Twaalf uur vanmiddag in de zon, nog stijfbevroren en best dik.
Natuurlijk is het fijn dat de zon schijnt, maar die temperaturen!
Het is MAART!
LENTE!
En als je het daar nog niet koud van krijgt, dan is het wel van dat afschuwelijke familiedrama in Zierikzee
Een man met een straatverbod en een bandje rond zijn enkel, hij mocht daar helemaal niet zijn!
Waarvoor zijn die bandjes dan?
Is er dan niemand die daarnaar kijkt?
Dit had nooit mogen gebeuren.
Het filmpje bibbert een beetje, want wat was het vreselijk koud op het strand.
Ik kon me dan ook heel goed voorstellen dat sommige paarden glad geen zin hadden om het water in te gaan, ik had het als paard zijnde ook af laten weten.
Vanmiddag nog even naar de Outlet alwaar ik een mooie vaas scoorde voor minder dan de helft.
Vis gehaald in Renesse en daarna de kachel maar weer opgestookt.
“Kijk, Simba in een potje”, zei ik tegen Didi toen we weer in de auto stapten.
Ik had er best tegenop gezien, maar het viel gelukkig mee en het voelde goed.
Een mooie pot met de laatste resten van Simba en die mochten weer mee naar huis. En omdat ze gek op kippetjes was heb ik degene die ik afgelopen weekend van Truus kreeg erbij gezet.
Onderstaand gedichtje stuurde een dorpsgenootje me.
_The gate to Heaven,
I got to the gate of Heaven yesterday,
After we said goodbey,
I began to miss you terribly because I heard you cry,
suddenly there was an Angel, she asked me to enter Heavens gate,
I asked her if I could stay outside and wait
for someone who would be late.
I wouldn’t make much noise you see,
I wait here patiently, I wouldn’t bark or howl just play with my tennisball.
The angel said I could stay right here and wait for you to come, because heaven wouldn’t be heaven if I went alone.
So I’ll wait right here you take your time.
But keep me in your heart,
because Heaven wouldn’t be heaven without you to warm my Heart!_
Allemaal bedankt voor de fijne reacties.
Wieneke voor de kaart en ook van het diergeneeskundig centrum kregen we een kaart met de tekst:
Het plezier dat je samen deelde, neemt niemand je nog af.
En zo is het maar net.
Het is nog wel een beetje raar en ik roep nog vaak de verkeerde naam, maar het was wel super weertje vanmiddag, we hebben genoten.
Een lange wandeling waarop we van alles tegenkwamen. Daarna keek ik nog even rond in het tuincentrum waar het morgen grote uitverkoop is, er was nog niets te zien. Wel nam ik een paar heerlijke varkensoren mee. Dat was weer een nieuwe ervaring voor Didi. Ze heeft er eerst een tijdje mee rondgelopen met een blik van, “wat ik nu in mijn bek heb…. !”, maar even later heeft ze hem heerlijk opgepeuzeld natuurlijk.
Natuurlijk is het raar en stil en ligt er nu alleen nog een mini Rottie op het grote Simba kussen, maar wandelen deden we toch al met z’n tweetjes. Vandaag dus ook, we zijn naar het Watergat gelopen, helemaal zonder riem. Ze luistert goed en komt netjes ‘naast’ als er een fiets aan komt.
Simba is vanmiddag gecremeerd, toen ik belde voor de urn die ik had uitgezocht was het al gebeurd, ook dat geeft weer rust.
Ik neem geen hangertje, maar de urn wordt niet dichtgekit, zodat ik er altijd nog iets uit kan halen en de mogelijkheid tot uitstrooien blijft bestaan.
Vrijdag gaan we haar halen.
En dan word je natuurlijk erg vroeg wakker op zo’n akelige dag, zodat het wel erg lang duurt allemaal.
Je blijft maar knuffelen en aaien en vooral huilen.
Gelukkig scheen de zon en konden de deuren open en een kussen naar buiten zodat we lekker buiten konden wonen, dat maakte het allemaal toch wat aangenamer.
Eten deed ze niet meer, op een plakje worst na, water kwam er ook gelijk uit, het was tijd.
Het gekke was, dat toen de dierenarts eindelijk kwam om half twee, Simba en Didi allebei blaffend de oprit opliepen, het moet toch een gek gezicht zijn geweest voor die man.
Daarna hebben we Didi even apart gedaan.
Twee spuitjes later was het gebeurd.
Eerst onder narcose en daarna een dodeljike in het hart, die hoefde ik niet te zien.
Ze is lekker gaan slapen, geen pijn meer, geen drang om te eten of te drinken……rust….
Daarna mocht Didi ook weer bij haar, ze keek nauwelijks naar Simba om en vond de dierenarts veel leuker, net als de meneer van het crematorium die even later kwam. Hij heeft samen met Joop Simba op een brancard gelegd en in de auto gedragen, dat heeft ze wel goed gezien.
Morgen word ze gecremeerd.
Ik moet nog een mooie urn uitzoeken en eigenlijk wil ik ook wel een hangertje met wat as, al draag ik eigenlijk nooit hangertjes, ik ben er nog niet uit.
Vrijdag kunnen we haar dan ophalen.
Ik denk dat we de as later ergens uitstrooien, we zien het wel.
Het ergste hebben we gehad.
Zo voelt het voor mij tenminste, het is ook wel een opluchting.
Morgen wandelen met Didi.
simba
We wachten een goed moment af, dan mag ze lekker gaan slapen.
Het is altijd te vroeg.
Ze glanst nog zo mooi en ziet er eigenlijk helemaal niet ziek uit, al wordt wel steeds haar kont wat dunner en de borstkast breder lijkt het wel.
Ze is moe.
Moe van het overleven.
En als dat een strijd wordt is het niet meer leuk.
Dan wil je rust…
We zijn gisteren nog op het strand geweest, voor de laatste keer, zo dacht ik steeds bij alles wat we deden de laatste tijd, dat dit wel de laatste keer zou zijn.
Zo lang al aan het afscheid nemen omdat je ziet dat het niet goed gaat.
Nadat we op het strand waren geweest werd ze weer erg ziek, tot in de nacht hebben we lopen modderen, overgeven, naar buiten, naar binnen, naar buiten, doodziek was ze, tot ze niet meer naar binnen kwam en ik ging zoeken. Ze stond helemaal verkleumd achterin de tuin. Ik had toen echt het idee dat ze dood wilde en misschien was dat ook wel gebeurd als ik haar niet naar binnen had gehaald. Daarna is ze gaan slapen.
Vanmorgen wilde ze niet eten, drinken deed ze ook niet.
In de loop van de dag heb ik er toch nog wel iets in gekregen, vanavond zelfs twee roereieren, drinken doet ze nog steeds weinig.
Morgen komt de dierenarts.
