Renesmurf (De bui en de prui…): Misschie… mikelodeon (Even bijkomen): wel een … mikelodeon (Heen en weer): tjonge, … Brillie (Heen en weer): Ga je ei… Thérèse (Heen en weer): Een hok?… Peter (Heen en weer): Een flin… ria (Heen en weer): @Irene: …
Wat een feestelijke dag was het vandaag.
Als eerste kwam ik vanmorgen vroeg mijn zus al tegen op het dorp, ze gingen fietsen en daarna zou ze naar mij komen.
Ik moest eerst naar de tandarts.
“Doe ze maar in”, zei de tandarts, “dan heb ik de primeur”.
Hij keek me eens aan en ik moest iets moeilijks zeggen.
Toen van opzij en ik moest ‘sinasappelsap’ zeggen.
Van het lachen kwam dat er niet helemaal uit zoals het moest, de boel zat nog los, ‘t was een proefafdruk.
Nou en toen mocht ik zelf in de spiegel kijken…
“Mooi”, was mijn eerste reactie en de tandarts knikte instemmend.
“Ik vind het ook”, zei hij, “het klopt, alles past, de vorm, de kleur, de stand, we doen er niets meer aan!”
Volgende week is het klaar! Spannend!
Nou en daarna hebben mijn zus en ik een heerlijke wandeling door de polder gemaakt en over het nieuwe fietspad met de overdadig bloeiende kamille.
We hebben gezellig lopen kletsen over van alles en nog wat, ik heb toch zo’n leuke zus!
Update:
Er moet een frame besteld worden voor mijn tanden, dat is niet op tijd binnen om het volgende week klaar te hebben.
Het wordt dus pas over twee weken
Op mijn verjaardag!
Bewolking vanmorgen en dus niet zo erg heet. Gelijk begonnen om de caravan wat op te ruimen en te stofzuigen, eenmaal binnen kwam ik tot de ontdekking dat het elektrische kacheltje nog aan was, dat heeft dus ruim een maand op standje 1 staan draaien, geen leuke ontdekking als je probeert een beetje zuinig met de energie om te gaan.
Het grote huis op wielen heeft zijn beste tijd gehad, alles wijkt, de vloer beweegt en is op sommige plaatsen rot, we zijn al een beetje aan het uitkijken naar iets anders want het is toch wel handig en binnen hebben we, op de sauna na, gewoon geen plek voor slapers, dat wordt het volgende project. De lampen zijn nog lang niet klaar, dus het duurt allemaal nog wel even.
Als er iemand tips heeft… veel voor weinig… aanbiedingen… houden we ons aanbevolen.
Na een paar druppels regen een rondje gewandeld er stond een lekker windje, maar zo langzamerhand kwam toch ook de zon weer door.
Didi heeft heerlijk in de Grevelingen gezwommen, ze kon er maar geen genoeg van krijgen.
Vandaag lekker met de hogedrukspuit aan het spuiten geweest. De caravans konden wel een opknapbeurt gebruiken en ook de tuinset die daar staat.
Alles is weer lekker fris en wit, morgen eens kijken of ik wat aan de binnenkant kan doen, want morgenavond komen de eerste vakantiegangers.
Vanavond was ik in het gemeentehuis op de vergadering van de Inwonerskrant . Ik had het gemeentehuis nog nooit zo uitgebreid gezien. Kennis gemaakt met iedereen en daarna broodjes en soep, heel gezellig en lekker ook, de broodjes tenminste, soep heb ik niet genomen, ik had het al warm genoeg. Vergaderen is niet zo mijn ding, ik weet nooit wat te zeggen, maar goed, ik weet nu zo’n beetje hoe en wat, we zien het verder wel.
Eenmaal weer buiten kwam ik de prachtige kaarsen van de foto tegen, geen koningskaars geloof ik, maar het zal wel familie zijn.
Het was weer echt een kleurdag.
Lekker onder de parasol met de potloden en af en toe een rondje door de tuin.
De waterlelie staat volop in bloei en de zonnebaars doet af en toe een rondje door de vijver.
Het is heerlijk!
Hier lust ik wel pap van!
Heel de dag lekker buiten!
Vanmorgen al vroeg een wandelingetje gemaakt door de polder en de rest van de dag onder of naast de parasol.
Af en toe een rondje door de tuin, een beetje lezen, of even achter de pc.
Joop heeft twee dagen gereden voor CAS en weer de nodige BNers in de taxi gehad, die hij geen van allen kent. Peter Heerschop Twittert: Net geland uit Kaapstad., rechtstreeks door naar concert at sea.. .
Even later komt Joop thuis en vertelt dat hij iemand in Goes van de trein heeft gehaald, die net uit Kaapstad kwam.
Dat vind ik dan wel weer grappig.
Simba was dikke maatjes met zijn voorganger en het ziet er naar uit dat Didi het weer uitstekend kan vinden met zijn opvolger, ook al is Didi ‘un eelen oaren ongt’.
Als ik mezelf dan zo hoor moet ik er ook wel om lachen.
Het eiland stroomt zo langzamerhand vol, ik ga zo lekker buiten zitten luisteren.
Update:
Ik was geloof ik een beetje onduidelijk.
Eerst waren er Simba en Guiness, die zijn nu allebei dood.
De opvolger van Guiness is Velan, die is al anderhalf of zo, beetje ouder dan Didi dus, de opvolger van Simba.
Vandaag alweer een bezoekje aan de tandarts in Vlissingen, dat duurt nog wel een paar weken.
Ik was zo aan de beurt en dit keer is de beet bepaald, ik vertel het allemaal maar eens zodat jullie weten waar je zo ongeveer aan toe bent als er een kunstgebit moet komen. Dat is weer passen en meten, het midden wordt aangegeven, de hoogte bepaald en daarna de onder- en bovenkant aan elkaar geplakt. Er moest nog wat gesmolten worden waarbij er een vlammetje gemaakt moest worden.
“Is er een aansteker?” vroeg de tandarts aan de assistente.
Die had ze niet bij de hand.
“Ik heb er wel eentje in mijn tas hoor”, was mijn reactie en op een “oh graag” ging ik op zoek naar mijn aansteker.
“Ja, ik ben namelijk nog één van de weinige mensen die rookt” zei ik.
“Oh, maar ik rook ook hoor”, antwoorde de tandarts…
“En ik ook”, zei de assistente.
Mijn mond hoefde niet open, maar viel dat bijna wel van verbazing, een tandarts die rookt, bah!
Afijn, toen volgde er dus een gesprekje over roken en wel of niet stoppen en daarna mocht ik met een doosje met de afdrukken naar de tandtechnieker in Middelburg om de kleur en de vorm van de tanden te bepalen.
Best moeilijk, maar goed, het is gelukt. Volgende week kijken of het ergens op lijkt.
Lekker warm weer vandaag.
De bermen worden gemaaid en ik bracht vanmiddag ook nog een bezoekje aan de kapper.
Lekker kort weer.
Ik ben nooit zo’n rozenmens geweest, maar nu ik ze sinds een paar jaar heb, bij de wilgentenenschutting, vind ik ze toch wel mooi, ze doen het goed daar en hebben nog geen luis, dat vind ik altijd een nadeel van rozen.
Hard gewerkt vandaag en als ik zeg hard gewerkt, bedoel ik ook hard gewerkt. Ik ben versleten.
Joop heeft ook een begin gemaakt met een nieuw project en heeft vandaag alvast een deel van de oude weggehaald.
Morgen komt de nieuwe tuinverlichting, of overmorgen, ze is in elk geval onderweg.
De voorbereidingen voor CAS zijn begonnen, er wordt inmiddels druk gebouwd en nu maar hopen dat het zaterdag ook zulk zonnig weer is en dat de wind eindelijk eens uit een andere hoek waait. De vooruitzichten zijn geloof ik wel goed.
Er staat nog niet veel“ hoor, er moet nog een hoop werk gebeuren voor vrijdag.
Ik ben voorlopig weer even voor het laatst op het strand geweest, na alweer twee aanvaringen hou ik het even voor gezien, ik werd zelfs voor aso uitgescholden door de meneer die zijn hondje bijna wurgde door hem aan zijn riempje de lucht in te hijsen, dan ga je als hondje vanzelf wel piepen, dat komt heus niet door die van mij. Ik ga van de winter wel weer, als iedereen weer naar huis is.
En nu heb ik eindelijk visdraad, kan ik mijn kristallen nergens meer vinden.
Koud hè!
Bijna heel de dag spelletjes gedaan, achter de pc dan, daar word je niet zo vies van.
Wel een stukje gewandeld hoor en net nog even een hapje in het dorp gegeten, de laatste asperges, ze zijn op nu.
Morgen de langste dag alweer…. zal dan eindelijk de zomer eens beginnen?
Ik deed vanmorgen boodschappen terwijl iedereen dat deed. voordat het voetbal begon.
Het was natuurlijk hartstikke druk overal en als je haast hebt moet je daar ook niet aan beginnen, maar ik had de tijd en vond het eigenlijk best gezellig, een soort Sinterklaasdrukte maar dan anders. Ik ben maar uit één winkel weggelopen, want die nieuwe batterij voor mijn camera kan nog wel even wachten.
Bij de dierenwinkel was een ‘fotograaf’ aanwezig en ik waagde een poging.
De foto is best leuk natuurlijk, maar dat komt omdat wij zo leuk zijn, want als je naar de vergroting kijkt zie je dat hij vol met witte vlekjes zit, gewoon lege pixels ofzo. En nadat de foto genomen was werd hij bewerkt, man man, ik kreeg er spontaan rooie wangetjes van en Didi vlammende randjes rond haar bruine vlekken. Deze heb ik erbij gekocht omdat ik die eigenlijk leuker vond en er ook eentje wilde hebben waarop we allebei helemaal staan, de fotograaf knipte standaard de onderste helft eraf.
Ach ja, ‘t is een aardigheidje en Didi heeft een mooie nieuwe kunststof halsband, leer wordt erg lelijk in het zeewater.
Daarna keken we voetbal en ik af en toe een beetje naar de Zweedse bruiloft.
De vijver met het Purmerendje op de voorgrond, bijna in volle bloei.
Het was een sombere dag, maar voor Didi wel eentje met een spannend randje, ze had een fazant te pakken vanmorgen. Hij zat klem in een hoekje, dus kon geen kant meer op. Toen Joop haar riep was ze even afgeleid en zag de fazant zijn kans waar te ontsnappen.
Nou nou nou, wat heeft ze gerend, want hij moest toch nog ergens zijn, maar waar, je weet het niet hè, dus maar zoeken en rennen, dat heeft echt een paar uur geduurd, ik had intussen al gemaaid.
Verder voor mij ook best wel iets spannends. Ik heb me niet zelf aangemeld hoor, maar ik kreeg een mailtje met de vraag of ik één keer paar maand een stukje wil schrijven voor De Inwonerskrant. Ik heb zoiets nog nooit gedaan, maar goed, ik heb uiteindelijk ja gezegd en nu wacht ik het maar af. Ik kreeg al een mailtje over een vergadering (de correspondenten mogen aanwezig zijn, dus hoeft niet hoor :D) .... mijn hemel, waar ben ik aan begonnen…
Toen we vanmorgen uit bed kwamen reed er een vreemdsoortig wagentje over het land met twee mannen onder een parasolletje erop, geen gezicht. Af en toe stopten ze eens om wat uit de grond te trekken, ik dacht een soort onkruid. Natuurlijk gelijk een paar foto’s gemaakt en toen ze een beetje in de buurt waren riep ik om te vragen waar dat voor was, het bleek dat ze de dode planten er tussenuit haalden. Ze zaten heerlijk onder hun parasols zeiden ze en reden weer vrolijk, luid pratend, verder.
Daarna ben ik gaan vegen, ik heb heel veel ‘gevogen’ vandaag, eigenlijk bijna heel de dag.
Vanmiddag nog wel even naar het strand met Didi en omdat ze heel leuk speelde met de hond van de foto ben ik samen met zijn Duitse bazinnetje een stuk opgelopen, heel gezellig.
‘t Is ook de enige foto die ik kon maken want mijn batterij was leeg, deze gaat toch niet zo lang mee als van mijn vorige toestel. Ik ga maar eens een reserve aanschaffen.
Het is elke week weer een verrassing, ik vermaak me altijd wel in de wachtkamer bij de tandarts. Het zijn er eigenlijk drie, eentje voor de kaakchirurg, voor de vrouwenarts en voor de longarts. Er lopen dus ook altijd vrouwen met dikke buiken, die brengen meestal iemand mee, man of moeder, of nog een kind. De longarts heeft volgens mij weinig klandizie.
In mijn wachtkamer zaten ook twee dubbele nu, een man en een vrouw en een moeder met een dochter, dat zie je zo want die zitten naast elkaar en praten met elkaar. Twee stoeltjes verder een mevrouw met een leuke koeienjas, dan ik en naast mij nog een meisje.
De man en de vrouw namen een dropje, dat vond ik raar, dat doe je toch niet bij de tandarts, maar ze konden zich blijkbaar niet beheersen, zo zagen ze er ook uit. Ik zag zelfs even de hele dikke witte blote buik van de man. Gelukkig vonden ze het zelf ook raar, dat zeiden ze ook, wij beaamden dat en we lachten met z’n allen. De mevrouw met de koeienjas, die ze inmiddels aan de kapstok had gehangen en het meisje naast me vermaakten zich met hun telefoon, een spelletje of smsjes, ik kon het niet zien. De moeder en de dochter lazen in de blaadjes. In het gedeelte van de vrouwenarts peuterde een mevrouw met haar linker wijsvinger in haar rechteroor, dat stond raar en onhandig, je neemt toch de dichtstbijzijnde vinger lijkt mij, zij niet en even later stopte ze hem in haar mond.
Na een half uurtje wachten was ik aan de beurt en weer ruim een half uur later stond ik buiten, er werd serieus gehapt dit keer, wat nog niet zo vlotjes verliep vanwege gedeeltelijk overgroeide implantaten. Zelfs tandartsen moeten weleens nadenken zei hij. Als dat nu maar weer goed komt. Volgende week mag ik weer.
Hoewel ik wel lekker op mijn blote voeten liep moest ik er toch niet aan denken helemaal het water in te duiken, zoals de jongens van de foto.
Ze deden er ook wel even over maar goed, het kwam er toch van en natuurlijk wilde Didi ook wel mee.
We hebben lekker een eind over het strand gelopen, waar het verder erg rustig was.
Vanmorgen eerst wat in de tuin gedaan, Joop sliep uit, dus dan is het lekker rustig in huis. Hij gaat wat minder ’s nachts taxi rijden, in elk geval niet meer de drukke nachten in Renesse.
Degenen die binnenkort met vakantie gaan kunnen hier alvast oefenen met pakken.
De eerste overwinning is binnen.
Bij mij stond de tv aan en ik lag lekker in de zon, terwijl het vliegengordijn zijn best deed de boel wat aan te moedigen.
Terwijl ik daar zo lag zag ik een paar van die hele kleine rode beestjes lopen en waagde een poging er een foto van te maken.
Ik heb geen idee wat het is, vuurrood en kleiner dan een speldenknop, de pootjes zijn pas zichtbaar op de foto.
Lekkere relaxte zondag.
Supereind gewandeld, helemaal over de Delingsdijk en daarna nog geknipt in de tuin.
Als afsluiting lekker gegeten in Salud, waar Miriam ook nog even langskwam met een vriendin, wie die man met die baard is weet ik ook even niet, maar die was er dus ook en nog meer mensen, ‘t was best gezellig.
De foto stond opeens op Zeelandnet en volgens mij is het dezelfde man als waarmee ik eerder een aanvaring had.
“Halte den hund bei dir!” riep hij gebiedend.
Ik riep Didi wel, maar ze wilde ff snuffelen aan de prachtige greppel die ze aan het graven waren, als ik dan doorloop komt ze vanzelf.
“Hunden mussen aan die leine!” riep ie ook nog, terwijl het nog niet eens tien uur was en het strand hartstikke leeg, op hun na dan..
Ik ben maar doorgelopen, maar ik moet me dan wel inhouden om niet te roepen of ie zelf niet ‘an die leine muss, mit seinen grossen schmoel’.
Gelukkig had Didi een stukje ervoor bij het Koepeltje een doosje met vier worstenbroodjes ontdekt, dat stond daar gewoon op het gras bij een paar stoeltjes, niemand te bekennen. Ze had er eerder eentje te pakken dan dat ik het in de gaten had. Ik heb het doosje met de resterende drie netjes op het tafeltje gezet dat erbij stond, die andere was inmiddels al op, jammer dan. Ik heb niets tegen Duitsers hoor, maar zo gauw ze zo raar gaan roepen, zonder enige reden, gaan mijn nekharen overeind.
Onze printer deed ook al een tijdje raar, hij pakte vaak meerder papiertjes tegelijk en was al heel oud. Nu was de inkt ook op, tijd voor een nieuwe vond Joop eindelijk, ik had het al zo vaak geroepen. Met deze kwam hij thuis. Plus nog een draadloze router, wat een luxe weer, straks kan ik op de bank mijn stukjes doen met Joop zijn laptop… maar misschien wil ik dat wel helemaal niet…
Eigenlijk wil ik ook niet overal op dat internet kunnen. Onder het lopen even wat twitteren, of een foto on line zetten, nee dat hoeft voor mij niet zo nodig, alles op zijn tijd. Als ik wandel wandel ik en geniet van de dingen die er dan zijn, maak foto’s, maar de behoefte om ze gelijk wereldkundig te maken ontbreekt volkomen, dat doe ik thuis op het gemak, achter dat ding met een pot thee, of een wijntje.
Ik was eigenlijk te laat, want eerder zaten ze neus aan neus en als de planken niet in de weg hadden gezeten had Didi een paar flinke halen gehad. Het wil nog niet erg lukken met de vriendschap.
PoeH!
‘t Is nat en dampig en heel af en toe even droog. Vanmorgen ook gelukkig, dus we konden een fikse wandeling maken. Daarna de maaimachine gestart en toen ik bijna rond was, was de benzine op en wilde hij na het vullen niet meer starten, inmiddels was de eerste regen gevallen. Gelukkig heb ik het nog even af kunnen maken, want even later deed hij het weer wel.
Vanmiddag in de winkel:
“Hoi Ria, hoe gaat het met je?”
“Met mij goed hoor en met jou? Wat doe je zoal?”
“Ik ben boodschappen aan het doen en jij?”
“Ik ook.”
Heerlijk vind ik dat, zo’n ‘gesprek’ waarin alleen het nu telt.
Natuurlijk kwam er nog wel iets achteraan, maar toch… ik leerde er weer wel iets van.
Eigenlijk telt ook alleen het nu, waarom zou je je zorgen maken over dingen die je toch niet kunt veranderen. Het verleden is geweest, niet meer terug te draaien. De toekomst onzeker, altijd anders dan je verwacht en elke dag een dag korter.
Joop kwam vanmiddag onder het surfen onverwacht zichzelf tegen, altijd leuk natuurlijk, die mr.Jacob toch.
Eindelijk was het vandaag zover en kon ik voor de eerste keer gaan happen voor de nieuwe tandjes. Proefhappen nog maar, want aan de hand van deze worden speciale ‘lepeltjes’ voor mij gemaakt zodat volgende week de serieuze hap kan plaatsvinden.
Ik kwam natuurlijk weer langs ‘de Zoete Kers’ en op de terugweg maak ik daar altijd een stop voor wat groente en fruit en de Cranberry’s in witte chocola, die zijn zoooo lekker en op als ik thuiskom.
Weer thuis heb ik me eindelijk eens aan de stemwijzer gewaagd, ik had al wel een idee waar ik op wilde gaan stemmen en de wijzer bevestigde mijn gevoel, helemaal goed dus.
Vanmorgen eerst nog een tijdje geknipt in de tuin en daarna vlug richting strand. Ik vertrouwde de lucht al niet maar toen ik naar Joop belde of hij eens even op buienradar wilde kijken, zei hij dat er geen buien aankwamen, we liepen dus vrolijk verder. Ik heb pootje gebaad en Didi gezwommen bij het Koepeltje. In de zee met de golven vindt ze nog een beetje eng, maar dat gaat ook vast nog over. Aan de andere kant van de duinen kwam de donkere lucht er al aan, we hebben flink doorgestapt, maar kwamen toch behoorlijk natgeregend thuis.
De vlierbes ruikt heerlijk na de regen.
Alles is super fris en het vorige week gekregen zaad van de Oost Indische kers komt ook al boven.
is dit een mooi weitje, of is dit een mooi weitje?
er loopt een paardje en geen geitje
het paardje lust geen boterblommen
en ook al zijn ze botermals
hij hoeft ze niet, de arme hals
Ik wist niet dat boterbloemen ook slecht voor paarden zijn, maar zo te zien laten ze het instinctief gewoon staan. Het ziet er wel heel mooi uit zo.
Lekker in de tuin bezig geweest vandaag en gewandeld natuurlijk, gewoon een fijne maandag.
Lekker vroeg aan de wandel vanmorgen, het was nog droog, maar op buienradar was de voorspelde regen al te zien. Na een flinke tippel van een paar uur was ik net op tijd weer binnen. Er is al behoorlijk wat water gevallen en de boel is aardig opgefrist, het was best nodig en het ruikt dan ook zo lekker! Gisteravond lang buiten gezeten bij de kwakende kikkers, Joop kon het niet aanhoren en ging al gauw naar binnen, we konden elkaar ook bijna niet verstaan, zo’n kabaal maakten ze.
Het is zodoende een echte regenachtige zondagmiddag, tijd voor een spelletje en wat klooien met foto’s. Joop heeft een ritje, daarna doen we een hapje buiten de deur en dan mag het wat mij betreft morgen weer zonnig en warm zijn.
Op speciaal verzoek van Thérèse een foto van Didi.
Ze gaat waar ik ga en vanmiddag zat ik dus even bij de vijver, waar het erg interessant is op het ogenblik want er beweegt en kwaakt genoeg. Het valt me mee dat ze er nog niet ingesprongen is, maar meestal hou ik haar er een beetje vandaan, eruit drinken laat ik ook zo weinig mogelijk toe want onderwijl knabbelt ze aan het mos. De randen zijn erg mooi natuurlijk begroeid en dat wil ik graag zo houden.
Kleine takjes bij het knippen worden al minder leuk, meestal komt ze er gewoon een beetje bijliggen, maar zo gauw ik ga zagen en een flinke tak snoei wordt haar belangstelling weer gewekt en gaat ze er als ze de kans krijgt mee aan de haal. Hoe groter hoe liever. Ook dat zal wel minder worden, het is allemaal leuk en nieuw.
De poes van Miriam komt ook regelmatig even buurten, alleen wil de vriendschap nog niet erg lukken. Didi wil wel spelen maar Storm niet, vanmiddag zat hij zelfs achter Didi aan in onze eigen tuin nogal
We zijn lekker vroeg uit de veren tegenwoordig, dat komt ook door de duiven natuurlijk, maar het is ook fijn zo’n lange ochtend. De laatste dagen duik ik gelijk de tuin in, met als achtergrondmuziek kwakende kikkers en koerende duiven, dan is er voor de middag al een boel gedaan.
Het is nodig, ik heb eer van mijn werk.
Om te wandelen is het ook heerlijk, nog lang niet te warm, want de wind is nog steeds noord en dus fris.
Vanmiddag ben ik daarna gewoon weer verder gegaan. Het lijkt saai en dat is het misschien ook wel, maar ik vind het heerlijk, zeker nu ik weer lekker op dreef ben.
Geen schilderwerk dit jaar, alles zit nog lekker in de verf.
Ik hou dr wel van, lekker vrolijk, fel en kleurrijk, die bandjes. Niet dat je zonder niet kunt juichen, dat is weer een ander verhaal. Ik hou ook niet zo van voetbal, al ga ik af en toe wel kijken natuurlijk… als Nederland moet.
Van al het gedoe rondom de verkiezingen hou ik ook niet zo, al is er wel een man die de laatste week mijn hart gestolen heeft. Overal draaft hij op tot bij Carlo en Irene toe, vrolijk en welgemoed. Niet dat ik op hem ga stemmen, maar een aardige opgewekte vent is het wel die Jan Peter.
Ik hou ook vooral van eerlijkheid en kunnen zeggen wat je bezig houdt, dat kon een tijdje geleden niet, omdat de familie liever niet had dat het bekend werd. Maar ik vind dat ik nu wel kan zeggen dat toen de schoonvader van Miriam overleed.
Verder hou ik ook niet van criminelen, zeker niet als ze onschuldige mensen meeslepen in hun crimineel gedrag.
Dan sta je echt niet te juichen ook al heb je van die bandjes aan.
Ik vind het toch wel leuk om ze allemaal vast te leggen, met de bordjes erbij, dat heb ik bij de eerste niet gedaan, maar dat maak ik nog wel goed.
Degene die ik heb zitten nu in een apart mapje.
Leuk ook om te zien hoe de lucht er soms goed bij past. Ik ben er dus nog wel even zoet mee, maar we hebben de tijd.
De route is 34 kilometer lang en voert langs 18 doeken, in aluminium frames of aan kuubkisten gemonteerd. De expositie is te zien vanaf heden tot en met 29 augustus. Meer is te zien op You Tube.
Lekker bezig geweest vandaag, het maai- knip- en snoeiseizoen is weer begonnen. Tussendoor een wandelingetje en de dag is om voordat je er erg in hebt.
Didi vindt het ook erg spannend allemaal dat gedoe met takken en blaadjes, ze helpt dan ook enthousiast mee.
