Terwijl buiten de ene bui na de andere voorbij trekt, staan binnen de ranonkels vrolijk te bloeien. Wel heb ik tussen twee buien door een heerlijke wandeling kunnen maken, de zon scheen zelfs. Het gaat af en toe behoorlijk tekeer en mijn honingkraam is ook weer in de sloot gewaaid, hopelijk blijft de caravan deze keer staan. Vanavond hebben we de broodschotel gegeten, ik laat het Zwitserse maar even weg, want ik had gewoon jong belegen kaas, ander brood en andere tomaten, maar ik moet zeggen dat het verukkelijk smaakte en ook zeker voor herhaling vatbaar is, ik heb nogal eens wat brood over (en nu ook weer slagroom, dat wordt weer taart bakken!)
Niet moeilijk te raden wat we gegeten hebben vandaag, met ham in plaats van gehakt deze keer, dat was erg lekker en voor herhaling vatbaar. Ik denk dat ik voor morgen ook al wat heb gevonden. Wat is internet toch handig, je zoekt gewoon op "oud brood" en vindt zoiets lekkers en er kan ook zomaar nog een prei in en ik heb ook nog een bakje cherry tomaatjes, dus dat zal het wel worden morgen. Verder rusten we nog een beetje uit, het is ook geen weer om wat te ondernemen, dus het grootste deel van de dag lekker in m'n huispak achter het toetsenbord doorgebracht.
't Was volle bak gisteren in de kamer, maar erg gezellig zo even met z'n allen. Mijn baksels zijn zo goed als op, de hapjes gingen er ook lekker doorheen en de pan soep hebben we vanmiddag na de wandeling met Kees en Truus leegemaakt, tosti's erbij, want brood, ham en kaas had ik ook nog genoeg. Jammer dat de zon niet scheen vanmiddag, het regende zelfs af en toe een beetje, maar ondanks dat hebben we een heerlijke wandeling gemaakt en zijn we weer helemaal bijgekletst. Truus, altijd bezig met lijf en leden, had weer iets nieuws, het bloedgroep dieet, ik had er nog nooit van gehoord, maar eigenlijk is het best logisch. Zij hoeft ook niet af te vallen, maar heeft snel huidklachten die ze door haar voeding aan te passen tot een minimum heeft weten te beperken. Een dieet volgen kan ook nuttig zijn bij vage andere klachten vandaar dat ik het toch maar even vermeld, misschien heeft iemand er iets aan.
Joop is vandaag jarig en het was ook eigenlijk mijn moeders verjaardag, daar denk je dan toch automatisch weer aan. Truus haar moeder (86) is een paar weken geleden overleden, dus de moeders waren er in onze gedachten ook een beetje bij.
Zojuist zijn ze weer vertrokken en ga ik weer eens even buurten zo hier en daar, dat is er de laatste dagen ook een beetje bij ingeschoten.
Zo krijg je een huis met visite, zo komt er niemand! Vanmorgen al bijtijds opgestaan, want Kees en Truus zouden in het begin van de middag komen had ik begrepen, zodat we nog een lekkere wandeling konden maken. Vlug nog even de laatste boodschappen gedaan en daarna wachten op hun komst. Silvia had intussen op MSN gezegd dat ze morgen een dagje komen, ook goed natuurlijk, 't is ook wel weer erg koud vandaag. En nu zit ik dus nog steeds op Kees en Truus te wachten..... ze zijn niet thuis want ze gingen voordat ze naar ons zouden komen eerst ergens anders langs, een mobieltje hebben ze niet, of ik heb geen nummer, ze heeft er ooit weleens eentje gehad, maar dat nummer is uit de mijne verdwenen.... Ik begin nu toch wel heel erg aan mezelf te twijfelen en ben bang dat de boodschap niet goed over is gekomen en dat ze morgen pas komen. Ik ben blij dat ik geen uitgebreide maaltijd klaar heb staan, maar ik denk dat we de rest van de week prei zullen eten want ik had voor vanavond een preischotel in gedachten, dat lusten de kinderen ook en we zouden met z'n achten zijn (dacht ik), om het nog maar niet over de rest van de hapjes te hebben, ik ben altijd bang dat ik te weinig in huis heb. We hebben net besloten dat we maar samen in het dorp een hapje gaan eten, ik heb geen zin in prei...
Zeg nou zelf, dit is toch scheef afgesneden en iedere keer beschuldigen we elkaar daarvan, om het vervolgens weer recht te snijden wat in de ogen van de ander dan weer scheef is....... die (mislukte) cake gaat snel....
Ik dacht, ik begin met cake, die lukken altijd. Jammer genoeg had ik niet gezien dat de stand van de oven nog op de pizzabakstand stond, veel te heet dus. De smaak is er niet minder om hoor, die komt ook wel op. De volgende was goed gelukt en en die met appeltjes ook gelukkig, nu maar afwachten of ze ook net zo lekker zijn als ze eruit zien en als dat zo is ga ik weer eens meer bakken, want het is toch wel erg leuk om te doen eigenlijk. Aargh bedankt voor de tips!
Vanmorgen eerst de zaadjes van de Oostindische kers in potjes met aarde geduwd, dat kan nu wel met dat zachte weer en mocht het kouder worden dan kan ik ze altijd nog even binnen zetten. Ik heb verder het idee dat ik heel de dag heb gelopen, de caravan is nu weer een beetje aangekleed, de bedden opgeschud, want komend weekend komen Sil en Cor met de kinderen en ook Kees en Truus komen over uit Limburg. Maandag is Joop jarig dus dat moet komend weekend gevierd worden. Alvast een beetje boodschappen gedaan, nog een extra dekbedje gehaald bij Leen Bakker en nieuwe kussens voor ons, wat zullen we lekker slapen vannacht, of niet natuurlijk. Ook nog een paar couponnetjes die als tafelkleedje kunnen dienen, daar moeten nog wel zoompjes in, maar dat komt morgen weer wel.
Ik zag vandaag dat de Laurier helemaal vol met knoppen zit, zou dit nou de echte zijn of iets wat erop lijkt? In degene die er naast staat zit geen knopje, of heeft dit weer met mannetjes en vrouwtjes te maken...
Vanmorgen al vroeg bij de dokter voor het laten wegzwavelen van mijn vlekjes het was zo gebeurd en nu zijn het korsten. Op mijn been (waar ik er ook nog eentje vond) zit nu een hele grote blaar (altijd leuk een lekkere blarenfoto), even afwachten maar of ze echt weg zijn. En omdat ik toch lekker vroeg was gelijk maar door naar de kapper, er is weer een lekker stukje af. Daarna een wandeling in de miezerregen, alleen het laatste stukje ging het behoorlijk plenzen. Gelukkig werd het vanmiddag weer droog en ging de zon zelfs schijnen zodat ik de grote caravan ook nog maar onderhanden heb genomen. Die was niet echt vuil, maar wel stoffig, dus daar ben ik even met een natte lap doorheen gegaan. Zodoende is het na gedane arbeid weer lekker uitrusten achter mijn pceetje.
't Was nog wel niet zo zomers als op het plaatje maar lekker zacht was het wel, vandaar dat ik maar eens begonnen ben met het luchten van de caravans. Alle kussens van de kleine naar buiten en met de mattenklopper onderhanden genomen, lekker uitgesopt en de gordjntjes gewassen. De glasgordijnen heb ik maar in de Kliko gegooid en al het beddengoed in de was, de wasmachine draait overuren. Ik hoop dat het morgen weer zo lekker is, dan is de grote aan de beurt en is het spul weer klaar voor de zomer, de buitenkant komt wel weer als het wat warmer is.
Met z'n drieen hebben we hem naar de straat geduwd en daar werd hij op de laadbak gehesen. De grijper had even moeite een beetje grip te krijgen en de voorruit sneuvelde dan ook snel.... au! Over een paar dagen zie je niet meer dat het een auto was, zei van Poppel van het woonwagenkamp, hij kwam bij ons vroeger ook altijd het koper en oud ijzer op halen. En nu is hij weg... snif...
Je zult maar aan de Boutlaan wonen waar heel Scharendijke zijn hond uitlaat. De bewoonster van dit huis is het regelmatig zat en zet dan weer de bordjes langs het voetpad dat aan haar tuin grenst. Op de andere staat o.a. "ik poep toch ook niet op jouw stoep", "het ligt wèl aan het baasje", "poep op de stoep is a- sociaal", de laatste ben ik even vergeten maar de strekking is duidelijk. Ze heeft niets tegen honden want ze heeft er zelf ook eentje "Jansen" heet die en ze is dik bevriend met Simba, zoals het vrouwtje ook een oude schoolvriendin van mij is. Langs die Boutlaan staan ook een paar van die honderpoepverzamelbakjes met zakjes erin, toch ligt er regelmatig poep op de stoep, ik snap dat ook niet hoor. Simba poept altijd netjes in de berm waar niemand loopt, dat raap ik ook niet op, want dat is met een paar dagen weer verdwenen, zou ze het wel op de stoep doen, dan doe ik het wel weg natuurlijk. De bordjes van Jeannette, zou het helpen? Ik moet het haar nog eens vragen...
Ik zie dat al mijn aquarelletjes verdwenen zijn, tenminste die van 1995-2004.
Natuurlijk zijn ze niet echt weg, de meesten liggen hier nog gewoon in de map. Maar de foto's die ik gemaakt heb wel. Ik kan me er niet druk meer om maken, wel jammer dat je niet even van tevoren op de hoogte wordt gesteld. Misschien is dat ook wel gebeurd en heb ik het niet gezien, dat kan. Wel leuk is dat ik dit jaar begonnen ben om ze weg te geven. Vorige week was Martin jarig en ik wist dat hij het heel leuk vindt om zelfgemaakte dingen te krijgen, vandaar dat ik een mooie had uitgezocht die volgens mij wel goed in het interieur paste daar, hij vond het heel leuk en was er oprecht blij mee. Vandaag was Ed aan de beurt, twee jaar geleden rond deze tijd kwam hij bij mij op bezoek, ik had hem net gemaakt en hij stond vol bewondering te kijken, deze vind ik mooi" zei hij, dus kreeg hij die vandaag. Ook hij was er blij mee. Zoiets cadeau geven is altijd moeilijk, ik wil niemand opzadelen met iets waar ze geen zin in hebben, maar tot nu toe heeft het goed uitgepakt en natuurlijk is er altijd plek aan de muur in de schuur
Update: Dank zijDowner klopt nu alles weer, ik heb gelijk alles maar weer opgeslagen op mijn pc, nu nog even op cd
Vanmorgen werd ik aangesproken door een paar mensen die een wandelingetje wilden gaan maken. "Mevrouw ....zijn we hier bij de Kraaijesteinweg?" Duidelijk niet dus, dat is een kilometer of zeven verderop, ze vonden het er ook al zo anders uitzien als de vorige keer.... Ik wilde al helemaal uit gaan leggen hoe ze moesten rijden, maar dat was niet nodig, ze hadden immers hun Tom bij de hand. "Ik type wel even Kraaijesteinweg in hoor", zei de meneer, blij dat hij weer even met zijn Tommetje mocht spelen natuurlijk, maar toch had het ding hun ergens anders gebracht dan waar ze eigenlijk wilden wezen. Ach ja. Wij gingen vanmiddag even mijn zwager feliciteren in Putte, we weten de weg, dus daarvoor hoeft onze Eva niet mee, maar zij functioneert bij Joop ook als telefoon en weet ik wat allemaal meer. "Jij wilt zeker wel even clipjes kijken", zei hij na een tijdje, want dat andere ding lag maar een beetje doelloos in het dashboordkastje en dat is niet leuk. Natuurlijk wilde ik wel clipjes kijken en zo niet dan toch. En dat gebeurt dan allemaal onder het rijden en omdat ik niet weet hoe alles werkt moet bij Joop de bril af en toe even op en u snapt wel wat voor situaties daarvan soms het gevolg zijn. In Duitsland is er een partij die het roken in de auto wil verbieden, nou ik kan je verzekeren dat ik een stuk relaxter zit als Joop alleen maar een sigaartje rookt hoor.
Van Floyd kreeg ik bovenstaand filmpje doorgestuurd. Het is echt afschuwelijk om te zien hoe die beesten worden afgemaakt en ik ben dan ook halfverwege gestopt met kijken. Natuurlijk kan er weer een petitie getekend worden, dat kan hier, of het helpt is een tweede, maar niets doen helpt zeker niet.
Allemaal hartelijk dank voor de lieve reacties en mailtjes op het postje hieronder. Zoiets geeft je steun en af en toe heb je dat ff nodig. Het is ook niet zo dat ik zwaar in de put zit, maar soms slaat de verveling toe, dan lijkt het net of er niets gebeurt en of alles bij de buren beter is. Ik weet ook wel dat dat niet zo is, ik ben gewoon een gelukkig mens hoor, met alles wat ik wel en niet heb. Ik heb zelfs afgelopen week twee nieuwe broeken gescoord à €10.-- p.st. bij de thuiswinkel, dus qua kleding kan ik ook weer even vooruit. Vanmiddag heb ik ook gewoon weer even de polder opgezocht, heerlijk na al die strandwandelingen en daarna ben ik even bij de buurtjes gaan shoppen. Een kruiwagen vol lekker felle primula's en blauwe violen en ook twee bosjes rooie anemonen voor binnen. Eigenlijk vind ik er niks aan, aan die primula's, het is ook al een paar jaar geleden dat ik ze kocht, maar nu fleurt het de boel buiten wel even op, de doodgewaaide maar nog wel in leven zijnde viooltjes die in de potten stonden heb ik weer tussen de bomen geplant, ik gooi niks weg wat nog leeft en al met al ben ik daar dus ook weer een tijdje zoet mee geweest.
Vanavond zijn we gezellig even uit eten geweest bij Salud. Ik kwam nog een oud caravanbewoner tegen en ik ga nu ook hier even vertellen hoe hij heet: Willem Smit is zijn naam, daar zijn er vast nog wel meer van en het zegt ook iets over de man denk ik, dat ik niet eens meer wist hoe hij heette, of zegt dat nu weer meer iets over mij....
De ribes bloeit. Voorzichtige rose bloemetjes. Ik hoop mèt de ribes ook weer een beetje op te gaan bloeien, want ik doe dan misschien wel vrolijk en enthousiast, het gaat niet van harte. Er komt niets uit mijn handen, het enige dat ik doe is een beetje wandelen en zorgen dat man en hond te eten krijgen, dat er schone kleren zijn en dat we niet onder het stof bedolven raken. Mijn hoofd is wèl druk met allerlei gedachten en dat bezorgt me al weken een vage hoofdpijn, het zou fijn zijn als er ergens een knopje zat waarmee ik die gedachten even stil kon zetten. Want waarom heb ik toch altijd het gevoel dat ik alles verkeerd doe, waarom heb ik niet net zoveel energie als mijn vriendinnen, die creatief zijn, een goed gevulde dag hebben met allerlei sociale bezigheden en er bovendien ook nog eens mooi en goedgekleed uitzien en enkelen zelfs een man hebben die helpt in het huishouden. Misschien zie ik het bij die anderen ook wel te rooskleurig, misschien lopen zij ook wel net zo te tobben als ik en denken zij op hun beurt weer dat bij mij alles van een leien dakje gaat......
Weertje hè! Ik heb natuurlijk gewandeld, een extra stukje aan mijn gewone rondje geplakt en ook weer foto's gemaakt. Afgezaagd? Welnee! 't Is iedere keer weer anders, klik maar op het bosje touw. En omdat het zo lekker was kreeg ik ook zin in zomervoer, sla, met gebakken aardappeltjes en een biefstukje schafte de pot vanavond.
I came across your site while I was searching for "Rain on The Roof" by Lovin' Spoonful. Thank you. Your site was very interesting, however, I am an American and do not know German. I am a 58 year old semi-retired Psychologist and minister with two young children. Thanks again and God Bless you. John M. Miller
Altijd leuk zulke mailtjes, ook al krijg ik bij deze wel een gevoel van, dat ik zeg, wat moet ik ermee.... (zou ie nog kijken?)
Je weet dat ze er zijn, ik zie ze alleen nooit, tot er vanmiddag eentje op het gemak stond te grazen aan de binnenkant van de duinen. Er komen er teveel van, het is ook erg gevaarlijk, Joop heeft er ook al eens eentje op de bumper van de taxi gehad en regelmatig hoor je verhalen van anderen. Er wordt ook druk onderhandeld over te nemen maatregels, de herten moeten aan de pil, of de jacht erop moet maar geopend worden vindt men, lees hier en hier. Wat mij betreft mogen ze aan de pil, al lijkt me dat ook niet eenvoudig.
't Is maar een geintje, misschien dat ik er af en toe eens iets ga posten, ik vond het wel leuk toen ik de link ergens tegen kwam. Misschien ook iets voor andere hondenbezitters. Hele roedels worden er gevormd, Simba heeft ook al een vriendje, ze moest een weten.
Het was een heel kort dagje vandaag. Laat op en eind van de middag naar de Goudoevertjes voor een gezellig etentje, we hebben gesmuld. Even uitbuiken nog maar.
Gisteren was alles anders, toen zat de poes nog op het dak bij de buurtjes, het lieveheersbeestje op het muurtje en viel er nog heel veel te snoepen zo hier en daar. Wat een leuke gewoonte wordt dat in de supermarkten tegenwoordig hè. Hier in het dorp staat er weer een bord Schrôôsel (een soort ontbijtkoek) in verband met de Straô feesten. Bij AH kwam ik eerst een bordje koek tegen, daarna een bordje stokbroodjes belegd met bloedworst en als laatste nog een bordje worst, daar ben ik drie keer langsgelopen. Vandaag regent het alleen maar....
Hetzelfde muurtje als gisteren, maar zo ziet het er toch ineens heel anders uit. Dat ik dat beestje nog zag zitten mag wel een wonder heten want ik doe mijn wandeling de laatste dagen in record tempo, Simba zet het van begin af aan op een lopen, je weet tenslotte maar nooit wie je nog tegenkomt onderweg. Er blijken zelfs ook spieren op je scheenbenen te zitten, daar doet het tenminste pijn van het snelwandelen. Eenmaal thuis kon ik gelijk aan het dweilen, de keuken en de badkamer stonden gedeeltelijk blank. De riolering liep niet goed meer door de laatste tijd en intussen was het ontstoppingsbedrijf geweest om de boel door te spuiten, als het goed is kunnen we er nu weer een paar jaar tegen.
Het meeste is alweer verdwenen, maar de wereld ziet er met zo'n klein laagje sneeuw toch ineens heel anders uit. Klik hier voor Scharendijke in de sneeuw.
De sneeuw is zowat allemaal verdwenen, jammer hoor. Wel begon het eind van de middag te vriezen, zodat er gedeeltelijk een mooi laagje op de vijver kwam, daar heb ik bovenstaand plaatje van gemaakt. Joop heeft sinds gisteren zijn eigen digicam, hij wilde er eerst eentje kopen waar nog ouderwetse rolletjes in moeten, maar hier kan hij in Nepal ook wel mee uit de voeten. Ik vind het maar een vreemd merk, maar Martin heeft dezelfde en het schijnt een goed toestel te zijn (zegt Martin), nu wordt het natuurlijk pochen wie de mooiste foto's maakt
Het ene moment denk je dat zo langzamerhand de lente begint en het volgende heb je een witte wereld, zoals vandaag. De foto heb ik genomen toen het net ophield met sneeuwen, want een paar minuten later was alles alweer aan het druipen, het blijft dus niet liggen. Vanacht zal dat beter gaan, hopelijk komen er dan ook nog een paar flinke buien.... en dan morgen zo'n krakende witte laag.
't Hoeft niet voor lang, maar ik zou het toch wel even leuk vinden, zeker als het een beetje blijft vriezen en dan morgenmiddag een zonnetje erbij, heerlijk!
Ik doe eigenlijk niets verder, twee keer nat geworden vandaag vanwege de sneeuw, een beetje huishoudelijke klusjes, af en toe een spelletje. De krant viel mee, ik vind het wel handig. Joop mopperde een beetje, maar dat is een kwestie van wennen. Het Zeeuwse gedeelte zit apart geniet, dat is toch vier nietjes per krant, van mij mogen ze die eruit laten. Ons Eiland, het wekelijkse gratis krantje heeft ook dit formaat en daar zitten ook geen nietjes in, ik vind het maar verspilling, maar ja, wie ben ik... er zal wel over nagedacht en vergaderd zijn...
Vanaf morgen krijgen wij ook de krant in tabloid formaat, spannend hoor. We hebben er nu wel een probleem bij, want er zitten nietjes in. Van de oude krant nam Joop altijd eerst het algemene gedeelte en ik het Zeeland stuk. Nu moeten we als ik het goed begrijp eerst een kunstje doen, gelukkig zit er een tekeningetje bij en wordt het e.e.a. duidelijk uitgelegd.
Omdat Martin morgen jarig is, waren we vandaag even in Zoeterwoude-Rijndijk op bezoek. Tja en dan krijg je als jonge puber ineens zo'n lekker ding over de vloer, hij had het er druk mee en zelfs Simba was af en toe in voor een rondje dartelen. Wij hielden nauwlettend in de gaten of Mister niet de ladder uit de schuur ging halen natuurlijk. We hebben nog lekker even buiten gezeten, geproosd en na een heerlijk bordje nasi weer op huis aan.
Achter de dijk lopen een stuk of twintig schapen en die hadden vandaag allemaal oorbellen ingekregen, geen gezicht maar 't moet en sinds kort zelfs twee voor het geval er eentje kwijtraakt, wat blijkbaar regelmatig gebeurt omdat ze hun kop door gaas of in bosjes steken. Daar moet toch tegenwoordig wel iets anders op te verzinnen zijn lijkt mij.
Ik was gisteren even bij de dokter er waren een paar vlekjes waarvan het net leek of ze groter werden, het was een leerling dokter. Ze keek er eens naar en gaf ze zelfs een naam, ze vroeg of ik nog eens terug wilde komen zodat de "echte" dokter er naar kon kijken. Dat was vanmorgen. Na een half uur was ik eindelijk aan de beurt, de "echte" dokter werd erbij geroepen en jawel ze had het goed geraden tenminste het ene vlekje, "dat heeft met de leeftijd te maken" zei ze schaapachtig. "Op mijn leeftijd een ouderdomsvlek, hoe is dat nou mogelijk!" zei ik, we hadden lol zodoende. De ander kwam door de zon, ze zou ze allebei even wegbranden met wat stikstof. Stikstof op! Daar krijgen ze maar één keer per maand een volle bus van, zodoende mag ik nog een keer. Drie keer is scheepsrecht zullen we maar denken. Gelukkig hebben schapen maar twee oren.
Update:
En de hele dag zit dit liedje al in mijn hoofd, dus dat hoort er eigenlijk ook bij:
Dan zegt zij: Ich heisse Jacky
Maar ineens gebeurt er wat
Vader ziet opeens een vlekkie
Op dat blote schouderblad
Vader denkt: nou ja een vlekkie
Jacky fluistert: Geh nicht fort
Maar hij krijgt een hekel aan dat nekkie
Net of het vlekkie groter wordt
Plotseling ziet ie nog een wratje
En een rare grote teen
En ineens zegt vader: Schatje
Es tut mir leid, auf wiedersehen
De Golf, mijn ouwe trouwe Golfje, is van zijn plek gehaald vanmorgen. De jongens van Moelker kwamen al vroeg om te proberen de caravan weer heelhuids terug te zetten, dat is gelukt, die staat nu weer netjes op de goede plaats en hoogte, alleen het leidingwerk moet nog gerepareerd worden.
De Golf was al lange tijd een doorn in Joop zijn ogen, dus hij zag zijn kans waar, een takel en mankracht bij de hand, dat moest lukken. En nu staat hij klaar om afgevoerd te worden, misschien iets voor Freek?
