Sjoerd (Rabin en familie): @Thérèse… Redstar (Rabin en familie): Zo, die … Thérèse (Rabin en familie): Hoe moet… Sjoerd (Rabin en familie): Die orde… ria (Rabin en familie): @Therese… Thérèse (Rabin en familie): Wat ziet… ria (Rabin en familie): @Margo: …
Bijna hetzelfde plaatje als gisteren, alleen nu met Wieneke en ik. Bijna was ze vertrokken zonder een foto te maken, ik dacht eigenlijk dat ze niet in beeld wilde, maar dat viel mee. Ze was in de buurt, dus een mooie gelegenheid om even langs te komen voor een bakje koffie en een praatje. Erg gezellig alweer, zoals altijd bij het ontmoeten van mede bloggers, want ook wij hadden elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet en als we niet allebei een weblog hadden gehad elkaar waarschijnlijk ook nooit leren kennen. Bella was erbij, Yazou bleef bij de baas. Simba was voor Bella niet echt aardig en hield alles nauwlettend in de gaten.
De schutting staat er weer gekleurd op, ‘t is prachtig, vooral de wingerd die zich overal tussendoor slingert kleurt de hele boel mooi rood.
Ik ben in de weer geweest met gewone dagelijkse dingen, binnen en buiten en vanmiddag was ik ook nog even in Zierikzee. Er is wat nattigheid gevallen inmiddels, hele fijne miezerige spikkeltjes die de naam regen nauwelijks waard zijn. Het zal wel zo zijn dat als ik volgende week de pup heb, dat het dan elke dag pijpenstelen regent, arm beest, die weet nog helemaal niet wat regen is.
De blaadjes vallen bij bosjes en de regen laat voorlopig ook nog even op zich wachten heb ik begrepen van de weerman, het blijft maar lekker weer, al worden de dagen wel steeds korter. Niet veel gedaan vandaag, een beetje foto’s gemaakt en bewerkt.
Vandaag wordt Brigitte Bardot 75 jaar, die ziet er nog allesbehalve dor uit vind ik, zonder kunstmatige ingrepen.
Ik moest even wachten van de week, toen ik een cd bon wilde kopen en zodoende keek ik even de rekken door en toen stond ik ineens oog in oog met Ry Cooder .
Ik heb nog even geluisterd maar ik was gelijk verkocht, het kon niet anders of Mark moest hem ook leuk vinden….. ik heb nog niets gehoord eigenlijk, misschien heeft hij zelfs nog niet eens geluisterd…..
We kunnen altijd nog ruilen natuurlijk.
‘Waitin’ for some girl’ zijn we zeker, nog zeven nachtjes en dan is het gedaan met de rust.
Het is weer druppeltjes en webben weer, mooie natuurlijke kunstwerkjes.
Ik heb een appeltaart gebakken, hij is goed gelukt en smaakt heerlijk, we hebben net geproefd.
Hij zal woensdag wel op zijn schat ik zo, jammer, want op die dag krijg ik koffiebezoek, dat wordt opnieuw bakken geblazen….
Wie het is hou ik nog even geheim.
Ze zijn er natuurlijk al lang al, maar ik had ze nog niet gezocht gevonden, die ruwe bolsters met blanke pit. Gelijk maar wat foto’s gemaakt nu ze nog mooi glanzen.
Vanmorgen is mijn zus gezellig op de koffie geweest. Zij is in Numansdorp en omstreken beroemd om de heerlijke appeltaarten die ze bakt en nu heeft ze mij het recept toevertrouwd, zodat ik ook van die heerlijke taarten kan gaan bakken.
Ik zal morgen eens een poging wagen. Het recept is familiegeheim natuurlijk, dat ga ik hier niet vertellen.
We hebben samen hazelnootjes gezocht, er vallen er nog steeds, jammer dat ik ze niet gewogen heb maar er waren er heel veel dit jaar, ze zijn heerlijk.
Simba was vanmiddag weer met haar kussen aan het rommelen om een soort nest te maken, even later liep ze weg en kwam terug met haar ‘kind’ dat een heel jaar in de bijkeuken ligt en waar ze anders nooit naar omkijkt… lief he.
Het kost altijd nogal wat moeite om hem zover te krijgen, maar eindelijk is het weer gelukt, de schoorsteen is geveegd. Joop vindt het nooit nodig, maar als ik die hoop zo zie liggen vind ik het toch wel de moeite en zeker een fijn gevoel dat het weer gebeurd is. Het is ook zo gebeurd eigenlijk, een uurtje werk en de boel staat alweer in elkaar.
Heel de dag lekker in de tuin bezig geweest, beetje geveegd en met de ragebol gezwaaid, gewoon lekker gekeuteld.
Alles werkt weer voor een groot deel en de boel is weer netjes opgeruimd, dat is dan wel weer een voordeel van zo’n nieuwe schijf, het kost even wat moeite maar dan heb je ook weer wat.
Ondertussen verkleurt buiten alles zo langzamerhand in prachtig geel, rood en bruin en rollen we rustig het najaar in. De regen en de storm mogen van mij nog even wegblijven, het is heerlijk om te wandelen.
Mijn computer is een beetje ziek, ik heb vanmiddag al een nieuw schijfje voor hem gehaald en Joop is er al mee aan de weer geweest, maar het gaat niet van harte. Daar komt nog bij dat we nog even terras moesten zitten en er ook nog een schoonzoon jarig was, allemaal dingen die niet bijdragen aan het genezingsproces natuurlijk. Ik zit nu weer even in de oude modus geloof ik, geen idee hoe dat allemaal heet, maar ik zie in elk geval weer allemaal bekende dingen en daar gaat het toch maar om.
Nog even over de pups, want ik merk uit de reacties dat er medelijden met Simba is, alsof zij afgedankt zou zijn, nou niets is minder waar hoor, juist omdat ze er nog is en omdat ze haar goede gedrag nog over kan dragen aan de nieuwe pup nemen we er nu eentje. Ze hebben elk hun eigen plek en worden gewaardeerd naar hun leeftijd en daar wordt dan ook zeker rekening mee gehouden. Iedereen die ons een beetje kent weet dat. Een vervangster voor Simba is er nooit een opvolgster wel.
Simba en ik hebben een heerlijke wandeling gemaakt vandaag, ze is schijnzwanger en maakt nestjes en wij smeren haar tepels in met glycerine met kamferspiritus. Over anderderhalve week heeft ze een pup, kan het mooier?
Hij schrok net zo hard van mij als ik van hem denk ik, ik was hazelnootjes aan het zoeken, geen kikkers.
Soms is het ook zo dat je bij wijze van spreken die kikker wel ziet zitten, maar als hij dan eenmaal springt schrik je er toch nog van, ook dat overkwam me de afgelopen 24 uur.
We hebben er eentje uitgezocht hoor.
Twaalf stuks waren er, ze werden naar buiten gedragen in een krat voor een gezamelijk plas en poep kwartiertje, dat bijna een uur werd. Heerlijk spul ik heb genoten. Simba was er ook bij en keek het gelaten aan, er waren er wel twee die gelijk op haar afgingen, die met het gele en het blauwe touwtje rond hun nek, dat heb ik maar onthouden en vooral die twee in de gaten gehouden. Drie waren er al verzegd en wat verder niet in aanmerking kwam hebben we even apart gezet, anders zag je helemaal van de bomen het bos niet meer. De gele bleef me boeien en zij kwam ook steeds mijn kant op, lag op een gegeven moment ook op Joop zijn voeten, mooie oogjes, kortom ik was verkocht.
Op de terugweg zitten verzinnen op een naam, maar ook dat is nog niet eenvoudig, vandaar dat ik jullie hulp maar vraag voor ideetjes misschien?
Geen idee of ik er iets mee doe, maar je weet maar nooit.
Over twee weken gaan we haar al halen.
We hebben de tweede afgesproken maar eenmaal thuis zagen we dat de vierde beter uitkomt, dus lieve mensen van de hondjes, als jullie dit lezen, want het telefoonnummer van de advertentie doet het niet meer, we komen de vierde! Misschien kunnen jullie even mailen?
Want ik heb wel het adres van mijn weblog gegeven, waar een weblog al niet goed voor is.
Het wemelt van de kleine kikkertjes in de vijver, ook wel grote dikkerds natuurlijk en bij het langs de vijver lopen is het een geplons van jewelste, dat wordt weer wat volgend jaar, of de huisreiger moet grote honger hebben komende winter. Het is wel leuk om te zien natuurlijk, al dat jonge spul.
Morgen gaan we bij de pups kijken. Ik ben erg benieuwd en hoe dichterbij het komt hoe groter ook mijn twijfels weer worden. Doe ik er wel goed aan, is het niet teveel voor Simba. Aan de andere kant zie ik ook zoals vandaag nu Mister van Ina een dagje bij me is, hoe goed dat eigenlijk altijd gaat, van het begin af aan, die is natuurlijk niet altijd hier, maar als hij er is gaat Simba ook gewoon haar eigen gang en Mister dreutelt er een beetje achteraan.
Een beetje twijfelen mag toch, het zou zo makkelijk zijn als je alles van tevoren kon bekijken. Eerst maar eens zien of ze ons aanstaan morgen en natuurlijk gaat Simba mee, zij heeft de eerste keus.
Mijn computer doet raar, we hebben eerst de foto’s maar eens veilig gesteld en nu afwachten. Ik zit er maar niet teveel achter. Gisteren stond hij steeds vast en later bij het opstarten ging hij een schrijfcontrole doen die niet verder kwam dan 31%, hopelijk valt het mee, ik zet hem maar niet uit nu….dus mocht ik ineens nergens meer gesignaleerd worden dan lig ik plat.
Vol goede moed togen we vanmorgen met emmers en ladders en allerlei ander gereedschap naar Leiden om uitgebreid te poetsen in het huis van Ina en Martin dat nu zo goed als klaar is, of zou moeten zijn volgens afspraak. Aan de vloer in de kamer werd nog volop gewerkt dat wisten we, de schilders zouden boven klaar zijn, dat was nog lang niet het geval, eigenlijk schrok ik behoorlijk toen we binnenstapten, wat een bende overal en ik zag ook niets dat klaar was en schoongemaakt kon worden. Op de eerste verdieping net zo, daar werd nog volop geschilderd en kon dus ook nog niet gepoetst worden. Op de tweede verdieping bij het dakkapel op de foto zag het er wat beter uit, daar konden we aan de slag, drie kamertjes en de tweede badkamer zijn fris en stofvrij, maar wat een werk nog te doen overal, dat wordt nog wel een dagje Leiden volgende week of zo.
We waren zodoende weer op tijd thuis, moe en eigenlijk niet voldaan omdat we meer hadden willen doen.
‘t Is een mooi jaren dertig huis, met veel ruimte, waar ze ruim een jaar na de koop eindelijk weleens in willen wonen, na de nodige tegenslagen.
Morgen komt de blarenblazer, dan gaan we maar eens blazen en kijken hoe dat bevalt.
Een dagje tuin vanwege het heerlijke weer, er is genoeg te doen. Blaren en alg vissen in de vijver, want ik kan ze dan wel laten liggen ze waaien natuurlijk wel vrolijk in de vijver, vandaar ook maar een stukje geharkt, ik ben benieuwd hoe mijn rug dat verwerkt. We zitten aan een blarenblazer te denken een hoop herrie weer, maar wel beter voor mijn rug. Een paar struiken flink ingekort, wat geknipt en geveegd, ik vermaak me wel als ik eenmaal zo lekker bezig ben. Ik heb inmiddels ook een volle mand met hazelnootjes, lekker knapperig zijn ze zo vers uit de boom.
Morgen ga ik met Ina schoonmaken in hun huis in Leiden dat nu zo goed als klaar is, zaterdag gaan ze eindelijk verhuizen, daar gaat Joop dan weer bij helpen samen met nog wat andere vrienden.
De duiven vliegen, de blaren vallen, de zaadjes dwarrelen en wij fladderen daar wat tussendoor.
Gelukkig hebben we het filmpje nog, want de buurman is al druk bezig met het weghalen van de paaltjes en het gaas. Ze hebben er te weinig tijd voor en zodoende wordt het weer gewoon landbouwgrond, ook niks mis mee natuurlijk, maar ik vond het altijd wel gezellig. Eerst hadden we het ‘koepaard’ waarvan ik dacht dat ik ook een foto had, maar ik kan niets vinden en daarna kwam deze. Schapen liepen er ook en af en toe een minipaard. Ik liep weleens even naar de sloot om een praatje te maken, dat kan nog wel natuurlijk, maar tegen aardappels en uien is dat toch een stuk minder leuk.
Het viel een beetje tegen met de hoedjes vandaag, ik had voor de gelegenheid mijn tijgerhoedje opgezet vanmorgen.
Blaren dwarrelen met bosjes tegelijk naar beneden en zodoende heeft het grasveld een extra tapijtje. Ik laat het nog maar even liggen, het is lekker droog en waait van de ene hoek naar de andere, wat onder de bomen terecht komt kan daar de rest van de winter wel blijven liggen.
De zon komt later op, staat alweer behoorlijk lager en schijnt ’s morgens in mijn gezicht als ik naar mijn beeldscherm kijk, dat is best hinderlijk. Vandaar dat ik vanmorgen dacht dat even te verbeteren door mijn tafel een kwartslag te draaien. Dat kan niet zonder dat de poten er af moeten, alles moet van zijn plek en dan al die snoeren, ik krijg de kriebels al als ik er naar kijk, dus heb ik maar vlug alles weer terug geschoven en gebruik nu het uit elkaar gevallen schoolbord van de kinderen als zonnescherm, wel zo handig en ook nog te gebruiken als boodschappenbriefje ;)
Gisteren vanaf de Pizzeria, via Salud bij de Surf Inn beland. We gingen samen met Ina en Martin, wat later kwam Miriam erbij en met haar ging ik nog ‘even’ naar de Surf. We hebben vreselijke lol gehad, maar het was behoorlijk laat en zodoende ben ik vandaag niet erg fris. Tel daar ook nog eens een nieuwe bril met wat sterkere glazen bij op en dat alles maakt dat ik een beetje vreemd de wereld in kijk vandaag.
De cake staat af te koelen en de appeltaart ligt inmiddels in de afvalbak. De appeltjes kwamen gedroogd i.p.v. een beetje gaar gekookt uit de nieuwe oven en het deeg wilde maar niet gaar worden in het midden, zelfs mislukt was hij niet lekker. De cake is prachtig en de pizza was als vanouds. Het is wel weer even wennen natuurlijk, telkens het boekje erbij pakken waar wat zit en hoe te gebruiken. Hij past veel mooier in de keuken dan de oude, vooral ook omdat het front rvs is en er afdeklijksten bij zitten.
In de loop der jaren waren er al de nodige beschadigingen vooral aan de bovenkant van de deurtjes en de laden, kleine witte plekjes die ik vandaag allemaal weer eens aangestipt heb met de verf uit 1991, velletje eraf, even roeren en smeren maar weer, verf heeft blijkbaar geen houdbaarheidsdatum.
Speicaal voor u gemaakt door 172.26.38 dat was hij...
Hij is misschien al een half jaar stuk, stokbroodjes bakken ging nog wel onder de grill, maar de oven gaf geen graadje warmte meer. Joop zei steeds dat hij hem wel zou maken en dat moest er dan vanmorgen van komen. Hier wordt niets zomaar weggegooid, het kan een kwestie van een los draadje zijn of een nieuw zekeringetje en het spul gaat weer jaren mee, maar deze bleek toch niet meer te repareren na twintig jaar trouwe dienst. We kochten hem toen we ons huis gingen bouwen en zolang in de loods gingen wonen, makkelijk voor snelle maaltijden en gelijk voor in de nieuwe keuken.
We vonden op marktplaats een ‘nieuwe’ Bosch. Joop is nu even heen en weer naar Krimpen om hem op te halen en hopelijk gaat die weer net zo lang mee.
En omdat ik toch dat gat schoon moest maken gelijk maar de hele keuken gedaan en de ramen gezeemd, hihihi, het is heerlijk weer om een beetje te poetsen en als je er zin in hebt moet je het pakken.
Als Joop terug is gaat hij daarna nog even naar Schiphol, hij heeft gelukkig geen hekel aan autorijden.
Vol bewondering volg ik al maanden de verbouwing van het pand naast molen de Lelie. De nieuwe eigenaars doen alles zelf en zijn dag in dag uit druk in de weer met slopen en stukje bij beetje opnieuw opbouwen, het wordt met de dag mooier en leuker om te zien.
Hun streven is om rond de Pasen 2010 open te gaan, zoals op het raambiljet dat al op verschillende plaatsen in het dorp hangt te zien is.
Vorig jaar maakte ik al eens een filmpje waarop in het begin de oude situatie nog goed zichtbaar is.
Wat een genot zulk heerlijk nazomerweer en voorlopig blijft het nog wel even zo. Op een wandeling na niets ondernomen vandaag, daar was het nu net weer wat te warm voor.
Omdat ik dus eigenlijk niets te melden had keek ik even in de krant of daar nog nieuws was en jawel hoor, het Dolfijntje is afgebrand vannacht, net nu ze vorige week met de sloop waren begonnen.
Op de site van de brandweer staan nog meer foto’s.
Emmers vol heb ik al van uit de vijver gehaald, vooral als de zon er op schijnt zie je zo hier en daar een groene wazige vlek en daar ga ik dan met het schepnet op af. Het gaat gelukkig nogal makkelijk en als je het een beetje bij houdt blijft de boel toch mooi helder. Best een leuk karweitje ook, een beetje vissen in de zon.
Vanmorgen zag ik ook ineens een paar hazelnootjes liggen, ik zou het bijna vergeten en ben dan ook gelijk maar gaan rapen voordat de muizen ze allemaal naar hun holletjes hebben gesleept, of wat voor ander ongedierte er verder nog rondloopt die van nootjes houden.
Het gras is gemaaid, voorzover dat nodig was tenminste en samen met Joop de slootkant schoongemaakt, alle wilde bramen en ander opschietend spul afgeknipt en met round-up ingesmeerd, het is weer netjes. De sloot staat grotendeels droog dus dat was wel handig.
Het was een prachtige dag.
We hebben het er niet vaak over hoor, maar zo af en toe komt het toch weleens ter sprake dat Simba al heel oud is en dat we binnenkort een jong hondje krijgen. Natuurlijk kan Simba nog wel een tijdje mee, maar het kan ook zomaar afgelopen zijn, net als met oma’s en opa’s. Ik had eigenlijk helemaal niet zoveel foto’s van Simba met de kinderen vandaar dat ik er nog maar eens wat gemaakt heb., overbelicht acheraf, maar toch wel aardig. Ik krijg vast nog een herkansing. Vanmiddag hebben we een rondje over het strand gedaan, wel eerst met de auto erheen, zoals we dat vroeger deden. Het strand raakt inmiddels al weer erg stil en verlaten en alleen bevolkt met aangeklede mensen, dat is in het voorjaar wel anders, dan is iedereen blij met de eerste zonnestraaltjes en gooit de winterkleren uit. Nu hebben we nieuwe winterkleren, nieuwe laarzen vooral en die trekken we dan aan, zelfs bij zomerse temperaturen zoals vandaag.
Komende week maar weer eens in de tuin aan de slag, op blauwalg vissen na weinig gedaan de laatste tijd. Er moet poep geruimd worden en gras gemaaid en de zomerbloeiers kunnen weg en als je dan bezig bent komt van het een het ander.
Het hing een beetje van het weer af, maar de vooruitzichten waren goed en eigenlijk was het heel de dag prachtig weer, dus de zussen zijn gezamenlijk naar Beachboom en ik pas gezellig op de kinderen. Natuurlijk zijn we vanavond nog even wezen kijken en zwaaien, erg leuk om ook even daar te zijn. Er kwam een helicopter laag over om witte snippers te strooien een belevenis op zich voor de kinderen natuurlijk. Met overgelopen laarzen en kleren vol zand kwamen we, na een patatje met wat kipnuggets onderweg, weer thuis. En nu is het nog even feest in de caravan, tenminste ik ga zo eens luisteren of het al stil is.
Vanmiddag mijn bril besteld en een gratis zonnebril op sterkte, eens kijken of dat bevalt. De glazen moesten wel weer iets sterker, maar gelukkig nog geen staar te bekennen.
Er zijn dagen zat dat ik helemaal niets aan mezelf doe, dan vind ik het wel best allemaal. Maar toch een paar keer per week maak ik er wel een beetje werk van met wat kleur hier en daar en dat komt dan uit het oude naaikistje van mijn moeder, ik had het er al eens eerder over, maar ik heb het geloof ik nog nooit laten zien. Mijn vader vond het na de ramp van 1953 en nu is het mijn toverdoos.
Vanmiddag wat boodschappen gedaan en jassen gekeken in Zierikzee, ik was niet in de goede winkel blijkbaar, want nu zitten overal weer ceintuurtjes rond, of rare grote kragen aan en hoewel ik best een leuke gewone jas wil, wordt het toch denk ik een sportief jack, de mode van nu is blijkbaar niet die van mij. Maar ik kijk nog even verder natuurlijk, dit was nog maar het begin. Voor de jassen had ik ook al brillen gepast, veel leuker en aan het eind van de sessie hield ik er twee over. Het winkelmeisje maakte daar foto’s van om thuis te laten zien en toen ik de foto’s zag was het voor mij helemaal duidelijk, ik weet het en Joop vind hem ook leuk gelukkig. Een paar weken geleden ben ik namelijk op mijn bril gaan staan en daar kunnen ze toch slecht tegen. Ik durfde er al helemaal niets aan te doen, maar Joop heeft hem nog aardig recht kunnen buigen zonder dat er iets afbrak. De poot gaat alleen steeds losser en schever zitten, tijd voor een nieuwe dus. Toevallig had ik dat een paar dagen voordat ik erop ging staan al aangekondigd…. echt heel toevallig hoor….
De voorbereidingen voor de allerlaatste Beach Boom zijn in volle gang, nog twee nachtjes slapen. Mij zul je er niet vinden het is niet bepaald mijn soort muziek zal ik maar zeggen, ik geloof dat ik op mag passen. Hopelijk hebben ze een beetje redelijk weer.
Op weg naar het strand kwam ik langs ‘t Dolfijntje met het bijbehorende Aquadome, daar is eindelijk een begin gemaakt met de sloopwerkzaamheden, het zal een vreemd gezicht zijn als alles weg is, maar wel netjes.
Ik raak al aardig gewend aan het alleen wandelen. ‘t Gaat goed met Simba hoor, morgen kan ze denk ik wel weer een klein rondje mee.
Gras…en voorbij het grazen
lig ik bij mijn vier poten
mijn ogen te verbazen,
omdat ik nu weer evengrote
monden vol eet zonder te lopen,
terwijl ik straks nog liep te eten,
ik ben het zeker weer vergeten
wat voor dier ik ben – de sloten
kaatsen mijn beeld wanneer ik drink,
dan kijk ik naar mijn kop, en denk:
hoe komt die koe ondersteboven?
Het hek waartegen ik mij schuur
wordt glad en oud en vettig op den duur.
Voor kikkers en voor kinderen ben ik schuw
en zij voor mij: mijn tong is hen te ruw,
alleen de boer melkt mij zo zalig,
dat ik niet eenmaal denk: wat is hij toch inhalig.
’s Nachts, in de mist, droom ik gans onbewust
dat ik een kalfje ben, dat bij de moeder rust.
De koeien kwam ik vanmiddag tegen toen ik een rondje deed. Ik heb een tijdje met ze zitten praten en tegen ze geloeid, dan komen ze heus wel even kijken wat je allemaal aan het doen bent in die slootkant. Ik vond het ook best een beetje eng want in de sloot achterin de tuin loopt een rat een kleintje nog wel maar toch… dan vraag ik me toch wel even af of misschien ook in deze sloot… ik heb het niet op ratten. Er is eten genoeg want het land ligt nog vol met tarwe, de duiven gaan ook lekker op het land zitten pikken in plaats van naar binnen te komen, het is nog te droog om te ploegen denk ik.
Op zoek naar een koeiengedicht kwam ik bovenstaand van Gerrit Achterberg tegen, ik vind het een mooi gedicht van een bijzondere man als ik het zo lees.
De trouwfoto van mijn ouders, gemaakt op 1-9-1939 vandaag zeventig jaar geleden, aan het begin van de oorlog. De eerste september zou in hun verdere leven een belangrijke datum blijven, waarop ze o.a. meerdere keren verhuisd zijn. Ik dacht dat ik hun trouwboekje ook nog had, maar dat kan ik niet zo gauw vinden. Als het nog te voorschijn komt plaats ik dat er ook nog wel bij, altijd leuk om te zien vind ik.
We nemen er een pruim op!
Zo zien ze er, na een weekje jenever, inmiddels uit:
Ik heb vandaag een paar uur heerlijk gewandeld, zonder Simba.
De laatste pruimen zijn geplukt, overwegend kleintjes en minder sappig, de boom is leeg.
