Als je het bord zo ziet zou je denken dat er een groot appartementencomplex komt, maar het is de nieuwe JOP.
De oude is begin dit jaar uitgebrand.
Gisteren werd het startsein gegeven door wat ruiten in te gooien staat er in de krant. Ik was er niet bij, maar als ik zo naar de fotovan afgelopen zomer kijk zaten er toch weinig ramen meer in.
Koud hè!
Gelukkig was het nog wel even droog voor een rondje.
Zometeen gaan we eens even het dorp in, kijken of er al gerookt mag worden hier of daar.
Update 20.30u:
We zijn alweer thuis.
Er werden nog geen asbakken verhuurd, maar we hebben wel heerlijk gegeten bij de Surf Inn.
De allerlekkerste spareribs voor Joop en superlekkere slibtongetjes voor mij.
's Zomers zijn het net opgedroogde stukjes kauwgum op de stenen, dan zijn ze hard en bijna één met de steen.
Rond deze tijd zijn ze zacht en gezwollen, ik heb eigenlijk nog niet geprobeerd of ik ze eraf kan halen, dat ben ik ook maar niet van plan want het zijn er erg veel en er komen er elk jaar weer bij.
Ik vind het wel grappig spul eigenlijk, dat korstmos.
Korstmossen zijn goede bioindicatoren voor het meten van luchtverontreiniging. De verschillende soorten zijn zo specifiek gevoelig voor bepaalde concentraties van zwaveldioxide dat het voorkomen of wegblijven van bepaalde soorten een aanwijzing geeft van de concentratie aan zwaveldioxide in de lucht.
Bovenstaande las ik ook ergens.
Het val hier dus nog wel mee met de luchtvervuiling en verzuring denk ik.
Het was behoorlijk koud vandaag.
Wel een stukje gewandeld en daarna snel even boodschappen in het dorp, het was alweer lekker rustig in de winkel en ik kletste wat met J. die hier ook regelmatig meeleest. We waren voordelig uit want haar soepgroente en mijn prei waren afgeprijsd. Reageren blijft moeilijk voor de dorpsgenoten blijkt, "daar doe je het toch niet voor", zei ze. Nee, daar doe ik het niet voor, maar het is wel erg leuk hoor, die reacties, ook van dorpsgenoten!
Nu de bomen kaal zijn is goed te zien dat de coniferen weg zijn, gelukkig staat er nog genoeg liguster zodat het niet al te open en bloot is.
Vanmorgen eerst mijn haar laten knippen, jullie zullen wel denken wat gaat dat mens vaak naarde kapper, maar we doen elke keer gewoon wat, een keertje verven, dan weer eens knippen, dan ben ik altijd lekker snel klaar. Het zit weer heerlijk.
Vanmiddag een lekkere wandeling door de polder, lekker doorgestapt, we hebben nog steeds goed het tempo erin.
Na de thee ben ik de tuin ingedoken en daar de rest van de middag in bezig geweest. De laatste blaren opgeveegd en de straatjes aangeveegd, het werd alweer donker toen ik naar binnen ging.
En nu zit ik lekker met gloeiende wangen aan een welverdiend Beaujolaitje.
Joop is druk met de taxi vandaag.
Terwijl mijn spruitjes werden gescanned maakte ik een fotootje.
Het was stil in de supermarkt, net als overal op het dorp.
Door het raam zie je de Surf Inn, achter de rug van het kassameisje, de brievenbus en daar weer achter de Pizzeria.
En nu weet ik even niet meer hoe ze heet, ik zou het laten weten als de foto ergens stond.
Joop is ook weer gescanned vandaag, zonder de spruitjes want die zaten er toen nog niet in.
Vroeg uit de veren vanmorgen, Sil moest om acht uur al bij de tandarts zijn en ik wilde haar nog even sterkte toewensen, ze zag er als een berg tegenop, want er moest getrokken worden. Haar voorgevoel was terecht want het was behoorlijk tegengevallen, ellendige tanden ook, het zal eens meezitten. Maar goed als 't meezit is voor de kerst de klus geklaard.
Zodoende liep ik al bijtijds op het strand, wat een genot en wat een rust.
Het is weer de tijd voor de leukste strandfoto's, dat zijn diegene waar eigenlijk niets meer op staat dan alleen de zee, wat zand en schelpen en aangespoeld zeewier, daar lag er genoeg van vandaag. Mocht er nog een leuk bureaublad tussen zitten mail me dan maar, dan stuur ik het origineel.
Een grote zwerm kauwen vloog tegen de avond over het dorp en even later aan de rand van het dorp, prachtig om te zien. Hier staat ook een filmpje (niet door mij gemaakt).
Mijn griepje is gelukkig van korte duur, hoofdpijn en misselijkheid maakten dat ik me niet zo lekker voelde de laatste dagen, maar als ik het zo hoor was ik zeker niet de enige.
Verder valt er weinig te beleven hier, af en toe zon en af en toe een buitje.
Nog net op tijd!
Ze is jarig vandaag.
Ik ben niet goed in verjaardagen en eigenlijk vind ik ze ook niet belangrijk, maar als er eentje wel even een beetje aandacht verdient is dat Simba wel natuurlijk.
De allerliefste Rottweiler van de hele wereld!
En dan op je verjaardag niet eens een wandeling maken omdat het vrouwtje een beetje bibberig is.
Ik heb even wat oude filmpjes aan elkaar geplakt en komende week maak ik een nieuwe.
Dat we nog maar lang samen door de polder en over het strand mogen banjeren.
Heel even hadden we een witte wereld.
Prachtig natuurlijk, maar zo gauw het iets minder ging sneeuwen was het al zo voor de helft verdwenen.
Niet echt wandelweer, het waaide behoorlijk en dan die sneeuw erbij, brrrrr....
Natuurlijk had Simba wel zin, want nog steeds loops, maar ik ben baas en had vandaag geen zin en zodoende lekker op de bank gelegen met een blaadje en een boekje. Wel even snel een rondje door de tuin voor een paar foto's, want ik moet wel bewijs hebben natuurlijk.
Mooi hè, winterbloemen in de sneeuw. Zonder sneeuw zijn ze ook erg vrolijk.
We hielden het niet droog vanmiddag, een mooi gezicht was het wel.
Even later heb ik Joop maar gebeld, want om het laatste stukje nog kleddernat te worden daar had ik geen zin in.
Er valt wel wit spul maar het blijft niet liggen hier, misschien morgen want er komt nog genoeg aan als we het weerbericht mogen geloven. Het zou leuk zijn even zo'n witte wereld om ons heen.
Weinig gedaan verder vandaag.
Joop heeft vanmorgen weer een niersteentje geloosd. De afname van het nierschors maakte de dokter weinig van vrijdag, hij vond het steentje belangrijker en dat is er nu uit. Nu is het maar afwachten of er nog meer zitten.
Update:
Oh ja, hier en hier een detail van het borduurwerkje van gisteren, de hele kreeg ik er niet goed op, te donker. Komt wel een keer.
Hij is er weer, de Beaujolais Primeur en natuurlijk heb ik vanmiddag een paar flesjes gekocht.
De middenklasser van AH heb ik al geproefd, die met het gele etiket van driezoveel smaakt prima!.
Nu ben ik toch een liefhebster van lichte fruitige wijntjes, dus voor mij is het genieten hoor, elk jaar weer.
Morgen die van de Lidl eens proberen, daar hadden ze maar één soort en bij de Plus ga ik ook nog een paar flesjes halen natuurlijk.
In de jaren zeventig/tachtig, de tijd dat ik mijn wolwinkeltje had, heb ik bovenstaand borduurwerk gemaakt. Ik heb hem netjes achter ontspiegeld glas in laten lijsten zodat hij mooi schoon blijft, hij hang al jaren in de kamer.
Ongeveer 75x75cm, best groot dus.
Alle wijnstreken van Frankrijk staan er op en hij wordt ook regelmatig gebruikt om vakantiebestemmingen aan te wijzen.
De foto heb ik ergens in 2003 gemaakt en het origineel ervan heb ik niet meer.
Ik zal morgen eens een nieuwe maken, zodat hij wat beter tot zijn recht komt, misschien wel in de sneeuw...
Dit zijn rotganzen denk ik, ze vlogen boven zee vorige week.
Er zijn veel ganzenhier, niet tot ieders genoegen, maar ik vind het altijd mooi om ze op het land te zien scharrelen, ze in een grote zwerm op te zien vliegen als je aan komt lopen en het kabaal dat ze daarbij maken indrukwekkend.
Ganzen zijn trouw
Ganzen zijn monogaam, de partners blijven elkaar hun hele leven trouw. Trouw zijn ze niet alleen aan elkaar. Ieder jaar keren ze terug naar dezelfde overwinterings- en broedgebieden.
Kijk dat wist ik nog niet, wat is de natuur toch mooi.
En terwijl ik surfte vanavond op zoek naar iets anders, kwam ik onderstaand gedicht tegen.
Mooi en waar...
STEEDS VAKER
De overlijdensadvertenties in de krant:
steeds vaker overkomt het je de laatste jaren,
dat namen daarin ooit bekenden van je waren
of, nog veel erger, destijds goeie vrienden, want
ook vriendschap heeft het in zich om voorbij te gaan,
langzaam te slijten, te vervallen, te vervagen
tot sympathie... Iets wat je van je levensdagen
niet wilde aanzien, tot je nu zo'n naam ziet staan
en je de pijn voelt van een nooit beseft gemis,
die voor een ogenblik niet te verdragen is.
In maart 2007 stond hij er nog zo bij, ik wandelde toeneen rondje rond Renesse.
Dat deed ik vanmiddag weer eens. Simba had geen zin om weer helemaal naar dat Watergat te lopen, dus ben ik maar met een grote omweg teruggelopen, waar weer van allerlei nieuws te ruiken en te zien was. Zodoende kwamen we ook weer langs die boom, waar nu alleen nog maar een stuk stam van staat, ik had in het voorbij rijden al een keer gezien dat hij behoorlijk gekortwiekt was. De nieuwe scheuten staan er alweer op dus hij is niet dood, het zal wel met omwaaigevaar te maken hebben gehad.
Eindelijk heb ik een microfoontje. Skype geïnstalleerd en nog komt er geen geluid uit.
Wel op MSN, dan zou je denken dat het bij Skype toch ook moet werken.
't Is maar een goedkoop dingetje, maar dat moet toch niet uitmaken, al zal de kwaliteit bij een duurdere wel beter zijn.
Van zulke dingen word ik zo moe!
Toch wel een vreemd gezicht hoor, als je cadeaubon krijgt met je eigen voeten erop. Leuk is het zeker!
Nu eens kijken wanneer ik hem in kan wisselen, want dat ga ik natuurlijk wel een keer doen.
Beetje geklust en gekuisd vandaag.
Verder vieren de spelletjes weer hoogtij. Joop en ik spelen al heel lang allebei hetzelfde spelletje en we hebben het nog niet één keer helemaal uitgespeeld. Erg frustrerend en het gaat er nu natuurlijk om wie het het eerst voor elkaar heeft. Joop komt wel steeds iets verder, hij bekijkt meer van te voren hoe de boel gaat vallen. Ik speel het wat sneller en hoop gewoon op een lucky day.... Speel het hier.
Zo reden wij zomer 1979 richting Zuid-Frankrijk voor een heerlijk vakantie van een week of vier.
Ik moest er vanmiddag weer aan denken toen ik deze bij een boerderij zag staan. Die van ons was in die tijd al een ouwetje en van die vakantie weet ik me te herinneren dat als de weg wat opliep, ook de temperatuur van de motor opliep, dan moest de verwarming aan en het was al zo warm. Alle ramen gingen dan wagenwijd open en dan maar hopen dat die meter weer wat ging zakken.
Het is verder wel heel de vakantie goed gegaan geloof ik, weinig pech gehad.
De mensen die ik even voordat ik die auto zag passeerde hadden wel pech, meneer had wilde zwanen zien vliegen en had zodoende zijn auto even in de berm gezet, in de blubber, zodat hij niet meer weg kwam. Ik heb ook nog even helpen duwen, samen met zijn vrouw, maar dat mocht niet baten.
"En hij is pas voor zijn hart naar het ziekenhuis geweest", zei ze bezorgd.
"Er zitten pas nieuwe banden onder, dat helpt ook weinig voor de grip", zei hij verslagen.
Een paar boerderijbewoners hebben hem weer de weg op geduwd, want een oogje om te trekken zat er niet aan de auto, zo vertelde hij later toen hij me weer passeerde.
Vanmorgen een uitgebreid artikel in de krant, in 30% van de Zeeuwse kroegen wordt blijkbaar weer gerookt.
Aan het eind van de middag was Joop even in zijn kroeg voor een biertje, daar wordt nog niet gerookt, maar het blijkt in de andere kroegen van het dorp al wel het geval te zijn na het eten.
Want de reden dat ik vanavond niet meeging was wel vanwege dat roken, anders waren we samen gegaan en hadden we daar gezellig een hapje gegeten. Ik moet er nu niet aan denken voor elk peukje zo armoedig buiten te moeten gaan staan. 't Is dus wel voordelig wat het uit eten gaan betreft. Ik heb lekker nasi gekookt en Joop haalde een flesje uit de kelders van Kristelijn. Maar ja, zo kom je nergens meer en ik vind het toch af en toe ook wel leuk even de deur uit te gaan, misschien morgen eens proberen, ergens anders....
Als de zon schijnt zoals gisteren lijkt de dag ook wat langer.
Vandaag was hij zo voorbij. Donker, grijs en kil.
De Haloween poppen bij de overbuurtjes liggen er een beetje verloren bij maar ze blijven lachen, alsof ze het goede voorbeeld willen geven.
Joop heeft weer een niersteen, op de scan die gemaakt is niet te zien, maar hij komt er wel aan. Op die scan was wel te zien dat zijn nierschors afneemt, daar moet hij binnenkort weer voor terug. Geen idee wat dat betekent, ik kan er ook niet veel over vinden eigenlijk. En iets wat ik eigenlijk vergeten was, haalde hij zelf een paar dagen geleden aan. Hij heeft een hoefijzernier
Die man van mij zit toch maar raar in elkaar.
Zelf heb ik vanmiddag maar weer wat kleur in mijn haar aan laten brengen, 't is al grijs genoeg buiten en nu mijn jas ook nog, vandaar dat ik omver word gelopen natuurlijk... aan mijn haar zal het nu niet meer liggen.
Weeral film vandaag, maar dat kon ik even niet laten hoor.
Ed, de broer van Joop, was hier vanmiddag met zes puppies die gechipt moesten worden.
Wat een drollen hè, zeseneenhalve week zijn ze en allemaal alweer verkocht, dus niet meer in de aanbieding. Hierkan je kijken voor een eventuele nieuw nest.
Vanmiddag draaide de molen alweer en zodoende eens een filmpje gemaakt.
De nieuwe eigenares liep er ook rond en ik maakte even een praatje.
"Als we hier zijn kan hij draaien" zei ze.
Ze vertelde dat het de bedoeling is dat er over ongeveer anderhalf jaar een winkeltje bij de molen is, met allerlei meelproducten.
Nu waren ze druk in de weer met het oude restaurant uit te breken, ze pakken het grondig aan zo te zien.
In Zierikzee had ik even later een behoorlijke botsing, ik weet niet precies hoe het met de voetgangersregels gesteld is, maar ik neem toch aan dat iemand die gewoon over straat loopt voorrang heeft op iemand die tussen twee geparkeerde auto's door ineens diezelfde straat op loopt. De klap kwam behoorlijk aan, maar ik werd keurig opgevangen door één of andere lange slungel. Hij verontschuldigde zich netjes...
Er is sinds kort een nieuw snoepwinkeltje in Zierikzee en vanmiddag stond er een bordje op de stoep "er is weerborsthoning" en omdat we dat vroeger veel gesnoept hebben en vooral Miriam er erg gek op is, heb ik een zakje meegenomen. Deze was met caramelsmaak en zachter dan de 'gewone', die hier blijkbaar ook ergens in de buurt te koop is, zo wist dochterlief te vertellen, want die had het natuurlijk al lang ontdekt.
Het was niet mijn bedoeling jullie te laten schrikken gisteren hoor, ik zei toch al dat ik er uit was voor ik thuis was. Misschien was de titel ook verkeerd, maar die sloeg op het bord en zag het als een waarschuwing naar mezelf of zo....
Niks aan de hand dus.
Ik was vandaag even op het strand van Westenschouwen en heb een filmpje voor Wienekegemaakt, geen topkwaliteit maar het geeft weer hoe het er was vanmiddag en misschien herkenbaar voor haar.
Toen ik van het strand af kwam dook ik even de toiletten in die daar staan, ik deed de deur op slot en toen ik er weer uit wilde en het slot om draaide ging de deur niet open. Ik kreeg het Spaans benauwd, gelukkig had ik Simba al in de auto gedaan. Het slot omdraaien ging wel, maar daarmee ging de deur niet open, nog maar eens en nog maar eens duwen, ik wilde al gaan bonken en roepen, tot ik eens iets beter keek en zag dat er twee van die sloten zaten, eentje boven en eentje onder de kruk en ik had de onderste omgedraaid i.p.v. de bovenste, wat was ik blij dat ik er uit was.
Simba is weer loops, ik vond gisteren al dat ze zo'n haast had en jawel hoor, vanmiddag zag ik een paar druppeltjes op de vloer liggen, dat wordt weer rennen de komende week.
Het bord viel op vanwege het steeds omwapperende IK gedeelte, dat zette me aan het denken.
Soms ben ik erg onzeker en denk dat alles wat ik zeg al eens gezegd is, dat alle foto's die ik maak al eens gemaakt zijn en dan wellicht nog veel en veel mooier en ik vraag me dan af of het wel zin heeft allemaal.
De vele uren die ik bezig ben met loggen en gepruts met foto's kan ik misschien wel veel nuttiger besteden....
En dan kan ik alleen maar bedenken dat ik dan anderen moet gaan helpen, zorgen.... en eigenlijk vind ik dat ik dat al genoeg doe en dat ik er zelf ook voldoende heb, daar hoef ik die van anderen niet bij.
Zodoende wist ik voor ik thuis was dat het tenminste voor mezelf nut heeft, dat het MIJN ding is en daarom uniek.
Op de foto valt het nog mee, ik heb erger meegemaakt afgelopen weken, maar het neemt niet weg dat Simba en ik steevast onder de blubber zitten na een rondje lopen.
We waren even een nachtje weg. Naar de plaatsdie elke dag op de radio is vanwege de filedie er dagelijks staat.
Er viel wat te vieren omdat zijkomende woensdag jarig is.
Het was erg gezellig, warm en laat, vroeg en koud, binnen en buiten (roken) en vanmiddag nog even bij hun nieuwe huisgekeken. Nieuw is een groot woord hoor, er staan alleen nog een paar muren, dus het duurt nog wel even eer ze erin kunnen, maar daar wordt aan gewerkt. Dat komt helemaal goed....
En nu weer thuis bij de buis. Files heb ik niet gezien, die staan er morgen pas weer.
Alles werkt weer naar behoren. De mailtjes rollen weer binnen en msnen gaat ook weer als ik dat zou willen, want zo vaak doe ik dat nu ook weer niet, maar als het niet kan is het ook niet goed natuurlijk.
Vanmiddag na mijn wandeling een rondje door het tuincentrum in Renesse gedaan, waar alles volop in kerstsfeer is natuurlijk. Op wat kaarsen en een voorraad waxinelichtjes na niets gekocht.
Verder heb ik eigenlijk niets te melden.
Moe van al het gedoe.
De Pepermolen (molen de Lelie) heeft andere eigenaars, echte molenliefhebbers, hij heeft nog nooit zoveel gedraaid.
Wat het restaurant gaat worden moeten we nog even afwachten, daar zijn ze nog niet zo mee bezig geloof ik.
Vanavond draaide hij ook weer toen ik even samen met Miriam naar Zierikzee reed voor wat boodschappen. Vlug even wat foto's gemaakt, hoewel dat erg moeilijk is in het donker. Een paar dingen uitgeprobeerd en dit was eigenlijk de beste, ook al lijkt het natuurlijk nergens naar, maar de beweging zit er goed in zullen we maar zeggen.
Hier draait de molen nog niet zoals het wezen moet. Nog steeds geen MSN er is iets met de poorten... en als ik iets wil installeren moet ik de internetverbinding nakijken zeggen ze, terwijl die er wel is.... Joop zoekt hulp op forums e.d.
Soms ga je dan van kwaad tot erger, maar gelukkig doet hij rustig aan en heeft al mijn dingen op een schijf gezet vanmiddag.
Het komt vast wel weer goed, maar mails komen nog steeds niet binnen dus als je mij wilt mailen kan je dat beter via Joop doen.
Lekker in de tuin gewerkt vanmiddag. Zelfs nog gras gemaaid op deze 6de november!
Gedoe met mijn pc vandaag.
Ik heb op het moment geen Outlook, dus mailtjes sturen kan wel, maar ik zie ze even niet.
Joop is er zoet mee, vanmiddag was zelfs alles kwijt, mails en adressen, vooral het mapje met de wachtwoorden is natuurlijk erg lastig, maar gelukkig is dat allemaal weer teruggevonden. Nu nog aan de gang zien te krijgen. Waarschijnlijk heeft het ook iets met mijn antivirus programma te maken, dat werkt ook niet goed. Het is wachten op de mail met een eventuele oplossing, ik hoop dat die snel komt.
Wel lekker naar het strand geweest vanmiddag waar bijna geen sterveling te bekennen was.
Een heerlijk rustig winterstrand.
... in Scharendijke en omgeving.
Heel de middag zitten prutsen, waar ik verder niets over kan zeggen, maar het wilde niet erg lukken.
Op naar morgen!
Blijven jullie op vannacht om naar de verkiezingen te kijken?
Ik denk dat Joop wel een tijdje langer blijft zitten, ik hoor het morgen allemaal wel.
Het bleef maar grijs vanmorgen en zo donker ook.
We draaiden nog eens om en nog eens.
Heerlijk dat dat toch zomaar kan dacht ik nog even
en zo rond een uur of elf kwamen we weer wat tot leven.
Een wandeling in de grauwe grijzigheid,
wat ganzen gakten over.
Eenmaal thuis kon er alweer een lampje aan
en was de dag alweer gedaan...
Sinds een jaar of vijf, zes, staat er in het kamertje van Joop een schoolbord. Er wordt altijd wel mee gespeeld als de kinderen er zijn. Meestal zijn dat tekeningen, maar nu Levi ook begint te schrijven staat het deze keer vol met letters. Ik vond het wel grappig er eens een foto van te maken. Tekeningen bewaar ik ook regelmatig,de eerstedie ik van Yara met de post kreeg heeft jaren in de keuken gehangen en sinds kort op de wc.
Je moet even goed kijken, maar het is toch wel duidelijk wat er allemaal staat hoor...
Na de natte sombere dag van gisteren was het vandaag heerlijk wandelweer, vanmorgen scheen zelfs de zon volop.
Vijf uur: Stemmetjes en gestommel, dus ik ga even kijken, Yara moet een plasje doen. Ga nog maar lekker even slapen hoor, want het is nog nacht, is mijn advies. Als ik door het raampje van de kamerdeur kijk zie ik Joop in zijn stoel nog wat tv kijken, weer thuis na het taxirijden, een kwartiertje later rolt hij naast me. Ik vraag me af of hij wel zijn herriestoppers in heeft.
Zes uur: Alweer stemmen en gestommel, ik ga weer even kijken, dit keer moet Levi een plas, bovendien is zijn onderbroek nat geworden en met een natte onderbroek ga je nu eenmaal niet terug in bed, dus eerst een schone uit de tas gevist, aangetrokken, pyamabroek weer aan en alweer geef ik het advies nog maar een dutje te gaan doen, 't is nog erg vroeg tenslotte, al begint het al wat te schemeren buiten. Ik kruip maar weer in bed, wacht het af en hoop dat ik ook nog een dutje kan doen.
De stemmetjes blijven, nog niet erg aanwezig, maar toch.... af en toe duidelijk hoorbaar. Acht uur, de klok luidt en we liggen nog steeds in bed, af en toe sukkel ik zelfs even weg. Tot ineens luid gehuil van Yara, niet echt huilen van verdriet of pijn, maar......... Leevieee heeft me geslaaahaaageeeeeeeeeeen.....whèèèèèè`!!! Stoppers of niet, dit is wel duidelijk hoorbaar, ik sta naast mijn bed en om negen uur zitten we aan het ontbijt op deze donkere, koude, natte, vroege zaterdagmorgen.
Voor veel mensen misschien een redelijk tijdstip, maar voor kinderen die rond een uur of elf nog volop aan het lachen en dollen waren en voor een oma die ook niet veel slaap heeft gehad best vroeg.
Joop was zodoende ook al vroeg uit de veren en op mijn vraag of de herriestoppers dan niet hielpen, was zijn antwoord.... "die dingen helpen toch niks", (m.a.w. die heb ik niet eens ingedaan).
