We staan er zelf helemaal paf van, wat een werk is er verzet vandaag. Overal plafonds, gesaust en wel en ook het zeil met daaronder hardboardplaten ligt er strak bij. Het was verschrikkelijk weer natuurlijk, het plensde tot halfverwege de middag, maar desondanks hebben de kinderen zich prima vermaakt.
Ik kookte een heerlijk maal al zeg ik het zelf, voor ieder wat wils en het ging erin als koek.
Vanavond slapen ze onder de perenboom, dat is weer eens wat anders.
We hebben het even druk met van alles en nog wat zoals je ziet.
Misschien morgen wat meer logbaars of anders overmorgen.
"Pap is over een half uurtje hier, belde hij net, misschien wil hij eerst nog soep voor we gaan rijden."
"Ik denk het niet hoor."
Sinds kort zit de Zeelandbrug op Twitter en er kwam de volgende tweet voorbij.
Dat deed me denken aan de laatste keer dat wij met de pont Zierikzee-Katseveer naar de overkant voeren. De brug was bijna klaar en zou 15 december 1965 geopend worden (dat heb ik even opgezocht natuurlijk). We konden niet wachten tot we er op de brommer overheen konden zoeven, dat zou een hoop tijd schelen en ook voor Joop niet altijd gebonden zijn aan vaste boottijden. Voor ons toch een reden eens een paar foto's de maken.
"Voor 't laatst met de pont, najaar 1965" staat erbij. We hadden al twee jaar verkering. Joop woonde in Middelburg en ik in Zonnemaire, voor ons gevoel mijlenver uit elkaar. De brug bracht ons wat dichter bij elkaar. Hoe vaak hij op zondagavond de laatste boot 'miste', zodat we nog een nachtje langer bij elkaar konden zijn, zal ik maar niet vertellen. Ik was op de foto net achttien. Het jaar daarop zouden we trouwen.
"Vandaag even een paar nieuwe batterijen kopen... geen prikkeldraad".
"Nee, dat hebben we nog".
Gisteren was ze dicht, dus ging ik vandaag nog eens kijken of het nieuwe herfst-winter breiboek er al was en laat dat nou net gisteren binnengekomen zijn. Nieuwe wol had ze ook al, dat had ik de vorige keer al gezien, maar ik was nog niet van plan om te beginnen eigenlijk... Maar ja, ik zag gelijk wel een leuk modelletje en laat dat nou precies van de wol gemaakt zijn die ik leuk vond. Ik hoef toch niet gelijk te gaan breien, dan heb ik het maar vast voor als ik zin krijg.
Leuke bijkomstigheid was dat mijn klantenkaart vol was en dat ik alles voor niets kreeg en zelfs nog wat over heb voor de volgende ronde.
We klusten nog wat aan de hut en ik poetste eens wat opgeslagen spullen op, het inruimen kan zo langzamerhand beginnen, al moeten nog wel eerst de gipsplaten tegen het plafond, wat komend weekend met wat hulp gaat gebeuren. Het keukenblokje dat we afgelopen voorjaar uit Nijkerk meebrachten staat inmiddels op zijn plek.
"Er zitten mieren in de stroop...
Ze hoeven er niet allemaal uit hoor, die enkele eet ik wel op..."
De Weelweg heeft een nieuw laagje gekregen. De pek was nog zacht en de steentjes lagen nog los. Dat deed me aan vroeger denken, toen kauwden wij erop. Niet op de steentjes, maar op de pek natuurlijk. Ik heb geen idee of we het van de straat pulkten of van de mannen kregen, maar het kauwde lekker weg en proefde zoals het ruikt :)
We kauwden ook op waxinelichtjes. Daar neem je dan een hap van en dan moet je goed doorkauwen, want eerst wordt het erg kruimelig, dat duurt even, maar zo langzamerhand wordt het dan een grote witte dot, die eigenlijk nergens naar smaakt en vrij stevig is. Je moet wel blijven kauwen anders is hij zo weer hard.
Dan hadden we ook nog tarwe. De tarwe moet wel zo goed als rijp zijn en daar doe je dan de vliesjes zoveel mogelijk af. Je hebt echt wel een hele hand vol nodig, dus zorg dat je het eerste half uur niet hoeft te praten. En dan maar weer kauwen tot het een beetje aan elkaar blijft hangen.
Tegenwoordig hebben we een harinkje, daar hoef je zowat niet op de kauwen en hij glijdt heerlijk naar binnen.
Het was heerlijk vandaag. Ik maakte veel foto's en voor de liefhebbers staan er hier een paar.
"Kom nou eens even helpen, anders sla ik die hele tent in elkaar!!!"
Roze Berenklauwen zie je niet zo vaak, tenminste ik denk wel dat dat het is.
Verder verwonder ik me dit jaar vooral over de vele soorten gras.
Natuurlijk weet ik wel dat er een boel zijn, maar zoveel en zo apart ook, als je ze eens wat beter bekijkt.
Deze ken ik weer niet, mooi rood en zeker niet lelijk.
"Als jij nou even veegt dan hou ik het zakje vast"
"Ik wil ook wel het zakje vast houden hoor, dat jij veegt"
"Nee, het is mijn beurt om het zakje vast te houden..."
Kijk, zei Joop vanmiddag toen we thuiskwamen, daar hangt ons bord. Nadat hij het aan de boom geschroefd had (de schroefgaatjes zijn links en rechts nog zichtbaar) heeft het maar een tijdje gehangen en weg was het. Natuurlijk hebben onze nieuwe buren dat niet gedaan, maar een beetje wrang is het wel, ons bordje nu aan hun hek.
Vandaag isoleerde ik het dak van de blokhut met steenwol, wat een rotspul is dat toch en zeker om mee boven je hoofd te werken. Maar het zit erin! En Joop deed wat leidingwerk voor de lamp en het water. We zijn zodoende weer een stukje opgeschoten.
Eind van de middag deden we nog een drankje op het terras bij Salud. Het dorp lag er verlaten bij. Dat was gisteren wel anders vertelden ze, want na de afgelasting van CAS was het bar druk geweest overal.
Concert at Sea afgelast vandaag, dat is jammer natuurlijk, maar ik begrijp het wel hoor. Ook al scheen heel de middag de zon en was het prachtig weer om op de dam te vertoeven. Je moet er toch niet aan denken dat het dak van dat podium de lucht in gaat bij een rukwind, ook al was de wind wel de andere kant op en was het waarschijnlijk in het water terechtgekomen.
Wat is wijsheid. Beter maar voorkomen dan een boel ellende, waar dan allemaal weer van die auto's met zwaailichten op af moeten.
Die van de foto haalde me in vanmiddag, ik was nog net op tijd met mijn fototoestelletje. Ik hou wel van die oude opgeknapte dingen, die eigenlijk ergens anders voor bestemd waren en nu gepensioneerd en wel toch nog op een leuke manier dienst doen.
