Sil en ik maakten een strandwandeling, het was er weer voor, ook al regenden we nog even nat..... typte ik aan het begin van de avond. Inmiddels is het een paar uur later en heb ik geen zin meer in de dagelijkse beslommerdingen.
Ik maakte nog wel een foto van Yara, die op het punt staat een strandrit te gaan maken op Fonzie, net als vorig jaar, weer voor haar verjaardag. Hoe gelukkig kan je een kind maken.
Ik ben niet meegeweest, maar Sil heeft wel een filmpje en foto's gemaakt, dus daar komt nog wel iets van in beeld, hier of daar.
De kinderen gingen al vroeg op pad om te zeilen, het was er prachtig weer voor en ik sjouwde eerst wat in de tuin.
Die lange gele dingen vind ik alleen maar leuk als ze bloeien, daarna moeten ze er zo snel mogelijk uit met zoveel mogelijk wortel anders groeit volgens mij je hele tuin ermee vol.
Didi en ik deden een kort rondje want het was veel te heet, we hadden ook niet zo'n zin eigenlijk. Onderweg bedacht ik dat we wel mossels konden eten, het is gezond, snel klaar en de kinderen vinden ze heerlijk.
Ze waren ook heerlijk...
Maar ja, de irritatie loopt toch wel wat op af en toe, kinderen zijn soms ronduit vervelend en de auto van Martin is ook al stuk, het is niet allemaal rozenschijn en manengeur.
De maan is erg vol, ik word er wakker van zo rond een uur of drie, de nachten zijn dus ook al niet al te lang.
Pa of moe zwaan zitten wel vaker pal naast het fietspad. Vanmorgen dus weer. Toen ik hem in de gaten kreeg deed ik Didi snel aan de lijn, maar Storm was Silvia voor en stormde... erop af, met als gevolg dat hij een paar fikse meppen van de zwanenvleugel kreeg.
De zwaan ging het water in en zwom weg, gek genoeg in de richting van moeder en jongen zo zagen we later, die toen ook op de vlucht gingen. Spannend man, twee grote en twee kleintjes, Storm had oogkleppen en hoorde of zag ons niet meer.
Dat duurde zo een tijd voort onder het viaductje door het volgende stuk vaart in, wij waren wat achtergebleven in de hoop dat hij om zou draaien, wat niet het geval was.
Tot hij niet meer vooruit kwam en zijn kop steeds dieper kwam te liggen.
Silvia bedacht zich eens even en sprong toen het water in. Het bleek dat zijn poten verstrikt zaten iin beplanting.
Eind goed al goed. We wisten het nog niet zeker, maar hij kan goed zwemmen hoor.
Het konijn had eergisternacht ook al een nat pak behaald toen de kinderen vergeten waren haar binnen te halen en het 's nachts behoorlijk ging onweren met de nodige plensbuien. Ze hoefde nog net niet te zwemmen in haar bak toen ze 's nachts binnen werd gehaald.
Vroeg op pad vanmorgen en een flink stuk gewandeld, dat gaat tenminste weer met deze wat draaglijke temperaturen. Korte mouwtjes en zonder fleece, best fris als de zon even achter de wolken verdween.
Veel fietsers onderweg, het is nu wel topdrukte overal. Ik was nog niet thuis of het geluid van ambulances en een overvliegende traumahelicopter drongen tot me door, dat hoort daar jammer genoeg ook bij.
Op het land is het prachtig, al die verschillende gewassen met hun verschillende kleuren, er wordt nog niet gemaaid, mijn lapje vlas staat ook nog overeind en kleurt prachtig roodbruin.
Vanmorgen het gras gemaaid. De kinderen verplaatsten de tent weer een stukje, zodat de plekken niet al te dood worden, zo wandelen ze de tuin door.
Het was geen zeilweer vandaag, ook met het oog op het komende onweer. Hele pagina's in de krant worden gevuld met het noodweer dat op komst is, tot nu toe is er nog geen druppel of klap gevallen.
Joop was alweer wat minder moe vandaag. Het is toch elke keer een uitputtingsslag, waar hij minstens een paar dagen van moet bijkomen.
Morgen braderie op het dorp. We zouden eerst weekmarkten krijgen dit jaar, maar dat ging niet door. Nu toch weer maar een braderie. Ik heb geen enkele advertentie gezien (maar dat kan ook aan mij liggen hoor), dus ik ben benieuwd of er veel kraampjes staan.
Als ik naar buiten loop stinkt de hele omgeving naar spareribs en barbeque...
Eerst gewandeld met de hondjes vanmorgen. Storm had een snipperdag, hij mocht even wat bijkomen van drie dagen varen en zwemmen. Toen we bij de vaart kwamen sprong hij erin ... "hè hè, eindelijk zijn we er..." en hij wilde er niet meer uit. Een echte waterrat hond dus.
Verder deden we niet zoveel.
Een beetje in de schaduw zitten is het beste dat je nu kunt doen.
