddels opgebonden met een paar bamboestokken.
Douchen achter een kamperfoeliestruikje lijkt mij ook erg leuk, het hoeft niet zo afgesloten te zijn, als het meeste zicht maar weg is en dat is het op deze manier wel en de rozen die ik laatst plantte blijven zo ook mooi zichtbaar.
Gelukkig vond schoonzus, die vanmiddag nog even langs kwam in haar oude blik het ook een prima plan en vertelde dat ook nog even tegen haar broertje.
Vanmorgen het duivenhok voor de tweede keer in de beits en nog wat puntjes op de i gezet, morgen nog eens een foto maken, dat ben ik vergeten.
Ik was zodoende alweer in het tuincentrum, want de verf was op. Erg druk daar, maar ik heb toch lekker even rondgekeken. Inspiratie opdoen voor een volgend projectje, waar ik vanmiddag een beginnetje mee gemaakt heb, maar ojee ojee, meestal vindt Joop het allemaal wel prima, maar dit vond hij geen goed plan. Nu kwam hij ook heel chaggerijnig thuis na een ritje, druk op de weg, veel sleurhutten en zodoende veel ergernis en de duiven willen ook al niet vliegen...
Mijn projectje is nog lang niet klaar natuurlijk, dus ik laat het even bezinken. Voordeel van mijn ideetje is wel dat het niets kost en veel natuurlijker is. Ik weet dat ik zoals zo vaak in raadsels praat, maar ik leg het morgen wel uit met een plaatje, dat is handiger.
Fris windje vandaag, ik had zelfs spijt dat ik niet een vest of bodywarmer aan had gedaan toen ik ging wandelen.
En kijk eens hoe zuinig wij Zeeuwen met ons fluitekruid omgaan, op de dijk wordt er netjes omheen gemaaid en niet alleen op deze plek.
Vanmorgen zijn Sil en Martin gelijk gaan pakken en rond de middag vertrokken om de drukte voor te zijn. Toen ze net weg waren en ik mijn nieuwe slippers aan wilde doen kon ik ze nergens vinden, de schrik sloeg me om het hart, 'het zal toch niet waar zijn', dacht ik.
Joop en ik hebben een soort trauma, onze eerste gedachte als er iets kwijt is is altijd... 'dat zal één van die meiden wel hebben', heel vreemd... Gelijk maar gebeld, dat verliep nog niet vlotjes, maar ver konden ze nog niet zijn. En jawel hoor, Martin had ze ingepakt, Sil heeft ook zoiets en hij dacht dat ze van haar waren. Gelukkig hebben ze ze nog even gebracht, 't zou toch wat zijn gelijk mijn nieuwe slippertjes al weg en voordat je ze dan weer terug hebt, poeh!
Wat een prachtig Paasweekend hebben we achter de rug en het blijft nog even zo. Een wandelingetje en een wijntje op zijn tijd, heerlijk, genieten!
De hondenkennel is inmiddels verkocht en ook al opgehaald gelukkig, het kan maar weg zijn.
Iemand enig idee wat voor struikje op de foto staat?
't Is natuurlijk best gevaarlijk om op onze camping te logeren, er loopt een gevaarlijk monster rond en de paparazzi ligt ook op de loer. Gelukkig liep het vandaag allemaal weer goed af.
Silvia en Martin gingen lekker naar het strand, Joop deed een rondje met de taxi en ik een rondje met het hondje.
Het is erg druk overal en in de polder zijn het voornamelijk fietsers. Ik heb er weinig last van. Wel een stuk frisser dan gisteren met een koud zeewindje. We zitten niet bij het kacheltje vanavond, het is niet aangenaam buiten.
