Ik heb vandaag zowat heel de dag ondersteboven in de tuin gestaan, dat is toch weer een heel andere houding dan wanneer je wandelt, ik voel het nu al.
De dotters springen de grond uit, morgen bloeien de eerste.
De rest van het kikkerdril heb ik er ook uitgehaald, dat heeft een dorpsgenoot meegenomen om aan zijn salamanders te voeren, die hebben daar een bijzonder gezond feestmaal aan.
Morgen weer verder, ik hoop op nog zo'n zonnige dag.
We komen wel, we komen niet, we komen toch maar wel, het was een hoop gehannes vandaag en natuurlijk had ik er ook rekening mee gehouden qua hapjes enzo. Niet zoveel meer als anders hoor en ik had gelukkig ook nog geen soep gemaakt. 't Is elke keer wel weer wat. Maar ze kwamen toch nog even de kar terug brengen, vooral omdat de kinderen dat wilden. Die hadden ook al snel het kikkerdril in de vijver ontdekt en gelukkig had ik nog lege honingpotjes om het in te doen. Of ze ook daadwerkelijk mee naar huis genomen zijn weet ik niet, want mama vond het maar niets geloof ik, zo'n potje stinkende drel...
Eind van de middag reden we nog even naar het dorp voor een roseetje en een hapje, het was weer veel te gezellig natuurlijk en zodoende werd het al later en later terwijl er weer een andere verplichting wachtte, kinderen van exen moeten nu eenmaal weer op tijd thuis zijn.
Een bewogen dag.
Love you Lou.
We zijn heerlijk heel de dag buiten in de weer geweest. Ik heb de tuinstoelen afgesopt die onder het afdak hebben gestaan. De andere zitjes stonden gewoon heel de winter gebruiksklaar, zo makkelijk, ik kan het iedereen aanraden. Verder hebben we nog een beetje sloopwerkzaamheden aan de caravan verricht, alleen het onderstel staat er nu nog, de rest is netjes gesorteerd en kan naar de milieustraat. Morgen komt Sil met aanhang de kar terug brengen zodat we volgende week op kunnen gaan ruimen.
Vanmiddag heb ik lekker even in de zon gelegen om de stilstaande pigmentcellen te activeren. Zoals altijd de eerste keer na de winter heb ik er een spiegeltje bij gepakt om de schade op te nemen en zoals elk jaar valt dat weer niet mee. De winter is een aanslag op lijf en leden als je wat ouder wordt. Vlekken, pukkels, volgelopen talgklieren, bubbels en flabbers, het wordt er allemaal niet mooier op, maar zo gauw het geheel weer een beetje kleur heeft is het nog een klein beetje om aan te zien, hoop ik... en lekker is het ook natuurlijk, al die vitamientjes opzuigen.
En we hebben weer dril, zal ik het nu wel of niet laten liggen dit jaar...
Al dagen ziet het er nu zo uit, grijs en vooral ook koud. Maar wij lieten ons niet kisten hoor, Didi en ik, we gingen lekker de polder in en kwamen zeiknat thuis. Morgen wordt het beter zeggen ze.
We kwamen ook langs Land en Zee. Vorige week viel het me al op en ik dacht toen nog dat ze misschien geen nieuwe hadden, dat hij besteld was en deze voorlopig even hing, maar nu hangt hij er nog en het staat echt heel smerig.... vind ik, kijk maar eens naar het wit van de Franse, zo hoort dat ook van de Nederlandse te zijn. Misschien ziet niemand het verder en ben ik alleen maar zo oplettend. Een schone Duitse en Franse dus en waarom hangen de Belgen er niet bij....?
We sloopten weer een tijdje aan de caravan, die nu gehalveerd is, dat ziet er gelijk een stuk opgeruimder uit. Ook vond ik nog wat oud geld, waarvan ik zeker weet dat ik het zelf bewaard heb, ra ra hoe kwam dat daar.
Ik ga het eens een beetje oppoetsen en bij de andere bewaarde muntjes in het zakje doen, jammer dat ik nu niet beter gekeken heb want misschien lag er nog wel meer dat ik nu ongemerkt opgeveegd heb, want geloof het of niet, we stonden op het punt de koningin op de koffie te vragen vanmorgen, zo netjes was de vloer.
Lekker weer op dreef zodoende en dat geeft een voldaan gevoel. Nietsdoen is nl pas echt leuk nadat je iets gedaan hebt.
Ik doe gewoon maar niks, dat mag ook best eens.
Joop doet ook niks, die heeft weer jicht.
Dus we drinken koffie, doen een spelletje en af en toe een rondje door de tuin en natuurlijk ook een rondje met Didi, al was het niet al te ver vandaag.
Toch hoop ik dat het morgen weer over is, want eigenlijk vind ik het maar niets, dat geniets.
Vanmiddag ben ik eens met alle oude fotoboeken in de zon gaan zitten, want ik kon het niet uitstaan dat ik die foto maar niet kon vinden. En ja hoor in het allerlaatste boek, bijna op de laatste bladzijde vond ik hem, hij had zelfs een naam stond er bij, Thijs. Gewassen en geboend voor de foto, met een stralende Sil erin ergens in 1987. En zo ziet Thijs er dus nu uit.
Ik was zodoende weer in Frankrijk, jaren achter elkaar. We verbouwden ons huis aan de Ingridstraat met 't Woluus er aan, dat later weer kapsalon werd. We bouwden de loods en later het huis en tussendoor waren er feestjes. Ik heb genoten en ben toch van plan nog eens een paar fotoboeken te maken van de digitale foto's van de afgelopen jaren, want het is toch wel leuk met zo'n fotoboek in je handen in de zon. Misschien een leuk klusje voor de volgende winter. Het voordeel van gedrukte fotoboeken is ook dat er geen hoekjes, plakkertjes, of plastic overslagblaadjes gebruikt worden, want bij sommige is de lijm al behoorlijk uitgewerkt.
Eerder had ik al gewandeld op het strand, ik heb er rode konen van.
Ik had het er al eens eerder over, dat komt ook omdat ik er bijna dagelijks langsloop natuurlijk, maar het ziet er nu echt naar uit dat de mini van Silvia opgeruimd gaat worden. Een goede reden om nog maar eens wat foto's te maken, het blijft toch een stukje sentiment.
Joop is vandaag lekker opgeschoten met de caravan, het was er ook heerlijk weer voor natuurlijk. Nog zo'n dag en enkel het onderstel staat er nog.
De kikkers zijn ook weer wakker. Vandaag zag ik de eerste zitten in de zon en ik telde er zo al zes. Dat wordt weer veel gekwaak komende zomer.
