Het was nogal laat geworden vannacht, dat ben ik eigenlijk niet meer zo gewend, dus daar moest ik wel even van bijkomen vanmorgen. Gelukkig was ik niet de enige. We ontbeten op het gemakje, deden nog wat boodschapjes en vanmiddag togen we weer richting strand. We waren ook even bij het Koepeltje waar de beroemde film met Didi is gemaakt, voor Dagmar erg herkenbaar natuurlijk. Ze vindt alles prachtig en vertelt honderduit.
We aten een croquetje en Dagmar een vergetarische hap en op het strand pakten we weer een strandrolstoel om bij de zee te komen, deze keer de blauwe die aanmerkelijk beter duwde en stuurde.
Vanavond aten we met z'n viertjes, Miriam ging ook mee, een hapje bij Perry's. Het was erg lekker en gezellig. Het was inmiddels donker toen we thuiskwamen en Marlies steeds zieker werd. Ze heeft een flinke kou te pakken. Nu maar hopen dat het morgen over is.
Nou ze zijn er hoor!
En natuurlijk gingen we eerst naar het strand.
De strandrolstoel had een afwijking naar links. Duwen en trekken valt best tegen.
Maar we kwamen bij het water hoor, het liefst had ze erin gesprongen 
Volop genieten!
Ik laat het bij de foto's, dat heeft al lang genoeg geduurd.
Oja en de hondjes kunnen het uitstekend vinden samen, zolang er geen eten in het spel is tenminste.
Zoals elke morgen toog ik vanmorgen na de koffie naar de duiven om ze te voeren. In de eerste twee hokken was er niets aan de hand, ze vlogen me hongerig tegemoet. In het derde hok zat elke duif stilletjes in een hokje, geen honger, beetje bangig, een kast was omgevallen, ik snapte er niets van. Tot ik bloed zag, ik dacht eerst door de omgevallen kast, maar ik zag geen gewonde duif, ik telde er ook maar negen en volgens mij moesten er toch tien zijn. Het bloedspoor leidde naar het raam dat op een kier stond met een rooster ervoor, dat nu wel erg wijd open stond. Toen ik buiten ging kijken vond ik alleen een kop, de rest was foetsie, opgegeten. Ik heb onze duivengoeroe gebeld en die is even wezen kijken. De ramen zijn nu dicht ik heb alles nagelopen, volgens mij is er nergens een gat, maar ja je weet nooit hoe zulke beesten kruipen. Een steenmarter, fret, otter? Ik heb geen idee.
Als ik nu nog maar kan slapen vannacht, want ik moet wel een beetje uitgerust zijn voor mijn bezoek van morgen natuurlijk. Marlies komt en ze brengt nog iemand mee, of eigenlijk komt Dagmar en Marlies komt mee als begeleiding. We kennen elkaar van de beestjessite, waar we bijna tien jaar geleden alledrie actief waren als insect en ooit een meeting hadden op dit adres (zie foto. vrnl. marlies, ik en dagmar). Dagmar heeft inmiddels een rolstoel nodig, maar we gaan er met z'n drietjes een fijn feestje van maken hoor. De strandstoelen staan klaar.
Paar uur gewandeld vanmorgen, het was heerlijk! Over het strand naar het Watergat en door Renesse weer terug. Onderweg een harinkje gehapt en een ijsje gegeten, wat wil een mens nog meer.
Heel veel spreeuwen in de duinen, er zijn veel besjes blijkbaar en dat is een gekwetter van jewelste.
Joop maakt het goed. Hij is vandaag op de school van Rabin geweest:
Ik ben net terug van de school. Gesprek gehad met de directrice. Ze was tevreden met zijn resultaten maar ziet liever dat hij het laatste half jaar intern komt dat is toch beter voor zijn ontwikkeling. Nu kwam ze ook met andere cijfers voor de kosten. Vanavond heeft Humraj een gesprek met Rabin en morgen onderweg naar zijn ouders hebben we het er over. Hij heeft ook een aantal prijzen gewonnen. Eén daarvan was voor een wedstrijd in wiskunde. Hieraan deden 120 jongens en meisjes mee uit de regio en hij is derde geworden.
Morgen gaan ze dus een nachtje bij de ouders van Humraj logeren, daar lopen ze heen.
Dat van die bagage gisteren was natuurlijk een grapje, rechts doet het pijn, maar links kan hij gewoon tillen hoor, zoveel heeft hij niet bij zich en het deed vandaag al een stuk minder pijn.
Tsja, ik heb geen vakantie natuurlijk, ik heb heel de dag hard gewerkt en daarna ook nog eens een flink stuk gewandeld. Eind van de middag zat ik er helemaal van te gloeien en had ik toch wel eens zin in een fatsoendelijke hap eten, want alleen soep en stokbrood gaat ook snel vervelen hoor. Dus ging ik naar Salud voor een hapje en een drankje om even op adem te komen. Dankjewel Joop, het was erg lekker. Mijn kleren konden daarna gelijk in de was, want ik zat behoorlijk te 'vuulderen'.
Joop heeft vanmorgen toch voor de zekerheid nog maar een paar foto's laten maken in het ziekenhuis. Geen bijzonderheden te vinden gelukkig. Niet tillen de komende weken, dus hij komt zonder bagage terug... ;)
Ik zat alweer vroeg aan de koffie vanmorgen en eigenlijk wilde ik het morgen pas doen, maar ja, wat moet moet en het kan maar weer gebeurd zijn, dus stapte ik in de auto richting Vlissingen voor reparatie van de tandjes. Ik kon er niet op wachten, maar gelukkig heb ik een noodgeval voor de bovenkant, zodat het niet helemaal zo'n lege bedoening is. Vanmorgen reed ik nog in de zon, maar toen ik ze eind van de middag op ging halen was het noodweer, ik was blij dat ik weer thuis was.
Bij Joop waren de weersomstandigheden wel beter, maar hij kwam toch niet heelhuids thuis. Toen ik vanmorgen na mijn eerste rit thuis kwam was er een mailtje, dat ik niet moest schrikken.... nou dat deed ik natuurlijk wel.
Niet schrikken ik ben aangereden.
Ik dacht vanmorgen : Kom ik neem de fiets van Humraj en ik ga Pokhara eens op de fiets vekennen dan zie toch meer dan altijd met de benenwagen. Dat ging prima. Na een uurtje verkennen besloot ik de Lodge weer op te zoeken dus fietste ik richting van het meer. De weg liep af nar beneden dus maakte ik flink vaart. Er wordt hier links gereden en dat deed ik ook. Dus in een rechte lijn aan de linker kant van de weg met een gangetje van ong. 35 km kwam er van rechts plots een scooter de weg over zo voor mijn voorwiel. Ik had hem niet zien aankomen. En daar vloog ik door de lucht en kwamop mijn rechterzijde op het wegdek. Zere knie, heup, geschaafde onderarm en zere schouder. Die schouder daarvan heb ik nu het meest last. Voorwiel verbogen en bij de scooter lakschade en een gebroken spiegel. En dan begint het feest. De halve straat stroomde toe, politie er bij en iedereen begint zich er mee te bemoeien. Gelukkig heb ik in Nepal
altijd een SIM kaart van dit land dus kon ik Humraj bellen en hij kwam gelijk om te helpen. Wiel laten maken bij de fietsenmaker 10 mtr van het poliebureau dat weer 100 mtr van de plaats van de aanrijding was gelegen. Onderweg naar het politie bureau kwam ik na 20 mtr langs een medische winkel en die hebben mij nog na gekeken. Alles OK. Alles zal wel stijf worden. Maar het is goed afgelopen. Dat was dan mijn bijdrage voor vandaag. Nu jullie.
Gelukkig is het zo op het eerste gezicht goed afgelopen, al weet je natuurlijk nooit wat er nog achteraan komt, knieen en schouders, dat kan best even duren (zei de optimist).
En nu maar niet meer fietsen daar hè!
Het is een beetje mistroostige dag vandaag. Ik was al vroeg op na weinig slaap en zodoende was ik ook weer redelijk vroeg aan de wandel. Dat was maar goed ook want het werd steeds donkerder.
Inmiddels regent het af en toe en het is koud. Ik heb de verwarming aangedaan, glaasje wijn erbij en net de aflevering van Boer zoekt Vrouw van vorige week bekeken, die had ik nog niet gezien. Straks de volgende en nu Carlo en Irene, met een breiwerkje erbij. Ik ben blij dat ik de deur niet uithoef, er is alweer een stukje van een tand gebroken, het wordt zodoende maar een rafelig geheel, daar ga ik komende week maar weer eens iets aan doen.
Joop is inmiddels in Pokhara aangekomen.
Vanmiddag om 15:20 aangekomen in Pokhara. Humraj stond me op te wachten met een bloemetje. Zeer hartelijke ontvangst in New Pokhara Lodge door iedereen daar. Of ik na lange tijd terug kwam. Eerst bij de vaste kapper om een scheerbeurt en daarna onder de douche. Toen maar even in de buurt gekeken of er wat veranderd was. Nou een hoop. Dat heeft te maken met een wetsvoorstel van een jaar geleden en nu na lange tijd en veel protest toch is doorgrvoerd n.l. dat de voorzijde van de panden tenminste 5 mtr. van de rand van het meer moeten liggen. Dus bij veel is er nu b.v. een terras vervallen. Zo ook bij het restaurant Love Kush waar ik veel ga eten. De ontvangst was daar nog veel enthousiaster. Eerst zag een kelner mij die een gat in de lucht sprong en toen de eigenaar Harry, die me bijna over de bar trok. Nu moet ik bij Humraj thuis Daal Bath gaan eten.
Martina was vroeger eigenaar van Jungle Wildlifecamp waar ik nu ben. Ik wilde daar 2 jaar geleden al naar toe maar door een landverschuiving kon ik daar toen niet komen.
Ze had dit hotel verkocht en wilde iets nieuws beginnen. Ze had plannen om een nieuw camp te bouwen met milieu vriendelijke huizen die je kunt zien op haar website. Maar zoals zoveel dingen in Nepal zijn er altijd wel tegenslagen. Zo ook hiermee. Het duurt nu langer dan verwacht. Samen met haar Nepaleese vriend woont ze nu op het platteland 5 min. van Sauraha. Een prachtige plattelands omgeving midden tussen de rijstvelden. In het huis waar ze nu woont heeft ze 2 gastenkamers en als de gasten willen, kunnen ze zelf koken. Vijf minuten van dit huis heeft ze dan een groot stuk grond waar ze het nieuwe camp wil gaan realiseren.
Om toch alvast wat inkomsten te verkrijgen heeft ze een prachtig houten huisje gerealiseerd compleet van gerecycled hout. Het valt op hoe koel het huisje is en ook de L vormige veranda is erg koel. Het toilet en de douche zijn geheel op eigen wijze gerealiseerd een tiental meters vederop in een stenen gebouwtje.
Naast dit alles is ze al met veel succes een recycle project gestart. Alle te recycelen spullen worden ook werkelijk afgevoerd. Ze heeft ook voor elkaar gekregen dat met behulp van de plaatselijke bevolking dat de rivier is schoon gemaakt.
Tot zover Joop, zonder taalfouten hoop ik deze keer.
Kijk ook eens op de website van Martina want het ziet er wel heel mooi uit allemaal.
En zo'n tasje zie ik ook eigenlijk wel zitten!!! Je weet de maat ongeveer hè Joop 
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4225-4232 van 7727 |
Volgende Pagina »
