Kijk, ze worden toch rood. En omdat ik ze zo leuk vind heb ik er vandaag nog een paar gehaald bij het tuincentrum. De oude vuurkorf opgevuld met mos en aarde en ze daarin geplant.
Vanmiddag was ik even bij de dokter. Ik loop nu al weken met die zere arm en schouder en hoewel ik dacht dat het van het breien kwam kreeg ik toch steeds meer de indruk dat het uit mijn nek vandaan kwam. Zitten en opstaan een paar meter lopen en dan door de grond gaan van de pijn, terwijl je de rest van de dag gewoon alles kunt doen. Bewegen is gewoon goed, zo gauw je gaat zitten gaat het verkeerd.
De dokter kon niets verontrustends vinden, het werd ook al minder en voordat ik ging zei ik het ook al tegen Joop, wat ga ik er eigenlijk doen, ik voel niks meer.. heeft u dat nu ook altijd?
Joop is trouwens eergisteren aan zijn verkeerde kies geholpen, volop aan de anti biotica weer en een dikke wang, het ziet er niet uit.
Daarna deed ik nog wat boodschappen bij de Lidl en nam ook nog een doosje Rhone wijn mee, want ik wist het allang al hoor, die is prima te drinken.
Vanavond at Miriam gezellig een hapje mee, dat doet ze wel meer tegenwoordig, voor twee of drie koken maakt niet zoveel uit en het is gezelliger, zeker voor haar.
Toen ik gisteren op zoek was naar een foto voor bij mijn verhaaltje en de foto die ik uitzocht bekeek, viel het me op hoe leeg het nog was naast de Rampweg, die je links in beeld ziet. Vandaag nam ik een foto op dezelfde plek. De paaltjes stonden er nog, het bankje (ook een oude foto) dat daar staat was bijna niet meer te bereiken, daar mogen ze weleens iets aan doen.
Didi en ik waren een tijdje op het strand, daar verandert ook het nodige. Was er vroeger 's winters geen tent te bekennen, tegenwoordig bouwen ze complete restaurants.
Het blijft er natuurlijk wel heerlijk toeven 's winters. Geen voetstap te bekennen.
Tien jaar geleden begon het te kriebelen. Zo her en der zag ik er opduiken en ik dacht 'dat wil ik ook'!
De eerste was bij Blogger en Nicole hielp me daarbij.
Nou en toen had ik het en zo is het gebleven tot nu toe, met tussendoor wel een overstap naar Pivot met alweer hulp, van Downer dit keer. En zo is er gelukkig altijd wel iemand die me even uit de nood helpt als dat nodig is.
Er is veel veranderd in die tien jaar, niet alleen op het net, maar ook in het 'gewone' leven. Echtscheidingen en relaties waar een eind aan kwam, nieuwe liefdes, kinderen die groter groeiden, Simba... en Didi.
En al dat lief en leed deelde ik grotendeels hier met iedereen die het maar wilde lezen en ook dat werden er steeds meer, wat me weleens verbaasde en soms ook beangstigde. Want wie waren al die mensen en wilde ik dat wel, dat ze alles over me lazen. Dat heeft er wel toe geleid dat ik toch langzamerhand wat terughoudender ben geworden.
Het heeft me ook veel leuks gebracht. Vooral de fotografie. Heel vroeger maakte ik er weleens op mijn oude Agfa click, maar daarna eigenlijk nooit meer. Het werd de hobby van Joop, hij maakte ze, ontwikkelde ze en drukte ze ook af in zijn donkere kamer en ik dacht er eigenlijk niet eens aan ze zelf ook te blijven maken. Maar toen ik eenmaal een weblog had, wilde ik daar ook plaatjes bij en het leukst is natuurlijk als je die zelf gemaakt hebt en dat doe ik inmiddels elke dag met veel plezier.
En dan de lezers die bijna dagelijks even komen kijken en een reactie achterlaten, dat is eigenlijk het leukst. Dat wisselt ook voortdurend, er komt eens iemand bij, er blijft er eens eentje weg. Dan denk ik soms, waar zouden ze gebleven zijn... Joost mag het weten, maar ik niet.
Andere bloggers kwamen eens in het echt langs als ze in de buurt waren, of we gingen zelf eens ergens heen. Altijd leuk om elkaar dan in het echt te zien en soms wordt het wat closer zoals met Marlies, die blijft maar komen :)
Kinderen die weleens commentaar hadden, "jij met je blog" en die nu zelf Facebook verslaafd zijn.
Voorlopig zijn jullie nog niet van me af. Ik hou het nog wel een tijdje vol als alles blijft werken tenminste, zowel op het net als mijn lijf. Nog even doorbijten, want mijn botten protesteren tegen de kou en de nattigheid.
Superdruk vanmiddag op het Grevelingenmeer vanwege de Grevelingencup zeilwedstrijd. Ik hoorde deze mensen een kreet van verrukking slaken vandaar dat ik ook maar even ging kijken. Een mooi gezicht, honderden zeilboten denk ik toch wel, of toch op z'n minst honderd, hahaha, ik heb geen idee.
De meneer was zijn fototoestel vergeten zei hij, dus maakte ik een foto van hem en zijn vrouw.
De dag was weer zo voorbij.
Het lijkt erop of ik nu elk weekend zin in kaasjes met een lekker wijntje krijg. Vandaar dat ik vanmiddag nog even AH in Burgh aandeed voor wat kaasjes, Joop haalde intussen een lekker flesje uit de kelder.
Natuurlijk nam ik de toeristische route terug, ik kwam zelfs nog een transformatorhuisje tegen en maakte daar wat foto's van voor Sjoerd.
Eenmaal weer thuis trok Joop de fles open en pakte ik de kaasjes uit. Hij schonk wat in en proefde eens. Eenmaal goedgekeurd kreeg ik ook een glas en hoppa... daar stootte hij met z'n arm de hele fles van tafel. Zonde!!! Gelukkig hadden we allebei al een glas, maar ja het was wel een zootje ineens.
De broer van Joop brak afgelopen week twee vingers bij het optuigen van zijn paard, waarvan eentje met een open wond en veel bloedverlies. Hij moest zelfs een nachtje in het ziekenhuis blijven.
Het stiefzusje (ik weet niet zo gauw een ander woord) van Yara brak haar bovenarm doordat ze van een paard viel en Yara kneusde haar arm door een val bij het schaatsen....
Met de auto kom je de binnenstad van Zierikzee bijna niet meer in vanwege de herinrichting. Gelukkig zijn er nog plekjes zat te vinden om even vlug te parkeren, ik kan mijn 'gele kanarie' tenminste altijd wel ergens in een gaatje proppen.
Dat deed ik vanmiddag ook even. Ik had al op het web zitten kijken, overal begint de uitverkoop en ik had mijn zinnen op een paar zwarte schoenen gezet. Altijd als ik iets zwarts aan had had ik geen bijpassende schoenen, ja een paar oude Lumberjacks van een jaar of tien geleden, of misschien nog wel ouder. Maar nu ben ik geslaagd, Timberlands nogal, met rubberen hakken en best wel wat korting. Lekker geruisloos.
Spelletjes gespeeld en gewandeld, dat was het wel zo'n beetje vandaag.
Toen de zon tegen de avond mooi rood kleurde deed ik even een rondje met de auto, maar echt spectaculair werd het niet.
We aten zuurkool met gebakken spekjes en worst, lekker winters.
Geen spanning en sensatie dus hier, lekker rustig.
Een gewone, maar wel een heerlijke zonnige dag voor ons vandaag.
Ik draaide een wasje en Joop klom op het dak, er zat iets dwars in de kachelpijp. Daarna ging hij naar de pedicure.
Didi en ik wandelden zoals gewoonlijk een rondje, alweer iets verder en we aten een scharrelkipfileetje van de vleesboerderij met spinazie.
De zon ging mooi onder achter de kerstboom.
Morgen 13-12-12.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4161-4168 van 7744 |
Volgende Pagina »
