Op de wekelijkse boodschappen na deed ik eigenlijk niets bijzonders vandaag. Een ochtenrondje met iemand die ook altijd ochtendrondjes doet, soms tref je dan elkaar, er wordt nooit iets afgesproken.
Even weer een dagje bijkomen van de reis.
Eind van de middag nog een slenterrondje met zonder jas, heerlijk! Sandalen ook gelijk maar tevoorschijn gehaald, die zijn nog goed, afwachten hoe lang ze nog meelopen..
Vanmiddag werd ook de nieuwe vlag bezorgd, dezelfde vlag alleen is het stuk dat over blijft nu wit. De vlag is vierkant 100x100.
Ik heb er drie dus liefhebbers mogen zich melden en ik kan er natuurlijk altijd bij bestellen
We brachten vandaag weer een bezoekje aan het Erasmus MC en hoewel we er pas om kwart voor twee moesten zijn, bestaat je dag eigenlijk uit niets anders. Eerst nog wel een ochtendrondje en dan wachten tot je weg kunt zo rond half een. Eerst naar Bruinisse daar de auto geparkeerd en met de bus verder, dat scheelt een keer overstappen in Zierikzee wat toch een gedoe is met een rolstoel.
We hadden ons goed voorbereid wat de Metro betreft, maar het is en blijft een drama, het gezoek naar de goede lijnen , toch nog weer met de lift (dat hoefde toch vorige keer niet...) maar we waren ruim op tijd gelukkig, want binnen het ziekenhuis is het ook nog best ingwikkeld.
Zo gauw ik in een lift heb gestaan zeker in de metro, ben ik alle gevoel voor richting kwijt, naar boven, naar beneden, help waar ben ik ook alweer, hoog, laag, waar is de begane grond!
Alles ging goed en we zijn niet verkeerd gegaan.. maar niet zonder stress hoor.
De dermatoloog kon niets verontrustends vinden op verdenking van ontstoken bloedvaten, dat klonk goed, de volgende afspraak is telefonisch over een week of drie.
Verder heb ik mijn ogen weer uitgekeken, want zoveel verschillende mensen zie ik niet zo vaak bij elkaar. In de metro, maar ook in het ziekenhuis. Veel vriendelijke mensen ook, die gewoon terug glimlachen als jij dat doet, maar er zijn er ook die als je al drie keer geprobeerd hebt een lach op hun gezicht te krijgen, hun smoel niet vertrekken. Hooghartige opgetutte nepmensen. Bah. Er was ook een vrouw en dan heb ik het over mensen van onze leeftijd hoor, die de wachtkamer binnen kwam met een bontjas zonder mouwen, een soort bodywarmer tot op de grond, maar dan van bont, geen idee of het echt was, maar zo gedroeg ze zich wel en dan voor de rest alles wat daar bij hoort natuurlijk aan bling en kak. Zo ga je toch niet naar de dokter! Haar man kwam even later hoogzwanger binnen, die had al jaren zijn eigen piemel niet gezien. Vreselijk natuurlijk, maar ik kan er ook wel om lachen hoor.
Vijf uur waren we weer thuis, zin om te koken heb ik dan niet, dus dat werd een pizza voor Joop en voor mij twee loempia's van de vleesboerderij, voor allebei een tractatie.
Bijgaand de tekening die ik gisteren af maakte, na een dag of twee kleuren. Zelf vind ik hem leuk, van een afstandje is het net een uil op een stok, maar verder valt hij niet zo in goede aarde geloof ik, prima hoor! Er komt heus wel weer eens iets hetkenbaarders, maar in deze fase zit ik nu.
Al lekker vroeg op stap vanmorgen, vanmiddag was er weer slechtziendencafé op Nieuwerkerk en het zou ook weer gaan regenen dus dan had ik dat vast maar te pakken.
Het was weer zo stil in de polder, dat vond de slak ook, die dacht ik steek eens over, maar na de foto heb ik hem toch maar in het gras gezet.
Er was een reiger die aan kwam vliegen met een paling in zijn bek, dus daar ben ik maar eens even voor gaan staan, want die paling moet toch wel zeker buiten bewustzijn zijn, geen idee of die dan al dood is voor het doorslikken, maar dat duurt dus even....
In het café was Sheila Mowgli met haar hulphond, om te vertellen over PTSS en wat een hulphond daarbij kan betekenen. Natuurlijk had ze daarbij haar eigen verhaal, over haar werk bij politie en rechercheteam en de druppel van de emmer.
Erg indrukwekkend en zo goed ook dat ze er aandacht aan schenkt, want psychische klachten zijn vaak wazig en een burn out ligt dan voor de hand, zo was ze jaren aan het tobben.
Het was een gezellige boel met drie van die zwarte lobbessen in de zaal.
Een beetje veel voor 1 blog maar het is niet anders, soms is het veel en soms is het niks. Mijn blog is een DAGboek en dan kan ik bv de slak wel 'vergeten', maar ook slakken verdienen aandacht, zeker als ze leuk op de foto staan.
Grijs en nat, maar vanmiddag klaarde het toch even op en kon ik fijn nog even naar buiten voor een wandeling en het bleef lekker droog. Het was zooo stil in de polder, niets te horen, geen auto's, geen trekkers, niks.
En omdat het zo fijn was werd mijn rondje ook steeds langer, dat kan hier als je maar gewoon rechtdoor blijft lopen...
En dan kom je ook nog zo'n leuk bloeiend bloesem struikje tegen, ik weet niet wat het is, maar het is mooi!
Vanmorgen de iets verkortte wandeling van gisteren gedaan omdat ik toen ook het fluitenkruid al zag staan, maar ja we stappen lekker door met z'n allen dus voor foto's is niet veel tijd, behalve als er iemand in de sloot springt natuurlijk.
Even daarna is het huisje van Rosemarie gesloopt, het is een raar gezicht maar er komt een mooi nieuw huis voor in de plaats vertelde een buurman en kleine herinneringen aan haar worden bewaard, zoals haar kruidenbak en wat planten, ook verdeeld onder de buren.
Vanmiddag dingen die nog moesten, zodat mijn hoofd ook weer wat opgeruimd is. Foto's opgezocht voor Conny van de schaapjes en verstuurd. Het is nu eenmaal niet leuk als je dingen kwijt bent of niet meer kunt vinden.
Eigenlijk wilde ik de hele middag gaan kleuren maar daar kwam niet zoveel van, moe en down en ik zocht weer eens op de maankalender, nieuwe maan vandaag.
Vanmorgen weer gezellig gewandeld met de club, het was heerlijk weer en Sjef mocht weer mee en los, dat was feest!
'Kijk mij eens lekker stinken!'
Niet meer naar de Strao geweest, geen zin. Het wordt allemaal veel te veel en veel te groot met al die Strao feesten. Dat zijn niet meer de leuke dorpsfeestjes van vroeger, daar komen hele hordes mensen op af. Ruiters die met meerdere feesten meerijden, honderd paardenknollen is echt heel veel, zestig zoals vandaag ook! Dan duurt het ringsteken ook een eeuwigheid. Goed voor de cafés misschien, want ja er moet wel bij gedronken worden.
Grappig om dan gelijk een appje te krijgen. Op Scharendijke wandelde ik bijna dagelijks langs haar huis, ze was het schapenvrouwtje van toen, met de zwartkopschapen en nog vele jaren daarvoor kwam ze weleens wol bij me kopen. Altijd gezellig als we elkaar zien.
Morgen Strao Scharendijke. Het was toch altijd ook een beetje familietraditie, niet altijd maar om de paar jaar kwamen er toch wel een paar en Ina was er meestal toch wel bij, hier nog samen met Martin, beiden al een tijdje overleden. Ed en zijn vriendin, neef Jaap en Joop, allemaal tien jaar ouder, dat gaat gewoon door.
Het zal best wel weer gezellig zijn op Scharendijke, een lange route zag ik, meestal heel erg koud, vooral bij het ringsteken maar daarbij vloeit de drank dan rijkelijk, dat begint bij de ruiters 's morgens al.
Tien jaar geleden deden Sil en Yara mee, Yara met een vriendinnetje samen. Yara en ik hier samen op de foto gemaakt door Conny, eens kijken of ze nog meeleest
Ik doe morgenochtend weer een rondje met de wandelclub, ook gezellig.
Als ik lopend ben herkennen veel hondjes me al van verre, maar al fietsend is dat toch lastiger, behalve bij deze twee. Leuke foto, dankjewel Heleen! Het ging hier alleen om de keurig zittende hondjes
Op de fiets naar Zuidbos voor groente, de sla van de PLUS die ik maandag kocht, daar zat geen enkele veerkracht meer in, de vitamientjes waren al weggelopen, die was goed voor de kippen van de buurman.
Fijn weer eens een dag waarop niets te doen stond, gewoon lekker saai. Aan kleuren kom ik zodoende totaal niet toe.
