Vanmorgen vroeg een rondje, het was nog erg stil onderweg.
Weer een rare dag vandaag, het lijkt wel of er iets ligt te broeden. Ik kwam onderweg wel jonge poeletjes tegen, maakte nog een foto maar dat werd niets.
Nog wat gekleurd aan het kleine projectje dat ik alweer beu ben, misschien tegen het einde in mei nog wat.
Nog even naar Scharendijke voor wat boodschappen, even bij Mir langs voor een praatje en een afspraak en eenmaal thuis weer wat gehangen en lekker vroeg gegeten, of gewone tijd eigenlijk. Gedoe met die klok ook, erg vroeg wakker nog steeds.
Ook nog een middagrondje door de storm en deels regen, niks an.
De viool staat voor wat ze is, dapper, strijdbaar.
De foto is nog van gisteren toen het ook al zo lekker was, het bont zandoogje.
Ik heb voornamelijk in de zon gewandeld , met zonder jas en dat was met mijn nieuwe dikke rode sweater vanmiddag alweer te warm. Verder heb ik niets te vertellen over deze mooie dag en eigenlijk ook geen zin.
Vanmorgen als eerste de witte judaspenning die als het ware een meidoorn omhelst. Het begon er met één een jaar of wat geleden, mischien dat we hier pas woonden en nu zijn er al veel meer. Dat stukje dijk wordt altijd met extra zorg behandeld, of juist niet behandeld, en maar één keer gemaaid door een groepje mensen. Het is een speciale dijkje zei iemand eens tegen me en zo wordt het natuurlijk steeds specialer.
Vanmiddag stond de kersenboom in de Kromte er mooi bij, zonder auto eronder en in de zon, hij begint al aardig te bloeien.
Daarna eenmaal thuis, zag ik een vuiltje tussen de vetplantjes, ik trok het er voorzichtig uit om de wortel mee te krijgen, zat er een nootje aan! Geen idee wat voor nootje, maar zo'n kadootje plant ik natuurlijk gelijk in een apart potje. Een eikel misschien, dat formaat heeft het, we zullen zien of ik mijn eigen eikelboom geplant heb
Vanmorgen onderweg naar Zierikzee, een pas geboren veulen met haar moeder, zo mooi altijd. Ik bleef even staan kijken en maakte een paar foto's. Het deed me denken aan de keer dat ik daar met Marlies stond, bij hetzelfde weitje bijna twaalf jaar geleden. (het filmpje was verdwenen dat heb ik er weer even bij gezet en ook hieronder, want het was mooi.)
Eenmaal terug uit Zierikzee na een kopje koffie was het weer tijd voor een wandeling met de club, ik was nu al twee keer niet geweest, het was weer gezellig en onderweg was er verfrissing met water en bananenkoek mèt boter tegen de droogte, soms zijn bananen wat aan de droge kant, dan moet er boter op. Weer terug bij het beginpunt nog een kopje koffie in de zon op het terras.
Vanmiddag knipte ik nog de hedera van de buurvrouw die steeds mijn kant op kruipt, ik liet het nu wat langer en was zodoende ook wat sneller klaar.
Met de warmte viel het wel mee, er was bewolking af en toe en behoorlijk veel wind.
Een beetje laat vandaag. Ik kleurde vooral, maar die blijven geheim natuurlijk, er zijn er al drie klaar.
Op zoek naar wat leuks verdwaalde ik weer eens in mijn archief, foto's met bijbehorende verhalen (de foto's staan er in die periode vaak niet meer bij, maar ik heb ze nog wel natuurlijk). Twintig jaar geleden was niet de makkelijkste periode, maar we raakten al wel zo langzamerhand gewend aan ons 'werkloze' bestaan en af en toe logeerpartijtjes van de kleinkinderen.
Verkleedpartijtjes van Yara, nu zelf moeder, en Levi die ritjes maakte in de oude Golf met Simba op de achterbank.
Zo gauw het droog was vanmorgen gelijk maar een rondje want vanmiddag moesten we weer op stap naar de reumatoloog in Goes, die afspraak stond al een tijdje dus de brief van het Erasmus was daar nog niet eens gearriveerd, gelukkig hadden we die zelf wel bij ons.
Het gaat erom of er jicht is, vanwege de pijn aanvallen die hij steeds heeft, vooral 's nachts. Na een paar prednison tabletten gaat dat dan over, maar komt ook steeds (1x per maand ongeveer) weer terug. Er werd een echo van de voet gemaakt en ook vocht afgenomen, gewoon met een flinke naald huppekee in zijn voet en gelijk onderzocht, heel fijn! Geen jicht volgens de dokter, nu nog pillen als aanvulling op het bewijs, als de pijn (want die is naast de aanvallen steeds wel) niet minder wordt is het geen jicht, maar komt het van de neuropathie. Het begint ons zo langzamerhand te duizelen alles bij elkaar, de sarcoidose die hij had toen we pas getrouwd waren komt ook steeds ter sprake want dat kan ook weer opspelen. Het is alles bij elkaar best veel en als er dingen uitgesloten kunnen worden zoals die jicht en de sarcoidose is dat fijn, dat geeft rust en dan kan je je concentreren op datgene dat het wèl is, de polyneuropathie.
Niet dat jullie hier iets aan hebben, maar zeker voor mezelf nu het nog vers is schrijf ik het hier zodat ik het makkelijk terug kan vinden.
Ik ben wel een beetje klaar met de ziekenhuizen, of mag ik dat niet zeggen. Het komt steeds op hetzelfde neer, testjes en prikjes, gesprekjes, hoe, wat en hoe vaak, levensverwachting normaal...
Macula degeneratie van hetzelfde, het wordt minder, links zit het nu ook, maar u wordt niet blind......
Kortom, je hebt het er maar mee te doen, erger nog... er kan nog van alles bijkomen!
Bijna aan het eind van de wandeling vanmorgen was het alweer opgeklaard en zo bleef het wel de rest van de dag, maar wel met windkracht zeven ongeveer. Na ons bezoekje aan het ziekenhuis zijn we ook wat opgeklaard, maar wel versleten.
Versleten: 'stukgegaan door ouderdom of veelvuldig gebruik'
Best lekker weer vandaag, met af en toe een paar druppels. Als er dan zo'n bui hangt ziet het er misschien somber uit, maar eenmaal buiten is het heerlijk. Goed voor lijf en leden en de rest.
De schilder kwam even langs voor de planning, zeven jaar geleden nu en het ziet er nog best goed uit, maar ook wel weer nodig, dan is het daarna weer een mooie volle laag en kunnen we er weer jaren tegen.
Boodschappen op Scharendijke en nog een wandelingetje na de bui. Een dag is niks.
De krentenboom in een tuin op de Veerdijk in de ochtendzon (boven) en late middagzon (onder) de beide keren dat ik een rondje deed. Het was een beetje rare dag.
Gisteravond had ik zitten knoeien met foto's en mapjes bij het opruimen van maart, daar was ik het grootste deel van de ochtend zoet mee en daarna ging er iets mis met de outlook, of ik de nieuwe wilde proberen en daarna deed de oude het niet meer, zoeken zoeken er moest een knop zijn rechtsboven, maar ja ik zag niks meer.
Ook dat was na een paar uur weer opgelost gelukkig, waarom moet toch altijd alles veranderen, vernieuwen noemen ze dat dan.
Verder was het wachten op het telefonische consult van Erasmus, dat eigenlijk niets nieuws aan het licht bracht. Er komt nog een brief, dan wordt het in Erasmus afgesloten en kunnen we weer naar Goes, waar ze het uiteindelijk toch bij het rechte eind hadden of zo, wordt nog wel vervolgd.
Nu eerst maar weer even bij onze positieven komen.
