De foto is van vijftien jaar geleden, een hoopje mos wat een hond lijkt.
Ik deed niet veel vandaag, dus ik keek weer eens terug. Twintig jaar geleden gooide ik alle natuur en polderfoto's nog weg en bewaarde alleen familie foto's want die waren het belangrijkst voor later, dacht ik. Dat duurde niet lang, maar in het begin dus wel.
Vijftien jaar geleden zat ik op zo'n foto site, dat iedereen iets zegt over je foto's en welke dan prachtig zijn, wat deed ik mijn best zie ik nu, terwijl ik ook zie dat de foto's zoals ik ze nam gewoon het mooist waren, al dat gebewerk maakt ze heus niet beter, al zet ik ze nog steeds wel altijd recht als dat niet het geval is en de belichting misschien wat aanpassen want daar willen ze wel eens van opknappen.
Gekleurd aan mijn projectje (wat zou het toch zijn) en weer aan een grote begonnen vandaag. Buiten was het waterkoud, ik bleef na het ochtendrondje lekker binnen. Morgen ook weer denk ik, een enkele keer vind ik dat ook wel fijn, bijkomen van en ook weer opladen voor, het liefst heb ik niets, maar ja soms moet het.
Vandaag was wel heel duidelijk het voorjaar op komst , alleen was de temperatuur er nog niet zo naar. Ja in de zon uit de wind was het goed toeven, maar de wind maakte het toch wel fris.
Vanmiddag een flinke wandeling, er was een prachtige bijzon.
Altijd lastig om dat te fotograferen, of tenminste, ik maak gewoon wat foto's en dan maar afwachten of het er een beetje leuk op staat.
Na mijn energieke dag van gisteren zocht ik het weer eens even op en het blijkt dat de maan wel degelijk invloed heeft op mij maar eigenlijk wel op iedereen. De ene volle maan zal meer invloed hebben dan de andere, dat denk ik ook, maar bij mij was het gisteren dus duidelijk aanwezig.
Zaterdag 24 februari 2024 om 13.30 uur, volle maan! Midden op de dag.
Voordelen van volle maan
Overdag en ‘s nachts veel energie
Helder kunnen denken
Zelfverzekerd voelen
Dingen creëren
Nadelen van volle maan
Moeilijk in slaap komen of helemaal niet slapen.
Intens dromen of slaapwandelen
Sneller boos, geïrriteerd of verdrietig.
Elke keer als me zoiets opvallends overkomt is het volle maan.
Afgelopen nacht had ik ook nog een rare droom. Er was een muizenplaag in mijn slaapkamer, er liepen overal muizen, langs de muren en het plafond, in de gordijnen en natuurlijk ook in mijn bed. Ik droom nooit over muizen, maar nu waren ze in grote getale aanwezig. Ik moest met muizenkorrels aan de gang, strooide ze overal en warempel en kwamen steeds minder muizen, alleen vond ik ze nergens dat was wel opvallend, maar ik dacht dat ze de stilte opzochten om dood te gaan. Toen ik weer naar bed ging voelde ik een bultje in mijn dekbedhoes, dat was natuurlijk een achtergebleven muis, de hoes leeggeschud en weg was hij. Ik was niet eens erg bang of zo, terwijl ik als er een muis ergens is, bovenop een stoel spring.
En bovendien heb ik erg lekker en de hele nacht geslapen na de drukke dag van gisteren.
Vroeg op stap vanmorgen. Het leek me lekker om eerst op de fiets mijn broodje op te halen en vis te kopen in Zierikzee, maar om elf uur zouden we ook weer wandelen, daar wilde ik natuurlijk ook weer bij zijn.
Het fietsen was best fijn en de wind zoals hij hoort te zijn, heen tegen en terug mee, ik was blij dat ik me warm had aangekleed en de regen liet me gelukkig links liggen.
Thuisgekomen had ik nog net een half uurtje voor een bakje koffie en daarna weer aan de wandel. Het leek wel een triathlon, al heb ik het zwemmen maar achterwege gelaten.
Een wat kleiner groepje deze keer, maar dat mocht de pret niet drukken, het was weer gezellig.
Thuis was het tijd voor soep en de was was inmiddels klaar dus die kon ook weer in de wind, weinig stil gezeten deze dag. Ook nog een cake gebakken en de was weer in de kast. Energie genoeg, soms weet je ook niet waar het vandaan komt, maar het voelt dan wel lekker. Oh en ik heb ook de vlag nog uitgehangen, het was er tijd voor vond ik, maar nu hangt hij alweer in de regen...
Het maakte vanmiddag nogal wat verschil welke kant je op keek, vanmorgen trouwens ook. Twee snelle rondjes want het was koud door de wind die er stond.
Vanmorgen vroeg stemde ik speciaal af op Omroep Zeeland waar Rene Geelhoed aan de telefoon zou zijn voor een praatje en tegelijkertijd zijn pas uitgerkomen plaat gedraaid zou worden.
Leuk! Afkomstig uit Zonnemaire en ook nog verre familie.
Nederlandstalig, 'Alle dagen gaan voorbij'.
'Niemand kijkt meer op of om, naar elkaar, of plekjes in de zon', dat zingt muzikant René Geelhoed, alias VOS op zijn nieuwe single Alle Dagen Gaan Voorbij. Sinds oktober vorig jaar brengt hij Nederlandstalige muziek uit. Op deze single komt hij in het geweer tegen het drukke stadsleven. Je zou het dus heel goed een protestsong kunnen noemen. Hoezeer hij ook verknocht is aan de Zeeuwse rust, helemaal zonder de stad kan hij ook weer niet.
Ergens in een bloembak zag ik wat geels met een beetje paars en maakte een foto, eenmaal thuis bleek het viooltje flink aangevreten, dat had ik niet eens gezien, want ik werd er echt wel blij van!
Vorige week was ik even in een groentewinkel waar ik anders nooit kom, een mooie winkel, vooral mooi, alles netjes uitgestald en wat me al meer opviel in diezelfde winkel is dat alles nep lijkt, kuntsfruit en kunstgroente, alles ongeveer even groot geen vlekje te bekennen.... daar komt echt geen kromme komkommer binnen, ik kan daar niet goed tegen en dan op facebook zetten bij website: 'pieper.nl' ook al nep.
Kijk, daar krijg ik jeuk van, als ik het nog niet had.
Twee rondjes, boodschappen gedaan en wat gepoetst, nu maar weer wachten op de volgende storm.
Met deze drukte lukt het in- en uitstappen wel, dat is in Rotterdam wel anders.
Toevallig hadden Mir en ik het er vorige week nog over dat we vroeger, zo'n vijftig jaar geleden in de tijd dat we in Spijkenisse woonden, weleens met de metro naar Zuidplein gingen om te winkelen. We moesten dan eerst nog een stukje met de bus want hij begon toen pas in Hoogvliet.
De eerste keer dat we dat deden was samen met een toenmalige vriendin en haar kinderen, dat was een dolle boel. Een zowat lege metro en de kinderen vlogen van hot naar her en wij zeiden tegen elkaar:
"wat een drukke kinderen zeg, van wie zouden ze zijn?" , "Nou hè, gelukkig niet van ons", terwijl we wijselijk naar buiten keken, we lieten ze lekker rennen.
Klik op de foto of hieronder voor nog meer Rotterdamse Metro-historie, best leuk.
Af en toe komt er dan toch wel een leuke Spijkenisse herinnering naar boven, al moet ik diep graven.
Half tien moest ik bij de kapper zijn, ik ging op de fiets en daarna nog naar de groentenboer, dus met bijna 30km op de teller vond ik wel dat ik genoeg beweging had gehad voor vandaag, gelukkig maar want vanmiddag was er weer regen. Mijn kleurprojectje weer opgepakt vanmiddag, want voor je het weet is het mei en dan moet het wel een beetje de moeite zijn.
