Vandaag wandelden we sinds lang weer eens samen. Het viel een paar dorpsgenoten op de fiets ook al op toen ze ons voorbij reden... "saampjes?" riep ze vrolijk.
Didi vond het ook wel leuk, want Joop wilde even zitten onderweg.... "goh, dat doen we anders nooit!"
Door dat rusten werden we net het laatste stukje nog behoorlijk nat, maar ja, kniesoor die daarop let natuurlijk, we hadden heerlijk gewandeld.
Eind van de middag deden we een borreltje op het terras bij Zee&Meer, tegenwoordig ook op Facebook.
Het was er gezellig. De Goudoevertjes schoven nog even aan met een paar vrienden en omdat het al wat later werd aten we nog een hapje en toen kwam Mir ook nog even langs.
Het is echt ongeloofelijk, ik moet het even kwijt.
Ik zit al een paar uur (ja echt) te wachten tot Joop de deur uit gaat en ik eindelijk even alleen ben, zodat ik kan springen door het huis en gek doen, zonder dat iemand het ziet of er last van heeft...
Joop zegt gedag, rijdt weg..........ik denk......... wat zal ik eerst doen?
In de vijver springen, muziek knoerhard aan, dansen, uhhh fles wijn achterover....gewoon niks en genieten (dat lijkt me nog het best), maar wat denk je........................ de telefoon gaat!
"Hai, met Ed, ik heb even zin in een praatje..."
Maarrrr, we hebben het niet te lang gemaakt, het kan nog......... uhhhhh, de vijver dan maar?
Vanmiddag waren we even op Kerkwerve bij het palingroken en de bijbehorende markt. Het is er altijd erg gezellig. Het Shantykoor Neptunus was vrolijk aan het zingen, alleen de paling was al op. Volgende keer toch maar iets vroeger. Ik scoorde nog wel een paar supermalse makreeltjes, maar daar ging ik niet voor natuurlijk.
De oren van Storm moesten wat opgevouwen worden, hij paste nog net in de afgeladen Ka die vanmiddag vertrok. De kinderen gingen naar hun vader/moeder inclusief de nodige bagage. Volgende week komen Sil en Martin samen nog terug, dus Poppy past weer op de hut. Didi vindt het wel gezellig, die gaat af en toe even bij haar kijken en ik ook natuurlijk.
De tent is afgebroken, gras weer gemaaid en de meeste was alweer gewassen.
Sil en ik maakten een strandwandeling, het was er weer voor, ook al regenden we nog even nat..... typte ik aan het begin van de avond. Inmiddels is het een paar uur later en heb ik geen zin meer in de dagelijkse beslommerdingen.
Ik maakte nog wel een foto van Yara, die op het punt staat een strandrit te gaan maken op Fonzie, net als vorig jaar, weer voor haar verjaardag. Hoe gelukkig kan je een kind maken.
Ik ben niet meegeweest, maar Sil heeft wel een filmpje en foto's gemaakt, dus daar komt nog wel iets van in beeld, hier of daar.
De kinderen gingen al vroeg op pad om te zeilen, het was er prachtig weer voor en ik sjouwde eerst wat in de tuin.
Die lange gele dingen vind ik alleen maar leuk als ze bloeien, daarna moeten ze er zo snel mogelijk uit met zoveel mogelijk wortel anders groeit volgens mij je hele tuin ermee vol.
Didi en ik deden een kort rondje want het was veel te heet, we hadden ook niet zo'n zin eigenlijk. Onderweg bedacht ik dat we wel mossels konden eten, het is gezond, snel klaar en de kinderen vinden ze heerlijk.
Ze waren ook heerlijk...
Maar ja, de irritatie loopt toch wel wat op af en toe, kinderen zijn soms ronduit vervelend en de auto van Martin is ook al stuk, het is niet allemaal rozenschijn en manengeur.
De maan is erg vol, ik word er wakker van zo rond een uur of drie, de nachten zijn dus ook al niet al te lang.
Pa of moe zwaan zitten wel vaker pal naast het fietspad. Vanmorgen dus weer. Toen ik hem in de gaten kreeg deed ik Didi snel aan de lijn, maar Storm was Silvia voor en stormde... erop af, met als gevolg dat hij een paar fikse meppen van de zwanenvleugel kreeg.
De zwaan ging het water in en zwom weg, gek genoeg in de richting van moeder en jongen zo zagen we later, die toen ook op de vlucht gingen. Spannend man, twee grote en twee kleintjes, Storm had oogkleppen en hoorde of zag ons niet meer.
Dat duurde zo een tijd voort onder het viaductje door het volgende stuk vaart in, wij waren wat achtergebleven in de hoop dat hij om zou draaien, wat niet het geval was.
Tot hij niet meer vooruit kwam en zijn kop steeds dieper kwam te liggen.
Silvia bedacht zich eens even en sprong toen het water in. Het bleek dat zijn poten verstrikt zaten iin beplanting.
Eind goed al goed. We wisten het nog niet zeker, maar hij kan goed zwemmen hoor.
Het konijn had eergisternacht ook al een nat pak behaald toen de kinderen vergeten waren haar binnen te halen en het 's nachts behoorlijk ging onweren met de nodige plensbuien. Ze hoefde nog net niet te zwemmen in haar bak toen ze 's nachts binnen werd gehaald.
