Weer present.
Heerlijk gegeten in de opgefriste pizzeria gisteravond.
Nieuw meubilair met lekkere zachte stoeltjes en alles is opnieuw geschilderd.
De pizza’s smaken gelukkig nog als vanouds.
De logees zijn vanmorgen weer vertrokken.
We hebben al met al een erg gezellig weekend gehad, met de oude harde kern.
Vandaag nog even naar het strand geweest met de hondjes en verder een beetje aan het bijkomen.
Het weer negeren we verder gewoon.
Achter zijn zelf aangeschafte cadeautje en in dat van mij.
Op het scherm een stad ergens in dit land waar hij binnenkort wellicht een kijkje gaat nemen in opdracht van de PUM.
Eerder was hij al in Iran.
Even afwachten, het is nog niet helemaal rond.
Wel zeker is dat hij inmiddels 65 is.
Met gehoorapparaat, bril, eigen tanden (de helft ongeveer) en wat hij zelf altijd erg belangrijk vindt….. nog overal haar, waar hij ook voelt er groeit iets, ondanks dat wij af en toe roepen dat het nu toch wel erg dun wordt. Een teer punt bij mannen blijkbaar.
Mocht je in de buurt zijn….. de taart staat klaar.
‘t Is zacht, de muggen dansten vanmiddag, wanten en das gingen uit onder het wandelen en even was de zon er zelfs.
Lekker hoor, het voorjaar is in aantocht en het wordt tijd dat de boel eens opdroogt, de tuin is 1 grote blubberboel.
Geduld hebben maar.
Nog twee nachtjes en Joop is jarig, ik ben een beetje met de voorbereidingen bezig.
Wat boodschappen doen en Joop kocht alvast een cadeautje voor zichzelf.
Hup Sven, Bob en Arjen!
Dat helpt vast voor straks.
Geen noemenswaardig nieuws onder de zon.
Behalve dan dat de auto vanonder en vanboven helemaal schoon gewassen is.
Niet door mezelf hoor, daar was het veel te koud voor, ik had zelfs mijn trui weer aan en de kast is nog steeds een zootje.
Update:
Wat een toestand weer. Daar# zijn we nog niet over uitgepraat.
Zowat de hele winter heb ik in mijn oude nog zelfgebreide zwarte trui gelopen.
Het was de enige lekkere warme, mijn thermohemd kon eronder en was niet te dik voor in mijn jas, het was een lekker warm geheel. Natuurlijk heb ik nog wel andere maar die waren weer te dik voor in de jas en dan voelde ik me weer zo’n worstje.
Maar nu ben ik hem zat!
Morgen ga ik de klerenkast uitmesten en de zomerspullen weer vooraan leggen, het kan maar gebeurd zijn en volgende week is het tenslotte al maart.
Het voelt al lekker buiten, de regen nemen we even op de koop toe, maar de temperatuur is lekker!
De vijver is mooi helder vanonder het ijs gekomen, ik kan niet wachten op de dotters en al het andere… ben nu echt weer wel aan bloemetjes toe.
We beginnen weer van voor af aan.
Hij is binnen en ik ben erg tevreden, netjes afgewerkt ook.
De afmeting is 60×60 en ik bestelde hem hier.
Ik was bang dat het misschien allemaal wat te ‘zanderig’ zou zijn tegen het hout, maar dat valt mee.
Het past mooi bij de potjes van Wezli.
Langzaamaan neemt het bezit van me, ik geef er ook graag aan toe want er moet nodig stof geruimd worden.
Een lange winter hout stoken heeft tot gevolg dat er zo hier een daar een flink laagje ligt en nu de temperatuur weer wat omhoog gaat krijg ik er ook weer een beetje zin in. Daar komt nog bij dat ik begin deze week een foto af heb laten drukken op canvas, voor het eerst, dus ik ben erg benieuwd, morgen komt hij en dan moet ik wel een plaatsje hebben om hem op te hangen. Zodoende ben ik aan het schuiven en als je gaat schuiven komt van het een het ander.
Joop had een rit dus die was ook lekker de deur uit.
Ik was al naar de dierenarts geweest aan het begin van de middag, 3.3 was de waarde bij Simba, lekker gestegen dus en bijna normaal, we gaan gewoon zo verder. Daarna heb ik flink rondje met Didi gedaan en we zijn gelukkig geen lijken tegengekomen, ze was braaf!
En nu ben ik wel een beetje gebroken, maar lekker voldaan.
Tiet vor een wientje!
Nou nou dat was wel even lachen vanmiddag, maar niet heus.
Voor Didi wel, ze had een geraamte van een konijn te pakken, tenminste ik denk dat het een konijn was en dat was feest.
Ze was niet aangelijnd en rende vrolijk van het een naar het ander met haar prooi om af en toe even te gaan liggen en er lekker van te peuzelen.
Natuurlijk kwam ze niet op mijn geroep af en ik besloot snel verder te lopen zodat ze wel achterop moest komen, dat deed ze ook wel, maar nog steeds met dat vieze ding in haar bek en af en toe lekker knauwen. Toen we op een punt kwamen dat ik over moest steken zodat ze wel aangelijnd moest ben ik maar op een paaltje gaan zitten, tot ze uiteindelijk besloot toch maar eens een keer mijn kant op te komen, het is niet goed, ik weet het, want ze kwam, maar ik was inmiddels zo opgeladen dat ze toch een flinke draai om haar oren heeft gehad en daarna niet meer los mocht natuurlijk.
Eenmaal thuis ging ze nog lekker even de tuin in, want als je denkt dat ze moe is na zo’n rondje, nou nee hoor, maar even later kwam ze toch samen met Joop binnen, ik zag het zelf. We waren daarna allemaal zoet en de hondjes lagen te slapen dacht ik, tot ik een uurtje later eens ging kijken en het kleine monster nergens te vinden was, niet binnen niet buiten en maar roepen.
Joop ingeschakeld, die ook een rondje over ons landgoed deed, niks.
Tot ik de deur van de kast opendeed, daar zat mevrouw doodgemoedereerd op het kelderluik, ze snapte zelf ook niet hoe ze daar zo kwam, zo keek ze tenminste.
Wieneke vroeg er in het begin al eens om en toen gisteravond de vriend van een van de andere deelnemers met zijn telefoon in de weer was nam ik mijn kans waar.
Er is een foto“ en op de koop toe kreeg ik ook nog een filmpje, niet zo heel erg duidelijk maar toch goed herkenbaar.
Het was superkoud, je staat maar een beetje en af en toe loop je een stukje, degene die de lessen geeft is nogal lang van stof en herhaalt alles tot in den treure, maar goed we hebben het weer overleefd en natuurlijk is Didi het knapste meisje van de klas, al trek ze me op het filmpje wel bijna omver.
Vanmiddag met Simba naar de dierenarts geweest om de suiker te controleren, de normale waarden voor de bloedsuikerspiegel liggen tussen 3,4 en 5,7 bij een hond, vond ik ergens, bij Simba was het nu 1,7 veel te laag dus. Ze heeft een injectie gehad en we gaan nog meer het eten verdelen en meer suikers geven, vrijdag gaan we weer op controle.
Vanmiddag heb ik met Didi een rondje Watergat gedaan, ze ligt er van te dromen op het ogenblik, wat heeft ze lopen rennen, het was heerlijk in de zon op het strand en in de duinen.
Voor degenen die de belevenissen van Gwen en Maurice in Vancouver willen volgen kunnen hier kijken.
Ik ben er een beetje laat mee, maar beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.
Morgen zijn ze wellicht te horen op Omroep Zeeland tussen 9 en 10.
In de krant van vandaag stond dit stukje.
Genoeg publiciteit zodoende en morgen foto’s op hun site.
Een paar weken geleden heb ik me aangemeld bij Life and Garden voor de groeipas en afgelopen week kreeg ik bericht dat er een cadeau voor me klaar lag vanwege Valentijn.
Met kloppend hart begaf ik me gisteren naar Renesse. Ik moest er toch zijn voor een nieuw speeltje voor Didi, want natuurlijk ga ik daar niet extra voor rijden. Eenmaal bij de kassa haalde ik mijn brief tevoorschijn en werd me het cadeau overhandigd, een vetplantblaadje in de vorm van een hart in een ieniemienie potje en helemaal uitgedroogd.
Ik heb hem eerst maar eens lekker ondergedompeld en daarna op de foto gezet, zodoende kwam het idee hem hier te delen.
Even zeuren hoor.
Er is nog geen zicht op dat het beter wordt en zo langzamerhand word ik er behoorlijk depressief van.
Ik ben het zat!
Zo!
Dat zal dat rotweer leren!
... voor jullie!
Alle lieve trouwe lezers en reageerders van riavanfelius.nl
Ik heb jullie lief.
Zonder jullie zou het leven en zeker het bloggen een stuk minder leuk zijn.
Dat wou ik even zeggen.
Zomaar …... en een klein beetje voor Valentijn.
Er scheen een lekker zonnetje vandaag.
Druk geweest met poetsen en wassen en ik doe er gelijk even een huishoudelijke mededeling voor Sil achteraan:
‘de balk is stofvrij’... ik herhaal… ‘de balk is stofvrij’ en
‘de webben boven de kachel zijn weg’ ... ik herhaal: ‘de webben boven de kachel zijn weg’.
De lakens hebben heerlijk buiten in de wind gewapperd en onder het bed zijn de vlokken ook weer weg, dat deed ik uit mezelf.
We waren even in Zierikzee.
Allebei de oren van Joop zijn nu gevuld met gehoor apparaatjes.
Ik ben benieuwd of ik nu niet alles meer twee keer hoef te zeggen en de tv niet meer zo loeihard hoeft te staan.
Het zal best even wennen zijn, maar hij houdt ze netjes in en dat is al een goed teken.
Tot slot nog een filmpje van het pizza bakken afgelopen dinsdag.
Met een klein beetje fantasie denk je toch dat ik daar op blote voeten loop met een bruin vel en een minishirtje aan… het waait wel een beetje maar dat doet het ’s zomers ook weleens. Toch was dat geen waar hoor, warm ondergoed en een sjaal en muts en wanten, twee paar sokken en nog koude voeten.
Ik ben wel lekker opgefrist daar vanmorgen.
Gisteravond was die lange fles bijna leeg, ik dacht ik maak het maar op, maar dat had ik beter niet kunnen doen, ik was er wel een beetje suf van vanmorgen en het duurde een tijdje eer ik weer een beetje tot mezelf kwam en eigenlijk denk ik dat het morgen pas weer helemaal goed is, soms ben ik gewoon wat overmoedig, het is ook zo lekker!
Nu staat er nog 1 fles, die grote vierkante“
Gelukkig is het nog lang geen zomer en zijn er dus ook geen verse pruimen, tijd zat voor die laatste fles.
En toen hadden we ineens zomaar weer een dik pak sneeuw vanmorgen, daar zaten we nou net nog op te wachten…
Tot overmaat van ramp had Didi zich vannacht vermaakt met de schoen van Levi , zijn LIEVELINGSSCHOENEN nogal. Ik kon er ook niets meer aan veranderen, het was gebeurd. Hopelijk worden de nieuwe die hij van oma krijgt ook weer zijn lievelingsschoenen.
Rond de middag zijn ze weer vertrokken, de auto had zich goed gehouden, vertelde Silvia toen ze weer thuis waren.
Ik heb nog een rondje over het strand gedaan, niet al te ver want er stond een frisse noordoosten wind, zeg maar gerust ijs en ijskoud.
Ik kijk uit naar de zwaluwen…
Het filmpje is inmiddels meer dan 1000 keer bekeken, af en toe krijg ik een mailtje en kan ik iemand blij maken met het mp3tje.
De kinderen waren een dagje vrij vandaag, vandaar dat Sil een dagje heen en weer kwam. Tenminste… ze is er nog, want wie koopt er nou in ’s hemelsnaam een Alfa Romeo. Hij vertoonde kuren op de heenreis, zodat ze vanavond de terugreis niet meer durfde te ondernemen met die kou, beter maar morgen overdag, je moet er toch niet aan denken stil te komen te staan met die kou…. in een Alfa.
We hebben vanavond een heerlijke pizza gebakken met z’n allen. Wasjes gedraaid, want ze had de was meegebracht vanwege een kapotte wasmachine.
Didi vind het ook helemaal geweldig, eerst een beetje wild, maar eenmaal gewend gaat ook dat steeds beter.
We genieten dus nog even van het onverwacht genoegen te mogen genieten van elkaar (vindt Sil dat ik moet zeggen).
“Gaan jullie nog iets leuks doen?” of,
“Hebben jullie nog iets leuks gedaan?”
Het wordt me nog al eens gevraagd.
Gewoon thuis lijkt blijkbaar saai, hoewel het dat juist helemaal niet is.
Joop gaat deze maand officieel met pensioen, we krijgen nu niet meer van ome GAK, maar van opa Drees, plus dat er ook nog andere potjes open gaan.
Best spannend, want we krijgen wel brieven, soms vanuit onverwachte hoeken, maar om nu te zeggen dat we precies weten waar we aan toe zijn… we wachten het rustig af.
Dat de ouderdom ook met gebreken en ongemakken komt weten we ook al.
Joop heeft sinds een paar dagen weer een gehoorapparaatje. Hij heeft het een paar jaar geleden ook al eens geprobeerd, maar die beviel niet, die sloot het hele oor af en dat is niet fijn. Hij heeft er nu waarbij maar een klein dingetje in het oor zelf zit en het ziet er naar uit dat dat beter bevalt.
De foto kwam ik toevallig tegen vandaag, zoals je ziet staan er nog geen geraniums voor en gebeurt er nog genoeg leuks achter ons raam.
Alweer vroeg op pad vanmorgen, nog vroeger dan gepland want Joop had ook een afspraak.
De bloedsuikerspiegel is inderdaad veel te laag bij Simba, maar er is meer aan de hand. Ik heb samen met de dierenarts (een andere dan afgelopen maandag) de uitslag van het bloed bekeken en hij heeft het e.e.a. uitgelegd.
Wat ik gevoelsmatig al deed blijkt goed te zijn, over de dag verspreid eten geven en tussendoor ook af en toe eens wat, zodat ze niet leeg raakt.
Brood met pindakaas krijgt ze, een traktatie!
En nu maar afwachten hoe ze zich houdt.
De emmer met medicijnen heb ik ingeleverd, ik kreeg zestig euro terug…
Hij is jarig vandaag.
Hoe oud is hij geworden denken jullie….?
Proost Martin!
Mijn naam is Karin van Pinxteren, beeldend kunstenaar.
Ik heb een vraag aan u.
Ik heb geexposeerd met mijn werk bij de Ketelfactory in Schiedam, dat is een kunstruimte.
Daar is een lezing gegeven door verschillende mensen.
Een van de sprekers had een foto van internet in zijn lezing.
Ik heb terug kunnen halen dat die foto van u was.
Er komt een klein boekje bij de tentoonstelling en de spreker zou graag die foto in het klein plaatsen.
Het wordt in blauwe inkt gedrukt, dus het zal er iets anders uitzien. Niet in kleur maar alleen in blauwe tinten. Het is dan ongeveer 8×5 cm denk ik.
Mijn vraag aan u is of dat van u mag?
Uw naam komt vanzelfsprekend bij de foto te staan en u ontvangt een exemplaar.
De foto komt in een katern dat gaat over verschillende zienswijzen mbt het universum.
Ik hoop van u te horen.
Met vriendelijkek groet,
Karin van Pinxteren
Na mijn voeten is nu mijn hand aan de beurt.
Erg leuk en natuurlijk heb ik al gemaild dat het goed is.
We zouden om half elf bij de dierenarts zijn vanmorgen, dus al vroeg klaar, ik was alleen vergeten dat ze nuchter moest zijn.
Toen ik belde om de afspraak te verzetten bleek dat er een echo, hartfilmpje en glucose test op stond, toe maar.
Ik zei dat ik dat allemaal helemaal niet van plan was en toen bleek dat er ‘eventueel’ bij stond.
Ik weet het niet hoor, er wordt allemaal nogal makkelijk over gedaan, natuurlijk is het goed dat ze erachter willen komen wat ze mankeert, ik wil ook niets liever, maar we hebben al een echo laten maken en een hartfilmpje en ze vinden niks. Nu zou er weer eentje gemaakt moeten worden om te vergelijken….
Als ik vraag of ik de plastabletten moet geven zeggen ze “een plastabletje kan nooit kwaad”. Ik ga toch niet zomaar pillen geven zonder dat ik weet of ze ze wel nodig heeft. Ze drinkt veel en plast ook veel, plastabletten daarbij kan weer tot gevolg hebben dat ze teveel vocht verliest, lijkt mij… maar ja ik ben geen dokter.
Ik heb eens een beetje zitten lezen op het net en ik denk toch echt dat het suikerziekte is. We dachten soms dat ze oververmoeid was na een lange wandeling, omdat ze daarna ging liggen rillen voor de kachel, dat zal dus met de suiker te maken hebben. Ze heeft al ikweetniethoelang ene open plekje aan haar poot, daar gaf de dierenarts in Zierikzee een smeerseltje voor, het zou wel een likplekje zijn.
Nu ja, we gaan morgenochtend nuchter voor een glucosetest en meer niet.
De emmer met plastabletten die ik nog heb staan lever ik in, ze doen ook maar net of het allemaal niets kost.
Simba knapt weer op, ze heeft sinds gisteren niet meer gebraakt. Ik geef over de dag verdeeld af en toe wat te eten, doe wat me goed lijkt en kijk hoe ze reageert.
Ik ben geen voorstander van medicijnen geven als dat niet nodig is, wat die dierenartsen naar mijn idee veel te snel doen.
Maandag kreeg ik ook weer tabletjes mee tegen de misselijkheid, ik heb geen idee of het braken wat ze deed ook maar iets met misselijkheid te maken had. Ik heb er eentje gegeven de rest ligt er nog.
Al met al waren we lekker vroeg op het strand vanmorgen.
Wat was het lekker vandaag!
Volop zon, dus volop genoten.
Niet ver gewandeld, wel buiten geweest.
Gisteren maakte de deur een rare pang toen ik hem dicht deed. Het is een draai-kiep-deur, degene die we het meest gebruiken en hij ging daarna niet meer open of dicht. Tsja en dan moet je maar weer aan zo’n nieuw binnenwerk of beslag of hoe het dan ook heten mag zien te komen. Via Scana kwamen we aan het adres van een eventuele leverancier en nadat ik de fotootjes had gemaild kwam er een mailtje dat ze hem konden leveren, dat zat dus weer niet tegen en dat voor de somma van 20.01 incl. verz. en btw.
Ze krijgt altijd wel iets te pakken om in haar bek te houden onderweg, een tak , een stuk plastic, een schelp, een pol gras, noem het allemaal maar op.
Vanmiddag was het een spruitje, ze liep er al een tijdje mee eer ik het in de gaten had. Het was echt iets dat ze wilde bewaren voor thuis, want als ik een paar spruitjes over heb na het eten krijgt ze die ook wel eens, ze herkende het blijkbaar, alleen deze was niet gekookt…
Simba sukkelt weer, gisteren zijn we nog bij de dierenarts geweest, haar buik rommelt, ze bibbert met vlagen en er komt veel vocht naar buiten (braken) met soms een deel van de brokjes. Hij heeft bloed geprikt en nu blijkt haar glucose spiegel behoorlijk laag te zijn, ze drinkt ook heel veel. Donderdag gaan we even terug voor de verdere uitslag en wat verder te doen. Ze is niet echt ziek, behalve als ze zo’n aanval heeft zoals afgelopen weekend weer en dat braken is ook niet leuk natuurlijk.
We wachten het af, donderdag weer meer.
