Sjoerd (Rabin en familie): @Thérèse… Redstar (Rabin en familie): Zo, die … Thérèse (Rabin en familie): Hoe moet… Sjoerd (Rabin en familie): Die orde… ria (Rabin en familie): @Therese… Thérèse (Rabin en familie): Wat ziet… ria (Rabin en familie): @Margo: …
Het leek me weleens grappig om te zien wat voor resultaat ik zou krijgen door van de schoolfoto’s van de kinderen de gezichtshelften te spiegelen en tegen elkaar te plakken. Niemand heeft een symetrisch gezicht en toch dacht ik dat Levi er niet ver vandaan zat, bij hem valt het ook wel mee, alleen zijn nek is buiten proporties.
Yara vind ik heel apart, die is behoorlijk scheef, ik denk ook dat het komt omdat ze haar hoofd vaak scheef houdt door haar manier van kijken en misschien slaapt ze altijd op dezelfde kant.
“Doe mij de gewone maar…” , was het commentaar van Silvia en dat vind ik natuurlijk ook
Er gaan soms dagen voorbij dat de radio helemaal niet aan staat, maar de laatste dagen luisteren we toch wel met groot genoegen naar de top 2000, we zingen, fluiten en dansen dat het een lieve lust is.De Schelphoek was een plaatje op zich, bladstil water met af en toe een heerlijk zonnetje erbij, Simba liep ook weer lekker mee na een behoorlijke dip eergisteren, daar krabbelt ze toch elke keer weer bovenop. We kunnen dan wel niet zover en niet zo snel, maar nu ga ik straks nog maar een extra rondje met Didi i.p.v. de puppycursus, ik heb geen zin in een uur kleumen op een voetbalveld vanavond.
Mijn oogappels.
Miriam werd vorig jaar al veertig en morgen/vandaag de 28ste is Silvia aan de beurt.
Ik vond het alleen maar leuker worden na mijn veertigste, maar dat komt ook omdat die bovenstaande veertigers toen al bijna twintig waren en er voor mij weer een soort tweede jeugd aanbrak.
Het heeft nogal eens gestrubbeld tussen Sil en mij, onze verhouding verloopt niet altijd even vlotjes, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat we onvoorwaardelijk van elkaar houden. Moeders bewaren ook altijd geheimen en weten alles als eerste, tenminste zo gaat dat bij ons, al wordt dat wel wat minder… geloof ik.
Het feest is in januari, we gaan ook niet even heen en weer naar Nijkerk crossen morgen. Hoe heb ik het ook zo kunnen verzinnen tussen kerst en oud en nieuw een kind te krijgen.
Gefeliciteerd lieve Sillebil!
Dit zit er allemaal in mijn ronde buik, ik koos voor de vis.
Het was heerlijk, de nieuwe kok mag voorlopig blijven van ons.
Het was ook erg gezellig samen met Ina en Martin.
Nu even uitbuiken.
Morgen erwtensoep.
Fazant stond er niet op het menu, die mogen nog even vechten.
Pfff….
Voor mij en de hondjes tenminste, we speelden wat en wandelden een rondje.
Joop reed een ritje en vanavond aten we pasta.
Bijna een gewone vrijdag, heerlijk!
Nieuwe schoolfoto’s bij de post. Hier staan de vorige van Yara, dat was al in 2005, die van Levi staat er niet meer, maar die was ook van 2005, er zijn er zeker de laatste jaren niet gemaakt.
Ze worden groot, Yara wordt komend jaar al 10.
De kerstdagen zijn ze bij hun papa.
We begonnen in 1990, eerst plannen en tekeningen maken en eind van de zomer begonnen we met de bouw. Het was het jaar waarin mijn moeder ziek werd en overleed in november. Ik ben nog steeds blij dat ze toch nog een keer heeft kunnen zien hoe het werd, met een donkere lucht zichtbaar door het raam, waar toen nog geen glas in zat.
Ach ja, zo zijn er veel herinneringen en er ging ook best veel fout, maar wat wonen we al bijna twintig jaar in een heerlijk huis op een fijne plek en dat hopen we voorlopig nog een tijdje vol te houden.
Ik was het al een tijdje van plan en ik had het er ook al eens over, maar nu is het eindelijk gelukt om de foto’s van de bouw van het huis digitaal te krijgen.
Slechte foto’s krijg je niet mooi en ik mag van Renesmurf niet zeuren, dat doe ik ook niet maar een beetje frustrerend is het wel natuurlijk. Nu nog wat titeltjes erbij en dan zal ik een linkje plaatsen.
De banden liggen bij de vleesboerderij waar ik vanmiddag even was om de voorraad aan te vullen, de komende weken kunnen we weer vooruit, wij komen de kerstdagen wel door. Het was nog mooi in de polder een beetje grijs, maar juist met de sneeuw is dat wel mooi.
Ze zwommen maar een paar meter bij ons vandaan vandaag, blij om iemand te zien denk ik want voor de gezelligheid trokken ze een eindje met ons op en hoewel mijn honden er anders eigenlijk geen oog voor hebben zagen ze nu toch ook dat dit geen vogels waren.
De kwaliteit is niet best, jammer, maar na het maken van de filmpjes en de foto’s was mijn hand zowat bevroren.
Nog steeds erg verkouden, veel hoesten en snotteren. De puppy-cursus gaat vanavond niet door en hoewel ik toch al niet kon, Joop is met de auto weg, ben ik daar toch wel blij om, we hebben ook bijna niet geoefend afgelopen week. Ze is al zo braaf. Eerst dacht ik er nog tien lessen achteraan te doen maar ik denk dat ik daar maar vanaf zie, het hoeft geen model hond te zijn, als ze maar luistert en dat doet ze voorbeeldig.
Wieneke vroeg laatst toen ik zei dat ze ook weleens ondeugend was wat ze dan doet, nou dat gaat dan over tot vervelens toe de handveger uit het teiltje dat bij de kachel staat pakken. Elke keer zeg ik dan dat het niet mag en foei en zo, maar in een onbewaakt moment ligt ze dan toch weer op de deurmat heel schuldbewust met die veger tussen haar poten, met ogen die zeggen “ik kan het echt niet helpen hoor”. Of de volgesnoten zakdoekjes uit mijn prullenbak vissen en die dan helemaal verpulveren en dan niet zomaar 1 keertje natuurlijk. Ik verzamel ze nu op mijn bureau, want je kunt het ook voorkomen natuurlijk, al laat ik de veger wel waar hij is.
Je ziet het kan erger.
Wat een verrassing toen we wakker werden vanmorgen, alles wit en even later kwam er nog eens een paar centimeter bij. Natuurlijk heb ik gelijk wat foto’s gemaakt en dat was maar goed ook, want even later begon het al te dooien. Kijk hier voor nog wat foto’s en natuurlijk maakte ik ook een filmpje van Didi, alleen ik had geen schoenen aan en eigenlijk zocht ze een plekje om te poepen…
Na een paar dagen keelpijn komt nu de boel los, de keelpijn is over en waar maar water uit kan komen daar komt het nu ook uit, ik nies, proest en snuit dat het een lieve lust is.
Meestal vergeet ik om iets mee te nemen en spelen we maar met wat er voorhanden is, maar gisteren vonden we een balletje, daar zijn we een tijdje zoet mee geweest. Toen Simba het genoeg vond pakte ze het in haar bek en was het 1 run naar de auto, ze had stevig de pas erin, ik vond het prima, daar blijf je tenminste een beetje warm bij.
Ik vind het filmpje vooral leuk vanwege de lange schaduwen.
Gister vloog er een winterkoninkje op ongeveer dezelfde plek tegen het raam, die heeft een tijdje in de kruiwagen gezeten en is daarna weer weggevlogen. Vandaag was er ineens deze watersnip, Joop denkt dat een roofvogel hem te pakken heeft gehad, hij bloedde een beetje, maar is toch na een tijdje ook weggevlogen.
“Daar mag je niet staan hoor, dan krijg je een bekeuring”, zei de vrouw die aan kwam lopen samen met kind en oma.
Ik had net een parkeer kaartje gekocht en Didi uitgeladen, allemaal tussen onze auto’s in, want ik stond geparkeerd in het kleine hoekje dat overblijft naast de parkeerplaats. Ik sta daar vaak, want zo’n klein autootje kan je vaak nog wel in zulke hoekjes kwijt, dus ik zei dat ook tegen haar.
“Nou volgens mij mag het niet hoor en hoe kom ik er nu in!”
Daar was het meer om te doen natuurlijk, ‘t was een stevige dame zag ik toen pas. Ik stelde voor dat ik wel even achteruit zou rijden en vroeg aan het ventje of hij mijn hondje even vast wilde houden. Bij het openen van mijn portier stootte ik per ongeluk tegen haar portier…. “Kiek dat bedoel ik noe”, mopperde ze verder…. grrrr. Ze was niet van plan op te schieten, Didi werd doorgegeven aan oma en het ventje moest eerst in een stoel gegespt, alles op z’n elvendertigst en toen ze eenmaal zat begreep ze niet dat ik dan, nu ik toch achteruit was gereden gelijk maar op haar plaats wilde gaan staan. Afijn, ‘t lukte allemaal wel uiteindelijk en oma overhandigde de riem van Didi met een sacherijnig smoelwerk zonder iets te zeggen.
Ik kon het niet laten en zei: “Nou, de vriendelijkheid straalt van jullie gezichten hoor, wat een blijheid!”
Ze kon het niet waarderen en ik ben maar gauw weggelopen.
Dat had toch ook allemaal wel anders gekund vond ik, vreselijk hoe sommige mensen reageren.
En zoals je ziet hebben we weer een keurig bumpertje.
Het logje van Irene gisteren ging over agenda’s.
Dat deed me denken aan vroeger, toen ik ook elk jaar een ‘papieren’ kocht en daar elke dag een paar regeltjes in schreef, of soms alleen maar ‘gewerkt’, dan viel er niets bijzonders te melden. Tot ik in 2002 zo rond deze tijd met mijn weblog begon, wat was ik blij, echt iets voor mij, waar ik elke dag alles kwijt zou kunnen en dat deed ik dan ook. Geen of weinig lezers, dan gaat dat makkelijker al laat je natuurlijk nooit het achterste van je tong zien. Ik merk dat ik in de loop der jaren toch wat terughoudender ben geworden en eigenlijk vind ik dat helemaal niet leuk.
Volgend jaar is het 2010.
In 1990 kregen we het idee een huis te bouwen op de grond die we al hadden. We maakten zelf het ontwerp en kregen het pakket kant en klaar aangeleverd en maakten daar zelf met hulp van vrienden en personeel een huis van. Ik heb gisteren al geprobeerd de foto’s digitaal te krijgen, maar het was te donker en scannen gaat niet. De agenda van 1990 stopt bij mei wat korte berichten betreft, we zullen het daarna wel te druk hebben gehad en er zal wel niets dwars hebben gezeten…... die van 2000 staat vol, geen idee wat er allemaal aan de hand was… behalve dan de geboorte van Yara.
17 dec 1999 was het zo:
(en die M is dan niet van mijn dochter maar iemand anders, zie je wel het gaat niet….)
Het gesprek van de dag vandaag was de sneeuw, ik doe dus maar even vrolijk mee, al lag hier zowat niets. Vlug een paar foto’s gemaakt vanmorgen voordat het verdwenen was, hopelijk valt er vannacht een flink pak, want hier was ook Didi niet van onder de indruk.
De twee denneboompjes achter het tafeltje kocht ik een paar jaar geleden als heel klein kerstboompje, ik heb er nu ook weer eentje aangeschaft, die krijgt ook weer een plekje in de tuin.
De engeltjes die erbij staan won Joop afgelopen zaterdagavond bij de verloting op de duivenclub die gehouden werd in de pauze van de film en ook nog een kistje mandarijntjes. Zo komt Dinter door de winter zeggen we dan altijd.
Het zag er best donker uit vanmiddag en ik kreeg het gevoel dat de sneeuw niet lang meer op zich zou laten wachten, maar jammer genoeg is er nog geen vlok gevallen, vanmiddag dooide het zelfs een beetje. We deden een lekker rondje in de paar uur dat het licht was, de dagen zijn bijna de moeite van het aankleden niet waard. De nieuwe maan maakt het ’s nachts extra donker. Nog een paar dagen en we gaan weer de goede kant op, ik kan niet wachten.
Wat verschrikkelijk voor al die boeren waar de geiten geruimd moeten worden…
Gerda Verburg is zodoende weer dagelijks in beeld met haar vreemde blonde lokje, ik zocht het eens op en het blijkt echt te zijn. Een van de zeven schoonheden ....... dacht ik, hij staat er niet bij, jammer voor Gerda.
Ongeveer dezelfde pose en ongeveer even oud.
Didi is nu vier maanden en begint te wisselen, de vlijmscherpe melk tandjes worden ingeruild voor een wat botter gebit, dat hoop ik tenminste maar.
Simba is altijd erg donker geweest, Didi is wat meer getekend, ook de binnenkant van de oren is bruin. Ik dacht altijd dat Simba superzacht was, maar Didi lijkt helemaal van fluweel, met een watergolfje op haar kont, dat heeft haar moeder ook. Ze is echt heel lief, leert snel en luistert goed. Als ze ondeugend is kan ze daar echt niets aan doen natuurlijk, dat gaat vanzelf en is ook vaak onze eigen schuld.
Zo zag het er uit vanmorgen en eigenlijk is het niet veranderd vandaag, heel de dag wel zo rond het vriespunt denk ik, maar wel erg lekker om buiten te zijn.
Didi heeft vandaag haar eerste rondje Ellemeet gelopen, de korte versie, maar toch wel een behoorlijk eind, het ging goed. Samen met Simba en heel het stuk aan de lijn, want los gaat eigenlijk niet, tenminste met Simba kan dat wel, maar twee losse honden en af en toe een auto is me toch wat te gevaarlijk. We kamen schapen tegen die nu niet eens op de loop gingen, heel interessant, daar ging ze eventjes voor zitten om eens goed te bekijken en ezeltjes waren daar ook, die waren best eng, maar toch werden ze goed bestudeerd. Kortom, we hebben genoten.
Vandaag moest de auto naar het auto-schadebedrijf voor het gat, ik dacht dat Joop er misschien wel op kon wachten, kwestie van even een bumpertje verwisselen … blijkt het zo’n dag of drie te duren. We hebben nu een rode Toyota geloof ik, dus ik moest vanavond in het donker met een vreemde auto naar de puppy cursus, dat is goed afgelopen. Ik was alleen op de terugweg al een tijdje onderweg, toen ik vond dat ik wel heel weinig zag, bleek ik zonder licht te rijden… bij onze auto gaat dat automatisch aan.
Zo en nu eerst een Bavaria, ik heb dorst!
Het was een heerlijke dag met mooi weer. Een strandwandeling met daana erwtensoep en aan het eind van de middag gingen we even naar de Biet, want daar was de pubquiz, met Minnebootje en Feitje en weet ik hoe ze allemaal heten, maar het zijn mensen die ik volg op Twitter, dus leuk om nu ook eens even echt te zien. Het was er verder ook heel gezellig, je komt dan toch altijd weer oude bekenden tegen. Eenmaal weer thuis hebben we de hondjes eten gegeven en daarna zijn we doorgevaren naar de Surf Inn, de hondjes mochten nu ook mee, anders werd het wel heel lang oppassen achter elkaar met daarna weer een nacht slapen. In de Surf aten we een hapje en dronken we nog een drankje.
En nu zijn we weer thuis en krijg ik eigenlijk alweer slaap, of een beetje op de bank hangen bij de kachel, ‘t is de tijd van knussigheid, lekker binnen.
Toch vanmiddag nog maar een buitenboompje aangeschaft, met kluit dus binnenkort in eigen tuin. Zonder verlichting en met ballen en sliertjes die ik nog had, morgen nog eens zoeken want er kan nog wel iets bij, maar het was koud en al laat. Het staat wel gezellig zo op de buitenkeukentafel en een oma zonder boom is geen goede oma zegt Therese, vandaar.
Ik had al wat boodschappen gedaan, inclusief een stokbroodje en die stonden in de auto. Normaal gesproken denk ik daar nooit zo bij na, Simba komt nooit aan de boodschappen, maar nu was dat andere mormel er ook bij en plots liep ik toch niet meer zo gerust te winkelen. Alles was goed gegaan, ze lagen lekker te dutten.
Joop is naar de film bij de duivenclub vanavond. Morgen gaan we eens in de Biet kijken, daar zijn dan een paar Droppies die aangemoedigd moeten worden.
Wij zijn er inmiddels wel aan gewend, zelf heeft ze er af en toe nog wat moeite mee, maar dat komt meer omdat hij soms een uitbundig eigen leven leidt.
Hij is ook best grappig met een vrolijk pluimpje aan het eind.
Kijk maar hier of klik op de foto voor de bewegende delen beelden.
Een paar jaar geleden kwamen de duinen nog maar tot waar nu de strandtent van Perry’s staat. De laatste jaren wordt er elk jaar een nieuw stuk duinen gecreeerd door zand op te hopen en daar helmgras of takken in te steken (het zal wel een naam hebben), zo ook dit jaar weer een behoorlijk stuk.
Op mijn zoektocht naar een plan of hoe het heet kwam ik hier terecht, leuke site. Wat ze nu eigenlijk verder van plan zijn met die Brouwersdam is mij nog steeds niet duidelijk.
Het was heerlijk op het strand en op ons drietjes na geen sterveling te bekennen.
Vanmorgen ben ik eerst begonnen met het opzoeken en aanbrengen van de kerstverlichting, dan is het maar gebeurd als het gaat sneeuwen en vriezen.
Of ze het nu deed omdat Simba niet lekker was weet ik niet, maar vandaag had Didi haar duidelijk als lijdend voorwerp uitgezocht. Simba had een rumoerige nacht en vanmorgen kwam er weer een grote klodder geel dril uit, daarna is ze dan weer zo fit als wat.
Ik denk erover te stoppen met de pillen, nadat ik de dosering gehalveerd heb gaat het een stuk beter.
Lekker rennen op de steiger en dan na het eten een keukenrol slopen, wat wil je nog meer als jonge hond.
We waren weer even in Zierikzee vanmiddag voor wat broodnodige boodschappen en op de terugweg bedacht ik dat ik wel eens een poging kon wagen om Janneke te vinden, u weet wel, Janneke uit Zwijndrecht die afgelopen zomer op de camping woonde en een keertje bij me langs kwam . Ik wist waar het ongeveer moest zijn en toen ik het al bijna opgaf, kwam ze opeens naar buiten lopen. Het is een heel nieuw plan in Zierikzee, dus zeker nu veel water en slik, maar het was het wachten op de camping dubbel en dwars waard, ze hebben een prachtig huis op een geweldige plek. Het was weer even gezellig en toen ik naar huis ging heeft ze uitgebreid met Didi en Simba geknuffeld die in de auto waren gebleven.
De foto maakte ik op de terugweg, het begon al te schemeren, Zierikzee weer eens vanuit een andere hoek.
Simba had vorige week al een nieuwe gekregen, de oude was vies en de hoes versleten en met gaten. De nieuwe is iets smaller dan de oude en daardoor pasten ze er samen niet zo erg goed meer op, het ging nog wel, maar Simba lag dan toch aardig in de verdrukking. Vandaar dat ik vanmorgen de naaimachine maar eens gepakt heb, ik had nog een paar oude lappen te liggen en daar heb ik twee nieuwe hoezen van gemaakt, een prachtige roze gevuld met de oude van Simba en een nieuwe hoes, van een restant van de gordijnen, voor die in de bijkeuken waar Didi ’s nachts altijd ligt, daarvan was de rits stuk. Zo netjes nu weer en zo schoon ook nog … alle andere oude lappen heb ik gelijk in de Kliko gedumpt.
Vanmiddag zijn we met z’n drietjes helemaal tot de overgang van de Wilhelminahoeve gelopen, nog een overgang verder en we zijn bij het Watergat. Het ging prima, ook met Simba dus ik heb het er maar van genomen en lekker op het gemak over het strand weer terug. Een paar maanden geleden had ik nooit geloofd dat ze ooit nog zover zou lopen, zo zie je maar weer.
En als afsluiting van de dag nog naar puppycursus, ze is heel enthousiast, het gaat ook best goed en gelukkig hielden we het bijna droog, de laatste minuten begon het te regenen.
De duiven zitten ook droog, die hebben van Joop vandaag nieuwe dakbedekking gekregen, de oude lekte en dat is natuurlijk zonde van al het timmerwerk.
Wachten tot de dag een beetje op dreef kwam vandaag, wachten tot het droog werd, het was een beetje saai eigenlijk, totdat de Goudoevertjes kwamen, dat was gezellig even bijkletsen zo aan het eind van een lange natte zondag, die later op de middag ook nog wel even droog werd.
We hebben er een paar wijntjes bij gedronken en de eerste kerstverlichting hangt ook al, uit pure noodzaak, want een stop vliegt er steeds uit. Ik denk dat ik het maar bij die ene laat … in de gang … voorlopig toch.
Als het strand vol met water loopt maakt dat zo’n zacht ruisend geluid, ik weet niet of dat goed te horen is, zo niet dan toch een leuk zee filmpje. De hondjes waren ook mee natuurlijk, het weer was na de regen van vanmorgen nog aardig opgeknapt.
De duiven hebben vandaag hun nieuwe terras gekregen, gelukkig had Joop hulp anders was dat nooit zo snel gelukt. Vandaag worden ze gekoppeld, dan kunnen ze weer eitjes gaan leggen, ‘t is toch allemaal heel anders dan bijen, die ’s winters alleen maar in de kasten zitten en waar je dan geen omkijken naar hebt.
Er ging even iets mis met de kar met zand gisteren, we hebben nu een bumper met een gaatje. Gelukkig dekt de verzekering de schade.
Wat een kou vandaag, ik zit er helemaal van te gloeien. Niet dat ik zoveel gedaan heb hoor, maar het was gewoon koud heel de dag. Ik heb met mijn warme lange onderbroek aan een wandelingetje gemaakt en daarna hete soep gegeten, bij de kachel gestaan en vanavond spek gebakken, dan ga je dus vanzelf gloeien. Hem kwam ik ook nog tegen in de supermarkt, maar ik zag ook al volop kerstbomen, het is weer de ‘feestmaand’ van het jaar en als klap op de vuurpijl gaat ook feestcafe Crazy weer open. We kunnen weer los…
De bezoekers van de opening van Tiffany’s kregen een doosje mee met bovenstaande inhoud en iemand heeft er eentje laten liggen in de taxi.
Het ziet er erg fraai uit en blinkt mooi, maar wat zou het zijn? Een van de bolletjes kan er afgeschroefd worden, zodat je het ergens doorheen kan prikken, het is wat dik voor een oor of een navel, een trui werkt ook niet want daar floept het bolletje zo weer doorheen. Ik weet het niet, jullie?
Geen bekenden in de taxi, wel Jort Kelder gesignaleerd.
Zo mooi als het gister was, zo grijs was het vandaag. Toch waren we lekker druk met van alles. Joop is al een paar dagen aan het sjouwen met tegels, bandjes en zand, want de duiven krijgen een heus terras, zodat wij (en zij) niet meer tot de enkels in de blubber zakken daar. Het is maar goed dat er gaas staat anders hadden we al zeker een paar keer in de sloot gelegen. Er was ook nog een kleine verbouwing in het duivenhok, want binnenkort moet er gebroed worden, alweer gezinsuitbreiding.
Vanmiddag was ik even op het strand en al zeggen ze dan altijd: “er was geen hond te bekennen”, nu waren er wel drie… en ik.
Daarna nog een bezoekje van de broer van Joop met twee pups iets ouder dan Didi, dat ging allemaal prima al toonde Didi wel voor het eerst wat dominant gedrag, dat hebben we gelijk afgestraft, hangen op de rug van Simba mag ook niet meer.
Ramses Shaffy is niet meer.
Ik kijk vanavond met groot genoegen naar alle fragmenten en verhalen en geniet van al het moois dat hij ons heeft nagelaten.
Het was een prachtige dag om dood te gaan, maar ook voor een lekkere strandwandeling.
Ik kwam een hert tegen en kreeg zelfs de kans er een foto van te maken.
Joop en collega’s zijn vanavond naar de opening van Tiffany’s in de P.C.Hooftstraat, ik ben benieuwd of hij nog bekenden in de taxi krijgt, Ramses zal het in elk geval niet meer zijn….
