Mijn handen jeuken, maar het gaat niet.
Ik moet gewoon nog wat geduld hebben, maar ja alles groeit als een gek nu, ook sommige planten die ik niet wil.
Die witte springbloemetjes van de foto pluk ik ook altijd zoveel mogelijk weg. Als ze in het zaad staan springt dat alle kanten uit als je ze aanraakt.
Soms ga ik even door de knieën om een foto te maken, maar dat voelt niet goed, dat doet nog teveel pijn.
We hebben wel samen de tuinstoelen op z’n plek gezet en samen boodschappen gedaan, omdat dat handiger was omdat Joop ook in Zierikzee moest zijn. Hij blijft dan wel lekker in de auto zitten hoor, als ik met de kar sjouw en het klepje van de kofferbak wordt ook vanuit de stoel opengedaan zodat ik zelf de boodschappen uit kan laden en de kar weer op zijn plek kan zetten.
Binnenkort moet er ook weer gemaaid worden……
De tandarts vond het de laatste keer (31 juli 2009 blijkbaar, maar dat staat niet in het archief…..) al vreemd dat ik nog geen nieuwe kreeg van zijn voorganger, waar ik net de vorige afspraak had gehad. Er volgde dus eerst nog een rebase van de onderkant en we spraken af dat ik dit jaar terug zou komen voor een hele nieuwe.
En nu is er ineens haast bij, want vanmiddag brak de boel doormidden, tenminste het zit nog wel aan elkaar, maar er zit een scheur in, gelukkig de onderkant en ik hoop maar dat het heel blijft, maar tot de nazomer wachten doe ik nu maar niet. Morgen gelijk bellen!
Didi heeft prachtige witte tanden, een mens zou er jaloers op worden.
Nu ben ik dat toch al gauw op wat voor tanden dan ook als ze maar echt zijn.
Ik zal het moeten doen met mijn gebit, maar nu wel binnenkort een nieuwe met bijtertjes met profiel, ik ben er aan toe.
We deden een rondje en het was heerlijk op het strand, druk ook, zo langzamerhand komt de boel weer tot leven.
Voor eventuele liefhebbers in de buurt, er is weer genoeg hoor en ik heb er al zoveel zien springen, kortom de vijver komt weer tot leven. De zonnebaars zag ik ook al zwemmen vanmiddag, net als zoveel andere vissen, meer dan andere jaren eigenlijk. Ik heb op een pakje gewacht vandaag, vreselijk vind ik dat, je loopt maar te kijken en uiteindelijk wordt het toch nog bij de buuvbezorgd, daar blijf ik ook niet meer voor thuis in het vervolg. Morgen ga ik er eens een lekker eind op uit, lopen kan ik goed dus dat moet kunnen.
Voor wie het gisteren niet begrepen heeft: Joop had een hap uit zijn snor, dat had ik niet gedaan hoor, ik lust geen snor, maar hij was uitgeschoten met één of ander scheerdingetje waar hij ook zijn neus mee doet, dat moet bij oudere mannen anders krijg je wildgroei. Ik stelde nog voor hem te millimeteren, die snor dus, maar hij vond dat hij (die snor) toch niet meer mooi was met al dat grijs erin en zodoende was hij (Joop) niet meer te houden…. Ik vind een kusje mèt toch eigenlijk lekkerder…. of zou het een kwestie van wennen zijn?
Als een roos geslapen, voor het eerst sinds mijn duikeling en goed uitgerust als ik was gelijk het bed maar in de wasmachine geduwd. Daarna samen de badkamer gepoetst, zo leert Joop ook nog wat van het huishouden. Samen het bed ook weer aangekleed en dan moet je alles zeggen, zelfs dat er hoeken in een hoeslaken zitten, die dan weer om de hoek van het matras moeten natuurlijk en dat alles goed OM het matras moet zitten en een beetje STRAK, zodat het niet gelijk een rimpelboel is als je gaat liggen of een keer draait. Een klein beetje puin geruimd in de tuin en een stukje gewandeld, het was ook heerlijk weer al is het nu wel weer aan het betrekken. Ik zie wel of ik het weer moet bekopen, tot nu toe valt het me reuze mee als ik zie wat ik allemaal al kan.
“Oh, ik geloof dat ik een beetje uitgeschoten ben met mijn snor. Er zit nu een kale plek in … dat is ook geen gezicht…”
Autorijden gaat, al moet ik de kuilen en hobbels proberen te vermijden. Ik deed een paar boodschappen, keek weer eens op het strand en haalde vis in Renesse. Alles op het gemakje en zonder verkeerde bewegingen. ‘t Gaat dus steeds beter.
Joop was een dagje de hort op met zijn duivengoeroe, die had een tweede prijsgewonnen en zodoende hadden ze een uitje. Onderweg bespreken ze dan het wel en wee van hun duiven denk ik zo. Eten deden ze daar uitgebreid en ik had een visje.
Oh ja, gisteren rolde er ook nog een pracht van een niersteen het toilet in, dit even voor de eigen administratie, daar zijn weblogs toch zo handig voor. De vorigeis nog niet eens zo lang geleden zie ik nu, hij krijgt er ook wat pijn betreft steeds minder last van, maar voelt ze wel aankomen.
Over duivenogenbestaan ook hele theorieën. Ik wist dat niet, maar Joop is zich daar nu een beetje in aan het verdiepen, vandaar dat ik een paar foto’s moest maken. Prachtig zijn ze zeker en ook allemaal heel verschillend.
Ik heb vandaag niets gedaan en me zo min mogelijk bewogen, dat is toch de enige goede manier om zo vlug mogelijk weer in mijn oude doen te zijn. De pijnlijke steken in mijn heup blijven maar lijken iets minder pijnlijk te worden, au!
Nu ik er weer zo mee bezig ben vraag ik me toch weer af waarom ik het niet vaker doe, het is zo ontspannend.
Al met al toch een erg vermoeiende dag. Ik wil teveel en ik kan het ook wel, maar het kost me wel veel meer moeite. Bukken is niet gewoon buigen, maar door de knieën gaan met een bewegingsloos bovenlijf en zo ook weer naar boven, goeie gymnastiek hoor. Eigenlijk gymnastiek ik de hele dag door en dan niet de gewone huishoudgym, maar net even iets anders.
Vanmiddag heb ik ook nog een stukje gewandeld met Didi, maar dat viel me toch een beetje tegen ook al was het niet ver.
Didi verveelt zich geen moment hoor, voor degenen die dat mochten denken heb ik een filmpje gemaakt.
Ik ben benieuwd of de tijm nog gaat bloeien komende zomer, het is echt haar lievelingsplekje.
Als het eenmaal bloeit zal ze er niet zo snel meer in gaan liggen, het zit altijd vol met bijen.
