De Weelweg heeft een nieuw laagje gekregen. De pek was nog zacht en de steentjes lagen nog los. Dat deed me aan vroeger denken, toen kauwden wij erop. Niet op de steentjes, maar op de pek natuurlijk. Ik heb geen idee of we het van de straat pulkten of van de mannen kregen, maar het kauwde lekker weg en proefde zoals het ruikt :)
We kauwden ook op waxinelichtjes. Daar neem je dan een hap van en dan moet je goed doorkauwen, want eerst wordt het erg kruimelig, dat duurt even, maar zo langzamerhand wordt het dan een grote witte dot, die eigenlijk nergens naar smaakt en vrij stevig is. Je moet wel blijven kauwen anders is hij zo weer hard.
Dan hadden we ook nog tarwe. De tarwe moet wel zo goed als rijp zijn en daar doe je dan de vliesjes zoveel mogelijk af. Je hebt echt wel een hele hand vol nodig, dus zorg dat je het eerste half uur niet hoeft te praten. En dan maar weer kauwen tot het een beetje aan elkaar blijft hangen.
Tegenwoordig hebben we een harinkje, daar hoef je zowat niet op de kauwen en hij glijdt heerlijk naar binnen.
Het was heerlijk vandaag. Ik maakte veel foto's en voor de liefhebbers staan er hier een paar.
"Kom nou eens even helpen, anders sla ik die hele tent in elkaar!!!"
Kijk, zei Joop vanmiddag toen we thuiskwamen, daar hangt ons bord. Nadat hij het aan de boom geschroefd had (de schroefgaatjes zijn links en rechts nog zichtbaar) heeft het maar een tijdje gehangen en weg was het. Natuurlijk hebben onze nieuwe buren dat niet gedaan, maar een beetje wrang is het wel, ons bordje nu aan hun hek.
Vandaag isoleerde ik het dak van de blokhut met steenwol, wat een rotspul is dat toch en zeker om mee boven je hoofd te werken. Maar het zit erin! En Joop deed wat leidingwerk voor de lamp en het water. We zijn zodoende weer een stukje opgeschoten.
Eind van de middag deden we nog een drankje op het terras bij Salud. Het dorp lag er verlaten bij. Dat was gisteren wel anders vertelden ze, want na de afgelasting van CAS was het bar druk geweest overal.
Concert at Sea afgelast vandaag, dat is jammer natuurlijk, maar ik begrijp het wel hoor. Ook al scheen heel de middag de zon en was het prachtig weer om op de dam te vertoeven. Je moet er toch niet aan denken dat het dak van dat podium de lucht in gaat bij een rukwind, ook al was de wind wel de andere kant op en was het waarschijnlijk in het water terechtgekomen.
Wat is wijsheid. Beter maar voorkomen dan een boel ellende, waar dan allemaal weer van die auto's met zwaailichten op af moeten.
Die van de foto haalde me in vanmiddag, ik was nog net op tijd met mijn fototoestelletje. Ik hou wel van die oude opgeknapte dingen, die eigenlijk ergens anders voor bestemd waren en nu gepensioneerd en wel toch nog op een leuke manier dienst doen.
We schreven eens een brief en er was blijkbaar nog iemand die dat deed over wat er gaande is bij de buren, daar kregen we gisteren antwoord op. E.e.a. is onderzocht en er blijkt veel niet te kloppen van wat ze doen, wat betreft vergunningen, verzoeken indienen en het milieu.
Er moet nu binnen een maand wel heel veel veranderen, willen ze door kunnen gaan met hun activiteiten. Daar is de buurman niet blij mee natuurlijk, die stond al aan het hek vanavond om erover te praten... verspilde moeite, daar beginnen we maar niet aan. En eigenlijk ben ik toch wel blij dat we niet de enige zijn.
Margo vroeg gisteren hoe het met haar stekje was, nou zo!
Mooi oud worden is een kunst en de distel verstaat die zo op het eerste gezicht goed.
Ik vind het weleens moeilijk. Niet dat ik moeite met rimpels heb of hoe mijn lijf verslapt, maar vooral met hoe ik me moet gedragen.
Daar kan ik soms behoorlijk van uit mijn doen zijn.. doe ik het wel goed, doe ik niet te gek, misschien word ik al dement, dat zou toch zomaar kunnen... of misschien slaat ome Altz al toe, ik lust tenslotte graag een wijntje. Moet ik niet eens naar de dokter? Soms duizelt het me letterlijk, maar even later is het weer voorbij...
Wat moeten mijn kleinkinderen later wel niet denken. Wellicht weren ze mij uit hun Hyves of Faceboek contacten, zou het daar ooit op uitdraaien? Vroeger was dat er allemaal niet. Wist ik veel wat mijn moeder deed als ze uit mijn gezichtsveld verdwenen was, welke vriendjes ze had en welke grapjes ze met elkaar maakten. Ik vind het er allemaal niet makkelijker op worden hoor.
Vandaag hebben we voornamelijk geracheld, latjes getimmerd tegen het dak van de hut, waar dan weer isolatie tussen komt, dat scheelt 's zomers een hoop warmte en 's winters een hoop kou, want het is maar een dun dakje en als het dan toch moet dan maar beter gelijk.
Tussendoor wat in de tuin gescharreld. De vijver is zo helder als een belletje. De Valeriaan begint te bloeien, dat ruikt altijd heerlijk en het gras is ook weer gemaaid.
De Oostindische kers heb ik allemaal bij elkaar gezet, een mooie oranje hoek is het daar nu.
De duiven van gisteren zijn op een paar na allemaal weer thuis, ze kwam niet uit Frankrijk maar ergens uit België. Die paar die er nog niet zijn komen ook vast nog en anders waren ze niet goed natuurlijk...
