Sjoerd (Rabin en familie): @Thérèse… Redstar (Rabin en familie): Zo, die … Thérèse (Rabin en familie): Hoe moet… Sjoerd (Rabin en familie): Die orde… ria (Rabin en familie): @Therese… Thérèse (Rabin en familie): Wat ziet… ria (Rabin en familie): @Margo: …
Didi is nu elf weken en weegt 6,5kg.
‘t Gaat heel goed, ze kan al ZIT, KOM VOOR, VOLG, (al gaat de neus meestal richting grond i.p.v. naar mij gericht) LOS en AF.
Ze is de hele nacht stil, kan goed een tijdje alleen zijn en samen met Simba even wachten in de auto en voor de winkel. Ze kunnen het goed vinden samen, slapen ’s nachts wel apart zodat Simba toch een tijdje rust heeft.
Zo gauw we de tuin in gaan begint ze te spelen, de bosjes in, takken zoeken, van alles gaat er in de bek en ik moet haar er dan wel even aan herinneren dat we buiten zijn om te plassen en te poepen, meestal doet ze het dan ook gelijk.
Ondeugend op zijn tijd, maar ook erg lief.
Niet Jo met de banjo, maar Joop met de limo. Hij kwam vanmorgen op de terugweg van een rit langs voor een foto, dat wilde ik wel even doen natuurlijk. Ik zie mij daar nog geen bocht mee nemen en zeker niet inparkeren. Hij vindt het wel leuk er af en toe in te rijden en voor de passagiers is het lekker luxe zo met een bar en tv aan boord.
Vanmorgen is Levi onder het mes geweest, dat is goed verlopen en eindelijk zitten de balletjes nu waar ze horen…. in het zakje.
De boel wordt opgeruimd op het strand zo te zien, de bakken zaten vol met troep tenminste. Strandtenten worden afgebroken en de laatste vakantiegangers genieten van de mooie dagen die we hebben. Daarna zal de rust toch wel een tijdje weer keren denk ik hoop ik, echt rustig is het nog niet geweest, het lijkt of het seizoen elk jaar langer wordt.
Joop en ik zijn superzoet met ons nieuwe spel, we hebben het gekocht en Joop heeft al een ruime voorsprong, ik sta op het ogenblik een beetje vast. Het zit prachtig in elkaar. Ik ga nog eens een poging wagen….
Oh ja, vanmorgen heb ik Didi weer gewogen, 6,5 kg inmiddels.
We zijn heel de dag buiten geweest met z’n allen. Vegen en harken en nog een mand gevuld met dopheide van de overbuurtjes. Didi bleef meestal aardig in de buurt en vanmorgen heeft ze niet gepiept. Ik ga er wel op tijd uit natuurlijk, want dan moet er toch nodig geplast worden.
Joop heeft voor de verandering weer eens een niersteen geproduceerd die er gisteravond uitkwam. Niet zo’n heel grote gelukkig, hij heeft er nauwelijks last van gehad.
Via Irene kwam ik bij dit spel terecht, erg mooi en weer eens iets anders dan de schiet en drie, vier of vijf op een rij spelletjes die ik anders altijd speel. Ik denk dat ik het aan ga schaffen….
‘t Gaat echt super nu ze wat minder vrijheid heeft, die tijd komt nog wel dat ze heel de tuin voor zichzelf heeft. Als we wandelen en de mogelijkheid is er, zoals op het strand of de dijk dan mag ze gewoon los, net als Simba. Het enige minpuntje is nu nog dat ze ’s morgens begint te piepen als zij vindt dat het tijd is om op te staan en dat is vroeg. Vanmorgen heb ik haar even flink laten schrikken, daarna was het over, maar ja dan lig je ook maar te wachten tot er een half uurtje voorbij is om daarna toch maar op te staan. Nu maar hopen dat het morgenochtend nog merkbaar is, anders nog maar een keer het schrikeffect toepassen.
Ik tref natuurlijk super weer om naar buiten te gaan met haar, mensen te zien, een kind op een skateboard vandaag, rollators, wandelwagens, allemaal vreemde zaken, maar ze lijkt nergens van onder de indruk. Op het strand is het al wat stiller, dan is zo’n mens in de verte tegen de duinen best een raar gezicht, maar er waren ook kinderen die haar even knuffelden.
Nu we nieuwe stoelen hebben gekocht krijg ik ook weer zin om de rest eens wat op te peppen, al weet ik alleen nog niet wat, ik kan nooit zoveel veranderen. Wel heb ik de keukentafel een kwartslag gedraaid, eigenlijk is hij daar net iets te lang voor, ik vind het wel beter, maar of het ook handig is.
Joop vroeg zich toen hij thuiskwam af of hij wel in het goede huis was…. aansteller.
Waar de wijzers van de klok ook heengaan vooruit of achteruit, ik blijf het een vreemde toestand vinden en kan er maar niet aan wennen. Ja, na een week zit het er wel weer in, maar de eerste dagen kijk ik de hele dag op de klok. Dat deed ik dus vandaag, verder niets bijzonders.
We deden zelfs twee wandelingen vandaag, tijd zat en het was heerlijk weer.
We deden daarna ook nog een biertje op het terras bij Salud en het gras is zelfs nog een keer gemaaid. De maaimachine moet nodig een grote beurt hebben, er was de laatste keren telkens wel iets mee, vandaag droop de benzine er nog net niet met een straaltje uit en schoot er alweer een veer los.
Hopelijk is bij Didi nu ook de wintertijd ingegaan en kan ik een uurtje langer blijven liggen morgenochtend.
Gisteren nog gezeemd, dat had ik net zo goed kunnen laten, maar ja, als je alles van tevoren weet is er ook geen lol meer aan. Regen dus vandaag. Even naar buiten met de hondjes betekent tien modderpoten die weer naar binnen stappen en daar heb ik nog niets aan gedaan vandaag, je kunt wel blijven dweilen. Morgen wordt het beter zeggen ze, dan ruim ik wel weer op.
Vanmiddag hebben we helemaal tot aan de camping gelopen, zover kwamen we nog niet met Didi. De Slikbordjes staan er ook weer, niet moeilijk te raden hoe de buiken van de dames eruit zagen toen we thuiskwamen, die heb ik wel even afgepoetst
Vanmorgen gezellig Sil op de koffie gehad.
Vanavond pannenkoeken gebakken een traktatie voor Joop.
Zo… en dan gaan we nu de klokken maar weer eens een uur terugzetten, dat wordt een mooie lange dag morgen.
Het werd een beetje te dolletjes. Eerst kwam ze nog wel als we haar riepen en kwam ze ook netjes naar binnen, maar de laatste dagen werd dat steeds minder, dan moesten we vaak op zoek. Ze kan niet weg, dat is wel een geruststelling, maar je weet toch niet wat zo’n deugniet allemaal uitvreet, want ondeugend is ze. Meestal kruipt ze weg achter de bosjes bij de vijver, daar kan ik moeilijk komen en tegen de tijd dat ik er dan ben is zij alweer lang vertrokken, een erg leuk spelletje. Dat was geen doen en daar hebben vanmiddag maar even met een lang touw een eind aan gemaakt, ook leuk hoor en voor iedereen overzichtelijker. Bij het uitlaten in de tuin oefenen we nu ook aan de riem, ook dat is soms een heel gevecht, want ook daar maakt ze een spelletje van, lekker in de riem bijten en er een trekspelletje van maken, wat ze niet mag en wat ik dus blijf verbieden en de riem uit haar bek peuteren, waarbij er dan soms ‘toevallig’ een lip tussen haar tandjes en mijn vinger zit en dat is au!
Terwijl Didi aan dat touw zat ben ik lekker een tijdje in de tuin bezig geweest, het was heerlijk, het leek wel voorjaar. De lavendel afgeknipt en de vlinderstruik en het riet rond de vijver, waardoor het weer mogelijk was bovenstaande foto te maken.
We waren even in Goes vanmiddag en zijn daar zowaar geslaagd voor een paar stoelen. Natuurlijk in de eerste winkel die we aandeden, maar daarna hebben we toch nog heel de woonboulevard afgelopen en niets gevonden. We kregen we geen 250 euro teurg voor onze oude en ook geen 80% korting, verder dan 15% kwamen we niet, wel nemen ze de oude gratis mee als ze de nieuwe over drie weken komen brengen.
Ze lijken heel erg op onze oude, maar die zitten altijd lekker en de voetenbankjes gebruiken we vaak als extra zitplaats. Geen terra maar donkerrood leer deze keer. Afgelopen weekend zaten we nog te verkondigen dat we beter maar even konden wachten om nieuwe aan te schaffen met een pup in huis, zo zie je maar weer een mens is veranderlijk.
Vanavond weer een pizza gebakken, ik heb gekneed en Joop heeft gerold, die heeft daar meer zicht op, qua dikte. Hij was veel beter nu.
Ik heb een nieuwe wepkem, het ziet er niet uit eigenlijk, maar hebberig als ik ben wilde ik de nieuwe en moest Joop de oude maar houden, hij wilde er weer eentje om naar Kedar, zijn vriend in Nepal te kunnen zwaaien.
Misschien kan ik nog iets aan de instellingen veranderen, maar ik denk het niet. Die moet er maar af dan binnenkort, ‘t is ook een beetje uit de tijd geloof ik he, zo’n plaatje.
We waren in Zierikzee met z’n allen en hebben een rondje met het hondje rond de Dam gelopen. Op de middelbare school deden we dat ook in de middagpauze, de meiden linksom en de jongens rechtsom, of andersom, zodat je elkaar telkens tegen kwam. We waren bij de Praxis en bij een woonwinkel. Oktober woonmaand hoor en zie ik telkens overal, maar daar was bij die winkel weinig van te merken, ze gaven niets weg en ook al geen korting. Onze stoelen zijn versleten en we kijken nu eens rond naar wat nieuws, meestal zijn we het nogal snel eens, als de een of de ander het niets vindt lopen we door, als we allebei gaan zitten is dat een goed teken en als we dan allebei ook nog vinden dat ze lekker zitten zijn we er, als de prijs ook nog te doen is, zo goed als uit. Dat was vanmorgen niet het geval, tenminste, de stoelen hadden geen hockers (voetenbankjes) en dat vinden we wel een must. Als je die dingen apart moet gaan bestellen zijn ze bijna nog duurder dan de stoelen zelf. Even verder kijken nog.
Alweer een cake gebakken vandaag, de derde sinds vrijdag, ze zijn lekker en het is zo gebeurd eigenlijk. Ik lik de pollepel en de mixerdingen af (en snoep gewoon een beetje bij het vullen van het bakblik) en Joop krijgt de schaal.
Zondag wilde Levi mijn (gekochte) spellen op de pc weer spelen, maar die had ik na mijn nieuwe C-schijf nog niet geinstalleerd, we hebben er een stuk of zeven, het lukt nog maar er twee terug te installeren, codes kwijt, email adressen die niet herkend worden, ik ben benieuwd of het na mijn mail nog lukt ze terug te krijgen. Eens gekocht en ze blijven van jou zeggen ze bij Zylom, nou dat wil ik nog weleens zien.
Nu ik toch bezig ben wil ik ook nog even kwijt dat al mijn email- adressen weg zijn, de meesten zijn wel te achterhalen natuurlijk, maar familie en bekenden willen niet meer verschijnen bij het intoetsen van de eerste letter, dus stuur me even een mail als je denkt dat je bij de ‘niet makkelijk te achterhalen’ hoort.
Didi krijgt sinds vandaag harde brokjes. (geluid wat harder zetten) en vanmiddag hebben we ‘buiten de winkel wachten’ geoefend.
Het moest er nu toch eens een keer van komen, lekker naar het Gadra bos om al die prachtige paddenstoelen te fotograferen. Dat hebben we vanmiddag gedaan, maar de paddenstoelenoogst viel zwaar tegen, ik heb er maar een paar gezien waaronder bovenstaande. Joop is ook weer mee geweest. Therese was het al opgevallen en ik zei het geloof ik ook al ergens, hij gaat vaak mee tegenwoordig omdat dat handig is, vooral als ze aan de lijn moeten, maar hij vindt het ook wel leuk geloof ik hoor. Het zijn nog maar korte wandelingetjes en we zoeken wel steeds een beetje afwisseling, met Simba doe ik vaak hetzelfde rondje, hij vindt dat saai.
Natuurlijk heb ik ook nog een filmpje, eigenlijk is dat veel leuker dan paddenstoelen vind ik.
Ze wilde niet erg lopen met de mand, maar op het laatst gaat ze er toch mee vandoor, ik zie er van komen dat die niet lang heel blijft. In het bos was het takken en stokken verzamelen geblazen.
Alweer familiebezoek vandaag, vandaar dat we lekker weer even naar het strand zijn geweest. Het was er druk, heel veel honden, paarden en vliegers, genoeg te zien voor een klein hondje, goed voor de ontwikkeling.
Daar krijg je slaap van en dan moet je ineens ontzettend gapen als je eenmaal weer in de auto zit.
De kinderen hebben ook eindelijk kennis gemaakt met Didi en natuurlijk hoort daar, nu het nog kan, even vasthouden bij. Het was zodoende een bezig dagje voor onze pup en toen ze vanavond het hek nog niet uit waren lag ze al als een blok te slapen. Het was erg gezellig, we hebben met z’n allen een stukje gewandeld met de hondjes en om de beurt mochten ze de riem van Didi of Simba. Heel goed van de kinderen dat ze Simba niet vergaten en ook de nodige aandacht gaven.
Vanmorgen kwam ik dit tegen, ik had er nog nooit van gehoord maar ik geloof het gelijk en omdat ik ook altijd bij het dweilen wat schoonmaakmiddel gebruik, heb ik gelijk heel de vloer maar met gewoon water gedaan, beter voorkomen dan genezen zullen we maar denken.
Didi sleept heel wat af met haar blauwe mandje, ik heb het nog niet kunnen filmen, maar dat lukt me vast een keer. Verder haalt ze overal stukken hout vandaan, ze duikt de bosjes in en komt met een plank of een stronk weer tevoorschijn, die ik gelijk weer afpak want ze gaat er op liggen knagen.
Vanmiddag hebben we in de storm gewandeld, Joop gaat ook steeds mee, dat is handig en gezellig.
Ik heb een heerlijk voldaan gevoel, best druk in de weer geweest vandaag. Ook tussendoor nog een cake gebakken, hoe komt het toch dat die dingen in het midden veel meer rijzen dan aan de uiteinden, waardoor er een gleuf aan de bovenkant komt die dan vaak ook nog wat klef blijft, wel lekker hoor, maar het hoort niet natuurlijk.
Gisteravond heeft mijn lievelingstrui het begeven, ik heb hem denk ik al 25 jaar en al heel vaak ben ik met de mouwen achter de deurkrik blijven haken, net als gisteravond, maar nu zit er toch een gat in. Ik ga dat nog wel maken natuurlijk, maar ja… het mooie is er nu toch wel af…. (al jaren hoor)
De tweede prik zit erin. We waren bij de dierenarts in Noordwelle en dat is goed bevallen, daar blijven we maar, ik heb Simba ook gelijk ingeschreven. Over drie weken nog zo’n prik en een wormenkuur. Didi is afgelopen week ruim een kilo gegroeid. Daarna hebben we een strandwandelingetje gemaakt, het was er druk en iedereen wilde aaien.
In Zierikzee liep ik daarna zomaar een jas tegen het lijf, flink afgeprijsd en hij zit als gegoten. Een groene, helemaal mijn kleur en een lekkere lengte zodat je benen ook een beetje warm blijven, ik ben weer helemaal gelukkig.
Eerst wilde ik het loggen vandaag maar overslaan, maar ja, geluk wil je delen he en dat zit meestal in de kleine dingen…
Mos vindt Didi helemaal geweldig, daar neemt ze af en toe een grote hap van en dat is dan natuurlijk weer geen gezicht. Gisteravond ging ze met haar mand aan de haal, dat ding weegt niks, maar is toch tamelijk groot. Ziet Joop ineens een mand met een hondje door de kamer lopen, op weg naar mij, om hem daar neer te zetten en erin te gaan liggen. De bloempot in de kamer is ook erg aantrekkelijk en wij hebben dat niet altijd gelijk in de gaten natuurlijk, vandaar dat Joop vanavond voorstelde om haar klompjes aan te doen, prima idee!
Vanwege het mooie weer eerst met Simba een lekker eind gewandeld en daarna met Didi nog een rondje, ik heb mijn portie buitenlucht zodoende wel gehad vandaag.
Didi wordt een echte buitenhond als je het mij vraagt, ik kan de deur niet open doen of ze wil naar buiten om lekker tussen de struiken te neuzen, stokjes te zoeken, of met de blaren te spelen. Dat gaat niet altijd natuurlijk want ik wil wel een beetje in de gaten houden wat ze allemaal uit loopt te vreten en of ze niet gaat graven, want dat moet onmiddelijk verboden worden, we willen geen gatengraver.
Vandaag was het heerlijk en heeft ze ruimschoots kunnen genieten, ik ben zodoende ook veel buiten in de weer geweest.
Nog steeds kouwelijk, gelukkig geen griep, maar een ordinaire kater.
Wijntjes voor en bij het eten zondag, een calvadosje bij de koffie en thuis nog een wijntje maken dat ik gewoon twee dagen niet lekker ben. Ik doe het niet meer!
Ik kan er niet meer tegen, tenminste niet in die mate en het is het me ook niet meer waard.
Dan maar niet gezellig meedrinken.
Uit eten gaan is sowieso al een stuk minder leuk door het antirookbeleid, ik blijf het een armoedige toestand vinden dat peukje op de stoep, zeker nu het weer kouder wordt en NEE ik stop niet!
Vanavond hadden we zelfgebakken pizza, goed gelukt, alleen was de bodem nog een beetje te dik, volgende keer wat meer uitrollen.
Wijntje erbij en een peukje na…. aan de keukentafel.
Ik ga maar eens een kookcursus volgen, of net als haar een losbladig kookboek aanleggen, de pizza kan er al in.
Nadat ik de honden thuis had gebracht en eten gegeven, hebben wij met Ina en Martin gezellig een hapje bij Salud gegeten. De dames hebben keurig (wel apart van elkaar) op het huis gepast.
En nu zijn we allemaal een beetje katerig vandaag, we hangen maar wat en de hondjes slapen haast heel de dag. Ik was al heel vroeg op omdat ik dacht dat ik Didi hoorde rommelen, dat bleek niet zo te zijn, maar ja toen was ze wel wakker en moest een plas en eten natuurlijk. Zodoende een lange koude dag. Geen film, geen nieuwe foto, niks van dat alles.
Ik heb een stijve nek en ben rillerig, vanavond maar vroeg onder wol.
Of ze er al jaren kwam, helemaal niet vreemd en lekker meerennen met Mister en Simba. We kwamen honden tegen in alle soorten en maten, ook dat was leuk. De zee zelf keek ze bijna niet naar om. Daarna deden we nog even een biertje in de kroeg, daar was een klein kindje wat als het ging gillen best wel even vreemd was, maar als ze een snoepje kreeg van datzelfde kindje weer erg aardig gevonden werd. Je maakt wat mee zodoende.
Vanmiddag hebben we samen met Simba geoefend op ZIT en AF, Simba gaf gewillig telkens het goede voorbeeld want die lust ook wel een snoepje.
Onze tuin ligt vol verrassingen, ‘t is eigenlijk 1 groot kerkhof, ik zie ze nooit liggen maar ze zijn er wel, Didi vond er ook al eentje, geweldig om te zien hoe ze daar gelijk heel stoer mee aan de haal gaat, zo’n heerlijk bot.
We deden een rondje rond het dorp vanmiddag een maakten kennis met deze en gene, ik vond het eigenlijk wel wat ver, maar door de stops viel het misschien wel mee, morgen maar een rustdag. Er is nog een Rottweiler pup in het dorp, hij heet Max en is inmiddels twaalf weken, ik kan me niet voorstellen dat Didi over een maand ook zo groot is, dat zal ook wel niet want Max is een reu, dus altijd wat forser, maar toch….. groot al he….
Eind van de middag kwam Mister kennis maken en als kleine Havanezer met een grote mond bek heb je dan toch aan het eind van het liedje weinig te vertellen.
Didi had al snel zijn zwakke plek ontdekt, zijn staart die als een krul op zijn rug ligt maar toch erg gevoelig blijkt te zijn… en daar moet ze AFBLIJVEN!
We hebben een superzomer gehad en aansluitend ook nog eens een geweldige nazomer, maar nu lijkt er aan al dat moois toch een einde te komen. De eerste ‘vorst aan de grond’ voorspelling hebben we al gehad, wat voor mij een teken was de cactussen binnen te halen en vanmiddag heb ik ook gelijk de tuinstoelen maar onder het afdak gezet, zodat ze niet bij de eerste de beste storm de tuin in vliegen. We gaan weer gezellig de kachel stoken en kruiwagens kachelhout naar binnen rijden, tenminste… die kruiwagen stal ik voor de deur, om hem weer te gaan vullen als hij leeg is. Gezellig!
Vanmorgen zijn we wezen wegen bij de DAP in Zierikzee, 3.2 kg gaf de weegschaal aan en we hebben gelijk nog wat ontwormings pillen meegenomen. Volgende week moeten we voor een prik. We hebben even bij de naastgelegen dierenwinkel gekeken, erg spannend natuurlijk allemaal en zebravinken en parkieten maken wel erg veel herrie, niks an vond Didi. Daarna nog even de sportwinkel in voor een praatje met Fred. Zo’n winkel binnengaan over de roosters en door de deur is eventjes eng, maar eenmaal binnen erg leuk hoor, zeker als ze met een balletje gaan gooien en tegen je praten. Simba was ook mee, gezellig samen op de achterbank, het ging prima, al heb ik Didi nog wel vastgebonden aan de veiligheidsriem.
Het waren een hoop indrukken ineens geloof ik, want op een eet en plaspauze na ligt ze al de hele middag en avond voor pampus.
De foto is een spiegeling van de bomen in de vijver, die ik 180 graden gedraaid heb.
Lekker lang op bed liggen is er niet bij deze dagen voor mij, maar wel een hele nacht slapen en op 1 klein plasje na heeft Didi nog geen ongelukken gehad.
We hebben weer een stukje gewandeld vanmiddag, heerlijk in de zon, en kennis gemaakt met Cora van de Beestenwienkel, zij verkoopt de dagelijkse brokjes, dus wel belangrijk om goede maatjes mee te zijn.
Op verzoek van mijn schoonzusje en ook voor de kleinkinderen toch maar een film, degene die het niks vinden kijken dan maar niet.
Op het eerste stukje verdedigt Simba nog steeds haar ‘kind’ dat in de hoek ligt, ik heb het inmiddels weggehaald, dat leek me beter. Daarna een stukje wandelen, de tractors reden af en aan waar geen aandacht voor was, Simba viel er nog wel eens naar uit, maar volgens mij hoort ze ze nu niet meer.
Op het laatste stukje wordt Simba uitgedaagd, hoe gek moet je doen om een beetje aandacht te krijgen …
Mijn leven bestaat nu eventjes alleen uit hond, poep, foei en eten, het is superleuk hoor, maar ik verlang ook soms wel een beetje naar een lekkere wandeling op het strand, dat moet ik toch binnenkort weer eens doen, als de moesson voor bij is…. denk ik.
Er gebeurt genoeg, maar ik wil ook niet iedereen elke dag vervelen met hondenfoto’s en filmpjes, een filmpje per week, zoals Rene voorstelde is voldoende en dan kan ik ze ook een beetje aan elkaar plakken.Wat fotootjes tussendoor kan wel, maar daar was het vandaag ook niet echt weer voor.
Ik heb me inmiddels opgegeven voor de Puppycursus, nu maar afwachten wanneer we kunnen beginnen.
Het is natuurlijk toch een hele inbreuk op je privacy, ineens zo’n vreemde kostganger erbij.
Didi mocht eerst niet eens in de badkamer komen, waar je doorheen moet om in mijn kamertje te komen waar het kussen van Simba ligt. Ze bleef het proberen, elke keer een paar stapjes verder, tot Simba ging grommen om dan weer rechtsomkeert te maken. Vanmiddag is het gelukt. Simba kijkt af en toe even achterom maar maakt verder geen aanstalten haar weg te sturen.
De eerste nacht hebben we weinig geslapen, met tussenpozen werd er behoorlijk gepiept, dus ik hield gisteravond mijn hart vast en verwachtte weer weinig nachtrust. Dat viel alles mee, ik heb haar in haar mand gelegd, deur dicht en we hebben haar niet meer gehoord tot een uur of vier een paar piepjes, ik heb haar toen even laten plassen en daarna weer in haar mand gelegd. Daarna geslapen tot vanmorgen half acht, heerlijk!
‘t Gaat goed zodoende. Daarnet hebben we even bij de overbuurtjes kennis gemaakt, aan de riem, dat was weer een nieuwe ervaring.
Het was weer een hele rit, maar eindelijk is ze er dan. De meeste pups waren al weg, er bleven er na ons nog twee over. We kregen een heel voedselpakket mee van de baasjes, het inentingsboekje en foto’s van de papa en de mama..
De terugreis ging uitstekend, ze gedroeg zich keurig, wel nieuwschierig naar buiten kijken en af en toe een beetje piepen, maar ook af en toe een kort hazenslaapje als ze er even moe van was. We zijn nog even gestopt voor een plaspauze, dus geen ongelukjes.
Simba is nog erg op haar hoede en niet erg vriendelijk, Didi kreeg zelfs al een snauw, nu ja, ze moet wel even haar plek weten natuurlijk. ‘t Was ook even spannend met al dat eten op tafel, dat eigenlijk helemaal niet voor Simba is. Ik moet nu wat het eten betreft wel even goed de rangorde in de gaten houden, eerst wij, dan Simba en dan pas Didi, als ze tussendoor nog een maaltijd krijgt, krijgt Simba ook eerst wat lekkers.
Daarnet lagen ze wel alle twee gezamenlijk bij mijn voeten, maar ik merk wel dat Didi vaak Joop opzoekt.
Haar bak is nog wat aan de grote kant, ze eet ook niet alles op, maar misschien geef ik ook wel veel te veel. ‘t Is nog even wennen zodoende, maar onze nieuwe huisgenote dribbelt al vrolijk door het hele huis en poept en plast lekker in de tuin.
Omdat we per se iets wilden dat niet op Simba lijkt en omdat Joop geen Toos of Paula wilde was het best moeilijk. De oorsprong van de Rottweiler ligt in Tibet, dus daar iets mee doen leek ons wel wat. Ik vond een vertaalmachine, maar ja, veel is dan weer niet bruikbaar … tot ik ‘sister’ vertaalde en Didi baini tevoorschijn kwam. Volgens Joop zijn er veel soorten zusjes en meisjes, het ligt aan hun positie in de familie hoe ze genoemd worden en Didi komt daar dan altijd aan te pas. Ik vind het wel grappig en Joop ook.
Zodoende wordt het Didi.
Leuke bijkomstigheid was toen ik op Didi zocht hier terecht kwam. Te Groningen op 2 juli 2007 zag Stichting Didi officieel het licht. Didi, het Nepalese woord voor ‘grote zus’, verwoordt de positie die wij gezamenlijk voor de vrouwen willen innemen.
Gisteren kwam ik via Bolus bij een opname van Mevr. Hocke Hoogenboom# (opname 2 aanklikken, bij mij doet hij het alleen in Internet Explorer).
Erg leuk om te horen, want ze woonde vlakbij ons in een boerderij om de hoek.
Een typisch mens, ik zie haar nog zo voor me. De moeder van mijn vriendinnetje deed het huishouden en kookte voor haar. Als we paddenstoelen vonden gingen we daarmee naar haar toe, we mochten dan binnen komen, daar was het ook al om te doen natuurlijk en dan ging ze in haar boeken zoeken, liet ons plaatjes zien en vertelde er iets over. Niet dat ik dat ook allemaal hoorde en opsloeg, want ik keek daar altijd mijn ogen uit, vond het prachtig om te zien wat zij zag als ze naar buiten keek door dat raam dat ik altijd aan de andere kant zag en de spullen die er stonden, oud en muf, ik vond het wel mooi, zo heel anders dan wat we thuis hadden.
De mannen van opname 1 waren stropers zo te horen, ik zou niet weten wie het zijn, maar ze hebben het wel een paar keer over mijn vader die dan achter hun aanzat als ze aan het stropen waren, wat een kinderachtig gedoe toch eigenlijk als je het nu zo hoort, maar toch erg leuk om te horen voor mij, vooral ook het dialect van de mannen.
Ik moet er nodig eens op uit, er zijn paddenstoelen, het strand is weer zo goed als leeg en ik heb er nog niets van gezien. Dat komt wel een beetje door Simba, maar het is vooral mijn eigen schuld natuurlijk. Het komt er gewoon niet van op het ogenblik. We deden wel een rondje en vanmiddag was ik bij de kapper voor een grote beurt, niet dat het er nu ineens heel anders uit ziet, gewoon weer wat korter en blond in plaats van grijs.
ik bak een cake
brei wat pennen aan een das
doe eens een spelletje
en draai een was.
