Gisteravond at ik een stukje kaas bij mijn glaasje wijn en toen brak er ineens een stuk van mijn voortand af. Ik had al een ondertand waar een stuk vanaf was, dus nu was het toch eens tijd om te boel te laten repareren, zodat ik er met de Pasen weer netjes bij loop.
Daarvoor moet ik dan naar Middelburg en omdat ik nooit precies weet waar het is bracht tante Tom mij netjes op de plaats van bestemming en omdat ik van ver kwam kreeg ik voorrang. Dat hield nog wel in dat ik anderhalf uur moest wachten maar ik hoefde dan tenminste niet heen en weer te rijden.
Gelukkig heb ik mijn oude gebit nog, zodat ik toch nog iets in mijn mond had. De onderkant past niet meer, maar de bovenste helft kreeg ik er gelukkig nog ingeklikt.
Ik had Didi meegenomen dus we deden daar een rondje in de buurt.
Ik kwam langs een oude bunkerplaats, een beetje luguber was het wel en ik zou er 's avonds toch niet zomaar ingaan, maar gelukkig had ik een grote sterkte gevaarlijke hond bij me.
Hier kan je lezen hoe het zo gekomen is.
Eindelijk weer eens een hele nacht geslapen, zonder urenlange zorgen en gesnurk van Joop en gedraai van mezelf, dan word je toch wel een stuk uitgeruster wakker.
Want dat doen vrouwen 's nachts hè, die maken zich zorgen over allerhande zaken die er eigenlijk helemaal niet toe doen en als ze er al toe doen, dan is dat hun zorg helemaal niet en kunnen ze er zeker ook niets aan veranderen.
Vanmorgen gelijk lekker de tuin in gedoken en daar ben ik de rest van de dag ook zoet mee geweest, op een wandelingetje na.
Onbewust deed ik een stukje over de Brouwersdam en eenmaal onderweg bedacht ik dat het vandaag negen jaar geleden is dat Peter Kaars verongelukte met zijn vriendin of tenminste het meisje waar hij toen mee was. Ik stond even stil bij dat kruis en maakte een foto, er was zo te zien nog niemand me voor geweest, of die had tenminste net als ik niets achter gelaten.
Live goes on voor iedereen en af en toe staan we even stil bij mensen die we wel of niet gekend hebben en die er niet meer zijn, ik wel tenminste.
Het gaat wel weer hoor, ben al een stuk vrolijker dan zondag. Eigenlijk werkt het bij mij heel eenvoudig, als ik geen zorgen heb over de mensen waar ik van hou, dan ben ik gelukkig.
Ook dat zal wel bij veel vrouwen zo werken.
En deze zijn wel heel vroeg dit jaar.
We zijn weer een beetje gewoon thuis samen, niet meer al dat gejakker naar het dorp. Dat is even leuk maar het moet niet te lang gaan duren en het duurt nu eenmaal altijd langer dan je denkt en de duifjes hangen er dan ook maar een beetje bij.
We gingen samen even naar Zierikzee. De Japanse Jasmijn die ik vorig jaar bij de kleine caravan plantte ziet er erg dood uit, ik laat ze maar even staan, maar heb uit voorzorg toch maar twee Bruidssluiers meegebracht, die doen het altijd en dan zien we wel wat er van de rest terecht komt.
Lekker in de tuin bezig geweest en alweer het gras mos gemaaid.
De Judaspenning bloeit inmiddels ook. Nog steeds geen witte hoewel ik wel steeds opgeduikelde witte zaadjes zaai.
Nu ja, het moet er maar even uit hoor.
Ik heb mijn dag niet vandaag en voel me al een paar dagen niet fijn.
Loop te tollen op mijn benen en echt niet vanwege de wijntjes.
Als ik wandel heb ik geen last dus dat doe ik dan maar.
Waarom zou ik altijd vrolijk moeten zijn?
Dat ben ik niet!
Het duiven seizoen is vandaag ook weer begonnen, de oude garde heeft zijn eerste vlucht er alweer op zitten en ze zijn netjes allemaal weer thuisgekomen, ook al hadden ze een stevige bries tegen. Het was koud, maar wat wil je, dat is het eigenlijk altijd rond deze tijd van het jaar, we zijn alweer verwend.
Vanmiddag kwam zij van de Goudoevertjes even langs en vertelde over een nieuw THAIS restaurantje in Zierikzee en of we misschien zin hadden...
Nou dat hadden we best en even later schoven we al aan daar.
Erg gezellig in de oude verbouwde slagerij van Simmers.
We hebben heerlijk gegeten. Weinig keus, er is maar één menu, dus je eet wat de pot schaft. Maar erg smakelijk en gezellig.
Dus we liepen een uurtje of wat later verzadigd en verkwikt en aanmerkelijk aangedikt het Visslop weer uit.
Een oplettend mens als ik ziet gelijk dat daar iets is, in de verte, op de stenen. Dan kan ik niet wachten tot ik er bij ben natuurlijk.
Een basaltblok, die boven de moderne regelmatige blokjes uitsteekt met een herdenkingsplaatje plaatje erbij.
Ik kon het niet lezen. Vreemde letters, niet te ontcijferen, dus ik maakte wat foto's zodat ik het thuis eens wat beter kon bekijken. Ook daar is Photoshop heel handig voor.
Zelfs op de recht erboven genomen foto kwam ik er niet uit, maar bij deze iets van de zijkant, lukte het.
Gino Weber 25-09-1969 /18-07-2003
En dan ga je Googelen natuurlijk en dan kom je hierbij.
Niks te vinden verder en dan denk je een gedenksteen voor een mislukte voetballer, drank- en gokverslaafde borderlinder, die zichzelf van kant maakte... poeh, er moet toch meer zijn.
Dus ik mailde zijn broer, met de vraag waarom en waarom juist daar.
En toen kreeg ik het volgende mailtje terug:
Hallo Ria,
Dat klopt. Mijn ouders hebben daar een gedenksteen met goedvinden van Rijkswaterstaat geplaatst omdat Gino daar altijd zat te vissen. Deze plek heeft een bijzondere betekenis voor mijn ouders en ons gezin.
Nadat mijn broer is overleden heeft mijn vader een verzoek ingediend waardoor het monument tot stand is gekomen.
Dank voor je interesse. In het boek "Mijn broer Gino en ik" kun je lezen waarom we voor deze plek hebben gekozen. Met vriendelijke groeten van Ben Weber.
Gino had gewoon familie, mensen die van hem hielden. Ik vind het een mooi gebaar op een mooie plek en niemand die erover zal struikelen.
We waren al onderweg voor een rondje door de polder vanmorgen, maar de gang wilde er niet erg in komen. Didi stond elk moment stil en eigenlijk vond ik het ook niet dat je zegt we gaan er tegenaan vandaag.
We zijn omgedraaid en omdat er al iemand op de bus stond te wachten zijn we daar ook gestopt en even later ingestapt, naar Zierikzee. Volgens mij vindt ze het best leuk en gaat rustig liggen met haar kop half in het gangpad. Deze keer hadden we wel ruim zicht naar buiten.
In Zierikzee gingen we eerst even bij Joke langs, jammer dat ze nooit koffie heeft eigenlijk, maar evengoed gezellig even gekletst en zij wist hoe ik het snelst bij de dijk kon komen.
Vanaf daar weer richting Scharendijke, het was heerlijk achter de dijk, want toen ik er weer vanachter kwam, stond er een koude noordenwind. Joop was onderweg en heeft me op het laatste stukje opgepikt.
En kijk eens wat we vlak daarvoor in het land zagen staan! Onze bal! Hij draait er nog vrolijk op los
Dus ik controleerde de buitendijken vandaag en Joop ging vanmorgen vroeg even voor zijn koude benen naar de vatendokter. Niks aan het handje, alles stroomt voldoende door. Magnesium raadde de dokter aan en laat ik daar nu net zelf de laatste weken ook een pilletje per dag van nemen.
Vanmiddag ging ik even naar de kapper, beetje bijpunten ;)
We gingen even naar het strand vanmorgen, alweer lekker op tijd en we kwamen langs het nog ongeschonden Koepeltje. Het is een prachtig zinken dakje geworden, maar toch nog wel een houten frame natuurlijk. Ik ben benieuwd hoe het dit jaar de zomer doorkomt en of het werkelijk 'hufterproof' is. Er gaat zeker op geschreven worden, dus nam ik maar een foto of wat, waaronder deze.
Op het strand niets dan pret, we hadden een balletje meegenomen dit keer, dat doe ik eigenlijk anders nooit, maar ik dacht, ik doe een stukje strand op het gemakje vandaag en toen deed ik toch weer iets anders.
Veel mensen vinden dit saai, ik vind het heerlijk, hoe verder ik kan kijken hoe liever. Het is niet voor niets dat ik zo graag knip, zaag en snoei in de tuin.
Vanmiddag zat ik lekker in de zon en had zowaar mijn kleurpotloden tevoorschijn gehaald. Niet dat daar iets van gekomen is hoor, maar je weet maar nooit! Misschien morgen!
En vanavond aten we daghap bij Salud. Eerst nog lekker even op het terras gezeten, maar dat werd al snel te fris.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4409-4416 van 7732 |
Volgende Pagina »
