Zo langzamerhand wordt het een beetje minder koud, zegt de weerman net. Nou ik merk er nog weinig van hoor, het is gewoon koud! En toen schoonzus en ik eind van de middag samen even op het terras gingen zitten, heb ik lekker een warme trui aangedaan, mij krijgen ze niet gek toevallig. Ik ben wel een beetje in de tuin bezig, het is een rommeltje overal. Didi sjouwt met stokken en takken en verpulvert die tot snippers. We hebben onze eigen levende houtversnipperaar. Ik heb me voorgenomen me deze zomer maar niet al te druk te maken wat de tuin betreft, hij is toch al bijna voorbij. dat heeft geen nut. We hebben weer veel orchideeën erg veel kikkers, vooral veel onkruid en zo hier en daar komt er ineens een heel bos de grond uit. Gewoon op tijd maaien en de struiken knippen, dan ziet het er vanzelf verzorgd uit en dat bos moet Joop maar even plat spuiten omhakken. Vanavond hebben we het andere pakje uit de diepvries opgegeten, dat waren wel tongetjes, ze smaakten prima!
Het duurt al een tijdje.
Ik zit niet lekker in mijn vel.
Er gebeuren dingen waar ik eigenlijk niets mee te maken wil hebben, maar waar ik wel bij betrokken word en het is niet makkelijk daar dan afstand van te nemen.
Zo’n koninklijke familie heeft het dan toch maar makkelijk, daar wordt alles geregeld. Als Maxima een probleempje heeft hoeft ze maar op een knopje te drukken en de redding is nabij.
‘t Is altijd een heel werk om alles weer op dreef te krijgen vind ik met zo’n nieuwe pc en nu was er niet eens iets kwijt. Neem nu dat webcamplaatje, dat wil nooit in één keer lukken, altijd gehannes. Gelukkig heb ik dan altijd nog een uitdraai van een gesprek dat ik ooit met Downer had op msn, toen het ook niet wilde lukken. Hoe zou het met haar zijn vraag ik me dan af. Internet is best raar, je leert sommige mensen best goed kennen door wat ze schrijven of dagelijks contact op msn, ik heb haar nooit in het echt ontmoet en doordat ze niet meer logt eigenlijk al een tijd niets van haar gehoord. Zulke dingen vraag je je dan toch af als je hoort dat er een webloggeronverwachts is overleden. Ik heb hem ook ooit eens een tijdje gevolgd, maar soms lig je elkaar niet zo en verlies je elkaar weer uit het oog, dat gebeurt ook. Toch doet het me wel wat, het is die andere wereld, niet het èchte leven zegt men dan, maar een wereld die toch wel steeds meer deel van het ‘real life’ uit gaat maken.
Ja, de kopgroep was dus al voorbij en de meeste anderen ook, maar toch, omdat Elmar er om vroeg ook nog maar even het filmpje waar het mee begon en waarom ik nu een nieuwe pc heb. Het was nog even puzzelen hoor, je komt toch steeds weer voor verassingen te staan, maar ook dat is weer gelukt.
Wat een rotdag verder, om over het weer maar niet te praten, je zou er depressief van worden. Al die gezinnen met weer een hoop ellende. En wat zou de oorzaak zijn?
Joop gaat volgende week ook weer vliegen, ik heb het er niet op, de aswolken zijn ook nog niet uit de lucht…
Ik had gisteren voor het eerst een filmpje gemaakt met mijn nieuwe toestel en toen ik dat af wilde spelen bleek dat niet te kunnen en moest dan daarna opnieuw opstarten, iets met de resolutie… en omdat we er toch al aan zaten te denken vanmiddag gelijk maar een nieuwe gehaald.
Wat een luxe! Supersnel en geluidloos, dat is nog wat het meest opvalt, dat oude ding stond altijd als een gek te loeien.
Maar ja dan ben je ook weer even druk met alles er weer op te zetten en gelijk tussendoor grote schoonmaak houden, want je moet dan toch onder het bureau zijn voor de stekkertjes.
‘t Is een kleintje en hij kan nu bovenop mijn bureau, nieuw toetsenbord en muisje erbij, beeldscherm was nog goed.
Ik ben weer helemaal gelukkig.
Ik wist niet precies hoe laat de Giro ‘d Italia kermis in Ellemeet voorbij zou komen, dus liep ik maar op goed geluk die kant op. Tegen enen was ik daar en het werd er al behoorlijk druk. Maar toen ik hoorde dat het spul pas om kwart voor drie voorbij zou komen vond ik dat toch nog wel lang duren. Ik had honger en ben eerst maar terug naar de winkel in Scharendijke gelopen voor wat te eten. Joop was inmiddels ook onderweg, hij moest vanmorgen in Den Haag zijn en we spraken af elkaar op de Brouwersdam te zien. Daar waren ook al behoorlijk wat mensen, maar wat een koude rotwind, ik had alleen maar een bodywarmertje aan en dat was eigenlijk wat weinig. Het was het beste om maar ergens achter te gaan staan, dat deden dan ook de meeste mensen. En daar sta je dan een uur te wachten, af en toe komt er eens iets voorbij en dan eindelijk als de hele bubs aan komt razen is het in een vloek en een zucht gebeurd. Ik was even afgeleid en heb alleen een foto van de achterkant van de kopgroep, die heeft vast niemand ;)
We zijn er weer even druk mee.
Gezellig, dat wel, maar een mens komt niet aan computeren toe.
Gelukkig ving ik net nog op dat ik niet op een ontbijt op bed hoef te rekenen en dat is fijn!
Ik schil zelf mijn sinasappeltje wel.
