Er ligt hier geen sneeuw meer en als er iets valt is het ook in een mum van tijd verdwenen, dat vind ik fijn, ik heb het wel gehad met dat witte spul. Het grootste gedeelte van de dag schijnt de zon, zowel gisteren als vandaag, dat vind ik ook fijn. Koud is het nog wel, al valt dat met die zon ook wel mee, zeker als je lekker door kunt stappen zoals vandaag. Ik had al mijn warme ondergoed aangedaan en twee paar sokken, maar dat was duidelijk te veel van het goede. Ik ging alleen met Didi, we deden voor het eerst samen een heel rondje Ellemeet. Simba is ziek vandaag, er zit toch ergens iets niet goed al komt er dan alleen maar waterig slijm uit. Net heeft ze weer een boterhammetje gegeten en zo langzamerhand zal ze dan wel weer opknappen. Ze zoekt de warmte en ligt lekker voor de kachel.
Met Didi was ik in anderhalf uur rond, ze heeft heerlijk lopen rennen, want het grootste deel kon ze los. Alleen na een stuk aan de riem en daarna weer los, toen werd ze ondeugend zal ik maar zeggen, grote bokkesprongen en niet willen komen, terwijl er met een noodgang een tractor aan kwam, dat was even een beetje angstig, gelukkig liep het goed af, ik seinde ook de chauffeur al in dat hij voorzichtig moest doen.
Gisteren kwamen we een paar Belgen tegen op het strand van het type Paola rol in het haar en rok tot op de enkels, er stond nog net geen ‘gereformeerd’ op hun voorhoofd, niet dat dat ook maar iets met het voorvalletje te maken had.
Ze hadden een Frans bulletje aan de riem en hoe dichterbij we kwamen hoe benauwder het baasje werd, hij hing eerst het arme beestje zowat op aan zijn riempje om het daarna in zijn armen te nemen. Reuze interessant voor Didi natuurlijk, die wilde ook wel in die meneer klimmen, dat doet ze anders nooit hoor en blijft (bijna) altijd met vier pootjes op de grond.
“Is dieen hond van u mevrouw”?
“Ja die is van mij” ik was al volop bezig Didi bij me te roepen, maar het was allemaal te verleidelijk om te luisteren.
“wel houdt dieen hond dan bij u astublieft”
“zet dat beest dan op de grond, dan is er niets aan de hand”, riep ik weer terug…
“dun deezen??? dieen kan niet op de grond mevrouw, dat gaat niet…” terwijl ik het toch echt gezien had hoor, dat hij het wel kon…. en bang was hij ook niet, hij wilde best naar beneden.
Nog even en de parasollen kunnen weer naar buiten, het eerste groen is er al ;)
Mijn tasje is oranje. Natuurlijk is dat moeilijk te raden als ik het zelf al zo moeilijk met de keus heb. De vorige was zwart, die viel af. De verkoper zei dat rood wel erg leuk bij mijn toestel paste omdat de lettertjes daarop rood zijn, dat vond ik zo’n zwak argument dat ik gelijk besloot dat het geen rode zou worden. Grijs vond ik wat saai, bleven groen en oranje over. Eigenlijk had ik ze het liefst allebei gekocht om aan te kunnen passen bij mijn bui en kleding, maar dat is natuurlijk overdreven, vandaar de oranje, lekker vrolijk.
Ook Ria, had het zodoende helmaal goed en Redstar voor de helft ;)
Kijk, zo groot zijn ze inmiddels, het jonge spul van begin januari. Vandaag apart gezet, gescheiden van pa en ma, ‘t is toch wel een beetje zielig he, maar ja, het leven van een jonge duif gaat soms ook niet over rozen en ze kunnen elkaar warm houden, dat scheelt.
Er was groen, rood, oranje, grijs en zwart.
Ik vond het erg moeilijk, zoals altijd als ik kiezen moet, maar uiteindelijk heb ik toch een nieuw fototoestel tasje….
welke kleur zou het hebben?
Sinds lang weer eens bij de kleine duintjes geweest vanmiddag. Natuurlijk hebben we niet heel het stuk gelopen, dat kan Simba niet meer, maar ik was met de auto naar het Watergat gereden. Het is er toch altijd zo prachtig, vandaar een slideshow, want ik kwam met een hoop foto’s thuis, waarvan een deel ook nog verpest was omdat er een druppel op mijn lens was gekomen. Het dreigde wel steeds maar we hadden gelukkig bijna geen regen, op die paar druppels na dan.
Het was een kort dagje vandaag, dat komt omdat we de laatste tijd steeds rond een uur of half vijf wakker worden, daarna een tijd wakker liggen om dan tegen de ochtend weer is slaap te vallen. Zodoende was het tien uur vanmorgen, vreselijk vind ik dat.
Dit was er over van het kanten randje van gisteren, grote hompen sneeuwijs.
Mijn verhaal over het hondje met zijn jas had niet zoveel om het lijf, vandaar dat ik ook geen zin had om het overnieuw te doen.
De boodschap was dat de jassen de kast in moeten en we weer zo snel mogelijk op blote voeten in de grond kunnen wroeten.
Ik wil ook sprietjes. ...
...........en toen was ik klaar met mijn verhaal en foetsie was het weer.
Dat gebeurt wel eens.
En nu heb ik geen zin meer.
Morgen weer een nieuwe poging…..
We konden best dichtbij komen en voor Didi waren ze al helemaal niet bang. Grappig om te zien want ze was zichtbaar onder de indruk van het drukke gehuppel en plotseling weer opvliegen van de kleine pleviertjes. Ik dacht strandlopertjes, maar omdat ik ook een foto op Zeelandnet plaatste weet ik inmiddels dat het drieteenstrandlopers zijn.
Zaterdag heb ik een cake gebakken, zo mooi, zo’n mooie cake had ik nog nooit gebakken, zonder spleet bovenop en gelijkmatig bruin en toen ik met de breinaald prikte en hij gaar bleek pakte ik hem uit de oven en zette hem even op het aanrecht om af te laten koelen. Even later wilde ik hem uit de vorm storten, want warme kontjes zijn lekker en nadat ik de randjes met een mes had losgesneden en de vorm ondersteboven hield en klopte, viel mijn hele prachtige cake zomaar in stukken uit elkaar en de helft bleef in de vorm hangen…..... een echte ouwerwetse kleffe cake, heerlijk, hij is al op!
Het ‘strikje’ vonden we op het strand vanmorgen, ik werd er wel blij van en we speelden er even mee, tot Didi het genoeg vond en ik het in mijn zak stopte, want ik wilde het wel meenemen. Het ding was kleddernat en ik zodoende even later ook.
Het was vooral grijs vandaag wat het weer betreft. Er waren wel wat lichtpuntjes verder hoor, want we wandelden door al dat grijs en ik maakte toch nog wat aardige foto’s, dan ben ik altijd al tevreden eigenlijk, want daar heb ik dan thuis ook nog wat aan. Een dag zonder foto’s is niet gelukt.
Een geplande rit van Joop ging niet door, zodat we toch eind van de middag even in de Biet konden kijken, er was weer een pubquiz waar een paar Twitteraars aan meededen, altijd leuk om weer mensen te ontmoeten die je wel een beetje kent van het net, maar nog nooit in levende lijve hebt gezien. Hare majesteit mag dan wel zeggen dat het internet de bevolking verarmt en dat mensen hun buren niet meer kennen, nou ik weet wel beter hoor en met mij vele anderen. En nu ik hem zo nog eens nalees kan ik het niet meer vinden, ze hebben het geschrapt, of ben ik nu gek, ze zei het toch echt…?
Daarna reden we nog even door naar het dorp voor een hapje en een drankje.
Al met al een gezellige zondag
Ze lopen hier wel vaker de laatste tijd en vanmiddag liepen ze op het gemak bij de buurman te grazen, ook langs het gaas aan onze kant, maar toen had ik mijn fototoestel nog niet in de aanslag. Het was ook al aardig donker, maar ze zijn toch nog wel goed te onderscheiden. Het is wel een vreemd gezicht hoor, zo dichtbij. Volgens Joop zijn het damherten en daar leg ik me dan maar bij neer.
Het ziet er naar uit de we ook echt nieuwe buren krijgen, ik heb nog geen idee wie of wat, maar de tegels zijn opgeruimd en Slager Heijboer haalt ook zo te zien de laatste spullen weg. Spannend weer.
Het is een tijdje over geweest, maar de laatste paar ochtenden is het weer raak en ik ben er inmiddels achter dat het de plinten zijn waar ze aan knaagt. Vanmiddag zag ik ook dat er twee hoektanden wel erg wiebelig bij staan, ze heeft gewoon last van haar tanden, dat gaat wel weer over en die plint zit toch niet in het zicht.
We bonken en roepen wel heel hard FOEI natuurlijk, waarna het dan weer wel een tijdje stil is, dat ze niet denkt dat het zomaar mag natuurlijk…. stel je voor.
Gisteren riep ik het weer eens ergens: ‘oe kant zô hroeie’ en Piet riep er dan altijd nog ‘zonder wortels en zonder steeltje’ achteraan. Hij riep altijd wel iets naar de meeste mensen, over het weer, van wie je er eentje was, of waar je woonde.
Na zijn overlijden kreeg hij als aandenken een bankje van de Gemeente en omdat ik vanmiddag toch even in Zierikzee moest zijn besloot ik er eens een foto van te maken. Ik wist alleen niet waar het nu stond, wel de plaats waar het eerst stond, dus vroeg ik het even na bij de Pupekop. Het was verhuisd naar het Havenpark zeiden ze, daar staan ook wel zulke bankjes maar dat van Piet staat bij het Kraanplein, met uitzicht op het fontein.
Het was stil op de markt, ik denk dat er weinig nachtponnen verkocht zijn.
“Kijk toch eens wat een vreemd ding en ojee het vrouwtje gaat door de knieeen, ze heeft dat ding weer in haar handen, dan is het iets…. wat zou het zijn? Ik ruik niks bijzonders en jij?”
Ik hoef er nog maar bij stil te staan en er naar te kijken of er moet geroken worden.
We waren al vroeg op stap vanmorgen omdat Joop moest slapen vanwege een nachtrit. Soms vind ik dat best vervelend want ik moet dan toch een beetje stil zijn, maar het zag er goed uit de zon scheen, dus we gingen naar buiten, richting de Schelphoek. Het viel wat temperatuur betreft aardig tegen, maar we waren lekker uitgewaaid en opgefrist nadien.
Op de terugweg gelijk even de vleesvoorraad aangevuld.
Vanmiddag nog een rondje met Didi alleen gedaan, dan kan ze lekker doortippelen (en ik ook), met Simba erbij aan de riem dat schiet niet op, die wil overal aan snuffelen en dan staan we meer stil dan dat we lopen. Ik doe nu dus twee korte rondjes in plaats van 1 lange.
We aten spruitjes vanavond, met een schnitzeltje erbij… van de vleesboerderij.
Gisteravond waren op de eerste les van de vervolgcursus, dat heet de basiscursus. Het was even schrikken toen we aan kwamen rijden, alles stond vol, heel de parkeerplaats en het weggetje er naar toe, ik wist niet wat ik zag. Grote drukte dus, de eerste les weer voor velen na de winterstop. We hebben nu juf Ans, ook dat is weer even anders, ze had veel te vertellen dus de voeten en pootjes werden wel wat koud, een beetje meer actie de volgende les hoop ik, zeker bij deze temperaturen, al verveelde Didi zich geen minuut ze vond het geweldig al die soortgenoten die van alles aan het doen waren.
Miezerig en grijs was het gisteren en zo begon het ook vandaag, tot ik rond een uur of 1 een klein stukje blauw zag. We gingen richting strand en binnen een half uur hadden we een stralend blauwe lucht, heeerlijk! De zon was warm en in de duinen floten de ‘veuheltjes’ , het was voorjaar!
Ik heb lekker lopen zingen, er was toch niemand in de buurt en daar moet Didi toch ook aan gewend raken…
Jammer genoeg was het van korte duur en werd het al snel weer bewolkt, maar dit heb ik toch maar mooi te pakken!
Bijgaande het rapport van Rabin van zijn tentamen in Dec. 2009.
Zoals jullie kunnen zien, in vergelijking met zijn vorige rapport, dat hij er iets op achteruit is gegaan. Maar hij zit met dit resultaat nog steeds in de hoogste resultatengroep, boven de 80%. Dit zit hem grotendeels in het mindere resultaat voor C. English en C. Nepali. Ik heb hem aangespoord hiervoor betere resultaten te halen. We zullen het zien. Hij doet overgangsexamen eind Maart.
Allemaal bedankt voor jullie bijdragen tot nu toe en in de hoop dat jullie hem allemaal blijven steunen. Hij verdient het.
De mail van Joop zoals hij die vandaag verstuurd heeft aan alle gulle gevers.
Hij doet het goed, onze Rabin. (ik zie net dat de nieuwsbrief verdwenen is, die zal ik morgen eens bijwerken)
Ik heb Joop gevraagd eens een andere foto te vragen aan Rabin, zodat we wat zijn uiterlijk betreft ook een beetje op de hoogte blijven.
Niet dat nu na 1 dag mooi weer die boom ineens vol knoppen zit natuurlijk, die komen er aan het eind van de zomer al aan, maar ze staken vanmorgen wel mooi af tegen de blauwe lucht. De bloemen laten nog wel een tijdje op zich wachten, al zijn die er wel voordat de blaren komen aan onze Paulownia Tomentosa.
Eerst kon ik nooit op de naam komen, maar tegenwoordig zit hij erin gebakken.
In den beginne waren er drie, maar slechts eentje heeft het overleefd. Toen we er weer twee nieuwe bij wilden was er niet aan te komen, vandaar dat we nu pruimen hebben, ook zeker erg leuk. Ik kan niet wachten tot alles weer een beetje tot leven komt, zeker als het zulk weer is als vandaag, al was een muts en wanten zeker geen overbodige luxe op het strand.
Renesse 6 febr Traditioneel het eerste strao-feest van het jaar.
Haamstede 13 febr.
Noordwelle 27 febr.
Ellemeet. 6 maart.
Scharendijke 13 maart.
Serooskerke 20 maart de afsluiter.
Ik zet ze maar weer even hier, want ondanks dat het leven ergens anders stil staat, gaat het hier gewoon verder.
Het was erg lekker en gezellig gisteravond met de collega’s van Joop. We waren bij Royal Palace in Renesse,
zeker ook de moeite waard om daar nog eens naar naar terug te gaan, ik was er nog nooit geweest.
Het filmpje maakte ik gisteren, we vonden een ton met een touw eraan en hebben daar een tijdje mee gespeeld, achteraf misschien te wild en te lang en dat Simba het vandaag weer moet bekopen. Didi en ik zijn vanmiddag zodoende met z’n tweetjes naar het Watergat gelopen, de eerste keer voor haar. We waren erg nat, maar lekker opgefrist.
Drukke dag achter de rug en zo meteen gaan we even wokken bij de Chinees in Renesse met de taxiploeg.
Ik word opgehaald met de limousine en voor de gelegenheid heb ik mijn tijgerbontje maar eens aangedaan.
De hondjes liggen verzadigd en verkwikt te slapen, we zijn veel buiten geweest ondanks de mist. Op het strand zag het er allemaal wat spookachtig uit, we hebben dan ook niemand gezien, al waren ze er misschien wel en soms zie je dan ineens twee prachtige danseressen in het zand.
De nieuwe schoenen in de laatste sneeuw, speciaal voor Therese.
Na een dagje zon en dooi is het meeste nu wel verdwenen.
Vanmorgen eerst lekker geknipt en ook weer geverfd, wat ik eigenlijk niet van plan was, maar mijn kapster vond het beter en ik nu ook. Alles is weer blond en ben ik wat haar betreft voorjaarklaar.
Daarna even naar het strand, ik zag een mooi plaatje met nog maagdelijk zand tussen de palen van de strandtent, maar dat begrijpt Didi nog niet, dat ik daar dan ook geen hondenpootjes op wil. Even wilde ze wel bij me komen, maar na twee foto’s vond ze het zat en nam ze een run tussen de palen door.
De foto’s staan hier
Bij het maken van de foto van de schoenen moest ik aan Cliff Richard denken.
Het was een grijze dag vandaag.
Joop kocht zomaar een paar nieuwe bruine schoenen, geen Mephisto’s dit keer, hoe is het mogelijk!
Voor Didi kocht ik een nieuw zwart leren speeltje dat ze nu aan het slopen is.
Een nieuwe bruine deurmat voor bij de achterdeur.
Zelf was ik aan nieuwe pantoffels toe, maar ik kwam thuis met blauwe laarsjes, veel leuker eigenlijk.
We aten een varkenshaasje met witlof.
Op de foto het foeilelijke nieuwe vakantiepark aan de Rampweg, de Zeeuwse Kust.
Vanmiddag werd hij uitgereikt en Joop was er even bij, de Gouden tapknop 2009 voor de regio ZW Nederland. Nu maar afwachten of ze op 2 februari ook het landelijke Gouden Fust binnenhalen. MAURICE EN GWEN bij deze van harte GEFELICITEERD!!!
‘t Was alweer de laatste les vanavond, er was er eentje tussenuit gevallen en ik ben een keer niet geweest vanwege mijn verkoudheid.
Zaterdagmorgen gaan we een wandeling maken i.p.v. de vervallen les, half tien al in Ouwerkerk, eens kijken of ik dat voor elkaar krijg.
Voorlopig hebben we bewijs van deelname met een speldje en we plakken er nog maar tien lessen aan. Ik zie er altijd als een berg tegenop, vooral met die kou, maar als ik er dan eenmaal ben vind ik het toch wel erg leuk en gezellig.
Vanmorgen waren we al vroeg op, Didi lag te klieren. We kunnen nu al de schoenen op de plank laten staan zonder dat ze er aan gaat knagen, maar af en toe kan ze niet van het huis, of de plank zelf afblijven, ik heb nog niet kunnen ontdekken waar ze nu precies aan knaagt, maar vervelend is het soms wel, zoals vanmorgen. Ik ben er maar uit gegaan en zodoende liepen we al vroeg op het strand, waar we tenminste gewoon kunnen lopen.
Eigenlijk best eng wat ze doet, want als het gaat dooien moeten we dat wel even in de smiezen houden natuurlijk, je moet er toch niet aan denken dat ze er onder raakt.
Hopelijk regent het binnenkort een nachtje warm water en is alles in 1 keer verdwenen….
Nog even over de foto van mijn moeder van gisteren. Bolus had hem laten zien aan iemand op de ijsbaan op Zonnemaire en sprak daar meneer Brouwer die nog weleens bij mevrouw Telle komt, hij zou hem afdrukken en zodoende kan ze hem ook zien en horen we wellicht nog of ze het werkelijk was. Dat ze nog leeft vind ik al bijzonder. Geweldig toch!
Die met de rok aan is mijn moeder, de andere dame is volgens mij mevr. Telle, de vrouw van de dorpsschilder waar ze goed mee kon rijden. Ze deed het graag en ik denk dat dit de winter van 1957 was, ik heb werkelijk geen idee, maar toen was het ook koud zag ik net in mijn fotoboeken. Ik weet ook niet waar het is, maar volgens mij kan het niet anders zijn als op ‘de Kreeke’ bij boer Delst voor de deur, daar gingen wij ook altijd. Hoezo gevoelstemperatuur, daar hadden ze toen nog nooit van gehoord hoor, je ging gewoon in je kousen, ze zullen iets dikker dan anders zijn geweest, dat denk ik wel. Ik heb mijn moeder eigenlijk nooit met een broek aan gezien, ze naaide altijd rokjes voor zichzelf en breide daar dan een truitje op, of als het zomer was naaide ze een bloesje
Ze had van die houten schaatsen, bootjes.
Deze foto is van februari 1963.
Suus Fondse en ik, veertien en vijftien jaar, buurmeisjes en vriendinnen, zij woonde in het hoekhuis achter ons en wij op de andere hoek van het rijtje van vier aan de I.M. van der Bijlstraat. Zo te zien zijn we ook klaar om te gaan schaatsen. In de linkerhoek nog net de bumper van de kever van mijn zwager, de ZK-21-73 hihihi, ik weet niet of die het was maar hij had er wel ooit eentje met dat kenteken.
Update:
Mijn jack was van Sturka, groen met blauw geblokt, herinner ik me nog, ik heb van dat merk meerdere jacks gehad.
Het bestaat natuurlijk al lang niet meer, maar toch vond ik dit.
Als we geen beesten hadden gehad, was dit echt zo’n dag geweest om lekker in bed te blijven. Gelukkig hebben we beesten en Joop ging al vroeg op pad om er nog twee op te halen ergens in Friesland… dus ik moest ook voor de duiven zorgen en die zijn hongerig genoeg, vooral degene die jongen hebben. Ik vind het wel een beetje zielig hoor, die ukjes in de kou, maar ze groeien als kool. Verder ben ik alleen even buiten geweest om een stukje op het strand te lopen toen Joop alweer terug was.
Nu zijn alweer alle gordijnen dicht en de kachel staat te ronken, we sluiten de kou maar zoveel mogelijk buiten.
We zullen wel zien wat de zaterdag ons brengt Ik ben het alweer een beetje beu eigenlijk.
Nog een week en ze is vijf maanden.
Zeker als Simba er bij loopt zie je natuurlijk nog goed dat het een pup is en dat ontlokt veel vertederende lachjes en aanspraak, vaak wordt er ook gevraagd of het een kind van Simba is. Dat zal zo langzamerhand wel minder worden, want dat groeien gaat hard. We waren weer even op het strand vanmiddag en gingen daarna naar Zierikzee voor wat boodschappen. De voorraad was behoorlijk geslonken en mijn wijnrek bijna leeg, dat kan natuurlijk niet, al heb ik natuurlijk altijd nog een kelder met de wat duurdere achter de hand, want bij nood wordt mijn kelderverbod natuurlijk opgeheven ;)
Wat mij betreft kan er nu weer een halve meter sneeuw bij….
In Etten Leur strooien ze bij het eerstvolgende pak met badzout: Op de gemeentewerf staan de strooiwagens klaar met lichtgroen, paars en geel geparfumeerd strooizout om uit te rukken bij de eerstvolgende sneeuwbui.
De straten worden alvast gekleurd voor het komende carnaval :)
Eerst eens gedaan wat ik al een tijdje van plan was. Flickr account opgeheven en alle foto’s weg bij footo.nl daar bestaat mijn account nog wel, ik kijk het even aan. Zoals zovelen heb ik een beetje genoeg van het geruzie en steeds maar op hetzelfde terugkomen daar, om nog maar niet te spreken van de groepsvorming, ach ja ‘t is overal wat en professioneel worden is toch niet mijn plan. Leren kan ik ook wel door te kijken en te lezen zo hier en daar.
Ik plaats mijn foto’s die ik hier gebruik nog steeds gewoon bij Photobucket, de linkjes links hiernaast heb ik aangepast.
Bij Mobypicture plaats ik bijna elke dag wel iets, ik zie dat meer als een soort fotografisch dagboek.
Zeelandnet is even een beetje uit de picture maar dat komt wel weer…. of anders ook maar niet, gelukkig is iedereen vrij om te doen en laten wat hij of zij wil.
U bent voorlopig weer op de hoogte.
De enige plek waar het nog een beetje fijn wandelen is, is op het strand, daar ligt geen ijs en geen sneeuw. Gisteren deed ik dat dan ook, het was er heerlijk en ik ging lekker ver. Dat heeft Simba een beetje moeten bekopen, vandaar dat ik vandaag een rondje met Didi alleen door de polder en het dorp deed. Dat viel op sommige plekken niet mee, er wordt erg zuinig omgesprongen met het nog beschikbare zout blijkbaar, voetpaden worden al helemaal niet schoongemaakt, of het moet door de bewoners die er langs wonen worden gedaan. Ik vind het best eng en heb een paar behoorlijke schuivers gemaakt, gelukkig niets gebroken ;)
Het heeft ook niet gedooid vandaag, we hadden een prachtige zonnige dag.
Het was oudejaarsavond rond de klok van tien, mijn shag was op en ik haalde een nieuw pakje uit de kelderkast, daar ligt een slof met een doosje vloeitjes.
De vloeitjes liet ik uit mijn handen vallen en ze bleven liggen op het randje van de gleuf die daar altijd is omdat het luik een stukje open staat voor de ventilatie.
Ik stond perplex! Alles wat ik daar laat vallen valt altijd in de kelder, zodat ik af en toe eens naar beneden moet om alles te verzamelen.
Dit was duidelijk een teken voor het komende jaar, vandaar dat ik maar eens op zoek ging, het was rond die tijd ook volle maan dacht ik en ja hoor:
Toen ik verder klikte kwam ik hier, niet dat ik het allemaal begrijp, maar het boeit me wel.
Zodoende heb ik mijn horoscoop er maar eens op nageslagen, het wordt een goed jaar voor de Kreeft als ik het zo lees.
Ach ja, die horoscopen hecht ik ook niet zoveel waarde aan, al blijft het natuurlijk best leuk om even te lezen en in grote lijnen zal er best eens iets kloppen.
Alles is liefde
Voor wie dat wil
En voor wie nog durft te dromen
Over wonderlijke prinsen op witte paarden
Die niet goed kunnen rijden
En hun geheimen lang bewaren
En alles is ook liefde
Voor wie stilletjes verlangt
Alles is liefde
Alles is liefde
Voor iemand zoals jij
Voor hem, voor haar, voor mij
Alles is liefde
Voor wie het kan
En voor wie echt durft te kijken
Voor wie iets durft te zoeken
Zelfs voor wie alleen nog maar,
het allerkleinste beetje durft te hopen
En weet je,
Alles is ook liefde
Voor wie stilletjes verlangt
Naar dat ene cadeau,
dat niemand nog verwachtte
En waarvan niemand had gedacht
het ooit te zullen geven
Alles is liefde
Alles is liefde
Voor iemand zoals jij
Voor hem, voor haar, voor mij
Alles is liefde
Alles is liefde
Voor wie denkt dat het te laat is,
Ergens om de hoek wacht soms geluk
Valt het tegen dat het wachten soms zo lang duurt?
Valt het tegen nu het lijkt of niemand kijkt?
En voor wie denkt dat het te laat is,
Ergens om de hoek wacht soms geluk
Alles is liefde
Alles is liefde
Voor iemand zoals jij
Voor hem, voor haar, voor mij
Alles is liefde
Alles is liefde
Alles is liefde
Deze foto is van precies twee jaar geleden, toen lag er ook een ietsiepietsie sneeuw.
Ik vind de eendjes altijd erg leuk en ze wisselen nogal eens van plaats, meestal ergens rond de vijver waar ze een beetje tot hun recht komen.
Geld en goederen, het heeft allemaal geen waarde als je niet gelukkig bent, dat roep ik al heel mijn leven.
Wat ik wel altijd vind is, dat als je niet gelukkig bent, dat je daar zelf iets aan kunt veranderen en dan gaat het vaak maar om kleine dingen.
Ijs en kraaksneeuw, glibberige paadjes en spiegelgladde plassen.
Het was heerlijk wandelweer en ondanks de vorst niet eens koud, muts en wanten bleken overbodig.
We hebben niets gebroken, al ging Didi wel een paar keer behoorlijk onderuit op zo’n gladde plas, maar dat jonge spul is nog van rubber dat buigt wel mee.
Verder niet veel gedaan op de zoveelste zondag en al was het maandag geweest dan had deze dag er nauwelijks anders uit gezien.
Lekker hoor!
I van IenR heeft de teller van het Toverballenspel met ingang van het nieuwe jaar op nul gezet en staat nu zelfs bovenaan, daar moet wat aan gedaan worden natuurlijk, wie helpt mee!
Alweer werden we vanmorgen verrast met een flink pak sneeuw, prachtig!
Joop was erdoor gereden vannacht, dat was minder, super grote vlokken vertelde hij, maar ja daar had hij me maar niet voor wakker gemaakt. Mijn nacht was toch al wat rumoerig, Didi was een paar keer aan het kotsen. Het is nog niet helemaal over, even morgen aankijken, want het is volgens mij alleen als haar maag leeg wordt. Verder heeft ze weinig last en rent ze als een gek door de sneeuw. We zijn niet verder dan het dorp gekomen vanmiddag, erg glibberig overal vooral de voetpaden dus ik loop maar over de rijbaan, wat weer niet erg veilig is.
Mikelodeon viel het gisteren al op dat de duiven wel erg vroeg eieren hebben, dat klopt want normaal gesproken legt nu geen enkele vogel een ei. De duifjes worden ‘lichtelijk’ voor de gek gehouden, ze worden belicht, waardoor ze denken dat het voorjaar is, de temperatuur doet er blijkbaar niet toe. En nu maar afwachten wat er van terecht komt, er zijn er inmiddels al acht uit hun ei gekropen en daar komen er nog vijf bij. Daarna volgt er nog een tweede ronde, wat zo’n veertig jonge duiven op zal leveren bij elkaar. We wachten het af.
Vanavond gaan we voor het eerst dit jaar weer eens samen naar bed.
Oud en nieuw verliep rustig hier, we keken wat tv en deden eigenlijk hetzelfde als anders, een gewone avond. Om twaalf uur keken we naar het vuurwerk door het raam, want buiten was het erg koud en dat was ook beter voor de honden. Didi keek gezellig mee naar buiten, ze ging er voor liggen. We hadden ’s middags in de Schelphoek gewandeld en op Serooskerke waren ze al volop vuurwerk aan het afsteken. Simba is behoorlijk doof, die reageerde er niet op, ik ook niet, dus Didi deed ook of er niets aan de hand was. Het viel allemaal reuze mee dus.
Tegen half een is Joop vertrokken om met de taxi te rijden, ik heb nog een wijntje achter de pc gedronken en ben lekker vroeg gaan slapen. Joop rolde rond een uur of zeven naast me voor een paar uurtjes slaap.
Gisteren was er al een duif uit een ei gekropen en vandaag volgden er nog een paar, vijf jongen inmiddels.
Daarnet een rondje over het strand gedaan het was er best druk, er zijn weer veel Duitsers en Belgen, maar heerlijk om te wandelen in de zon. Er lagen zelfs oliebollen, tot groot genoegen van Didi.
